Moeite met sex na miskraam.
In december ben ik onverwachts zwanger geraakt en daarna een miskraam gehad.Ik was heel blij dat ik zomaar zwanger was, en behoorlijk verdrietig dat het weer voorbij was.
Na de miskraam wilde ik niet opnieuw zwanger worden, we zijn zeer tevreden met ons gezin en hoe we leven! Onze relatie gaat goed maar op sexueel gebied ben ik afgevlakt de laatste tijd.
Ik merk dat ik mijn lichaam als " gefaalt" bestempel, ik vind het noeilijk om mezelf weer te kunnen geven. Ik baal ervan want ik mis gewoon lekkere sex zoals we dit voorheen hadden!
Mijn man vindt dat het gewoon tijd nodig heeft, reageert ook lief.
Maar ik wil gewoon weer de oude zijn, ik pieker opzich niet zo over de miskraam en toch houdt het me bezig...
Wat kan ik doen om het weer op een rijtje te krijgen?
oeps, foutje, startte een nieuwe draad
Misschien
heeft je lichaam niet gefaald, maar heeft het je behoed voor een toekomst die je zelf niet wilde.
Het is nogal een verandering, weer een baby.
Heb je het ook zo wel eens bekeken?
En verder heeft je man denk ik gelijk, het heeft wat tijd nodig.
Jasam
Sorry hoor, maar dat vind ik nogal een harde uitspraak. Fijn ook voor mensen met veel miskramen enzo.
Lauwtjes, veel sterkte!
Niet gefaald
Je lichaam heeft niks fout gedaan, maar het heeft gewoon niet zo mogen zijn. De kans op een succesvolle zwangerschap is eigenlijk helemaal niet zo groot. Daar zijn heel veel kritische succesfactoren bij betrokken, je lichaam heeft daar eigenlijk helemaal niet zo heel veel invloed op.
Ik denk ook dat je jezelf wat tijd moet geven. Een miskraam kan emotioneel heel zwaar zijn, ik was na die van mij in ieder geval een paar maanden echt van streek. Dat was deels van verdriet, maar ook omdat ik er heel onstabiel van werd. De hormoonhuishouding in je lichaam maakt een ommekeer in een paar dagen, en ik ben daar echt een flinke tijd flink van slag door geweest. En opeens van de ene op de andere dag was het weer over. Toen was ik nog wel verdrietig, maar dat hele zware, emotionele was er van af.
Zou het kunnen dat dat bij jou ook meespeelt?
Het klinkt heel zwaar, maar ik heb toen echt aan rouwvwerking gedaan. Zat half in de ziektewet en besteedde halve dagen aan wandelen, wandelen, wandelen, en een rouwvwerkingsboek lezen en samenvatten. Dat heeft mij toen goed geholpen mijn hoofd weer leeg te maken.
Meer tijd geven aan mezelf inderdaad.
Dat zou het ook best kunnen zijn,
Ik ben maar doorgegaan en wilde er idd niet teveel over nadenken. Normaal pieker ik niet zo erg, maar ik voel me toch wat alleen in dit stille ve
rdriet.
Ik moet wat meer het verdriet toestaan, ik heb het ook afgeschoven als, het was nog pril en voor de 12 weken echo etc. Maar ondertussen zag ik mezelf al achter de kinderwagen lopen en dromen over een baby!
Jasam, in jouw antwoord kan ik mezelf niet zo goed vinden, dit was mijn derde miskraam. Dit kindje was zeer welkom ook al was het onverwachts.
Tijgeroog, dankje wel!
Ginny,
Ik weet idd dat een zwangerschap niet zomaar tot stand komt.
Mijn vorige zwangerschappen zijn onstaan uit zware hormoonbehandelingen omdat ik van mijzelf geen eisprong heb. Daarom was het ook een grote shock dat ik na 1x de pil vergeten zwanger bleek te zijn. Dus eindelijk deed mijn lichaam iets en daarna liet mijn lichaam weer los.
