Eindejaarsbijdrage
Stel.... je krijgt al enkele jaren aan het eind van het jaar een bedrag(je) op je rekening gestort van je ouders.... zomaar... voor de leuk. En nog bijzonder welkom ook.
Dan na een paar jaar komt er plotseling niks. Voor zover je weet is er geen verandering in hun situatie. En hoewel het altijd een vrijblijvend exratje is geweest, heb je er na die paar jaar toch stiekum op gerekend dat het weer zou komen en ietsje meer uitgegeven aan wat ditjes en datjes dan eigenlijk volgens budget geoorloofd.
Wat zouden jullie doen? Ik neig naar "gewoon niks, het was geen afspraak of zo, en misschien kwam het nu wel even niet uit... eigen schuld dat je er op bent gaan rekenen", maar ja, aan de andere kant vind ik het ook wel weer een beetje gek dat het gewoon stopt en dat er nooit iets over gezegd wordt in de trant van "reken dit jaar maar nergens op, of zo"... Ik zelf zou zoiets wel duidelijk maken, denk ik.
Ik voel me eigenlijk dus wel een beetje teleurgesteld, maar voel ook meteen dat ik daar helemaal geen recht op heb.
Wat zouden jullie doen?
Anna
Maar
je bedankt ze toch wel? Dan is het toch niet zo raar om er iets over te zeggen?
"kinderen hebben geen.."
"Zowel hun salarissen als hun uitgaven zijn altijd groot geheim geweest. Ik kan me dat wel een beetje voorstellen hoor, want kinderen hebben totaal geen benul van wat de waarde van geld is."
Maar, Anna, ook al ben je hun kind, jij weet toch wel 1000 euro op waarde te schatten? Waarmee ik wil zeggen dat je op jouw leeftijd toch wel met elkaar over geld kan praten? Hoeft natuurlijk niet in detail, maar in mijn geval weet ik dat het huis van mijn moeder vrij is van hypotheek. Haar inkomen, spaargeld, vaste lasten, die weet ik ongeveer. Niet precies, maar wel genoeg om te zien als er veranderingen optreden in bestedingsgedrag. En genoeg om er over te beginnen wanneer ik denk dat daar aanleiding toe is.
Het leuke van dit forum vind ik te horen dat het bij iedereen anders eraan toe gaat.
En zeker is het jouw goed recht om er niet over te beginnen. Echter een bedankje zal je toch wel laten vallen, niet?!
Groetjes, Mover
Snap het niet
Hoe kan je nu 100% zeker weten dat je ouders dit financieel makkelijk kunnen dragen als je nooit over geld praat?
Katrien
Ja natuurlijk
Natuurlijk bedank ik ze... ik heb ze al bedankt! Ze waren (weer) blij dat wij blij waren, maar verder werden er geen woorden aan vuil gemaakt.
Mijn ouders hebben ons opgevoed als superonafhankelijke kinderen en zij zijn superonafhankelijke ouders. Niks van bij elkaar over de vloer wanneer je maar wil, altijd eerst bellen, ook niet structureel oppassen. slechts bij tijd en wijle. Scheidingen bij mijn broers waren slecht bespreekbaar en alle beslissingen die we nemen, nemen we zelf, en ook daarover geen (echt) commentaar.
Het heeft dus zijn voordelen en zijn nadelen: ik zou ze soms graag wat betrokkener zien. Aan de andere kant heb ik alles kunnen doen wat god verboden heeft, zonder dat ik daar commentaar op heb gekregen.Het lijkt een beetje op elkaar in zijn waarde laten. Dat herken ik dus wel, iemand in zijn waarde laten maar tegelijkertijd er dus ook afstand van nemen, want anders lukt het niet, of trek je het niet.
Bedanken dus ja.... uitgebreid! Maar verder niks, totdat we echt merken dat het fout gaat.
Anna
Geen geheimen
Mijn kinderen mogen gerust weten wat wij verdienen en wat ons bezit is. En ook mijn ouders en schoonouders deden daar, althans op oudere leeftijd, niet moeilijk over.
Jaymza
Benul
Anna:
"Over geld hebben we nooit met mijn ouders kunnen praten, eigenlijk. Zowel hun salarissen als hun uitgaven zijn altijd groot geheim geweest. Ik kan me dat wel een beetje voorstellen hoor, want kinderen hebben totaal geen benul van wat de waarde van geld is."
Ja, maar de enige manier om dat benul wel te krijgen, is door er op een gegeven moment (op de één of andere manier) over te praten.
Bijdeweg, jij schreef eerder dat je zeker wist dat je ouders geen geldproblemen hadden. Maar tegelijk praat je nooit over geld met hen. Dat is niet logisch.
of zoals mijn broer ooit deed in de bankafschriften kijken ha ha
Beemer
Een beetje off topic, maar over welke leeftijd heb jij het dan? Ik bedoel, onze dochter van 11 krijgt 2 euro zakgeld. En zij heeft mij ook vandaag zien staan jubelen dat ik een nieuwe baan heb, met uitdaging én een hoger salaris. Maar over het hoeveel heb ik het niet, daar zie ik de meerwaarde niet van in eigenlijk.
Groetjes,
Muriel
Lesje (muriel)
Ik heb mijn dochter laatst in 5 minuten duidelijk gemaakt hoe het zit met een salaris. Gewoon, met pepernoten 
Leg 100 pepernoten neer op tafel en zeg dat dit het bruto salaris is dat je verdient per maand. Haal vervolgens (in ongeveer de juiste verhouding) pepernoten weg. Ww-premie, pensioen, loonbelasting... net zolang tot je het netto-salaris hebt. Dan schuif je de pepernoten (of andere snoepjes of wat-dan-ook) naar je dochter. Maar voordat ze mag eten, moet ze van die pepernoten de huur of hypotheek betalen, de verzekering, het gas, water en licht, de auto, de boodschappen, kleding, de clubjes, wat spaargeld etc etc etc. Kijk vooral naar het gezicht van je dochter: dat betrekt steeds meer
Met een beetje goed rekenen en uitmikken van jouw kant houdt dochter dan misschien 1 pepernoot over die ze mag eten.
Opeens snapte ze waarom hun zakgeld niet zo hoog is als ze zouden willen.
Briljant!
Sancy, ik vind het geweldig! Die ga ik onthouden. De pepernoten zijn op, maar dit werkt natuurlijk ook met smarties of andere snoepjes. Leuk!
Groetjes,
Muriel
