Afscheidsfeestje wel of niet

je trekt het je wel heel persoonlijk aan

Je bent een tijdelijke kracht. Dat is vanaf het begin duidelijk geweest. Voor jou, en voor de omgeving. Natuurlijk heb je stille hoop dat er meer in zit. Maar je lijkt het je nu wel erg persoonlijk aan te trekken. Natuurlijk is het best een discutabele reden waarom je die vervanging moest doen, maar dat wist je. Feitelijk is het dus niet anders dan de vervanging voor iemand die met zwangerschapsverlof is. Of een half jaar gaat reizen. Ja, zo iemand wordt gemist door collega's. En dat zegt helemaal niets over de vervanger, maar gewoon omdat ze blijkbaar blij zijn met wie er was.

Ik vind het attent overkomen dat ze een feestje voor je willen organiseren. Dat zegt iets over de mate waarop ze jou waarderen. Het is een soort bedankje. Had je liever gehad dat niemand er bij stil zou staan dat je weer weg zou gaan? Dat zou toch ondankbaar voelen.

Je schrijft over 'niet zelfgekozen ontslag'. Je wordt helemaal niet ontslagen. Je contract loopt af, precies zoals van te voren is afgesproken.

Je schrijft terloops iets dat collega's geen empathie hebben. Hoe bedoel je dat? Omdat ze in jouw bijzijn praten over degene die wordt vervangen? waarom raakt je dat zo?

Verschil

Daar verschillen we dus in. Jij vindt het attent, een feestje. Maar ik zie dat niet zo, toevallig werd het in mijn bijzijn besproken, maar ik had er net zo goed niet bij hoeven zijn. Onderling overleg wanneer hen het het best uitkomt gezien ieders vrije dagen leek daarom meer alsof zij zin hadden in een feestje en ik een mooie aanleiding was. Dit komt nu vast ondankbaar over, zoals jij het ziet denk ik.

Niet empatisch vind ik de manier waarop collega's de situatie negeren. Misschien omdat mijn nog niet zo lange loopbaan aan elkaar hangt van losse contracten en de meesten daar al jaren in hun baan zitten, kunnen ze zich er niks bij voorstellen. Terwijl bij mij de paniek weer langzaam toeslaat. Ik denk dat het ook scheelt als je een gezin/partner hebt en dus een back-up. Dat hebben zij zonder uitzondering.

Ontslag is inderdaad niet het goede woord maar het komt op hetzelfde neer in principe. En zo voelt het ook. En waarschijnlijk trek ik het me zeker te persoonlijk aan, maar het komt gewoon zo bij me binnen.

last van iets hebben

Ik ben het wel eens met bloemetje, dat je het je denk ik veel persoonlijker aantrekt dan het is.

Aan de andere kant had ik bij lezing van jouw post ook wel het gevoel dat zij vooral zin hebben in een feestje, hoewel het ook kan zijn dat ze het gewoon attent vinden voor jou EN zin hebben in een feestje (taart?).

Je schreef ook "Sinds ik daar werk zijn er ook verschillende mensen aangenomen voor andere functies en dan hoor je in de wandelgangen hoe blij ze zijn dat die komt werken."

Dat kan goed kloppen. Als ze teveel werk hebben, is het fijn als er versterking komt. Als je jaloers bent op die mensen, dan is het enige wat je had kunnen doen: proberen zelf die baan te verkrijgen, als jij daarvoor gekwalificeerd bent.

Als jij last hebt van bepaalde gesprekken over jou, is het misschien een idee om eerst te bedenken: is het echt onbeleefd van hen of heel onattent om zo te doen, of hoort het gewoon bij de situatie dat ik een tijdelijke kracht ben?

En als ze echt onbeleefd of onattent doen, dan kan het handig zijn om aan te geven dat jij er last van hebt dat ze zo doen. Zij kunnen ook niet gedachtenlezen, en niet iedereen heeft last van dezelfde situatie. Door aan hen aan te geven wat jij wel en niet fijn vindt, geef je hen de kans om daar rekening mee te houden. Misschien doen ze dat dan wel!

Voor deze baan lijkt dit misschien een beetje te laat komen, maar wellicht kan je er in volgende banen wat mee.

