Hoe omgaan met manipulatie?

Jee

Jee dat klinkt wel problematisch zeg. Ben jij nu de leidinggevende van haar of valt ze regelrecht onder de directeur? Wel fijn dat ze in ieder geval door directeur wel doorzien wordt.
Als ze onder jou valt, zou ik het toch proberen open te breken. Ze moet doodongelukkig zijn, anders gedraag je je niet zo. En dan duidelijk maken dat je eventuele pijnpunten op wil lossen samen met haar, maar dat je dit gedrag niet meer accepteert. En niet teveel voorbeelden aandragen want als ze stelselmatig ontkent, heeft dat geen zin. Dan verzand je in welles-nietes.
Ik zou toch proberen met de directeur samen tot een aanpak te komen. Gewoon helder uitleggen wat je probleem is, en dat je niet weet hoe je daar mee om moet gaan en of hij (zij) tips heeft.

Nou moe

Ik was nog lekker aan het typen, en daar gaat het bericht ineens!
Wat ik dus in de laatste alinea wou zeggen, is dat als jij niet haar leidinggevende bent, je dit met directeur moet bespreken. Het is niet alleen jouw probleem. En op die manier dek je jezelf ook een beetje in, en dat kan geen kwaad bij zo iemand.
En als laatste zou ik werkelijk alles bijhouden, thuis, in een persoonlijk document. Je weet nooit. Elk voorvalletje.
Succes!

Ja ik weet het ook niet hoor, maar ik denk gewoon even met je mee. Je hebt toch ook functioneringsgesprekken oid met haar collega's? Wat zeggen die dan als je naar de samenwerking vraagt? Wij vragen altijd wel zoiets, meer in het algemeen: hoe vind je de samenwerking met je collega's?
En hoe is het werkinhoudelijk? Ze is gewiekst, schrijf je. Maar ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand die zich zo gedraagt verder helemaal goed functioneert. Hoe gaat dat?

Herkenning

Google eens op psychopaat....ik heb ook zo'n collega. Normale gesprektechnieken helpen echt niet.

Mussie en collegaatje

Mijn organisatie heeft een cultuur dat men weinig tot niets loslaat over collega's. Mogelijk ook omdat ze daar - door haar - op werden afgerekend? Gisteren hoorde ik iets waarvan ik denk, waarom ben je niet meteen bij mij gekomen?

Nee, ze functioneert ook werkinhoudelijk niet geweldig. Ook daar is ze op aangesproken. Het interesseert haar niet. Ze stelt zich op als: ik ben ongenaakbaar, kom maar op. Daaronder zit waarschijnlijk wel een drive om zich vooral niet kwetsbaar op te stellen.

Collegaatje, psychopaat herken ik haar niet helemaal in maar ik denk steeds vaker dat er iets psychisch onder zit. Ik zou er niet van staan te kijken dat er iets mis is gegaan in haar jeugd.

Nicky

Hm, ja ernstige manipulatie is een kenmerk van allerlei persoonlijkheidsstoornissen. Probleem is dat mensen er een heel eigen agenda op nahouden. Bijvoorbeeld dat ze er zelf goed uitkomen en dat allerlei processen bij anderen verstoord worden. Ik ben redelijk ten einde raad in ons geval. Collega is wel heel goed in manipuleren namelijk. Ben benieuwd of iemand tips heeft. Ik neem nu zoveel mogelijk afstand, vooral niet in discussie gaan en confronteren is zinloos is mijn idee nu. Zorgen dat je niet in spelletjes wordt meegetrokken.

