Doe mij even een hart onder de riem jongens....
En vertel me even wat ik best weet, dat de eerste weken (maanden?) in een nieuwe baan best enerverend zijn???
Het gaat als een tierelier hoor, ik kan niet anders zeggen. Ik sta nu 2 weken voor de klas. Ik kan al mijn lokalen vinden, beheers alle systemen voor absentie/huiswerk/toetsen/inplannen van practica en noem maar op en gebruik ze ook. Ik heb mijn eerste SO al gegeven en nagekeken & heb zelfs van scratch al een toets gemaakt voor mijn havo 3 klas die ze volgende week krijgen. Ik heb een wekelijks bijkletsuur met de sectieleider, en heb ook mijn niet-vakgerelateerde coach al gesproken. Het valt me niet tegen hoe het in de lessen gaat. het is me zelfs gelukt om redelijk te dealen met onverwachte stressverhogende events als 'de schoolfotograaf' waar een paar hele klassen (voor mij onverwacht) tijdens de les heen moesten.
Pfiew.
En dan een man die deze weken van ma-vr full time weg is. Wat er wel thuis is:
* een VWO-4 kind dat gelukkig redelijk routineus de boel oppakt
* Een kersverse brugklasser die helemaal hyper is, erg veel aandacht vraagt, al op kamp is geweest, en 2 lekke banden op knullige momenten heeft gehad, inclusief bijbehorende fietsenmaker & haal/breng acties.
* Een basisschoolkind van dat dit jaar in een nieuw gebouw is gestart, aan een nieuwe (langere, drukkere) fietsroute moet wennen, voor het eerst gaat overblijven & af en toe thuis komt terwijl ik er nog niet ben. is daar ook wat onrustig van.
Kortom...bijna niemand vaart momenteel op routine. Ik ben erg tevreden over hoe het gaat so far, maar moet mezelf wel dwingen om te blijven bedenken dat het vast wel wat minder hectisch gaat worden hoor...Want mijn hoofd loopt wel om van de gecombineerde thuis-onrust en werk-opstart-drukte....
Willen julle me even verzekeren dat dat langzaam beter wordt?
Ingrid
Begin
Daar zit het in.
Routine weg, dat zeg je zelf al.
Duss ik zou zeggen deze patient stelt accuraat de eigen diagnose.
Therapie heb ik nog wel wat ideeën over, maar die heb je zelf ook wel?
En het gaat in golven, dat wennen. Dus het gaat met horten en stoten en ook af en toe wat minder voordat het weer beter gaat. Weet je dat ook!
Lol beuk.
Therapie?
Ik neem aan dat je iets bedoelt in de geest van 'adem-in-adem-uit' gecombineerd met een toefje 'in het nu blijven' en een flinke scheut 'loslaten'
Jaja, ik ken mijn zwakheden.Ik doe mijn best. Maar ik heb mijn hersens wel eens gemakkelijker in de 'uit' stand gekregen moet ik zeggen...
Anyway, vanochtend lekker 2 uur uitgewaaid op de golfbaan...goed he? Nu nog even een paar lessen voorbereiden zodat ik er straks 'ben' voor de thuiskerende middelbare scholieren, en vanavond lekker vroeg naar bed kan....
Ingrid
Welkom
In het leven van de werkende moeder, zou ik zeggen 
Maar je hebt nu wel erg veel tegelijk op je bord, dit moet dus wel beter worden, dat kan niet anders.
En ik weet niet wat je doorgaans aan je man hebt qua zorgtaken, maar ik vind de weken dat mij man er niet is ook altijd loodzwaar. Dan is 3 kinderen met elk hun dingetjes en zorgjes, het complete huishouden inclusief koken en boodschappen doen en het feit dat je geen directe achtervang hebt voor mij ook genoeg om 's avonds uitgeput op de bank weg te zakken.
En dan om middernacht weer wakker te schrikken en dan minstens twee uur niet kunnen slapen. Zo fijn, NOT.
