kinderen in vakantie alleen bij oma in buitenland?

Hoi allen,
Mijn kinderen zijn (net) 7 en 3,5. Mijn man komt uit het buitenland (laten we om privacyredenen zeggen Hongarije), zijn moeder en broer wonen daar nog. Hij heeft al een tijdje het idee opgevat om de kinderen in de zomervakantie samen met mij naar zijn moeder te brengen (weekje te blijven) en hen een aantal weken later weer te halen. Ik merk dat ik er erg nerveus en neurotisch van wordt als ik aan het idee denk dat ik ze zolang niet zie (en mijn man er ook niet eens bij is). Maar al vind ik het super tof als mijn kinderen stoere dingen doen, als ik er zelf niet bij ben vind ik alles eng. Hoe serieus moet ik mijn eigen (onredelijke) gevoel nemen? Hoe veilig is dit in jullie ogen?

Redenen om het wel te doen: het is echt heel erg goed voor het versterken van de tweede taal. Die is bij allebei in de basis goed, maar omdat alleen manlief die taal spreekt bij ons in de buurt, spreken ze het eigenlijk bijna niet terug (want manlief spreekt met mij gewoon Nederlands en is helemaal vloeiend). Zou echt fantastisch zijn als ze meerdere weken alleen maar die taal kunnen (moeten) spreken.
De band met Oma is echt super en dat willen we graag houden en versterken zolang ze nog gezond is.
Ik ben deze zomer hard bezig met het afronden van een (onbetaald) project en heb (nog) geen goede opvang, dus qua tijd zou het goed uitkomen

Wat achtergrond:
Oma is 75, alleenstaand, goed ter been, cognitief stabiel, heel vertrouwd, let super goed op, super lief voor /met de kinderen, heeft bij ons thuis (en daar) al vaak een paar dagen opgepast, woont in rustige woonwijk, met groen/parken naar meerdere kanten, maar ook ee autoweg die bijv naar de speeltuin overgestoken moet worden en waar ze dus niet zelf naartoe kunnen (vind ik). Er is een zwembad, met verschillende dieptes, op loopafstand waar ze met de kinderen heen zou kunnen, maar oma kan zelf niet goed zwemmen en er is geen constant toezicht.

Oudste van 7 is stoer maar heel gehoorzaam als je regels uitlegt. Die loopt dus niet zomaar een andere kant op en houdt in de gaten waar jij bent. De jongste wil nog weleens weglopen. Al doet ze dat vooral bij mij en weet ik niet of ze dat bij oma ook doet...

Onze oudste heeft vlak voor de zomer hopelijk net het A-diploma op zak, maar dus nog heel pril. Ik vind het eng om haar dan al zonder bandjes te laten met iemand die zelf niet goed zwemt en zich ook over de kleinste moet ontfermen.
Onze jongste zwemt los, wel met bandjes, en is zeker niet bang voor water, maar nog een beetje onhandig dus gaat nog wel eens kopje onder. Ik laat haar dus nooit uit het zicht (ben altijd naast haar in het water, ook al houd ik haar niet vast). Welke afspraken kan ik met oma en de oudste maken omtrent het zwemmen? Is het redelijk dat oudste haar bandjes omhoudt als alleen oma (op de kant) bij haar is? En dat jongste alleen in het ondiepe bad gaat? De baden zijn naast elkaar, denken jullie dat oma het overzicht kan houden als oudste in diepe bad zwemt en jongste poedelt in het pierenbadje?

En kan ik met haar afspreken dat ze de kinderen nooit alleen naar buiten (ze woont op 8 hoog) laat gaan? Of is dat paranoide van mij? Ik zie bij ons op de stoep of speeltuin vaak de kleinste kindjes buiten spelen zonder dat ouders daar bij zijn, dus ik weet niet of het aan mij ligt dat de jongste dat bij ons niet mag...

Andere tips waardoor ik dit idee verdraaglijker kan gaan vinden? Ik wil het heel graag net zo'n goed idee gaan vinden als mijn man, er even vanuit gaande dat de kinderen het ook willen, haha. Oudste heeft al eerder een tijdje bij oma gelogeerd, toen ze 5 was, maar zonder haar zusje erbij.

Dank alvast voor jullie tips / antwoorden!