Seks met ex? goed of fout?

afkicken

Ik moet er persoonlijk niet aan denken, om... Maar goed

Zodra je ex een huis heeft gevonden zul je toch moeten afkicken. Ook ben ik van mening dat het het verwerkingsproces rond het uit elkaar gaan belemmert.

Tenzij je in staat bent liefde echt volledig van lust los te koppelen. Slechts weinig vrouwen kunnen dat, mannen zijn daar makkelijker in.

als beiden

dat willen kan het nooit slecht zijn, toch? Hou er alleen rekening mee dat het voor de kinderen wel duidelijk moet zijn dat jullie echt gaan scheiden... als dat zo is.

Ach, goed of fout,

ik zou me vooral afvragen of het verstandig is om seks te blijven hebben als je je van elkaar aan het losmaken bent. Wat roept met elkaar vrijen op? Maakt het dingen onhelder, of niet? Wat doet het met het afwikkelen van de scheiding? En je kunt alleen voor je eigen situatie beantwoorden hoe het zit.

Aagje

Heb nog een half jaar thuisgewoond eer ik wegging, maar geen haar op mn hoofd die er aan dacht om sex te hebben, zelfs al sliepen we vanwege ruimtegebrek, nog in hetzelfde bed. Door sex te hebben blijf je (als vrouw waarschijnlijk vaker dan als man, geen idee of het voor jou geldt)toch ook ietwat emotioneel afhankelijk/aanhankelijk. Ik denk dat het beter is om dit te gaan scheiden. Misschien langzaam, maar als hij weg is is hij weg en dan heb je ook geen sex meer, anders sta je elkaar in de weg bij de verwerking en het vinden van een nieuwe relatie.
Voor wat betreft verwerking die thuis al begon: ik ging weg, dus ik richtte me geestelijk al naar buiten toe en dat zal je aankomende ex ook al wel hebben, daar het initiatief van jou komt en niet van hem.
Als hij weg is moet je ook zonder en echt, een leven zonder sex is mogelijk. Niet per se leuk, maar wel mogelijk.

misschien

Sijo, misschien heb je wel gelijk, misschien is het toch heel in de verte bij mij die verbinding zoeken. Aan de andere kant ervaar ik seks met hem nu anders, gewoon als bevrediging van een stukje lust. Geen lieve woordjes, geen knuffel achteraf, niet meer even lekker bij elkaar liggen. En toch geniet ik er van.
Het opvallende is dat sinds het uitgesproken is dat er een scheiding komt, ik veel meer zin in seks heb. Ik ga hier nog eens over nadenken.

En weet je

Ook bij mij waren die laatste maanden eigenlijk de beste van ons huwelijk. De druk was van de relatie, we konden elkaar weer als mens zien en waarderen en hebben alles geprobeerd in vrede te regelen.
En dan gaat je geest gekke dingen met je uithalen. Je denkt: huh zie je nou, het kan dus blijkbaar wel?
Maar het kan omdat het eindig is en omdat je voornemens was het goed te laten eindigen.

Sijo

Als je nu je hele huwelijk leeft alsof het eindig is, is dat dan het recept voor een goed huwelijk? Wat zonde dat jullie wegen dan toch nog scheidden.

Sijo

Je schrijft "Ook bij mij waren die laatste maanden eigenlijk de beste van ons huwelijk."

Vond je ex dat toen ook?

Misschien dat meespeelde dat je minder verwachtingen van elkaar had en (dus) ook minder teleurstellingen?

Dat jullie elkaar vrijer lieten?

Ik kan me er wel wat bij voorstellen.

Als dat zo was, jammer dat jullie dat niet - binnen het huwelijk - konden voortzetten. Nooit getwijfeld toen (die laatste maanden) om toch bij elkaar te blijven?

Dan ga je...

Na je huwelijk toch gewoon gezellig samenwonen? Misschien dat die hele huwelijksband dan toch heeft gekneld en kun je beter met elkaar omgaan als je weet dat je er allebei ieder moment een punt achter kunt zetten...?

reactie

zonder het topic te willen overnemen, dus even eenmalig:
Sien: Nee hoor, we waren geen match, alleen was de omgang aan het einde weer met rust. Hij heeft niet van me gehouden en aan een dood paard kun je niet trekken. Maar de angel was er uit, dus had ik ook niet meer de verwachting en hoop en kostte het me niet meer de inzet om het te laten slagen.

Zomaar Iemand: Het is puur de rust in het gezin zonder de irritaties, zonder een enkele verwachting wat ik bedoel. De strijd was over, we waren geen partners meer, hoefden geen vrienden te zijn, als broer en zus te leven enz. Er was niks dus hoefde ik er ook niet meer voor te vechten. Er is geen twijfel geweest, alleen maar opluchting. Ja natuurlijk is je huis/gezin verlaten niet fijn en heb je wel een keer zoiets: oei wanneer mag ik terug? Maar dat is terug naar een schijnveiligheid, want toen was ik ongelukkig.

Ad Hombre: het contact is goed, maar neutraal. We zijn geen vrienden of maatjes. Met mijn buurman heb ik een evengoed contact en daar woon ik ook niet mee samen Maar zelfs dit had ik binnen het huwelijk niet. Daarom is het goed dat we onze eigen weg zijn gegaan. We wonen dichtbij elkaar dus dat is fijn voor de kinderen en we helpen elkaar indien nodig.
Dat de huwelijksband heeft gekneld is een ding wat zeker is. Zoveel te regelen als je dan uit elkaar gaat. Dat is een ding dat ik nooit meer doe: trouwen. Samenwonen a la, maar hij/zij moet er uit kunnen wanneer het op is zonder gedoe.
Dat is dan wel een tikje dat je overhoudt, maar dat is te overzien.

Terug naar Twijfelaar zou ik zeggen

Sijo

Ik ben zelf nooit getrouwd geweest, maar woon wel al heel lang samen.

Dat gaat prima hoor. Ik hoop dat jij hetzelfde geluk zult hebben.