Hoe hiermee om te gaan, werk..
Ik zit met een probleem. Ik werk al 25 jaar in het onderwijs, speciaal onderwijs, ik ben zelf geen leerkracht. nu vind ik dat het laatste jaar echt heel slecht gaat op school. De leerlingen zijn steeds moeilijker, vechten/schelden enz. Echt gezellig is het bijna door de hele school niet meer. Ik heb dit al aangegeven dat ik vind dat hier iets aan gedaan moet worden.
Het probleem is dat ik niet zo goed weet hier verder mee om te gaan. Er komen ouders bij mij klagen. Ik vind dat ze gelijk hebben, maar ik vind dat ik dan weer niet teveel kan zeggen, want ik zit ook met mijn directeur. Invalster gaan weg omdat het niet gaat, directeur wilt ze niet meer. Wat zeg ik tegen ouders die ik best goed ken? Nu wordt er door ib-er en directeur gezegd "ik snap niet dat school een slechte naam heeft". Ik snap dat wel, maar ik kan naar mijn idee niet maken om het te zeggen. Nu komt mijn neefje bij ons op school, vraag ib-er aan mij wat ik ervan vindt, ik zeg "leuk". Maar ik vind het vreselijk, op deze school, waar komt hij terecht. Ook hier weet ik niet mee om te gaan en zit daar iedere dag mee. Maar het kan niet anders.
Tegen mijn collega uit ik mijn zorgen, maar zij vind denk ik dat ik het te negatief zie, in sommige klassen gaat het wel redelijk goed. Mijn kind zou ik hier nooit op school doen, maar kan ik dat zomaar zeggen?
Dus het probleem is wat kan ik wel/niet zeggen?
Andere baan?
Kikki, was jij niet al langer op zoek naar een andere baan? Of vergis ik me nu? In elk geval lijkt het me op den duur niet te doen om in een organisatie te werken waar je niet achter staat.
waar heb je precies aangegeven dat er iets aan gedaan moet worden? Was dat in een overleg of functioneringsgesprek? Of "gewoon" tijdens de koffie?
Kun je een dossier opbouwen denk je? Van concrete incidenten waarvan je vindt dat de school niet goed heeft gehandeld? Dit geeft je wat meer "gewicht" mocht je het probleem willen aankaarten in een vergadering of in een gesprek met de directeur.
Tot slot zou ik ouders die bij jou klagen altijd doorverwijzen naar de directeur. Jij kunt niets met hun klachten, het is belangrijk dat zij hun zorgen op de goede plek in de organisatie neerleggen.
Ligt ht echt aan beleid van de school, of aan het feit dat het SO tegenwoordg als afvoerputje van de SWVs wordt gebruikt, met grotere klassen dan vroeger? Misschien kan de directie er wel weinig aan doen.
jammer
dat je blijkbaar in een situatie zit waarbij je niet vrij uit kunt spreken met je directeur. Heb je slechte ervaringen? Of denk je dat je het niet kunt bespreken? Waarom durf je niet te zeggen dat jij ook vindt dat het niet goed gaat op school? Ik werk ook in het onderwijs, ook geen leerkracht. Als ik signalen krijg van ouders (en die krijg ik regelmatig), dan bespreek ik dit met de directeur van de betreffende school. Dat moet toch kunnen? Waar ben je bang voor? Of een klacht terecht of niet terecht is, dat moet de directeur dan met de ouder verder bespreken.
Ik ben trouwens ook wel eens in gezelschappen waarbij men niet weet dat ik bij deze schoolvereniging werk. De onwaarheden die ik dan soms hoor! En dat wordt dan voor waar verteld. Maar als er een serieuze klacht is, dan verwijs ik altijd door naar de directeur.
Neefje komt
Ik neem aan dat je je familie wel gewaarschuwd hebt of in ieder geval hebt verteld hoe jij deze school ervaart? Ook al zouden zij geen andere keuze hebben dan zou ik als familie het wel willen weten. Daarvan uitgaande zou ik toch in gesprek gaan met je leidinggevende, vaak lucht het al op als je je zorgen uit, en tegerlijkertijd serieus uitkijken naar een andere baan al zal dat niet eenvoudig zijn.
komt me bekend voor
Ik werkte voorheen dan niet in t onderwijs maar ook in het bedrijfsleven heb ik deze ervaring gehad. Je merkt als medewerker dat er diverse dingen niet goed gaan, maar als je aan de bel trekt, dan heb je zelf een probleem. Beetje 'shoot the messenger' probleem. Het heeft er bij mij deels voor gezorgd dat ik na diverse organisaties niet echt meer voor een baas wilde werken. Dacht altijd dat dat een beetje aan mij lag, dat ik ongelijk had....Maar pas veel later, in gesprek met vrienden en andere zakelijke contacten ben ik pas in gaan zien dat men vaak bang is om gewezen te worden op 'fouten'. Bang dat anderen dingen beter doorzien dan zij die dit uit hoofde van hun functie zouden moeten weten en onderkennen. Eigenlijk te zot voor woorden, maar blijkbaar is stroop om de mond smeren lonender dan het bedrijf of in dit geval de school verbeteren.