Dat rommelige
Die chaos, dat blijft altijd weer opduiken. De truc is dat je je er uiteindelijk minder verantwoordelijk voor gaat voelen. Ik denk zelf op dit moment dat fulltime werken de enige manier is om er echt weinig last van te hebben.
Dank jullie wel...
Die man, ja Ginny, die is natuurlijk ietwat verwend door bijna een decennium getrouwd te zijn geweest met een TBM. Dat snap ik ook wel. Normaal gesproken werkt ie gemiddeld genomen toch zeker wel 1 a 1 1/2 dag per week thuis, en er is absoluut een wederzijdse intentie om de balans wat thuistaken betreft een tikkie meer naar het midden te schuiven. Dat zou best een struggle worden voor ons allebei, dat wisten we, maar de goede wil was en is aanwezig.
Alleen jammer (heet dat Murphy's law?) dat er na een klein pre-summer dipje in de business van wederhelft nu een plotsklapse opleving in de activiteiten en projecten is. Dus weg home office. Zo werkt het nu eenmaal in zijn branche. Het is niet altijd precies te plannen. En die nieuwe balans vinden daar komt maar bar weinig van terecht als ega er ueberhaupt niet is. Dat verandert wel weer (het is altijd in fases, de relatieve drukte, en de relatieve rust) maar de timing had natuurlijk leuker gekund.
Anyway, ik weet dat ik het sowieso alleen moet kunnen, en (goed he Beuk...)'het is zoals het is'...dan maar gelijk voor de leeuwen...voordeel is wel...als het nu lukt, dan lukt het me theoretisch altijd. Fijn om te weten, toch?
Heb mijn lessen voor morgen inmiddels voorbereid. gna. Dus dat is ook weer klaar.
Ingrid
Yta...
fulltime werken??
Kweeniet. Heb het idee dat ze dan alsnog alles opsparen tot ik thuis ben. En parttime werkend heb ik in ieder geval af en toe nog een paar uren thuis voor mezelf. Als ik full time zou werken (in het onderwijs) zou ik iedere dag om een uur of 4 thuis komen. In een huis vol kinderen & met een dubbele hoeveelheid voorbereidings/nakijk en ander werk...hmmm. Nee.
Ingrid
Ehh ik bedoelde medisch
niet psychologisch. Ik zat in de trits diagnose-therapie te denken as in hoofpijn-aspirientje.
Waar ik zelf momenteel giga veel baat bij heb is dat er een heel nieuwe wind waait in huize Beuk. Beukje was bijna burnout en daarom is het nu een en al structuur, ritme, lijstje en routines hier.
Dat zou ook met je eega moeten helpen. Eerst overzicht van de taken die moeten gebeuren naar categorie en dan plannen. Soms alleen een overzicht van wat er in een week moet gebeuren, flexibel in te delen. Ik stel me voor dat je hem vooral op de achtergrond nodig hebt voor de jongste twee, en dat je dan gewoon op tijd moet weten of hij er is. Met zo'n schema heb je dan in 1 oogopslag het gat in zicht als hij onverhoopt een week weg is. Je weet dan wat er opgevuld moet worden.
Verder checklists van wat klaargelegd moet worden, checklists voor routines in de ochtend en de avond, zodat je zo min mogelijk ad hoc haast en stress hebt.
Ja, lijstjes....
daar ben ik oha griezelig goed in. Organisatie ook. Toen brugklasser (die altijd heel georganiseerd is maar nu alle soorten opstartstress had) vorige week zijn sleutels kwijt was had ik een kompleet reservebosje klaarhangen: fiets/kluis en huissleutel. Aan 1 sleutelring. is het niet top? En heb daarna ook nog zijn originele bos teruggevonden (in de jaszak van de jas die hij een dag eerder aanhad. Gnagna). En toen zijn fietsband onverwacht plat was stond zijn oude fiets gewoon paraat achter in de schuur. Wederom MET sleutel. Ik was heel trots op mezelf. En onze ochtendroutine verloopt ook reuze smooth (inclusief de sleutelperikelen). Maar het is gewoon druk in mijn hoofd. Ik moet er aan wennen dat er opeens een hele riedel EXTRA dingen zijn die ik ook onder controle moet hebben (ahum. WIL hebben) en moet regelen. En dat moet even wennen, dat dat er ook allemaal bij in moet. En dat moet nu dus even in de chaos van allerlei andere van-de-leg-zijnde familieleden. Ik straal reuze rust uit. maar ik voel hem niet altijd van binnen....
