Dreigend werkloos
Ik heb managementfunctie in zorg. Door fusie, bezuinigingen en heel veel organisatiebelangen ga ik er vanuit dat ik binnen afzienbare tijd werkloos wordt. Nu kan het best zijn dat die periode wordt gerekt. Bv omdat fusie/overname leidt tot minder ontslagkosten en ivm transitievergoeding.
Mijn partner heeft een goede baan, financiele reserves zijn er voldoende en er is ww met aanvulling.
Maar toch overspoelt mij een heel negatief gevoel. Ik twijfel aan mezelf, hoe vind ik wat anders, etc. Ik heb werkervaring bij overheid en in zorg/welzijn; daar waar de zwaarste klappen vallen.
Heeft iemand tips en tricks? Vooral ook om deze onzekere tijd door te komen (duidelijkheid is prettiger dan deze onzekerheid). Gesprek aangaan op mijn werk of gooi ik daarmee de glazen in?
ook in de zorg
Wat naar Anders! Het is nu inderdaad echt geen fijne tijd om werkeloos te raken in de zorg. De banen liggen niet voor het oprapen.
Zelf werk ik ook in de zorg, in een managementfunctie. En ook hier moeten er helaas mensen vertrekken. Daarom weet ik dat er voor mensen uit de zorg een subsidie beschikbaar is gesteld voor mensen in de zorg dat 50% van een loopbaantraject subsidieert. Wellicht is dat iets voor je? P&O weet er vast meer van.
Sterkte! En succes natuurlijk. Want werkeloos worden is heel naar, het biedt ook kansen en mogelijkheden (klinkt tamelijk om te kotsen maar meen het heus!)
informeert je goed
Over alle maatregelen. Ikwerk ook in de zorg en bij ons gaat er een hele laag leidinggevende uit. Over enkele jaren zijn dan de mensen van het uitvoerende werk misschien nog aan de beurt. Hieroverwordt een heel sociaal plan geschreven wat je goed moet lezen!
Het kan een idee zijn om nu alvast lid te worden van een vakbond.
deze bevat ook allerlei mogelijkheden over scholing en over allerlei regelingen als je zelf een andere baan vindt of hoe je geholpen kan worden met een andere baan binnen of buiten de stichting. Niet dat je daar heel vrolijk van wordt maar het is niet alleen maar kommer en kwel!
sterkte ermee!
na ontslag rot gevoel
Helaas ben ik na 20 jaar dienst ontslagen en zit ik nu officieel 8 maanden werkeloos thuis een nieuwe baan vinden is erg moeilijk. In het begin kon ik het accepteren dat ik ontslagen was het was om economische redenen werd aangeven ik was werkzaam in de kinderopvang. Maar nu zit ik toch opeens met een wel heel rot gevoel thuis ik heb een kleine ontslag vergoeding gekregen maar denkelijk had ik er meer uit kunnen halen kom ik deze week achter en daar wringt bij mij de schoen denkelijk hebben mensen die korter in dienst waren meer mee gekregen dan ik en daar kan ik niet mee om gaan grrr. De vakbond heeft mij geholpen maar ik vermoed dat ze het gauw wel goed vonden want hoe vlugger ik akkoord ging natuurlijk hoe minder werk het voor hun was. Tijdens de gesprekken werd er zo gedaan alsof het zo slecht ging met het bedrijf maar volgens mij is het allemaal een spelletje geweest als ik hoor wat er nog allemaal gekocht en gedaan wordt nu en toen in het bedrijf. Is het misschien mogelijk om er toch nog werk van te maken omdat ik vermoed dat ze gelogen hebben over hun financiële situatie kan iemand mij daar antwoord op geven ook al ben ik akkoord gegaan met het kleine bedrag dat ik mee gekregen heb. Ik hoop dat ik er nog iets aan kan veranderen want ontslagen worden doet al iets met je en als je dan merkt achteraf dat je denkelijk ook nog voor de gek bent worden gehouden baal ik hier ontzettend van.
initiatief nemen
'Maar toch overspoelt mij een heel negatief gevoel. Ik twijfel aan mezelf, hoe vind ik wat anders, etc.'
Ik lees dat de onzekerheid je nekt. Het is moeilijk nu in de zorg. Maar ook grillig; las gister nog dat een zorggroep in het noorden 300 ontslagaanvragen teruggedraaid heeft. (of iets van die orde). Ook privé zie ik het hier; in mijn omgeving eerst gesprek over zeker ontslag, nu 3 maanden later uitstel met misschien afstel. (ook zorg)
Ofwel; je kunt er niets van zeggen. Gelukkig kom je er niet door in de financiële problemen. Dat is een hele zorg minder. Je hebt nu een negatief gevoel; gaat aan jezelf twijfelen, bang niet wat anders te vinden.
Ik zou mij richten op mijn eigen ontwikkeling. Dit kan ook een kans worden. Je ontslag is nog geen feit, dus je hebt nog even de tijd. Wat zou je leuk vinden? Waar zou je je in willen ontwikkelen? Wat moet je hiervoor doen? Scholing? Ervaring opdoen?
Als jij weet welke richting je op wil kun je dat meenemen in de onderhandelingen straks. Mijn ervaring met 'zorg' is dat ze wel gevoelig zijn voor ontwikkeling van mensen. Misschien kan een betaalde opleiding deel uitmaken van je ontslagvoorwaarden, of deels in de baas z'n tijd.
Trek het initiatief naar je toe. Ga niet afwachten wat je allemaal gaat overkomen. Misschien eng, misschien zit je hier heel niet op te wachten. Maar voor mijn eigenwaarde en gemoedsrust zou het goed zijn om zo veel mogelijk zelf de regie in handen te hebben.
Ben je werkzaam bij een grote organisatie? Dan zou ik het zeker bespreekbaar maken; in de trant van; gezien de ontwikkelingen vraag ik mij af of mijn baan blijvend is. Hoe zien jullie dat? Ik zou graag dit of dat willen, hoe kunnen jullie mij hierin ondersteunen? Of misschien alvast intern een andere plek zoeken.
Bij een kleine organisatie zijn er minder mogelijkheden. Daar zou ik voorzichtiger mee zijn. Wel voor mijzelf uitzoeken wat ik wil maar verder ook afwachten wat er gebeuren gaat.
Het komt vaak weer anders dan je denkt.
Sterkte ermee!