'bang' voor afwijzingen van vrouw
Situatie:
Ouders van 2 jonge kinderen
Ik ben met mijn vrouw in de situatie gekomen dat ik geen initiatief meer durf te nemen voor seks uit angst om afgewezen te worden. Vaak, ik denk in 50% of meer van de gevallen, kreeg ik een ‘nee’ of eerst ‘ja’ met 10 minuten later alsnog een ‘nee’. Andersom krijgt zij in 100% van haar avances een ‘ja’ van mij te horen. Het ligt er dus zeker niet aan dat ik haar niet leuk of aantrekkelijk vind en niet met haar zou willen vrijen. Alleen uit angst uit afwijzing neem ik het initiatief inmiddels niet meer.
Dit heeft ook andere gevolgen. Bijvoorbeeld probeer ik niet meer vanuit ‘lust’ oogpunt naar haar terwijl ik haar een erg mooie en sensuele vrouw vind om te zien. Maar bijvoorbeeld voorkom ik ook maar dat ik op de bank of in bed haar sensueel aanraak (haar buik of borsten streel): Dingen die ik anders wel zou willen en doen (en vaak genoeg ook zonder ‘bijbedoelingen’). Zij is op haar beurt het beu dat zij inmiddels altijd het initiatief moet nemen, iets wat ik vanuit haar standpunt ook snap. Door de vicieuze cirkel maak ik te weinig complimenten, ook in situaties wanneer ik haar er heel leuk en sexy uit vind zien houd ik dat voor me ("daar heb je hem weer met z’n sexuele bedoelingen” zal ze wel denken!).
Gisteravond was een mooi moment en voorbeeld, waarin wij dit en wat andere dingen bespraken en emotioneel weer heel dicht bij elkaar waren. Ik ‘durfde’ weer haar te benaderen door te zeggen ‘ik wil heel graag met je vrijjen’, waarop zij zei: Nou dan gaan we dat toch gewoon doen? 'SUPER' dacht ik, gewoon vragen dus! —> 10 minuten later merkte ze op dat ze toch wel hoofpijn was en een beetje misselijk van de wijn. Dus na een lange tijd ‘weer durven’ is mijn poging in de kiem gesmoord.
Ik zou héél graag op een andere manier me om kunnen gaan, mijn instincten en verlangens gewoon blijven volgen terwijl ik als het ware ‘immuun’ word voor afwijzingen die zonder twijfel zullen blijven bestaan in het leven.
Mijn vrouw zegt dat ik daar echt zelf iets op moet vinden, omdat het met haar inmenging anders een nog groter ‘ding’ wordt. Ik heb geen idee hoe ik die angst voor afwijzing kan overwinnen.
Wie wel?
maar
Je krijgt geen seks in 1 op de 2 gevallen. Nou ik zou zeggen: vaker dus toch avances maken maar het gaat net zo vaak goed als fout. Verder is het een algemeen grapje door éérst te vragen of ze hoofdpijn heeft en bij nee pas te beginnen met de avances 
wat hier echt verschil maakte
Is ook gewoon zomaar een knuffel zeggen dat ie van me houdt. Beetje dollen in de keuken. Ik was moe wat kwetsbaar en ik vond de situatie van kinderen aan mijn lijf en dan ook nog een man die iets wil echt naar. Iedereen wilde iets van mijn lijf toen de kinderen klein waren. Kinderen kun je bijna niet afwijzen. Man wel maar gewoon even een hand door mijn haar in het voorbijgaan zonder dat ik meer moest, hielp me wel onthouden dat ik hem ook leuk vond..
We zijn nu 10 jaar verder en het is een heel stuk beter!!!
Mijk
sex
Voor mij was het belangrijk dat 'stukjes' ook oke waren. Inderdaad, ook intimiteit zonder sex. Maar ook stukjes sex, zonder de must iets af te maken. Gewoon, genieten van het moment en we zien wel waar we uit komen. Want er speelt zoveel meer inderdaad vanalles aan je hoofd, vermoeidheid.
Ontspannen zijn is een must voor sex. Daar tijd en energie insteken kan heel veel schelen. Help je partner te ontspannen, af te schakelen. Masseer haar gewoon bijv zonder vanalles te verwachten, geniet zelf van dat moment. Ben meer met haar bezig dan met jezelf, volgens mij is dat een belangrijke sleutel in deze fase.
Initiatief
Een erg herkenbare situatie. Mijn partner reageert ook positief op nagenoeg 100% van mijn initiatieven. Omgekeerd is dat misschien 50-70% en het komt ook nog wel eens voor dat ik halverwege eigenlijk geen zin heb (gekregen). In zo'n geval doe ik toch gewoon mee tot het eind, omdat ik het anders ook zo flauw vind (niet met tegenzin hoor, maar niet razend enthousiast). Het lijkt me voor mijn man heel vervelend en ik voel me er ook wel schuldig over als ik hem afwijs. Als hij heel incidenteel eens geen zin heeft vind ik dat zelf namelijk ook niet leuk en ik moet ook bewust tegen mezelf zeggen dat het niet aan mij ligt (wat andersom ook zeker niet zo is).
