Adviezen gevraagd
Mijn vrouw en ik hebben al 35 jaar een relatie. In allerlei opzichten een heerlijke relatie maar sex is altijd lastig geweest. Mijn vrouw heeft altijd klachten gehad van vaginistische aard maar ze is heel erg preuts en wilde daar nooit met een arts over praten o.i.d. We spraken er niet over.
Onze sex bestond uit elkaar met de hand bevredigen. Ik had vaak andere behoeftes maar kon er mee omgaan.
Mijn vrouw onderging een baarmoederoperatie en sinds die tijd wil ze eigenlijk niets meer van sex weten. Ze we me nu en dan wel eens aftrekken maar meer ook niet. Die situatie speelt als een paar jaar.
Als ik haar intieme zones benader, dan lijkt ze te schrikken en weert ze het af. Het vreemde is dat ze tegelijkertijd wel heel vochtig wordt als ze mij bevredigt, volgens mij in bijna alle gevallen. Een enkele keer mag ik haar, na enig aandringen, bevredigen en komt ze binnen enkele minuten klaar. Als ik het doe komt ze altijd klaar maar ik wil niet iedere keer aandringen, dat vindt ze vreselijk vervelend en dat snap ik wel.
Ze is hoog opgeleid maar tegelijkertijd heel erg preuts, praten wil niet lukken en om samen hulp te zoeken trekt ze ook niet.
Ik begrijp niet goed wat er speelt en wat ik kan doen. Ik vermoed dat het vaginisme en de operatie haar in de weg staan. Ik denk er over een vibrator te geven zodat ze haar eigen lichaam weer kan ontdekken / zelfvertrouwen ontwikkelen. Lastige is dat ik er van overtuigd ben dat ze dat niet gaat gebruiken omdat ze dat stom vindt.
Hebben jullie adviezen?
In elk geval niet zo maar een vibrator geven; alleen als je het gevraagd hebt of ze dat zou willen proberen en ze 'ja' heeft gezegd.
Verder kun je er weinig mee. Ze is volwassen, neemt haar eigen beslissingen en als ze niet wil houdt het op. Wat je wel kunt doen is aangeven dat jij het als relatieprobleem er ervaart en of ze ten bate van jullie relatie toch eens wil onderzoeken waarom het zo moeilijk is om er over te praten. Alleen dat al.
Ik vind het heel bijzonder dat ze dus blijkbaar wel van sex kan genieten; of van het feit dat jij geniet, bovendien vrij gemakkelijk klaarkomt (enkele minuten is behoorlijk snel voor een vrouw) maar toch 'geen zin' aan geeft.
Kan het zijn dat ze ooit sexueel misbruikt is? Of wil ze ook daar niet over praten?
Oh ja en nog een tip; benader nooit zo maar haar intieme zones. Zeker niet vanuit het niets. Altijd vanuit een uitgebreide knuffelsessie en dan nog nadat je eerst langdurig er om heen gestreeld, gekriebeld en gekust hebt.
Eens met bovenstaande. Ik heb nog een tip: noem haar niet preuts. Niemand is preuts. Preuts is een waardeoordeel door een ander die het beter schijnt te weten. Het gaat over gevoeligheden, schaamte en waardigheid. En met opleidingsniveau heeft het ook echt helemaal niets te maken.
Hoi Pippeltje, dank voor je reactie. Ik ben er redelijk zeker van dat ze geen negatieve ervaringen heeft gehad.
Ik wil haar niet voor het blok zetten en onze relatie onder druk zetten. Dat wil ik niet en zoek voor mezelf andere oplossingen.
Ze is altijd vrij vlot klaargekomen, als ik probeer om het te rekken wordt ze heel dwingend 
Ik heb geen problemen om te genieten als ze mij bevredigd. Op de één of andere manier blijft dat intiem en dus spannend. Ik zou alleen willen dat ze vaker meedoet. Ik zie ook dat het haar goed doet. Ze wordt er vrolijker en mooier van.
Ik kan mij voorstellen dat het een serieus iets is. Opvoeding. Ervaring. Kijk op sex. In begin niet fijn gevonden? Alles kan ermee te maken hebben. Misschien tijd om de schaamte te doorbreken. En er wel over gaan praten. Misschien met hulp? En een gesprek samen met een sexuloge plannen. Volgens mij kan dit zelfs online en anoniem.
