Volgens mij een groot taboe: seks tegen je zin
Ik wou er al langer wat over schrijven maar nu zet ik me dan toch eindelijk eens achter m'n toetsenbord en kom ik er meteen eerlijk voor uit: seks doet me niks. Ik heb een libido van 0,0. Altijd al gehad trouwens, heeft niks met mijn huidige partner te maken. Toch heb ik - gek genoeg voor sommigen - wekelijks seks.
Mijn man vindt seks heel belangrijk, ik denk dat hij wel elke dag zou kunnen. Voor hem gaat het niet alleen om het lichamelijke, hij voelt zich ook verbonden daardoor, en heeft het echt nodig om zich in onze relatie goed te voelen.
Dat is bij mij niet zo. Ik kan wel genieten van een lekker potje zoenen, maar seks zelf, de penetratie dus, daar heb ik geen enkele behoefte aan. Zoiets als "geil zijn" ken ik niet. Mijn libido staat altijd beneden het vriespunt en ik zou gerust m'n hele leven zonder seks kunnen. Echt. Zonder problemen.
Vaak lees of hoor ik dat je als vrouw nooit of te nimmer seks mag hebben tegen je zin. Mijn mening: ik vind dat niet helemaal correct. Sterker nog: ik denk dat dat best kan/mag, tenminste, als je dat zelf ook wil. Veel van mijn vriendinnen begrijpen me niet, en jullie wellicht ook niet, maar ik heb dus inderdaad seks met mijn man tegen mijn zin. Ik geniet er niet van, ik kom er al zeker niet van klaar, ik lig er bij als een houten pop en ik tel de minuten af. Klopt allemaal. Maar mijn man is een ANDERE man als hij seks heeft gehad. Veel vrolijker, opener, vriendelijker, romantischer, speelser. Als ik geen seks zou hebben met hem, zou onze relatie er helemaal anders uitzien. Ik doe het voor hem, omdat ik er zelf van geniet om hem te zien genieten, en omdat ik het belangrijk vind om er ook lichamelijk voor hem te zijn, zelfs al doet het me zelf niks.
Dit is géén pleidooi om je te laten verkrachten in een relatie, want uiteindelijk ben ik wél akkoord dat we seks hebben. Ik heb er alleen zelf niks aan en ik doe het alleen voor mijn man.
Net dat wou ik even vertellen: dat het ook geen schande is als je dat wel doet.
De keren dat ik tegen mijn zin met mijn man seks heb gehad, zijn niet meer te tellen. Ik ben er zeker van dat het andersom ook wel 'ns is gebeurd. Koppels doen zo vaak pleziertjes aan elkaar, met cadeautjes en verrassingen. Ik heb het altijd gek gevonden dat dat dan met seks plots niet zou kunnen. Uiteraard kan dat ook! Net als jij kan ik er ook van genieten om mijn man te zien genieten, en daar draait het dan op die momenten ook om. Niet om mezelf, maar om mijn partner. Het lijkt wel of je dat tegenwoordig niet meer mag zeggen...
Zolang jij seks wil hebben als je geen zin hebt, is er volgens mij niets aan de hand. Op zich wel apart dat je partner daar geen probleem mee heeft. Hoe kijkt hij er tegenaan?
Seks tegen je zin vind ik wat anders dan sex voor de ander. Dat laatste is het volgens mij in dit geval. Ik heb een man gehad die niet wilde vrijen. En niet praten en niet zoenen en niet knuffelen. Dat heeft er behoorlijk ingehakt bij mij. Nu ik jouw beschrijving van je houten poppengedrag lees, heeft hij 't wel' laten gebeuren', maar ik werd echt niet vrolijk van iemand die op geen enkele manier reageerde. Niks niet nada. Hij kwam wel klaar maar geen lief woordje, geen streling terug, pfff. Sex gaat volgens mij verder dan alleen penetratie. Het is een manier om verbonden te zijn met elkaar, een verbondenheid die je met niemand anders hebt. Elke vorm van fysieke aanraking valt daaronder. Hebben jullie wel eens wat uitgeprobeerd? Strelen met veren, doelloos aanraken, in je knieholten, verzin het maar. Het lijkt me voor jullie beiden een toegevoegde waarde als je er toch wat meer plezier uithaalt. Ik vind 't verder wel mooi dat je je realiseert dat je partner deze behoefte wel heeft.
