geld ‘geleend’ van kinderen.

Tips tegen koopdrang: een pinpas en rekening alleen voor jou waar je man geld op zet. Klinkt kinderachtig maar is gewoon de enige manier. Hij zal dus elke dag geld erop moeten zetten om boodschappen te doen en verder jou niet meer de mogelijkheid geven om online zaken te kopen. Het is voor je eigen (en jullie) bestwil. 

Het is heel goed dat je inziet dat je verkeerd bezig bent geweest. Erkenning is de eerste stap naar herstel. En ook goed dat je je partner hierin hebt betrokken en hij er vanaf weet zodat hij je kan helpen met van je koopverslaving afkomen.
Heb je spullen gekocht die niet nodig waren en waarvan je de bonnetjes nog hebt? Breng die dan terug naar de winkel als dat nog kan.
Misschien is het goed om je pinpas voorlopig thuis te laten als je op pad gaat.
Dat je een overzicht maakt van wat er elke maand binnenkomt en welke vaste lasten er zijn en dan stel je een budget op voor boodschappen, kleding, overige producten en neem dat contant op, verdeel het in potjes en houd je daar aan. Wat uit een potje overblijft wordt gespaard, niet naar een ander potje. Plus als je niet altijd geld bij je hebt, kun je ook niks kopen. Breng je de kinderen naar school en fiets je daarna langs de winkel en er hangen leuke jurkjes buiten? Helaas, kun je niet kopen want je hebt geen geld mee. Eenmaal thuis is die impuls er niet meer. Je moet zien dat patroon van 'moeten kopen' te doorbreken. Eventueel zou je daar ook professionele hulp bij kunnen zoeken als het je in je eentje niet lukt. Geen schande.
Schuldgevoel is logisch, en terecht ook. Maar het brengt je niet echt verder. Je kunt er heel lang van wakker liggen, maar daar los je het niet mee op. Je weet dat je fout zit en gaat er nu alles aan doen om het te herstellen. Dat is het belangrijkste. 

Je hebt wel je verantwoordelijkheid genomen: je hebt aan de bel getrokken. En 2000 is een hoop geld maar geen bedrag waar je van ze lang zal ze leven niet meer aan komt. Dus bekijk het van de halfvolle kant, richt je op de toekomst, werk aan je problemen en groei! 
Iedereen heeft z’n zwakke plekken bij stress. Dit is de jouwe. Bouw inderdaad grenzen in. Dat geeft ook rust. En zorg dat je je onrust en spanning op een andere manier kwijtraakt. Ga sporten of zo! 
Praat jezelf niet de put in! Geef jezelf juist een schouderklopje omdat je het een halt hebt toegeroepen. 

Is er eigenlijk een goed of leuk boek over koopverslaving?

in elk geval is het al goed dat je zelf inziet dat het anders moet en eraan wil werken. Eventueel kun je ook hulp inroepen van een budgetcoach maar anders bovengenoemde tips volgen. Of geld (laten) storten op een aparte rekening waar je alles van moet doen. Maar wel met pinpas zodat je wel koopjes kunt inslaan als ze in de aanbieding zijn, producten die je altijd gebruikt maar dan 3 halen en 2 betalen ofzo. 

Ik had een keer een koelkast besteld die aan de deur contant afgerekend moest worden. Ik had geen geld genoeg in huis en zei dat ik het aan mijn zoon zou vragen of die het contant in huis had. Ik had vaker van hem geleend (en teruggegeven) en ik verzuchtte zo'n beetje tegen die man, moet ik weer van hem lenen..
Toen zei die man: dan spreek je iets van rente af, dan leert hij er ook van. 
Dat heb ik toen gedaan. Een halve cent per euro per dag rente. Ik hield het bij op het schoolbord in zijn kamer. Gelukkig was het op een gegeven moment niet meer nodig. 

Jouw kinderen hebben niet door dat je van hen geleend hebt? Dan is het probleem voor jou toch groter dan van hen? Of is dat raar dat ik zo denk. Ik vraag me af of je het niet te groot maakt. 

Thera schreef op 14-08-2021 om 22:58:

Ik had een keer een koelkast besteld die aan de deur contant afgerekend moest worden. Ik had geen geld genoeg in huis en zei dat ik het aan mijn zoon zou vragen of die het contant in huis had. Ik had vaker van hem geleend (en teruggegeven) en ik verzuchtte zo'n beetje tegen die man, moet ik weer van hem lenen..
Toen zei die man: dan spreek je iets van rente af, dan leert hij er ook van.
Dat heb ik toen gedaan. Een halve cent per euro per dag rente. Ik hield het bij op het schoolbord in zijn kamer. Gelukkig was het op een gegeven moment niet meer nodig.

Jouw kinderen hebben niet door dat je van hen geleend hebt? Dan is het probleem voor jou toch groter dan van hen? Of is dat raar dat ik zo denk. Ik vraag me af of je het niet te groot maakt.

Zou jij het ook prima vinden als iemand geld van jou "leent" zonder te vragen? Of andere spullen? Het is gewoon diefstal natuurlijk. Afspreken dat je iets mag lenen en dat en wanneer je het teruggeeft, is heel wat anders

Geld ongevraagd lenen terwijl je al weet dat je het niet terug kan betalen, is geen lenen.

Bedenk hoe je 2000 euro kunt gaan verdienen. Simpel werk als 's morgens vroeg de krant rondbrengen brengt al extra geld in het laatje. En het kan voordat iedereen wakker is. Het terugverdienen is een taak voor jou alleen. Ik vind niet dat je het geld bij elkaar moet gaan sprokkelen door te besparen, want dan betalen je gezinsleden in feite mee.