Ingrid(en jaja, ik zal op FB komen. Cobi had me al eens eerder overgehaald. Toen heb ik een account aangemaakt, en ontving binnen een kwariter 4 vriendsachapsverzoeken (of zoiets) van mannen die ik totaal niet kende. Gelijk weer gedelete, de hele handel. maar ik zal een tweede poging wagen...)
Twee dingen
1. opschrijven= hoofd opruimen. Schrijf je hoofd leeg. Ik heb er een boek voor. Alleen tbv huishouden en kinderen. daar kan je per dag je ballast lozen.
2. ik zit op fb onder tweede doopnaam en achternaam Beukman. Werkt als een tierelier!
Ingridt
Ha, dat ft werken was meer een persoonlijke overweging, en gaat idd totaal niet op voor een baan in het onderwijs. Op dit moment ben ik zo moe van combineren (en ik werk toch al 4 dgn) dat we bijna zover zijn dat ik mezelf verhuis naar een echt goede ft baan, en partner een stap terug doet en de boel thuis opvangt. Ik kom dan in de riante positie van, zeg maar, jouw man vroeger. Dat lijkt me, eerlijk gezegd, heerlijk...
Sluit me aan bij yta
de combinatie is killing!
In de vakantie werkte ik ultralange dagen, heeeerlijk! Geen kinderen wegbrengen, niet in je hoofd hoeven om te schakelen, helemaal erin zitten. Wat maakt dát veel uit!
Herken het
Dank dames voor dit warme bad van herkenning! Gelukkig, ik ben niet de enige ploeterende stakker! Ik heb het sinds de zomervakantie ook nog niet goed op de rit. Werk voor een fulltimer dat ik in mijn part time uren prop, een beginnende middelbare scholier die hulp nodig heeft met plannen en leren leren. Nummer twee die nu ook veel hulp nodig heeft en dat uiteraard naast sport, social events en oh jee het huishouden en de woesternij buiten die tuin heet. Heb ik ook nog een partner die goed mee doet! Ik overleef deze fase wel weer, maar poehoe valt niet altijd mee.
Huishouden
HA, Ingrid. Je wist dat dit ging gebeuren en toch valt het tegen.....Ja, het wordt beter als je meer routine hebt. En man afwezig: dat vraagt een stuk meer. Ik heb al jarenlang heftige bewondering voor alleenstaande moeders.
Maar volgens mij had je gezegd dat je flinke huishoudelijke hulp ging regelen. Heb je dat al gedaan?
En dan niet flauwtjes voor 3 uur in de 2 weken, he. Maar gewoon echt een huishoudster. Volgens mij kun jij je permitteren om jezelf het leven iets makkelijker te maken. Ik ben zelf zo decadent om 3 dagen per week hulp te hebben. Het is zo ontzettend heerlijk om kleren in de wasmand te gooien en ze daarna weer gestreken in de kast aan te treffen, een vaatwasser die uitgeruimd is als ik thuis kom etc.
Ik weet dat je dol bent op koken, maar ik hanteer al jaren een strakke planning: op zondag bereid ik het eten voor ma/di al voor, zodat ik die avonden alleen de oven hoef aan te zetten. Woensdag ben ik eerder thuis, dus dan kook ik voor wo/do. Leuke kookexperimenten zijn voor het weekend.
Het komt wel weer goed.