Samenwerken

Samenwerken is het moeilijkste dat er is. Het klinkt alsof er zaken in de relatie van haar met anderen niet goed lopen. Het manipuleren kan een foute strategie zijn om dat te handelen. Dan heeft ze dat zichzelf zo aangeleerd en de aanval is de beste verdediging. Daar hoeft geen trauma of ander kinderleed onder te zitten anders dan dat dat haar vast al heel vaak in de problemen heeft gebracht. Mijn idee zou zijn om haar inderdaad zo veel mogelijk eigen taken te geven en die 1 op 1 met haar te sturen op een regelmatige niet beschuldigende manier. Inderdaad uit de conflichten en de manipulaties blijven. Consequent blijven zeggen wat voor positief resultaat je verwacht en wanneer en haar daar de gelegenheid voor geven om dat goed uit te voeren zonder al teveel gedoe met andere collega's. Ik denk dat als je de druk opvoert dat het manipuleren ook toeneemt. Dat doe je alleen als het dossier dik genoeg is.
Maar ik benijd je niet.

Collega

Ik ben indertijd onderuit gegaan door een zeer manipulatieve collega. Echt finaal onderdoor, zo erg, dat ik niets meer kon doen. Dat heeft geleid tot ziekte, wao en jarenlang heel erg langzaam weer opbouwen. Met als diagnose: PTSS. Het is echt een hel geweest.
Wat mij heeft geholpen was een artikeltje in de VPRO_gids over 'psychopaten op de werkvloer'. Daardoor begreep ik pas water gebeurde, het heeft nog jaren geduurd voordat ook de organisatie het doorhad, ik was toen al weg. Op het mment dat zij het ind e gaten hadden en de collega wilde ontslaan had die collega een andere baan. Ik weet niet of ze nu nog ergens opereert, maar ik ben nog steeds bang om haar ooit tegen te komen.
Levert dat nu tips op voor jou?
- in elk geval: vermijd persoonlijke kontakten en discussies;
- houd alles formeel, liefst alle sop papier etc.;
- geef haar controleerbare opdrachten waar ze verantwoordelijk voor is en noteer waar ze in gebreke blijft, bouw zo een dossier op;
- overleg met de mensen in je organisatie die haar door hebben (met anderen heeft geen zin) en bepaal een strategie;
- heb geduld, hij/zij loopt vanzelf tegen de lamp, dat gebeurt namelijk altijd;
- probeer ondertussen de gevolgen van haar handelen zoveel mogelijk te beperken, dus goede zorg voor andere collega's en voor de organisatie;
- onderschat hem/haar niet, dus wees altijd bedacht op onverwachte 'moves', maar zorg ook dat je dan direkt kunt handelen;
- werk toe naar ontslag, zo snel mogelijk. Je zegt dat deze persoon zelf toewerkt naar gedwongen ontslag, begrijp ik dat goed? Is dat met het oog op een goede ontslagvergoeding en lange juridische strijd? Overleg met PO en direkteur over wat het meeste schade oplevert, gewoon een zakelijke berekening: hoe kom je het snelste af van deze persoon tegen de geringst mogelijke schade (in alle opzichten).
Ik heb indertijd veel plezier gehad aan een engelstalige website over bullying, maar dat ging vooral over 'bazen'. In Nederland is het hele onderwerp aan de orde gesteld onder 'pesten op het werk'. Rigo van der Meer heeft een boek geschreven 'overspannen door je baas', daar is indertijd ook een televisie-uitzending aan gewijd. Het gaat dan wel over 'bazen' en niet over 'collega's' en daardoor komt de discussie eerder op 'stijl van leiding geven' en minder op de gevaren van een 'psychopathologische medewerker' (maakt niet uit in welke positie). Ik denk zelf dat je meer nuttige informatie vindt als je eens gaat googelen op 'psychopaten'. Een zware benaming, maar wellicht vind je daar veel herkenbare beschrijvingen en ook enige aanwijzingen over hoe je daarmee om kunt gaan, en vooral ook hoe lastig het is om dat goed te doen. En hoe gevaarlijk deze mensen zijn, omdat ze zoveel goede krachten om zeep weten te helpen. Vooral de goede krachten, zou ik zeggen, want die zijn de grootste bedreiging voor zo'n collega.
Als het kan, geef dus niet op, trek je niet terug, maar zorg voor een goede analyse van de situatie en probeer het aan te pakken met behulp van je organisatie.

