Fulltime werken na lang parttime (en na uitval)

Vroeg

Ja, advies kan en wil ik niet geven maar het komt wel wat vroeg over als je echt pas 2 maanden weer helemaal je huidige baanomvang aankan, en ook al sinds heugenis niet volle werkweken hebt gemaakt. De sprong is groot, want niet alleen werk je 12 uur meer, je hebt ook 12 uur minder vrij! Dat klinkt wellicht als een spel met woorden maar is het zeker niet: je hebt gewoon beduidend minder ontspanningstijd en dat terwijl je meer gedaan hebt.

Dat van die ‘meer voldoening’ kan ik me voorstellen hoor.

Zelf merk ik ook dat ik na een normale volle werkdag niet altijd veel meer heb, als ik eens een korter dagje heb (tot 15u of zo) voel ik me echt wel energieker die avond.

Het kan ook nog uitmaken wat het voor werk is. Veel mentale stress? Fysiek zwaar? Of gewoon lekker nuttig bezig en geen last mee naar huis te torsen? Dat scheelt ook flink.

Ik zeg

Doen! Je klinkt alsof je er zin in hebt en je kunt het geld goed gebruiken. Ga ervoor en dan kom je er zelf wel achter. Eventueel kun je altijd nog de mogelijkheden onderzoeken om een paar uur minder te werken in de week, maar wie weet bevalt het je juist goed.

Misschien kan je man teruggaan in uren om meer op te vangen thuis en in het huishouden, zodat de vrije tijd die je hebt ook echt vrije tijd is? Of je zou een schoonmaker kunnen inschakelen?

Reacties

@Chrono. Ja, het is zeker fijn. Het is nog niet weg of over, maar wel veel beter te hanteren. Ik moet 'gewoon' heel ontspannen en verstandig leven. Een beetje saai soms, maar wel beter.
En natuurlijk hoef ik de knoop niet nu door te hakken, ik verzamel informatie en ervaringen.

@Lanza, Mijn man werkt al parttime, maar als het nodig is (en financieel mogelijk) is hij de eerste die graag nog wat uren inlevert. Niet speciaal om het huishouden te doen (hij heeft veel projecten lopen buiten zijn werk), maar dat doet hij er dan wel bij. Lastiger vind ik dat hij echt geen hulp in het huishouden wil. Ik denk juist dat dat een goede oplossing is. Maar we zullen sowieso wat zaken anders moeten organiseren.

@Baby Lon, bedankt voor je reactie. Ik snap helemaal wat je zegt. Ik heb het afgelopen jaar echt moeten leren om mijn energie door de dag heen heel goed in de gaten te houden. Dat betekent dat ik door de dag heen steeds weer een beetje oplaadt (vergelijk het met je telefoon). Hierdoor ben ik aan het eind van een werkdag niet meer 'op', maar op ongeveer 60 à 70%. Dat vraagt veel aanpassingen (van mijn eigen gedrag), maar het werkt.

Daarom ben ik ook optimistisch dat het met een volle werkweek ook wel zal lukken. Maar dat weet ik natuurlijk niet. Vanmorgen moest ik bijvoorbeeld toch weer flink opladen na twee intensieve werkdagen en een iets te druk weekend. Het zal nog wel wat extra aanpassingen van me vragen. En ik hoop natuurlijk dat het herstel zich nog wat voortzet in de komende maanden.

De functie is volgens mij grotendeels vergelijkbaar met wat ik nu doe. Het grootste verschil is dat het een beleidsfunctie is, zonder leidinggevende taken. Dat scheelt wel gedoe en druk, vermoed ik.

Eerst maar eens zien dat ik word aangenomen. En dan zien we weer verder. Aanvullende tips, zienswijzen en informatie zijn welkom.

Wat geeft energie?

Ik zou zeker solliciteren en als je uitgenodigd wordt gaan praten. Dan vorm je je beeld, herkauw je je eigen overwegingen en kun je altijd nog nee zeggen.