Sterkte
Tihama
Huishouden...
jaja Tihama, ik heb er eentje, en ze vogelt op dit moment uit (altijd even wennen een nieuw huis) of ze het redt met een uur of 5 in de week of dat ze (als ze af en toe wat extra's wil doen) toch 6 of misschien wel 7 uur komt. Don't worry. helemaal goed. Ik ben erg blij met haar & zij met mij. Maar we houden het eerst even op 2 ochtenden. Moet kunnen. (ik werk per slot van rekening maar 20 uur per week)
En dat koken is ook niet zo erg. jemig, ik ben op zijn laatst om 4 uur thuis. Echt alle tijd van de wereld.
Nee, het is puur de drukte van het combineren & het gebrek aan routine dat er voor zorgt dat je het gevoel hebt de boel niet helemaal onder controle te hebben. Ik was vanochtend onrustig omdat ik wist dat ik al mijn lessen voor morgen nog moest voorbereiden. Bleek maar een uurtje werk, was zo gepiept vanmiddag, toen de oudste 2 nog op school waren & jongste braaf met een vriendinnetje speelde. Over 2 maanden WEET ik dat dat zo gepiept is. Nu is het een ding in mijn hoofd dat onrust veroorzaakt totdat het klaar is. En daar word je moe van, en druk.
Maar dat komt vanzelf goed. je weet nit half hoe leuk ik het vind om die school binnen te rennen & een soort nieuwe 'Ingrid' te zijn (of voor de kinderen 'Mevrouw T.') Geen moeder van, ega van, of wat dan ook. Om van de sectieleider te horen dat de TOA na 2 keer in mijn klas met mij practicum te hebben gedaan helemaal lyrisch over me is. Om 2 meisjes uit A2 die de klas uitlopen te horen zeggen 'dat natuurkunde eigenlijk veel leuker is dan ze hadden gedacht'.
Ik moet nog de wereld leren, en ga vast nog een hoop dingen fout doen, maar het is erg veelbelovend vind ik, so far. Dan maar een paar weken ver voor de wekker wakker & wat meer stress dan normaal. Dat niet meer hoeven dweilen is me trouwens ook heel wat waard......heeeerlijk!!
Ingrid
Ingrid
Grappig, dat heb ik heel vaak zo uitgelegd aan mensen. Dat een belangrijke added benefit van werken is dat je een rol vervult. Maakt niet uit wat voor rol, maar je hebt op iedere werkplek een rol anders dan moedervan of echtgenotevan of buurvrouwvan.
Wat daar dan zo lekker aan is, het in en uit die huls kruipen, dat weet ik niet eens. Ik weet alleen maar dat het zalvend werkt.
Luxe!
Wat een luxe zeg, zoveel uren een werkster. Ik herken absoluut de combinatie die het zwaar maakt, maar met 20 uur in de week en dan ook nog een werkster, valt dat toch wel mee? Het zit hem denk ik meer in de omschakeling voor je. Dat kan ik me wel voorstellen.
Heb in het verleden regelmatig er maanden alleen voor gestaan (man in het buitenland), met twee kleine kids, hond en een baan voor 24 uur. En dan ook nog zonder opa's en oma's want die wonen ver weg. Het is te doen, je moet gewoon je weg even vinden en dat gaat jou ook gebeuren. Het is gewoon even inslingeren.
Zal wel goedkomen
Het is even wennen voor iedereen. Toen mijn kinderen de leeftijd van die van jou hadden, werkte ik bijna fulltime, zonder huishoudelijke hulp, maar wel met man doordeweeks thuis (na zijn werk). Dat ging prima. Maar dat komt vooral omdat wij altijd samen gewerkt hebben (soms wat meer en soms wat minder). Iedereen is er aan gewend.
Ik lees iets over een ochtendritueel, ik heb nooit boterhammen staan smeren (deed man toen ze heel jong waren), of schooltassen ingepakt. Iets vergeten? Jammer, na een gymles in reservekleding van school vergeten ze echt hun sportspullen niet meer.
Ondanks dat wordt er door de kinderen toch altijd aan mij gevraagd of ik weet waar de hun spullen zijn 
. Alleen voel ik mij daar niet verantwoordelijk voor. Ik heb bijv. geen reservesleutels.
Het zal allemaal wennen.