En het zal best zo zijn dat jouw situatie anders is van mensen met partners, maar als je daar niets over zegt, realiseren ze zich dat niet zo snel (zeker niet als jij de enige uitzondering bent, er maar kort bent en er niets over zegt). Je bent er zelf bij om voor jouzelf op te komen! Heel veel sterkte daarmee.

het is een snertgevoel

Je was er om 'een gat te vullen' waar veel werkgevers tegenwoordig niet onderuit komen, en wist dat van tevoren. Je hoopte op meer, dat is logisch. Het is er niet van gekomen. Dat is waardeloos!!

Verder - een feestje is nooit weg, laat het gebeuren. Zomaar weggaan is erg kaal, doe dat niet, wat win je ermee.

Zeg bij je vertrek gerust dat anderen met vaste dienstverbanden enorm boffen (waarderen ze wel wat ze hebben?) , en dat je uitkijkt naar de tijd dat het jou ook wordt gegund.
Je kunt ook best wat zeggen over jouw gevoel, als 'gatenvuller' - en dat dat geen plezierig gevoel is. Sluit positief af met wat je hier hebt opgestoken/beleefd.

Ik wens je heel gauw een vaste(re) baan toe!!

Dit lijkt me het meest vervelend:

"Sinds ik daar werk zijn er ook verschillende mensen aangenomen voor andere functies en dan hoor je in de wandelgangen hoe blij ze zijn dat die komt werken."

Zijn dat functies die jou ook zou kunnen doen? Dan zou ik zeker aan de bel trekken bij je leidinggevende en bij personeelszaken.

Verder sluit ik me aan bij de voorgangers. Tijdelijk is tijdelijk, zeker als het zo duidelijk is hoelang het duurt en waarom.

nou

aangezien je daar toch weg gaat en niet meer terugkomt, zou ik gewoon passen als je daar geen goed gevoel over hebt. Wat kan jou het schelen? Ja, het kan je schelen dat je contract afloopt en het kan je schelen dat je de hele tijd het gevoel had niet echt mee te tellen. Dat is en was niet anders, heel vervelend. Maar nu ben je er klaar mee en als je geen goed gevoel hebt bij dat feestje en/of er geen zin in hebt, dan gewoon niet aan meedoen. Op naar de volgende werkgever met hopelijk meer perspectief.

Niet doen

Je wil toch de weg openhouden om nog een keer ingezet te worden in het bedrijf en je kunt altijd collega's ook elders op strategische plaatsen tegenkomen. Nooit je netwerk vervuilen met ressentiment. Dat kan zich tegen je keren.

Niet ontslagen

Er zit echt een groot verschil tussen ontslagen worden en een contract dat afloopt. Ze zijn niet perse ontevreden over jouw werkzaamheden. Je begint gewoon tijdelijk aangenomen. Dat je collega's misschien niet zo gevoelig zijn als het om jouw situatie gaat is ook misschien omdat ze helemaal niet zo door hebben dat je zo graag zou willen blijven. Ze missen hun voormalige collega. Dat houdt niet in dat ze jou niet waarderen.

Heb je gesolliciteerd op die andere posities waar mensen voor zijn aangenomen? Ik kan me voorstellen dat het wel erg steekt als je die baan dan niet hebt gekregen terwijl je er al wel werkt. Of waren dat hele andere posities waar je niet echt voor in aanmerking kwam?

Overigens vind ik een bedrijf wat iemand 6 maanden de WW laat in gaan alleen om te vermijden die persoon een vast contract aan te bieden ook geen geweldig bedrijf. Het geeft in elk geval aan dat er van het hogere management weinig respect uitgaat naar de werknemers.

Maar goed daar hebben je directe collega's natuurlijk niks mee te maken.

Ik zou gewoon het feestje aannemen en er heen gaan. Je vond het blijkbaar prettig om hier te werken dus je wilt niet een slechte indruk achterlaten. Wie weet is er in de toekomst een vacature dus niet al je schepen achter je verbanden. En als je dat nog niet hebt gedaan maak nogmaals heel duidelijk aan je teamleider/manager en ook aan je collega's dat je graag terug wil komen en dat je het heel leuk hebt gevonden om hier te werken enz

Inderdaad

Wie gaan ze vragen als ze over een maand ineens iemand nodig hebben omdat degene die jij vervangt haar been breekt? Jou!

Dus nooit met een boze bui weggaan. Precies wat AnneJ zegt.

