geld uitlenen

bij twijvel

niet doen dus. Ik leen zowiezo geen geld aan familie of vrienden.

Ik wil iemand best eens iets schenken, maar lenen, nee, daar komen problemen van.

Nee

Familieleden alleen geld schenken, niet lenen! En anders gewoon niet doen, zeker als je het met het doel niet eens bent.
Alleen lenen als het je niet kan schelen of je het terug krijgt. Want wat als ze niet terugbetalen, ga je dan met het contract zwaaien? Dat doet de familieband sowieso geen goed.

ervaring ermee

Ik heb zelf weleens geld van mijn ouders geleend, om bij de aankoop van ons huis de eerste paar maanden te overbruggen. We hadden gelijk een terug betaal schema gemaakt en hebben ons daar ook aan gehouden. We betaalden trouwens ook rente aan mijn ouders.

Wij hebben een paar jaar terug aan naaste familie zelf een groot bedrag uitgeleend. Dat was omdat die mensen door financieel wanbeheer uit huis gezet dreigden te worden. Dit hebben wij gedaan onder voorwaarde dat we hen echt mochten helpen. Dus niet geld in een bodemloze put gegooid, maar met hen samen een financieel plan opgesteld. Een voorwaarde was ook dat wij deze mensen in het vervolg begeleiden wij deze mensen met al hun financiële beslissingen. Zodat het niet nog een keer mis gaat. Door omstandigheden waren deze mensen zeker bereid om onze begeleiding te accepteren (betuttelend, maar toch ook nodig). Het gaat nu ook goed en ze hebben de lening alweer terug betaald.

Ik zou alleen geld uitlenen als ik het idee had, dat het structureel zou bijdragen tot verandering. Voor luxe zou ik sowieso nooit geld uitlenen. Ik koop zelf ook niets, voor ik er het geld voor heb, zou dat onverstandig vinden. Dus ik ga niet mogelijk maken dat anderen dat wel doen.

Per geval.

Wij hebben wel eens geld geleend en ook geld uitgeleend. Het ligt aan de persoon, of ik het geld terug ga krijgen en toch ook wel het doel.
En natuurlijk moet ik zelf het geld kunnen missen.

Het blijft altijd een lastig iets. Ook als je nee zegt kan het toch tussen mensen in blijven staan. Maar ook dat moet geen reden zijn om het dan maar te doen.
Jij en je man moeten er ook beide achterstaan, anders kan ook dat onenigheid geven.

Gevaarlijk

Ik heb wel eens geld geleend aan mijn broer. Als ik dan maanden later vroeg wanneer hij het terug zou betalen vroeg hij. Hoezo? Heb je het nodig dan? Niet fijn, doe ik niet meer.

En ik heb wel eens geld geleend aan een collega wiens man (gok)schulden had gemaakt en die anders uit haar huis gezet zou worden. Afgesproken wanneer en met welke rente terugbetaald zou worden. Daar heeft ze zich prima aan gehouden en ze heeft daarna voor zover ik weet nooit meer zulke problemen gehad. Mensen raadden me destijds af om het te doen, maar ik kon het geld op zich best missen en het ik vond het makkelijker om zakelijke afspraken te maken met een collega dan met een familielid. Achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb.

Dus?

Ik ben het helemaal eens met de meesten hier. Niet doen. Maar man voelt zich een beetje verplicht het te doen. Dat snap ik ook wel, ik snap ook waarom hij dat vindt, en net als even zo vindt hij dat het ook tussen mensen kan blijven staan. En net als Ad, een vreemde is toch anders dan familie. Fijn dat het goedgekomen is met je collega.
Man heeft nogmaals onze bezwaren gegeven aan familielid, het schijnt om een korte tijd te gaan (kan ook wat langer duren) en hij gaat een contract opstellen, mocht het door gaan.