Ondertussen denk ik dat je ook samen met je man een begroting moet maken. 'Alles wordt duurder' klopt en dat zal komend jaar nog erger worden. Zet dus de kosten en de inkomsten op een rijtje.

Wat betreft je koopverslaving, dat kan erg ontwrichtend werken. Er zijn al goede tips gegeven met betrekking tot je pinpas en contant geld. Je zegt dat je ermee bezig bent om dat aan te pakken. Wat zijn jouw kwetsbare momenten? Is dat in de supermarkt, in de winkel of online? Hoe zit je hoofd in elkaar als je vindt dat je echt iets moeten kopen ('voor de kinderen') terwijl je het geld niet hebt? Wat gebeurt er dan in je hoofd en hoe kun je dan jezelf afleiden en je gedachten een andere kant in sturen? Voel je je rot omdat je iets niet kunt kopen? Of kun je trots zijn dat je jezelf hebt kunnen beheersen? Of voel je je geslaagd als een verantwoorde ouder die haar gezin niet in de schulden stort?

Tsjor

Ja klopt. Alleen als de kinderen zo klein zijn dat ze het niet wisten dat ze dat geld in bezit hadden, vind ik het toch wel verschil uitmaken.
Ik bedoel meer, dan is het beter je naar hen toe niet meer te verantwoorden. Dan heb je alleen nog wel een probleem naar jezelf toe. En de schrik dat je daartoe in staat was. 

'Gewoon de schade herstellen.' Mee eens. Maar dan wel door na te denken hoe je aan die 2000 euro komt en niet door te besparen, want dat raakt alle familieleden. Een krantenwijkje, extra werken in de horeca als afwasser bijvoorbeeld, allemaal mogelijkheden om relatief snel het bedrag weer bij elkaar te krijgen.

Tsjor

Ze kan wel bij haar persoonlijke uitgaven kijken of er daar geschrapt kan worden, dat raakt de rest van het gezin dan niet. En bewust boodschappen doen, dus meer letten op aanbiedingen. Misschien iets meer werken of een bijbaan? 

Mija schreef op 15-08-2021 om 18:16:

[..]

Het is echt nog niet het geld van de kinderen hoor. De term diefstal raakt kant noch wal. Als je in de bijstand komt, moet je het gewoon meetellen voor je vermogen. Dan hoef je echt niet aan te komen met dat het niet van jou is en dat je er niet over kunt beschikken. En als een gezin in grote financiële problemen zou komen, moet dit soort spaargeld dus gewoon worden aangesproken. Ik zie het meer als het aanleggen van om een buffer voor grote, noodzakelijke uitgaven zoals studie of rijbewijs. Of een voornemen om je kind tzt een startkapitaaltje te kunnen meegeven. En als dat uiteindelijk toch niet blijkt te kunnen omdat het financiële leven dramatisch tegenzit, gaat dat niet door.

Een koopverslaving voldoet natuurlijk niet aan de kwalificatie ’noodzakelijke uitgaven bij financiële tegenslag’ maar dat zou het ook niet zijn als het een reservering voor bijvoorbeeld een auto was. Ik vind dat TO hier meer rekenschap heeft af te leggen naar de partner dan naar de kinderen. Ik vind dat dat schuldgevoel naar de kinderen toe niet zo zwaar hoeft te wegen. Zeker niet in dit stadium. Gewoon de schade herstellen. Dat is meer dan genoeg. Als TO tegen de tijd dat ze gaan studeren bijvoorbeeld al het spaargeld dat daarvoor bestemd was heeft weggeshopt, is het een ander verhaal. Maar zover is het nog niet en hoeft het ook helemaal niet te komen. Daar heeft ze voor gezorgd door op tijd met de billen bloot te gaan. Ik heb daar veel respect voor. Dat was vast niet gemakkelijk!

De rechter denkt daar anders over. Je beheert het geld van je kinderen tot ze volwassen zijn en je kunt het in tussentijd gebruiken als dat voor hen nodig is, maar niet voor jezelf.

Als je de flexibiliteit wil houden  om het naar eigen goeddunken uit te geven, moet je ze geen eigen spaarrekening geven. Bovendien zetten vaak anderen daar ook geld op, zoals grootouders, en ook die hadden het specifiek voor de kinderen bedoeld en niet als flexibel krediet voor de ouders.

Thera schreef op 14-08-2021 om 22:58:

Ik had een keer een koelkast besteld die aan de deur contant afgerekend moest worden. Ik had geen geld genoeg in huis en zei dat ik het aan mijn zoon zou vragen of die het contant in huis had. Ik had vaker van hem geleend (en teruggegeven) en ik verzuchtte zo'n beetje tegen die man, moet ik weer van hem lenen..
Toen zei die man: dan spreek je iets van rente af, dan leert hij er ook van.
Dat heb ik toen gedaan. Een halve cent per euro per dag rente. Ik hield het bij op het schoolbord in zijn kamer. Gelukkig was het op een gegeven moment niet meer nodig.

Ik snap je verhaal niet helemaal, had je het geld niet of alleen niet contant? In het eerste geval is het apart dat je daar pas mee komt als de bezorger aan de deur staat, in het tweede geval kun je als de bezorger zijn hielen gelicht heeft meteen naar de pinautomaat om het geld aan je zoon terug te geven.