Verder vind ik dat je je aanstelt. Je bent aangenomen voor zes maanden en wist dat het na zes maanden zou ophouden. Als je er wil blijven, had je moeten solliciteren op de functies waarop nu anderen zijn aangenomen, had je bij personeelszaken kunnen aangeven dat je het ontzettend naar je zin hebt en dat je graag zou willen blijven. En dan vragen of ze aan jou kunnen denken als functie x, y of z beschikbaar komt.

Je doet nu net alsof ze je niet goed genoeg waarderen. Ik denk dat ze niet aan jou denken, maar je als een voorbijgaande passagier zien. Waarom zouden ze energie in jou steken als je toch na zes maanden weggaat?

feestje aannemen

ook ik zou het feestje aannemen, zin of geen zin. Het lijkt me juist nog een goede gelegenheid om te vertellen dat je hoopt dat ze weer aan je denken als er weer iemand nodig is voor de functie die je tijdelijk uitgeoefend hebt. En zeggen dat je het jammer vindt dat je tijd erop zit want dat je het prima naar je zin had.

Zelf ben ik ooit ook tijdelijk aangenomen, was voor een korte periode. Na afloop was er niet gelijk werk maar een aantal maanden erna werd ik toch weer benaderd om af en toe in te vallen.

Schepen verbranden

Vlak nadat ik begon kwam er wel een functie vrij voor iets waar ik een goede kandidaat voor had kunnen zijn. Maar toen was ik net voor de tijdelijke aangenomen en voor de tijdelijke (en vrij specifieke) functie was moeilijker iemand te vinden. Degene die voor die andere functie is aangenomen mag dus wel blijven. Verder waren het functies die ik niet zou kunnen vervullen.

Ik heb steeds mijn goede wil getoond en vanuit het idee gehandeld dat ik misschien mocht blijven. Ook extra in mijn vrije tijd gedaan, initiatieven getoond.. Nu het niks blijkt te hebben opgeleverd is dat een beetje op. Ik kan denken dat er in de toekomst misschien wel aan me gedacht wordt en dat ik dat verspeel als ik aangeef dat ik liever met stille trom vertrek. En dan dit: zou dat echt zo zijn, dat ik alle krediet verspeel vanwege het weigeren van een afscheidsfeestje?
Ik neig dus naar niet. Het is een groot bedrijf en het zou alleen om mijn afdeling gaan. Een groot deel zal niet eens in de gaten hebben dat ik weg ben, zoals ik dat ook niet heb van hen.

Tijdelijk..

Ik snap eigenlijk niet waarom je zo boos bent. Ik snap dat het vervelend is dat mensen er geen rekening mee houden dat jij het niet leuk vindt om weg te gaan maar daar staan ze waarschijnlijk gewoon niet zo bij stil. Ze zijn gewoon blij dat X weer komt. Je hebt voor die ene functie dus niet gesolliciteerd en voor die andere functies kwam je niet in aanmerking. Er was dus geen vacature op dit moment waar jij geschikt voor was. Je wist van te voren dat deze baan tijdelijk was en er is hier al iemand voor.
Dat zegt verder niks over hoe ze je werkzaamheden waarderen of dat als er in de toekomst wel een geschikte vacature is je misschien wel een goede kans maakt.

Ik denk niet dat je al je krediet verspeelt als je dit feestje niet accepteert maar mocht je ooit weer solliciteren en ze bij de afdeling gaan informeren zal het toch wel zijn blijven hangen en zullen ze daardoor waarschijnlijk toch wat negatiever zijn over jou. Zij zullen dit zien als een afwijzing.

En een afscheidsfeestje is verder een normaal ritueel. Waar ik werk word er ook altijd afscheid genomen van elke collega, hoe tijdelijk of permanent ook, en meestal ook met een samenkomst of een etentje of iets dergelijks.

Bloemetje, je trekt het nu door, dat iemand met een vast contract zich schuldig zou moeten voelen is natuurlijk onzin en volgens mij heb ik ook nergens gezegd dat ik dat verwacht. Een beetje inlevingsvermogen vind ik niet teveel gevraagd.