Destijds ben ik door de vervelende reacties die ik kreeg op mijn zorgen die ik uitte op steeds lagere functies gaan solliciteren. Want volgens mijn leidinggevende zag ik t helemaal fout, en was ik dom. Triest maar waar.....maar ik had juist hogerop moeten solliciteren. Vind t nog steeds zo jammer dat ik me heb laten aanpraten dat ik te dom was om t allemaal te begrijpen. Wil je wel iets met hetgeen je opmerkt en te horen krijgt, denk dan vooral na over hoe je dit constructief verteld aan je baas/leidinggevende. Wat bij mij helpt is dit eerst zelf op te schrijven en een paar keer terug te lezen. Probeer het zo te brengen dat je baas/leidinggevende zich niet aangevallen voelt door je verhaal, maar dat je oprecht je zorgen deelt en wil meedenken in hoe er op korte termijn tot een oplossing gekomen kan worden. En vooral dat je de goede naam van de school voor ogen houdt. Succes!
Ik zou zeggen
Wees gewoon eens eerlijk en recht voor zijn raap. waarom lieg je tegen de iber dat je het leuk vindt dat je neefje komt? Waarom ben je niet eerljk tegen de directeur en probeer je niet om de mening van de ouders te vertolken?
Waar ben je bang voor?
denk dat niet alles aan het beleid ligt, we krijgen steeds meer "moeilijke" kinderen binnen. Tegenover mijn collega's/directie vind ik het lastig om te bespreken dat ik veel dingen van leerlingen niet vind kunnen/dat het niet goed gaat. Zij willen dat ik de positieve dingen opmerk heb ik altijd het idee. Ik heb ook het gevoel dat ik als enigste loop te klagen, ik hoor er niemand over. Mijn directe collega zegt ook dat het toch in veel klassen wel goed gaat. Tegenover ouders zou ik dan onze school ook 'afkraken', dat lijkt me toch ook niet de bedoeling. Als ik naar ouders benoem dat we hele 'moeilijke ' kinderen hebben zal mijn directie niet blij mee zijn. De ib-er zei ook als ;ik erachter kom wie min over onze school praat zal ik degene aanspreken dat dat niet kan.
Kiki
Als de ib'er niet wil dat er negatief over de school wordt gepraat dan zul je zelf met haar moeten praten (of hem?). Het kan niet zo zijn dat je alleen positieve dingen mag benoemen, dat is het begin van het einde en dat weet iedere ib'er en iedere school en zeker in het speciaal onderwijs. Uit je zorgen, bespreek wat je ziet, hou je bij de feiten en begin bij haar of bij de directeur. In een professionele, veilige organisatie zul je gehoor vinden. Dat geldt niet alleen voor ouders en leerlingen maar ook voor leerkrachten en niet onderwijzend personeel.
Lastig hoor
Ik heb ook wel van die 'kritische' collega's en als het effe kan ontloop ik ze flink.
Al dat negatieve gedoe lost helemaal niks op en werkt vaak juist averechts.
Ik werk in een instelling waar het voor de kwaliteit van werk nogal uitmaakt of we als team op een. prettige, positieve manier werken.
Juist als het zwaarder wordt, want dat wordt het volgens mij overal. Overal is meer agressie, zwaardere problematiek.
Het is enorm van belang je niet mee te laten slepen.
Mijn werk is lang niet altijd makkelijk en ik zou het nooit volhouden zonder de prettige, luchtige, positieve steun van vele collega's. Anders zou het veel te zwaar en negatief worden(is besmettelijk)
en was ik er echt mee gestopt.
Neemt niet weg dat ik ook weleens klaag en zeker ook klagende anderen aanhoor. Maar het type agressief kritische collega kan ik missen als kiespijn. 'Zoek de fouten' is niet zo'n enorme kunst.
Vinnie
Ik vind zwartzien en klagen iets heel anders dan structurele problemen benoemen. Structurele problemen moeten opgelost worden, anders stort na verloopt van tijd de hele organisatie in elkaar. Een directeur die de structurele problemen niet wil zien of horen, zit niet op zijn of haar plek.
Lastig Anke
De klagende zwartkijkers op mijn (en vast ieders) werk vinden dat ze structurele problemen aankaarten.
Het blijft een kwestie van invalshoek.
Overkoepelde organisatie benaderen?
Hoi Kikki,
Hebben jullie niet een stichting waar je contact mee op kan nemen? Natuurlijk moet je op je werk aangeven hoe je je voelt. Zeker als je er al zo lang werkt. Ik neem aan dat je een vast contract hebt en een Cao dus je hebt ook rechten!!
Volgens mij krijgen scholen extra geld als ze kinderen met 'baggage' aannemen. Het kan zijn dat de school daar op mikt. Wat is het beleid en wat zijn de doelen voor dit schooljaar? Als je dat ik kaart brengt heb je misschien een beter beeld over wat je wilt doen.
Tot slot betreft je neefje zou ik er toch echt voor zorgen dat hij daar niet terecht komt. Het klinkt hard maar er zijn een hoop hele slechte scholen in Nederland.