Hier

Hier een aantal vervelende ervaringen en opmerkingen zoals Ad ontvangen, vandaar dat ik er niet meer instink. Ook niet in hoge nood, want dat is vaak dweilen met de kraan open. Het kan zo'n smet werpen op een relatie en de relatie is me liever dan het risico op een donkere wolk. Dan bied ik mijn hulp wel aan op een andere manier, het is niet zo dat ik mensen laat zitten.
Je moet je niet verplicht voelen, nergens voor nodig.

ook wel eens geld geleend en uitgeleend

aan naaste familie (goede redenen, geen financieel mismanagement), maar altijd met 100 % de overtuiging dat het op tijd en netjes terugbetaald zou worden, en daar ook meteen afspraken over gemaakt. Was inderdaad geen probleem.
Als je twijfelt, zou ik het niet doen.

ook wel eens een keer zelf nee ontvangen....

Ik (we) heb ook zelf wel eens een keer een nee ontvangen op een verzoek tot lening. Mijn man vroeg toen aan zijn ouders een paar duizend te leen voor een auto, die kwamen we net te kort en we zouden in 24 maanden terugbetalen. Wilden ze niet doen, terwijl ze bulken van het geld.
Mijn broer en mijn ouders gelukkig wel, die zijn veel armer, dus in eerste instantie hadden we ons gewend tot de "rijke" familie. Maar die hebben wel vertrouwen dat we het zouden terugbetalen en konden ieder wel een kleiner bedrag missen. Ik moet zeggen dat dat de band wel heeft beïnvloed. Als mensen geen vertrouwen in je hebben (en dat zeggen ze dan feitelijk wel), doet dat wel wat met je familieband.

We hebben niets meer gehoord, dus ik weet niet of het nog nodig is.
Miepje, jij vraagt een lening, je weet dat er maar 2 antwoorden zijn, je krijgt het niet gewenste antwoord (wat de potentiele uitlenenden hun goed recht is, ze kunnen dan wel geld hebben (in jullie ogen) maar dat betekent niet dat zij dat maar moeten uitlenen aan anderen, dat ze zelf een tijd niet bij dat geld kunt komen omdat het bij anderen is) en dat heeft de band beinvloed? Dat is een risico wat je dan wel zelf bent aangegaan, als dat zo zwaar voor je weegt. Volgende keer maar gewoon naar de bank. Dat ze niet willen uitlenen, wil helemaal niet zeggen dat ze geen vertrouwen in jullie hebben. Maar als dat zwaar voor je weegt, niet meer vragen.

geld lenen

Mijn broer krijgt een lening van mijn ouders. Ik merk dat mijn vader het daar heel moeilijk mee heeft. Niet om het geld te lenen maar omdat hij het niet eerlijk vindt naar ons toe. Hij wil niet mijn broer voortrekken. Mijn interesseert het geen biet maar mijn vader heeft het er duidelijk moeite mee. Hij heeft het nu al een paar keer uitgelegd dat het ons echt geen geld kost mochten ze komen te overlijden. `mijn vader heeft alles notarieel laten vastleggen.

Ik denk dat zoiets ook bij Miepje kon spelen. Ouders willen geen kinderen " voortrekken" of verwachten problemen met de andere kinderen.

Het is ook wel weer schattig. Mijn moeder belde speciaal op om nog even te zeggen dat als wij ook geld nodig hadden wij ook best iets mochten lenen.

Bulken van het geld

Hoe weet jij dat? Misschien is het wel uiterlijke schijn en hebben ze eigenlijk helemaal niet zoveel geld?

Mijn ex kon vroeger ook goed doen alsof hij bulkte, het feit was wel dat ik aan het einde van het geld altijd maand over had (meneer gaf graag geld uit, maar vergat dat we ook hoge vaste lasten hadden).

Miepje

Voor een auto of vakantie zou ik niet snel geld uitlenen aan iemand. Dat vind ik een luxeproduct en ik vind dat als je je luxe niet kunt veroorloven, je nog even door moet sparen. Of een goedkopere auto kiezen. Zo doe ik het zelf ook.

Tenzij er sprake is van een handicap op ernstige ziekte. Dan zou het wel weer anders liggen.