Onzekerheid heeft er denk ik weinig mee te maken. Ongelijkwaardig, daar zit wel een kern in. Niet heel raar ook, door de afwijkende situatie, een situatie die alleen voor mij geldt. (Of in ieder geval niemand van de collega’s waar ik mee te maken heb) Als je nou in een bedrijf werkt waar meerdere uitzendkrachten werken, dan is het ook weer anders. Ik heb in het verleden wel vaker te maken gehad met contracten die niet werden verlengd, dat is anders, dan is de wil er wel (geweest) en is de insteek ook anders. Voor je collega's sta je dan ook op hetzelfde niveau. Daar heb ik me in vergist, in het: je weet waar je aan begon, ja absoluut, maar niet wat dat werkelijk inhoudt op de werkvloer.

ik weet niet

Ik sanp het niet helemaal. Je bent aangenomen voor een bepaalde periode, je weet dat daarna een bepaalde persoon weer terugkomt. Datum en reden bekend, vervanger al bekend. Wat maakt het dan dat je dacht dat er meer in zou zitten?
En zo'n afscheid zou ik ook niet afslaan.

andersom?

Ik heb laatst een half jaar lang keihard gewerkt, de beperkte periode lag ook van te voren vast.
Ik vind het juist jammer dat er geen afscheidsfeestje was.
Dat kwam door de rommelige en ingewikkelde opzet van het project, afstand, verschillende organisaties die participeerden, drukte, etc. Ik denk dat het geen kwade wil is en zo voelt het ook niet.
Maar toch vind ik het jammer en geeft het een beetje een katterig gevoel.
Ik vind het ook een beetje onzorgvuldig.

gesolliciteerd

heb je wel gesolliciteerd op de andere functies, zelf bij HR aangegeven dat je graag wilt blijven?

Anders weten ze het helemaal niet. Uitzendkracht kan ook een bewuste keuze zijn, niet elke uitzendkracht wil een vast contract namelijk.

Als HR het niet wist kun je ze ook geen verwijten maken natuurlijk.

Een afscheidsfeestje weigeren is niet handig als je weer terug wilt komen bij het bedrijf.

werkgever

"Overigens vind ik een bedrijf wat iemand 6 maanden de WW laat in gaan alleen om te vermijden die persoon een vast contract aan te bieden ook geen geweldig bedrijf. Het geeft in elk geval aan dat er van het hogere management weinig respect uitgaat naar de werknemers."

Tja, dat is normale gang van zaken tegenwoordig. Zelfs bij de topbedrijven van Nederland. Denk Rabobank, KLM, Unilever, etc.

myra

Ik zou als ik jou was dit moment aanpakken om met jezelf aan de slag te gaan. Mits je uit alle reacties hierboven kunt destilleren waar de kern ligt, namelijk dat het JOUW gevoel is en dat je de oorzaak ervan BUITEN jezelf legt. En ik denk dat dit je bij wel meer zaken in het leven parten speelt.

Je gebruikt wel de 'woorden' waaruit zou blijken dat je begrijpt dat het waarschijnlijk bij jou ligt, maar het voelt nog niet zo. Maar als je probeert te gaan voelen en acteren vanuit het besef dat het niet om jou persoonlijk gaat en dat deze negatieve energie nooit jou gaat helpen, hou je tijd over om wel naar het afscheid te gaan, wel bij HR aan te geven dat ze altijd kunnen benaderen voor klussen, en om een positieve blik op de toekomst te ontwikkelen. Want je weet ook dat het ideaal (juichend binnengehaald worden bij het ideale bedrijf met ideale collega's en de rest van je leven onder de pannen) niet bestaat. Maar zoals het nu is gegaan is ook niet heel slecht, maar je wilt niet meer zo geraakt worden door dit soort zaken. Daar kun je volgens mij jezelf echt mee helpen.

gr Angela
(ps dit schrijf ik nu, terwijl ik per 1-10 ontslagen word na 19 jaar, dus hé misschien zit ik er gierend naast. . . )

maar?

'en de meesten daar al jaren in hun baan zitten, kunnen ze zich er niks bij voorstellen. '

'Niet heel raar ook, door de afwijkende situatie, een situatie die alleen voor mij geldt. (Of in ieder geval niemand van de collega’s waar ik mee te maken heb) '

Je vergeet dat er nog iemand de l*l is, die gewaardeerde collega die ze niet eens voor vast willen aannemen maar gewoon weer twee jaar mag werken. Diep triest dit en hoe weet je dat al die anderen wel een contract voor onbepaalde tijd hebben/kregen? Dus de mensen die na jou binnen kwamen? Dikke kans dat ze jou zo weer bellen omdat Y of Z er een half jaar uit moet.