Is het een sector waar veel werk in is? Kun je gemakkelijk iets anders vinden als dit niet lukt? Dat zou voor mij ook een overweging zijn, zeker als er al financiële problemen zijn, zou een te groot risico voor mij niet bevorderlijk zijn voor de energie en de mentale veerkracht: als het 'moet' geeft het druk.

En ik zou kijken: als je meer gaat werken, wat kan er dan af? Het moet ergens vandaan komen. Jezelf in het geheel meer belasten lijkt mij geen goed idee. Ik zou dat heel goed met je man doorspreken. En als hij het niet kan opvangen, moet er toch maar huishoudelijke hulp komen. Ik zou daar heel helder in zijn: het is niet alsof je heel gemakkelijk kan omgaan met de beschikbare energie.

Waar krijg je energie van? Ik heb een burn out preventie traject gevolgd en die bedrijfsmaatschappelijk werker vond dat je energie moet krijgen van je werk. Slik! Het eind van het liedje is dan ook dat ik ander werk ga zoeken. Je schrijft dat je denkt dat de andere functie je minder energie gaat kosten. Gaat het je ook meer voldoening opleveren? Sluit het aan bij wat je goed kan? Kun je met een tevreden gevoel naar huis gaan aan het eind van de dag? Ik merk dat dat bij mij een enorm groot energielek is, dat ik het gevoel heb veel energie te moeten pompen in heel weinig of geen resultaat. Ik denk dat een mens vooral blij wordt doordat hij overtuigend ziet en voelt dat hij wat kán, iets zinvols bijdraagt. Ik zou een functie daar dan ook op beoordelen: stelt deze functie mij in staat te laten zien wat ik kán? Is dat overtuigend voor mij, ga ik dat voelen? Als je dat voelt, kun je volgens mij veel aan. En dan gecombineerd met de vaardigheden die je jezelf heel bewust hebt aangeleerd (knap!) lijkt me dat je die stap naar full time gerust kunt nemen.

Groet,
Jo Hanna

PS Interessant, door de dag heen kort even 'aan de lader', als een telefoon. Kun je vertellen hoe je dat doet?

Als je

man geen huishoudelijke hulp wil, dan is de consequentie dat hij zelf meer van de taken op moet gaan pakken. Als jij straks fulltime gaat werken dan moet de balans thuis anders worden. Je kan niet alles doen.

Dat is wat ik vaak mis zie gaan bij vrouwen die ft gaan werken. Thuis verandert er niks, dus zij doen nog steeds 80% van de taken. Logisch dat veel vrouwen ft te veel vinden, terwijl de man het prima te doen vindt.

Ik zou daar wel zeer waakzaam op zijn.

Man

Mijn man doet al meer dan de helft van het huishouden. En afgelopen jaren toen ik ziek was, nóg meer. De cliché-vlieger gaat hier niet op.

Ik zou hem wat meer rust gunnen op dat vlak, ook omdat ik weet dat hij meer last heeft van rommel in huis en achterstallig schoonmaakwerk dan ik. Ook wat dat betreft voldoen wij niet aan de traditionele rolverdeling.

Ik doe dan weer meer aan de organisatie (dat is wel klassiek, geloof ik). Ik vraag me af of we ooit op vakantie zouden gaan of een verjaardag zouden vieren als ik dat niet regelde. De financiën en de ondersteuning van de kinderen vwb schoolwerk e.d. liggen ook meer op mijn bord. Dit laatste kost me op dit moment minder tijd dan vorig schooljaar, maar dat kan natuurlijk zo weer omslaan.

Boodschappen en koken doen we zo'n beetje om en om. Dat zal hij zeker vaker moeten doen, maar dat vindt hij geen probleem.