Tsjor

Schrik

Jeee Tsjor, ik schrik hier wel van. Ik kan het me wel voorstellen dat je er op stuk kan lopen, op zo'n collega. Zelf wil ik niet teveel uitwijden maar hoop ik iig dat het tijdelijk zal zijn. Sommigen op het werk vinden dat ik te sterk reageer, niet iedereen ziet het. Dat herken ik ook in stukken hierover op internet.
Zelf heb ik vrij intiuitief wel snel herkend dat er iets helemaal mis was. En ook wel goed gehandeld denk ik. Ik heb deze collega ook al snel laten merken dat ik een dossier opbouwde en ook heel bewust afstand genomen. Hoe is het bij jou Nicky?

Ook zoiets gehad

Ook iemand waar ik 'boven' stond qua functie zeg maar. Het grootste probleem was het onverwachtse dat ze kon uithalen en dat ze anderen opstookte. Op een gegeven moment voelde ik bij iedereen wantrouwen....De manier hoe ze dingen kon verdraaien...Niet te geloven. Ze manipuleerde ook mijn liedinggevende. Die had aanvankelijk daar ook nog wel een beetje oor voor...dacht dat ik priveproblemen had en daardoor misschien inderdaad een beetje anders functioneerde. Ik werkte daar al té lang denk ik om leidinggevende te laten geloven dat ik zo was. Tot ze een keer te ver ging en leidinggevende het óók door had. Vanaf toen werd het anders....leidinggevende wilde dat ik álles doorgaf wat ook maar enigzins aanleiding zou kunnen geven en alles bijhield.
Maar juist het onverwachtse zorgde ervoor dat gewone dingen opeens spectaculaire dingen werden. En dan had ik daar geen idee van dat ze nu juist dát zou aangrijpen om....Toen ze geen positieve reactie kreeg bij leidinggevende presteerde ze het zelfs om bij diens leidinggevende op gesprek te gaan! Ondertussen had ze haar kunsten verplaatst van mij naar leidinggevende...
En daarna ergens was de maat vol en was er genoeg om haar op non-actief te zetten en later geruisloos te ontslaan.
Nog steeds vraag ik me af waarom ik? Dat heeft me lang dwars gezeten....En soms denk ik ook nog wel eens of die collega's waarvan er sommigen nog werken dat écht geloofd hebben...En zou ik graag dat beeld recht zetten. Maar ik denk dat ik door de aandacht er weer op te vestigen het alleen maar juist in stand houd.
Er is maar 1 tip. Wees stoïcijns...trek het je niét aan! Er is niks mis met jouw maar met háár. En blijf daarin geloven. En laat vooral niets merken dat het je raakt of onzeker maakt. Sta boven haar. En heb vetrouwen in jouw directeur. Ik weet precies hoe het voelt die twijfel of iemand misschien tóch ergens....haar geloofd.
En nee niemand zal het wagen het voor jouw op te nemen en naar jouw of directeur te komen uit zichzelf. Ze kijken wel uit....dadelijk zijn zij de pineut.
Dat voelen ze haarfijn aan.
Dus zorg zelf ervoor dat je alles te weten komt.
groeten albana

Albana

Waarom jij? In een van de artikelen op internet stond dat psychopaten on de werkvloer juist mensen uitkiezen die veel hart voor de zaak hebben en hun werk heel goed doen/ willen doen. Misschien is dat het?