En ik zou het nogal vreemd vinden, als iemand beledigt zou zijn, als ik hem geen geld wil lenen.

heel genant om te vragen of gevraagd te worden

Dat is me ook overkomen: mijn vader vroeg me geld te leen. Elk duizendje meer zou fijn zijn, ik geloof dat hij op 3000 of 5000 hoopte.

Ik vond het ontzettend vervelend en genant. Ik was net moeder geworden, ik had het geld wél, maar ook niet veel meer dan dat. Ik was echt mijn gezin aan het opbouwen (woonden in een huurflat maar wilden kort erna naar een koophuis). Ook wist ik dat het al erg lang financieel gedoe was bij mijn vader & partner. Ondanks zijn goede baan. O.a. een veel te groot & luxe huis gekocht, met ongunstige beleggingshypotheek. Wel te maken gehad met een oplichtende financieel adviseur die inmiddels in het gevang zit, maar een ander deel was toch echt te wijten aan hun gebrek aan discipline/ inzicht.
Kunnen ze misschien ook niet veel aan doen maar ik vond het supervervelend om de vraag te krijgen.
Ik zei nee, dat vond ik ook enorm vervelend om te zeggen. Maar ik wilde er eigenlijk niets mee te maken krijgen. En er ook niet in meegesleurd worden. En voor mijn gezin kiezen (ik vond het ook een rotidee dat mijn vader het vroeg terwijl ik net een jonge baby had).
Mijn zus zei ja. En heeft nog bijna 10 jaar met afbetaling gezeten, helpen herinneren, gedoe.

Het is al 13 jaar geleden maar ik denk nog regelmatig aan het telefoontje van mijn vader. Het was voor hem ook niet leuk om te vragen natuurlijk. Er waren aan diverse partijen schulden (belastingdienst, bank, ..) en ze waren wanhopig. Dus ik zat met een dilemma en achteraf met een schuldgevoel (of minimaal een rotgevoel). Ze hebben trouwens nog steeds financiele problemen. Nu is mijn vader vorig jaar wel weer gaan werken op zijn 70e dus dit jaar gaat het geloof ik best goed. Ik probeer het onderwerp financien zoveel mogelijk te vermijden.

Zo'n te dure auto kopen waar Miepje het over heeft kan ik niet begrijpen. Of nou ja, tenzij er inderdaad een speciale reden is (moet per se groot zijn vanwege een gehandicapt familielid o.i.d. en de oude auto is net total loss gereden - zoiets). En dat bedoel ik nou: zij vraagt het aan een nabij familielid en nu is het tussen hen in komen te staan.
Dop dan je eigen boontjes!

Rijke tak

Door een aantal familieleden aan beide zijden worden wij ook altijd beschouwd als "de rijke tak". Even in het midden gelaten of dat terecht is / was of niet (wat weten ze ervan, feitelijk), was er een periode waarin diverse van deze familieleden ons geld te leen vroegen. Van man's zijde en van mijn zijde, dus ze wisten dat niet van elkaar, en wij gaan niet iedereen zijn was bij de rest buiten hangen natuurlijk. Man en ik hebben toen besloten dan maar niemand geld te lenen. Beter dan de een wel en de ander niet, en aan iedereen ging ook bij ons niet (overigens staat ons -redelijk ruime- spaargeld vast en kunnen we daar niet zomaar op korte termijn grote bedragen uithalen). Er waren vergelijkbare verzoeken bij als jij had, voor auto's of vakanties. 1 persoon hebben we (omdat het daar werkelijk om urgente nood ging) wel geholpen met een kleine schenking ipv lening. De rest wist dat niet.
Wat hierboven ook staat: ik vond het eigenlijk erg vervelend om dit gevraagd te worden, en zou zoiets zelf ook niet doen (tenzij om absoluut urgente levensbehoeften). Kreeg ook een beetje naar gevoel alsof wij de melkkoe van de familie aan het worden waren. Na jouw beschrijving boven zou ik het nu eigenlijk nog vervelender vinden als weer iemand zoiets vraagt, want blijkbaar kun je toch eigenlijk geen nee zeggen als je om de familieband geeft...).