Bedankt voor je lieve woorden! Het zet me aan het denken!
Miskraam
Na 17 zwangerschappen heb ik gelukkig 4 kinderen, maar ik weet wat een miskraam met je kan doen.
Je hele wereld staat op z'n kop, je begint te dromen en dan staat je hele wereld weer op z'n kop en vallen je dromen in duigen.
Ondanks dat het zo'n prille miskraam is, zul je bij moeten komen. Ik snap dat je de eerste maanden even geen zin hebt in sex, je lichaam en geest zijn nog wat in de war. Geef het gewoon de tijd en houd het bij knuffelen.
herkenbaar
Ik had bij 3 maanden een miskraam, en daar heb ik ook echt om moeten rouwen. Ook al is het kindje nog maar pril, voor jou is het er toch echt, en raak je het echt kwijt.
Geef jezelf de tijd om erover na te denken en om alles weer op een rijtje te krijgen.
Opnemen voor Jasam (deels ot)
Gezien de opmerking van lauwtje, over geen nieuwe zwangerschap want zeer tevreden met gezin, begrijp ik de opmerking van jasam wel. Laat ik het zo zeggen: in de eerste posting van lauwtje, bedenk je echt niet dat er drie miskramen vooraf zijn gegaan en daar veel verdriet achter zit. Ikzelf heb indertijd veel steun geput uit de opmerking van de gyneacoloog (curretage) dat een miskraam een natuurlijke oplossing is voor een vruchtje waar zo iets mee mis is, dat het geen leven zou hebben. Als je zo zou (kunnen) dneken heeft je lichaam niet gefaald. Integendeel. Maar of je je kunt vinden in die gedachte, dat is voor iedereen persoonlijk natuurlijk, ligt ook aan hoe je over dingen denkt. Maar goed.
Ik denk dat het een kwestie van tijd is met je gevoelens. Gun jezelf en je lijf even rust. Het heeft wel een klap gehad.
ruimte geven aan je verdriet
Het is mijn eigen ervaring dat ik, zolang ik niet accepteer dat ik níet meer 'de oude' ben, niet verder kan. Er is iets bijzonders gebeurd. Je hebt een miskraam gehad en hebt een beeld moeten loslaten van jezelf met een baby. Dat is niet hetzelfde als een beeld van jezelf met pakweg een auto. Dat gaat diep. Als je kunt aanvaarden dat dat verdriet bij je hoort en ergens altijd bij je zal zijn, kun je er veel beter mee leven en wel weer de dingen oppakken waar je altijd van genoot, zoals vrijen.
Ik wil ook even een lans breken voor Jasam. Ik las niet dat ze vond dat je er zo over zou moeten denken. Ze gaf je een potentieel positief alternatief voor de negatieve gedachte (want dat is ook maar een gedachte): mijn lichaam heeft gefaald. In werkelijkheid is er gewoon een feit, de betekenis geven wij er zelf aan. Het is zinvol om te kijken naar een betekenis die je sterkt en steunt in plaats van je te ondermijnen, zonder je verdriet daarbij te moeten bagatelliseren.
Groet,
Jo Hanna
Herken het wel een beetje
Ik heb een aantal miskramen gehad en een niet levend geboren kindje. De laatste miskraam deed de deur dicht. Ik was toen eigenlijk zo bang geworden om wéér die teleurstelling mee te moeten maken, dat ik de kans om zwanger te worden dan maar liever tot 0 terug bracht. Pas toen ik tot de ontdekking kwam dat ik geen kinderwens meer had, dat was nogal abrupt, kon ik me weer ontspannen. Ik kon seks en zwangerschap weer van elkaar scheiden. Mijn man heeft zich niet lang daarna laten steriliseren en dat gaf mij nog meer rust. Het kón ook niet meer tenslotte en ik hoefde niet aan de pil.