dochter vertrokken, toch bijdrage?

aanvulling

zij is 18 jaar.

Je moet in ieder geval de bijdrage betalen die Duo heeft vastgesteld.

Wil

Die bijdrage is afdwingbaar bij de rechter. Daarbij, betalen is toch het minste wat je kunt doen om bij te dragen aan de toekomst van je kind. Zelfs als zij even klaar zijn met je.

duo toch niet?

De ouderbijdrage van duo is toch niet afdwingbaar?

Vesper Lynd.

Helemaal met je eens, maar juridisch gezien kan je in eerste instantie weigeren mee te betalen.
Dochter kan naar de rechter stappen, of haar studie stoppen wegens geldgebrek of meer lenen. De brief van Duo valt op de deurmat, aan busy mum de keuze. Betalen of niet. Zij heeft geen zin meer om voor de "opvoeding" van haar dochter te betalen, ik weet niet wat hier allemaal aan vooraf is gegaan.
Haar keuze klinkt hard, maar is misschien gegrond.

Wil

jammer, maar de wet schrijft voor dat je ze tot hun 21e ondersteunt als ze niet zelf in hun levensonderhoud kunt voor zien.

Dat is via de rechter afdwingbaar en heeft niets met duo te maken.

zo'n rechtzaak verziekt de verhoudingen nog veel meer, kun je beter voorkomen door een redelijke bijdrage te geven ondanks het conflict als ze echt niet meer thuis willen/kunnen wonen.

Woont ze bij medestudenten of bij volwassenen?

Het zou voor mij uitmaken of ze bij een vriendin ingetrokken is die op kamers woont of bij een vriendin die nog bij haar ouders woont.
De vriendin die op kamers woont heeft flink wat kosten erbij die ze amper kan betalen. De vriendin die nog bij haar ouders woont heeft ouders die deze situatie in stand houden, en die het meestal veel makkelijker kunnen missen.

Nog 3 jaar

Je zult inderdaad nog 3 jaar bij moeten dragen. Je bent niet meer verantwoordelijk voor fouten die zij op financieel gebied maakt.

Ik neem aan dat je alle emotie uit je bericht hebt gehaald en dat het wel om meer ging dan een 'discussie'. Discussies leiden meestal niet tot zo'n drastisch vertrek. Ook zeg je dat de 'vrienden' de opvoeding nu van je overgenomen hebben. "om voor haar 'opvoeding' te betalen, die iemand anders nu doet", wat op mij overkomt als dat ze bij oudere mensen in huis is gaan wonen, als in een gezin. Als mensen een volwassen kind in hun gezin opnemen, moet er toch neem ik aan heel wat aan de hand zijn.

Vanuit mijn levenservaring, wil ik je aanraden er minder drastisch mee om te gaan dan je dochter zelf. Laat het betijen, betaal je aandeel die duo acceptabel vindt en probeer van jouw kant de hitte van de emoties af te laten koelen. Het blijft je kind en over een paar jaar is het misschien weer normaal en rustig.

Taruh

Daarom schrijf ik ook:"in eerste instantie".

Ook schrijf ik dat het mijn keuze niet zou zijn om het tot een rechtzaak te laten komen, maar we weten de voorgeschiedenis niet.

Als mijn zoon drugs-of gokverslaafd zou zijn moet ik me misschien ook wel zo opstellen, dan maar een rechtzaak.

Even zo laten

Ik zou er geen geld achteraan gaan gooien. Laat het even betijen. Heb je al enig inzicht in wat je zou moeten betalen volgens DUO? Dan kun je dat bedrag wellicht vanaf nu op een spaarrekening gaan zetten: jij went eraan dat je het kwijt bent; mocht zij financieel in de problemen komen dan kun je haar te hulp schieten en mocht het zo zijn dat ze je verwijt dat je niet betaalt, dan kun je laten zien wat je wel gedaan hebt.
Als het zo zou zijn dat ze over drie jaar nog geen kontakt heeft gezocht, dan tracteer je jezelf op een fijne vakantie, je hebt het waarschijnlijk verdiend, ook al ziet je dochter dat niet zo.
Overigens is die onderhoudsplicht langer dan 21 jaar, het loopt door als het kind niet in eigen levensonderhoud kan voorzien. Maar de vraag is al eerder gesteld of je daarmee ook het uit huis wonen van kinderen moet bekostigen als ze niet bij jou willen wonen,
Ik onderhoud de kinderen vooral praktisch en eigenlijk nooit met geld.
Als ze weg waren gelopen had ik rustig gewacht tot ze bij me kwamen, een plan hadden en aan konden geven welke financiële tegemoetkoming zij nog nodig zouden hebben. Daar zou dan over gepraat kunnen worden.

Tsjor

Meestal

Ik kan me voorstellen dat als een kind zo het huis uit 'vlucht', dat niet is omdat moeder de aardappels laat aanbranden. Er zal best het een en ander aan heibel aan vooraf zijn gegaan, en in dat geval is het alleen maar verstandig om even afstand te nemen. Je hoeft dan het kind niet meer te voeren of zijn was te doen, dus wat houdt je in vredesnaam tegen om financieel bij te dragen. Als je dat niet doet weet je in ieder geval zeker dat het kind niet meer terug komt. Dan word je dus gewoon afgeschreven door je ouders.
Wees de oudste en de wijste als moeder, en zorg dat je in ieder geval aan die minimale financiële verplichting voldoet. Hopelijk komt dan de rest wel weer.

maar...

als dochter zich heeft laten uitschrijven dan krijgt zij nu mogelijk een uitwonende stufi, dus meer dan eerst. Mogelijk is jouw bijdrage dan minder.

Maar reken erop dat je verplicht bent een bijdrage te leveren zeker tot 21. Ik zit zelf in de situatie dat mijn 17 jarige zoon dit via een rechtszaak wilde gaan afdwingen omdat hij van huis is weggelopen, bij zijn vriend in getrokken en toen geld van ons vroeg. Wij wisten niet dat dit werkelijk kon, maar het is zo: je bent verplicht tot een ouderlijke bijdrage (zelfs als ze nog geen 18 zijn en weggelopen, maar dat doet voor jouw zaak niet ter zake)
Wij hebben nu een rechtszaak kunnen afwenden door mediation aan te bieden.

Ik zou ook niet te veel wanhopen. Ze is 18, heeft blijkbaar een moeilijke periode en neemt even afstand. Hoe rustiger jij blijft, loslaat maar laat zien dat je er voor haar bent, des te eerder zal zij terugkomen. Of is er iets gebeurd, ruzie of iets?

precies

'Dan kun je dat bedrag wellicht vanaf nu op een spaarrekening gaan zetten'

Dat schoot ook door mijn hoofd. Zet het geld apart, zodat je het in ieder geval kunt geven als je dochter het nodig heeft.