Wij leven niet al te luxe, gaan niet extreem op vakantie of zo, hebben geen dure auto's etc. Daarom hebben wij een buffer. Maar onze kinderen gaan binnen eind dit schooljaar en enkele jaren studeren, en ook komen er andere dure dingen als rijbewijzen etc, daarom wil ik de buffer die wij hebben niet voor een onbekend termijn hebben vaststaan, omdat familielid de afspraken voor afbetalen niet nakomt.
Ik denk dat lenen van en aan familie een valkuil kan zijn. De lener kan denken dat ie op zijn gemakkie kan terugbetalen want het is familie en die zal niet zo snel zeuren want het is familie en de uitlener wil het sneller terug hebben of onderpand vragen maar durft het niet te zeggen want het is familie. In van die televisieprogramma's als uitstel van executie en dubbeltje op zijn kant zie je ook vaak dat dat een punt van irritatie is. En dat familie best vaak uitleent. Bij ons familielid is de lening ook bedoeld voor iets dat vaak in die programma's voorkomt. Ivm herkenbaarheid wil ik niet zeggen waarvoor maar het is geen vakantie of auto.
Maar ook naar aanleiding van de verhalen hier vraag ik mij weer af: als de bank geen lening geeft, waarom verwacht je dan dat je familie die wel wil geven.

buffer en rijk zijn

Precies Dieneke, wij willen ook graag die buffer houden. En Miepje, zoals hier al is gezegd kunnen anderen rijker lijken dan ze zijn. Wij rijden een grote auto, bijvoorbeeld. Die kopen we tweedehands en rijden 'm in 10 jaar af. Ondertussen sparen we ervoor: dat is die buffer (die we vastzetten). Anderen zien misschien alleen maar: ah, die rijden een grote, dure auto. En zo nog wat dingen.
Zou toch best zuur zijn als wij onze buffer niet konden gebruiken voor onze eigen vervanging -of voor andere, onverwachte dingen, of voor studie kind- omdat hij is uitgeleend aan een familielid dat er wel een auto mee gekocht heeft. En dan krijg je inderdaad die vervelende familieverwikkelingen als hierboven genoemd, hoe ga je het dan terugvragen, zonder irritatie, etcetc. Het geeft echt vaak ellende, lenen in familiekring. Gewoon niet doen (niet vragen, bedoel ik hier, want juist daardoor belast je de familieband).

Helaas

Familielid is geloof ik boos op ons. Niets meer van familielid gehoord en familielid schijnt verhalen te vertellen. Jammer, was er al bang voor.

Boos?

Nou dan is er iets misschien verkeerd overgekomen?
Jammer en waarschijnlijk zijn het onnodige irritaties.

Dan houd het voorlopig even op. Ik hoop voor jullie dat de lucht in de toekomst weer geklaard wordt.

Ook weleens geld uitgeleend

Al zijn we geen rijke tak. We hadden het op dat moment niet dringend nodig en het is zonder gedoe terugbetaald. Maar het voelt niet fijn als iemand je geld te leen vraagt. Aanbieden is prettiger.

boos?

Als je iemand iets vraagt kun je ook nee als antwoord krijgen. En met geld ligt alles nog gevoeliger, op de een of andere manier. We hebben gevraagd in welk termijn gedacht werd terug te betalen. Dat was wat vaag en onduidelijk. Wij hebben ons termijn genoemd en dat was niet goed. Toen hebben we het niet gedaan omdat we het geld niet langdurig willen vast hebben staan. Zoals gezegd, we krijgen binnen nu en komende jaren hoge kosten. Nu zijn we krenten, hebben niets over voor anderen etc volgens familielid. We gingen toch al nauwelijks om met die persoon dus nu des te meer reden om het zo te blijven doen.

Goede beslissing

Ha, dat is duidelijk, aan de hand van hun reactie weet je dat je een goede beslissing hebt genomen.