Op zoek naar vrienden met kinderen
hoi,
ik heb een aantal vriendinnen met wie ik afspreek (zij hebben zelf geen kinderen) maar ik mis gezamenlijke vrienden die net als wij jonge kinderen hebben en met wie we gezamenlijk kunnen afspreken. Dus spontaan in het weekend een keertje afspreken voor een kopje koffie thuis of in de stad, een keer naar het strand, een keer naar een speeltuin in de buurt.
Iedereen om me heen lijkt dit wel te hebben, maar waar doe ik het dan fout? Het lijkt alsof we de boot hebben gemist ofzo?
Onze samenstelling is een baby van 4 maanden en een dochter van 2 jaar oud. Ik heb een leuke partner die van sport (wielrennen, meestal in zijn eentje) houdt en midden dertig is. Zelf ben ik begin 30 en ik vind mezelf ook best gezellig. Maar toch: het lukt niet, komt niet van de grond.
Wat ik al geprobeerd heb:
- oproep via lokale Facebook (maar de eerder actieve groepen lijken minder actief geworden)
- buiten kinderopvang afspreken met vriendje van kinderopvang
- oproep via een (ander) forum
-zwemles met de oudste om contact te krijgen met andere kindjes. Maar ook dat blijft erg wisselend (steeds andere kindjes, dus niet echt een band)
Geduld! Natuurlijk levert niet elke plek meteen automatisch de leukste contacten op.
Maar je kindje is 2 en zal steeds meer in aanraking komen met andere kindjes en jij dus ook met ouders.
Mijn eerste echt leuke contact met een mede ouder begon op psz van kind.
Als jouw kind niet naar opvang of psz gaat kun je kijken naar andere clubjes. Of in speeltuin, of…
Zie dat kind al naar opvang gaat. Je kind is nog best jong om al echt een vriendje te hebben, verandert straks rap. (Bij sommigen met 2 jaar, bij anderen met bijv 5)
In ieder geval kom je zo wel in aanraking met ouders maar het klikt natuurlijk niet met iedereen. Mijn kinderen hebben met zoveel kinderen gespeeld…En met enkele ouders kreeg ik een leuk contact.
Op zwemles is de kans om vriendjes te maken klein, zowel voor jou als je dochter. Net wat je zegt: teveel wisselende groepjes.
Op de basisschool wordt dat anders, en kun je zelf bijvoorbeeld in de ouderraad. Dan zie je dezelfde mensen regelmatig en werk je ook samen in projecten (fancyfair organiseren oid).
Ook bij een sportvereniging kan je kind als ze wat ouder vriendjes maken, en jij vrijwilligerswerk doen.
Het gaat er om dat je gedurende langere tijd dezelfde mensen ziet en met ze afspreekt omdat er, voor school of sport, dingen geregeld moeten worden (inkopen voor sinterklaas, spelletjesavond ed). Dan heb je in elk geval al díe 'uitjes' en kan vandaaruit mogelijk vriendschap ontstaan.
Vanaf een jaar of 5 heb je daar meer kansen voor.
Ik deed wel eens wat met een vriendin van mijn sport met kind(eren) in dezelfde leeftijd. Maar niet spontaan, want ze was van een andere vereniging in een andere stad.
Als je de partners er ook allebei bij wil betrekken wordt het wel lastiger, denk ik, want jullie moeten het dan alle 4 met elkaar kunnen vinden en daar zin in hebben. Maar met begin 30 verkeert de halve sportvereniging in dezelfde fase. Ik zie nu ook clubgenoten met baby's en peuters wel eens met elkaar afspreken. Ik zou eerst loslaten dat je met 4 man wil zijn.
Hier beetje zo'n zelfde situatie. Maar eigenlijk pas een beetje contact met andere moeders nu de dames op de basisschool zitten.
Bij oudste eigenlijk ook helemaal niet gehad.
Heb hier verder ook bijna geen vrienden in de buurt waar ik zo tussendoor even mee afspreekt.
Als je kinderen op de basisschool zitten en op clubjes gaan, gaat dat een stuk makkelijker; je spreekt elkaar bij het schoolplein of bij het helpen. Bij clubjes bij brengen en halen. Als je kind een speelafspraakje heeft, nodig de andere ouder uit voor een kop koffie of een drankje bij het ophalen etc.
eenmaal dat de kids naar school gaan ga je daar wel contacten leggen, een babbel bij t ophalen van je kids en dan komen er wel vriendschappen. Maar aangezien ze nog niet naar school gaan zou je de jongste bv al op een activiteit kunnen zetten, kleuter ballet ofzo, knutsel les... dan kom je ook ouders tegen.