Geen idee

Ik heb werkelijk nog steeds geen idee waarom ik de pineut was. Ik geloof niet dat ik zo 'pestgevoelig' ben, ik ben niet onzeker, schiet niet in emotionele buien zodat ze dát zou willen bereiken.
Eerst had ik het niet eens door! Ik dacht dat het 'per ongeluk' was, ik b.v. een verkeerde indruk had gewekt, dingen niet goed uitgelegd had, het misvertanden waren zeg maar. Er was geen enkele aanleiding ofzo, tenminste niet dat ik weet. Zo was er nog niets aan de hand, zó was het opeens helemaal 'anders' en tussendoor deed ze weer gewoon, gewoon.
Tot ze een keer enorm uit haar 'rol' viel tegenover mij. Daarvoor waren er al wat 'misverstandjes' geweest die ik dus recht had gepraat naar mijn idee, opgelost dus. Opeens uit het niets 'beschuldigde' ze mij dat zij 'gevraagd' was voor haar functie en ik me erin 'gedraaid' had. Daar wist zij niets van, want toen ik in die functie begon was zij niet eens in beeld! Zij was veel later dan ik gekomen en écht niet gevraagd, maar gewoon volgens procedure aangenomen (door mij o.a.!). Daar was ik zo perplex van, van die rare beschuldiging....dat ik compleet stil viel. Alsof ik het verkeerd gehoord had. Anderen stonden daarbij...en keken me aan met zo'n verbaasde wantrouwige blik...Pas later toen ik niet meer in die situatie was kwam de boosheid. Daar heb ik zelfs nog een gesprek met haar over gehad(een fatsoenlijk gesprek, boosheid ingeslikt). Maar ze bleef bij haar beschuldiging. Ook al voerde ik alle feiten aan. Mijn leidinggevende zat erbij en ook zij kreeg normaal woord uit haar er was gewoonweg niet met haar te praten.
Zij had dat belachelijke idee in haar hoofd en feiten die aantoonbaar onjuist waren en was er niet vanaf te brengen.
Daarna heeft leidinggevende (met mijn toestemming) mijn rooster zo aangepast dat we elkaar amper nog tegenkwamen. Dat gaf mij een beetje rust. Maar ergens voelde ik me nog opgelaten, want joost mocht weten wat ze nog meer over mij rondbazuinde. Dat ze d'r pijlen op een gegeven moment op mijn leidinggevende richtte was eigenlijk een opluchting...(sorry...) Toen was ik uit de vuurlinie.
En dat ze uiteindelijk het veld moest ruimen helemaal.
Ik zag haar toen (bij toeval) wegstampen...ik wist dat er een gesprek zou komen, maar niet wanneer en waar en liep tegen haar op zo ongeveer. Ik dacht dat ik ter plekke zou neerstorten zoals ze naar me keek.
Soms kom ik haar nog tegen ergens in het centrum ofzo. En haar lichaamshouding zegt genoeg. Als blikken konden doden was ik er niet meer.
Ze heeft nu haar pijlen gericht op de organisatie op zich. Eigenlijk is iedereen die bij ons werkt 'fout'. Ze schrijft ingezonden brieven naar kranten en verspreid roddels....En dan zuchten wij maar diep en reageren niet. Reactie lokt w.s. nog meer uit.
Moet wel zeggen dat het de laatste tijd erg 'stil' is. Weet niet of ze nu nog in town is....
Nee ik geloof niet dat ik enorm gefocust ben op mijn werk goed doen, ja dat wil ik wel....maar waar gewerkt word worden fouten gemaakt. Dat realiseer ik me heel goed. Dus kleine foutjes...tsja die gebeuren. Ja ik heb wel erg hart voor de zaak. Ze hebben me wel eens midden in de nacht wakker gemaakt voor calamiteiten, dat vind ik geen enkel probleem...Dat hoort erbij.
groeten albana

Ik snap niet..

Ik snap niet dat zulke figuren een vast contract in de wacht slepen eigenlijk...

Dat is het nou juist

...dat manipuleren kunnen dit soort types zo goed dat een deel van de mensen gaat twijfelen aan de collega's die er boos om zijn ipv aan de manipulerende werknemer. In ons geval functioneert de collega op een aantal punten ook gewoon goed.