Als je seks wilt moet je dus toch die eventuele afwijzing maar op de koop toe nemen. Het is waarschijnlijk geen persoonlijke afwijzing van jou maar ze heeft op dat moment gewoon geen zin/is moe/heeft hoofdpijn/moet ongesteld worden.
Andersom
Ik ben een vrouw en ik heb een man die minder vaak wil dan ik. Ja, dat komt ook voor.. Er spelen bij ons geen fysieke of psychische problemen. Misschien is het een 'leeftijdsdingetje'; ik ben midden 40 en mijn man is 10 jaar ouder. Het is vaak meer de dagelijkse moe (hij heeft een fysiek zware baan) die er tussen zit. Hoewel hij daar een paar jaar geleden, toen wij elkaar leerden kennen, nog geen last van..
Ik kan hem ook niet overhalen, wat ik ook probeer. Als hij niet wilt, dan wil hij niet. Heel pijnlijk, extra pijnlijk zelfs misschien, want we zijn opgegroeid met het idee dat de man altijd wil (en zeker over te halen is) en de vrouw degene is die afhoudt. Nou, mijn man's iniatieven worden altijd positief ontvangen en de mijne niet. Na zoveel keer mijn kop stoten ben ik daar dus ook erg terughoudend in geworden.
Jammer, ja. En je hebt er niks aan TS. Misschien troost het als je weet dat je niet de enige bent.
waarom wil ze niet?
Hallo Daantje,
De tijd met jonge kinderen is een tropentijd, die veel van jullie vergt. Dan staat misschien je hoofd er ook altijd naar om de goede minnaar te zijn. Mijn vrouw had er geen zin meer in toen de kinderen kwamen. Dat leidde bij mij op een gegeven ogenblik tot frustratie en de keren dat het er nog van kwam wilde ik te snel, wat een logische reactie is. Daar speelde ook nog mee dat we een aantal relatieproblemen hadden, waardoor zij zich niet gewaardeerd voelde, wat ik niet in de gaten had.
We hebben dit probleem niet goed opgepakt, (slechte relatietherapeut veel te laat ingeschakeld) en nu tien jaar later liggen we in een vervelende scheiding.
Iedereen is anders. Echter wat mijn boodschap is, is dat ik je adviseer te achterhalen waarom zij jouw initiatief niet toelaat. Immers als er niets aan de hand zou zijn, dan zou ze het toch juist leuk vinden wanneer jij avances naar haar maakt?
Ik wilde dat ik de klok kon terugdraaien en de allerbeste relatietherapeut kon inschakelen.
Mijn 2 centen
Dit is hoe ik het zie en dat betekend dus niet dat het bij elke vrouw en man hetzelfde is.
Vanuit de evolutie is het bij mensen zo dat mannen hun 'best' moeten doen voor een vrouw. Voor veel vrouwen is seks de garnering op het bord.
Bij mannen is het veelal een lichamelijke uiting van hun liefde voor hun partner. Een afwijzing van een vrouw is meestal niet bedoeld als afwijzing van jou als persoon, maar meer een mededeling dat zij zich niet helemaal lekker voelt. Neem het daarom ook niet persoonlijk op. Als zij hoofdpijn heeft, vind ze het misschien wel fijn om gemasseerd te worden en wie weet leidt dat alsnog tot seks.
Zoals Mijk al beschrijft is eerst laten blijken dat je van je vrouw houdt kan een mooi begin zijn. Een knuffel, een zachte aanraking, even haar hand pakken.
Niet stoppen dus met de avances, dat werkt averecht. Jouw melding dat jij met haar wil vrijen (persoonlijk heb ik daarin liever daden dan woorden, maar misschien is het bij jouw vrouw anders) moet je blijven doen. Daarmee geef je aan dat je haar begeert.
badpakkenmethode
Lustgevoelens ontstaan niet bij iedereen op dezelfde manier. Aan jou te ontdekken hoe ze bij jou vrouw ontstaan. Als jij haar niet aanvoelt, en zij jou wel, dan zullen veel van jou pogingen worden opgevat tot lust van jou kant, en heeft misschien voor haar wel het tegenovergestelde effect. Voor goede seks komt veel aanvoeling kijken. Dat geldt ook voor het voorspel. Misschien juist nog wel meer.
Wellicht helpt het om de badpakkenmethode toe te passen. Zolang er nog geen sprake van seks is, zijn alle gebieden die bedekt zouden worden door een badpak (dus geen bikini) verboden terrein. Er blijft nog genoeg van haar lijf over om aan te halen, focus je daar eens op. En bespreek het eens met haar.
Zelf vind ik het heel naar dat mijn man altijd, 100% van de keren dat hij mij benaderd, lustgevoelens heeft. En ook hij zegt dat hij vaak geen bijbedoelingen heeft. En dat kan hij nu dus concreet maken door de badpakkenmethode.
Overigens werkt het bij ons niet, wellicht omdat mijn man helemaal niet van aanraken houdt...