Als ik het goed begrijp wil je dus samen met je partner contact leggen met andere stellen met kinderen om iets af te spreken in het weekend? Dat vind ik toch iets anders dan een afspraakje/babbeltje via school of een activiteit. Er zijn meer mensen in het geding (sowiso vier volwassenen en dan nog een aantal kinderen) en dat moet allemaal maar matchen. Bovendien weet ik niet of jonge gezinnen echt zitten te wachten op activiteiten in het weekend. En jouw man heeft ook nog van alles te doen in het weekend begrijp ik.
Ik zou wat lager inzetten en inderdaad proberen zelf contact te leggen met andere ouders via vriendjes/vriendinnetjes van je dochtertje. Dat kan uitgroeien tot iets waarbij het hele gezin meedoet, maar het hoeft niet. Ikzelf zou geloof ik wel wat terughoudend zijn bij zo'n oproep om met het hele gezin iets met een ander gezin te gaan doen (dat ik helemaal nog niet ken).
rutiel schreef op 31-08-2023 om 12:31:
Als ik het goed begrijp wil je dus samen met je partner contact leggen met andere stellen met kinderen om iets af te spreken in het weekend? Dat vind ik toch iets anders dan een afspraakje/babbeltje via school of een activiteit. Er zijn meer mensen in het geding (sowiso vier volwassenen en dan nog een aantal kinderen) en dat moet allemaal maar matchen. Bovendien weet ik niet of jonge gezinnen echt zitten te wachten op activiteiten in het weekend. En jouw man heeft ook nog van alles te doen in het weekend begrijp ik.
Ik zou wat lager inzetten en inderdaad proberen zelf contact te leggen met andere ouders via vriendjes/vriendinnetjes van je dochtertje. Dat kan uitgroeien tot iets waarbij het hele gezin meedoet, maar het hoeft niet. Ikzelf zou geloof ik wel wat terughoudend zijn bij zo'n oproep om met het hele gezin iets met een ander gezin te gaan doen (dat ik helemaal nog niet ken).
DIt inderdaad.
Toch werkt het vaak wel zo: bijna de helft van onze vriendenkring hebben we via de kinderen leren kennen. Een babbeltje bij het schoolplein/ vereniging gevolgd door eens koffiedrinken bij elkaar ( bv na afloop van een speelafspraak of na het thuisbrengen als kind meegereden was), je leert elkaar dan beter kennen en als het klikt ga je meer met elkaar buiten de school/ vereniging om. Dat gebeurd inderdaad niet zo maar uit het niets als je elkaar helemaal niet kent.
Dat het moet matchen is absoluut waar; het klikt of het klikt niet. Verder is het ook hoe je er zelf in staat: ben je iemand die afwacht of ben je iemand die onderneemt ? Dat is voor de een makkelijker dan voor de ander.
Ik snap heel goed wat je mist. In mijn vriendenkring kregen er heel veel binnen een paar jaar kinderen. Wij hebben inderdaad veel afgesproken met andere gezinnen (picknick, zwembad, bos, dierentuin). Ik heb daar altijd erg van genoten.
Maar…. Dat waren al onze vrienden.
Nieuwe vrienden maken via de kinderen, dat lukte bij ons dan weer minder goed. We hebben een tijd regelmatig afgesproken in de speeltuin met 2 gezinnen die we kenden van de crèche, maar nadat wij verhuisd waren, verwaterde dat snel.
Van basisschool-vriendjes van mijn 3 kinderen zijn we maar met 1 gezin echt bevriend geraakt. Met anderen wel een praatje op het schoolplein of een keer koffie maar dan was er toch onvoldoende match.
Ik denk dus dat vrienden vinden met kinderen niet altijd lukt, en bij de een gaat dat makkelijker dan bij de ander. Je hebt ook een beetje pech dat al jullie vrienden (nog?) geen kinderen hebben.
aanvulling: die 2 gezinnen van de crèche waar we mee afspraken, dat was in de jaren dat we baby’s/peuters/kleuters hadden wel echt heel leuk. Ook omdat we zo dicht bij elkaar woonden en dezelfde speeltuin bezochten met het grut. Dat contact groeide doordat ik in de oudercommissie van de crèche ging. Dus dat is ook nog een manier 😀.