OT (Angela)

Je herkent deze nick van mij vast niet, maar ik "ken" jou wel van OO, daarom even een reactie.

Balen joh. Met een reorganisatie? Ik hoop dat je een goede regeling/ goed Sociaal Plan hebt. Veel sterkte met het verwerken van je ontslag en afscheid van deze werkgever en succes met solliciteren.

Dank voor jullie reacties

Zoals ik al zei over dat solliciteren... er kwam vrij in het begin een vacature vrij die ik vast zou kunnen vervullen. Inderdaad, ook dan mag je je afvragen of je positie zeker is. Misschien moet je er dan na twee jaar ook wel uit. Ik heb aangegeven dat ik dat wel zag zitten maar mijn werkgever was blij dat hij die tijdelijke functie gevuld had, de specifieke ervaring die ik heb gooide roet in het eten zeg maar!

Hoe dan ook, al jullie reacties gelezen hebbende, zie ik wel in dat het inderdaad niet gaat om mij als persoon. Angela67, je verwoordt het goed, het voelt niet zo op het moment dat ik er langer over nadenk en m'n emoties de overhand gaan nemen. Na 19 jaar weg moeten is ook ontzettend zuur! Je kunt tegenwoordig ook met een vast contract niet zeker zijn. Ben jij de enige die eruit moet?

Mieke, dat heb ik ook eens meegemaakt, ook nadat mijn contract niet is verlengd. Ik mocht wel een paar uur eerder naar huis op m'n laatste dag en kon zodoende iedereen langs gaan om gedag te zeggen. Vond ik ook pijnlijk. Zeker omdat er ook een aantal mensen afspraken buiten de deur hadden waar ik geen afscheid van heb kunnen nemen. Nu is het wel zo dat een afscheid voor de vertrekkende altijd een grootser gebeuren is, dan voor degenen die achterblijven, voor wie feitelijk weinig verandert.

Ik denk dat jullie gelijk hebben dat ik mijn afscheidsfeestje niet moet weigeren. Maar ik ben wel van plan om uit te spreken dat ik het klein wil. Ik vier mijn verjaardag ook liever niet, als ik het zo breng nemen mijn collega's het ook vast niet persoonlijk op (haha).

netwerk, hoofd hoog houden

Hoe zuur het ook allemaal is: ik kan je maar 1 tip geven en dat is je hoofd hooghouden, laten merken dat je het feestje waardeert en er positief in blijven zitten. Je weet nooit waar en in welke contekst je mensen weer tegenkomt, wie weet zit er over drie-vijf-zeven jaar iemand op een positie die gaat over of jij ergens aan de bak komt of niet (al is het dan een collega) als ze dan jou herinneren als de zuurpruim met het slachtoffergedrag zullen ze je echt niet weer aannemen. Mooi dat je goed je best heb gedaan het afgelopen half jaar, en die initiatieven hebt genomen, dat levert voor nu in jouw ogen niets op, maar wie weet op de lange termijn wel. Ik ben zelf bezig met een nieuwe baan en dan is het toch wel leuk dat twee vroegere collega's van mij (van 15 jaar geleden !), die nu op hogere posities zitten, een goed woordje voor me kunnen doen. Ik heb er in iedere geval een gesprek uitgesleept , tot nu toe. Je weet het nooit.

Helemaal eens met appeltaart

Zie het positief in, zo'n feestje. Het is een moment dat helpt jou om iets af te sluiten. Zonder feest of afscheid weggaan geeft op termijn ook een rot gevoel. Niet voor anderen (die maakt het echt niet uit), maar voor jezelf. Echt, het voelt beter om een gemarkeerd moment te hebben voor afscheid/afsluiting.
Je bent nu eenmaal een tijdelijke kracht. Kennelijk is dat niet zo op je lijf geschreven, maar probeer het toch maar van de positieve kant te zien, zolang het niet anders is: je zit niet vast aan vervelende collega's, je kunt binnen verschillende bedrijven in de 'keuken' kijken, verschillende banen uitproberen en ook jezelf telkens opnieuw opstellen en met een schone lei beginnen. Je kunt een interessant netwerk opbouwen dat wellicht wat later zijn vruchten afwerpt zoals appeltaart ook aangeeft.