Hmmm

In weken waar ik vijf dagen per week op kantoor en onder de mensen moet zijn vind ik het wel uitputtend. Dan zit ik er eigenlijk op donderdag wel doorheen. Gelukkig kan ik kantoor en thuis meestal afwisselen.

Jo Hanna

Bedankt voor je reactie. Mooi gezegd. Werk moet ook energie geven, zeker naarmate je er meer tijd aan besteed. Ik denk dat ik van deze baan wel blij word, maar ik zal goed moeten peilen hoe de sfeer er is, want een goede werksfeer vind ik heel belangrijk en hoewel iedereen dat wel zal vinden, is het zeker geen vanzelfsprekendheid.

Hoe ik dat opladen doe. Het zijn een aantal dingen die ik heb geleerd, maar die voor iedereen weer anders kunnen zijn.
1.Ik heb een aantal oefeningen geleerd waarmee ik mezelf kan ontspannen door mijn volle aandacht te richten op mijzelf, op hoe ik zit, of sta. Even voelen of ik gespannen ben en of ik spanning los kan laten. Dat doe ik zo ongeveer elke twee uur even 5 minuten. Soms ook tijdens een overleg of als ik onderweg ben. Even stoppen met denken en even rust nemen en landen bij mezelf. Ik moet hierbij zeggen dat ik heb moeten leren hoe echte ontspanning aanvoelt, omdat ik eigenlijk altijd een verhoogde spierspanning had (zelfs als ik sliep). Inmiddels kan ik dat beter aanvoelen en oproepen.
2.Ik neem nu echt pauzes en besteed die tijd alleen. Dus niet standaard in de bedrijfskantine met z'n allen eten, want dan ben ik eigenlijk toch aan het werk, maar even een wandelingetje, of soms een powernapje.
3. Ik merk tegenwoordig op als iets me raakt. In plaats van het weg te stoppen en door te hollen ben ik me gewoon bewust van het gevoel. Bijvoorbeeld als iemand iets onaardigs zegt, of als de printer niet meewerkt, of als iemand zich niet aan zijn afspraak houdt, dan ben ik geneigd om zo snel mogelijk door te hollen naar een oplossing. Nu merk ik eerst even op dat ik iets vervelend vind en ik merk op hoe het gevoel ook weer verdwijnt. Dat klinkt misschien wat vaag, maar het voortdurend over mijn emoties heen stappen, bleek een enorme energievreter.
4. Heel praktisch: ik gebruik een bullet journal. Niet met mooie handlettering en plaatjes enzo, maar wel het systeem van Ryder Carroll. Kort samengevat: alles schrijf ik op in één boekje en daarna rubriceer ik mijn notities en plan ik acties in. Dit 'staat' nog niet helemaal, maar helpt evengoed al.
5. Ook heel praktisch: ik werk handig met mijn mailbox. Alles in de inbox verdeel ik over de 4 mappen actie, archief 2019, lezen en wachten op. En de prullenbak natuurlijk. Alle mails waarin ik ge-cc-d ben, komen in een aparte map binnen, die ik pas lees als ik daar tijd voor heb.
6. Ten slotte zorg ik tijdens het werken voor zo min mogelijk verstoringen (voor zover ik dat zelf in de hand heb). Als ik toch onderbroken word, verleg ik mijn aandacht nu meer bewust van het ene naar het andere onderwerp. Zo behoudt de kip haar kop.

Verder ook privé: voldoende slapen (hoog tijd nu!), dagelijks een half uur bewegen, twee keer per week sporten en na actie niet doorhollen, maar steeds even rustmomenten inbouwen. Het vraagt aandacht en veel tijd om er gewoontes van te maken, maar het werkt allemaal wel.

Phryne

Net als mijn huidige baan is het geen echte kantoorbaan en zal ik veel op verschillende plekken aanwezig zijn. Dat maakt het wel aantrekkelijker, denk ik. In elk geval afwisselender.
Toch hoop ik ook dat af en toe thuiswerken bespreekbaar is. We gaan het zien.