Waar geniet je vrouw nou echt van? En wat is er nu anders sinds haar operatie?
Pakken jullie het ook weleens heel anders aan. Dus strelen, knuffelen. Opwarmen. Niet perse de intieme zones aanraken. En keer niet klaarkomen. Dat ook vooraf zeggen.
Verder vraag ik mij af of je vrouw niet faked. Ik bedoel het niet naar hoor. Maar weinig vrouwen komen heel snel klaar. Zeker niet met vaginisme achtige klachten. En om (sneller) eraf te zijn heb ik ook wel eens gedaan alsof en dwingend (want mijn toenmalig vriendje wilde zo graag dat ik ook klaar kwam).
Hoi Anna Cara, dank voor je berichtje.
Mijn vrouw is over haar behoeftes heel gesloten en wil niet weten van hulp. Ik probeer het nu en dan bespreekbaar te maken maar daar kan ze al niet mee omgaan.
Ja de varianten die je noemt maken deel uit van ons spel in bed. Ik vind het ook erg opwindend om niet kaar te komen. Dit kan soms dagen duren.
Mijn vrouw raakt volgens mij altijd wel opgewonden als ik opgewonden ben. Maar ze lijkt zich daar niet bewust van te zijn. Als ik voorstel dat ik haar ook bevredig dan wil ze dat vaak niet of ze ziet het eigenlijk niet zo zitten maar 'laten we het maar proberen'.
Ik ben dan altijd héél voorzichtig en behoedzaam. Ik raak haar clitoris pas aan als ze daar ook om vraagt. Ze is dan heel vochtig. We zijn dan al een hele tijd bezig met knuffelen. (Als we sex hebben, dan duurt het langer dan een uur) Maar dan wil ze ook geen uitstel. Ik vind het opwindend als ze dwingend wordt. Maar penetratie wil ze echt nooit. Ik begin er ook niet meer over.
Ik ben er van overtuigd dat ze dan echt klaarkomt. We kijken elkaar altijd in de ogen en ik herken precies waar ze zit en wat ze nodig heeft. Ik hoor haar ademhaling en voel haar heerlijke zweet. Overigens reageert ze als een man, ze is doodop en valt vrijwel meteen in slaap. Vaak blijf ik onbevredigd achter maar ik kan genieten van haar orgasme.
Vochtig worden betekent niet hetzelfde als opgewonden zijn. Sterker nog; jij kan niet voor haar bepalen dat ze opgewonden is. Bij een verkrachting kan een vrouw ook nat worden maar dat betekent niet dat ze opgewonden is. Nee, ook niet onbewust.
Index224 schreef op 24-08-2022 om 12:28:
Vochtig worden betekent niet hetzelfde als opgewonden zijn. Sterker nog; jij kan niet voor haar bepalen dat ze opgewonden is. Bij een verkrachting kan een vrouw ook nat worden maar dat betekent niet dat ze opgewonden is. Nee, ook niet onbewust.
Ja daar ben ik me van bewust. Dat maakt het wel lastig voor mij. Feit is wel dat ze vrijwel altijd klaar wil komen als we zo ver zijn.
Één of twee keer paar jaar zegt ze dat ik mee moet naar bed om haar klaar te maken (met de hand). In die gevallen herkent ze dus echt de behoefte aan sex bij zichzelf. Ook dan ben ik degene die langzaam aan probeert te doen. In de andere gevallen lijkt ze niet van te voren te weten of het lekker zal zijn om haar te stimuleren. Om teleurstellingen te voorkomen lijk ze het daarom vaak af te wijzen. Overigens zijn dit veronderstellingen die ik niet goed kan toetsen omdat ze dichtslaat als ik er over wil praten.
Het lijkt erop dat binnendringen een blokkade is. Heeft ze pijn (gehad) bij het vrijen? Want dat is een echte libido-killer. Omdat ze vingeren wel fijn vindt namelijk
madee schreef op 24-08-2022 om 16:45:
Het lijkt erop dat binnendringen een blokkade is. Heeft ze pijn (gehad) bij het vrijen? Want dat is een echte libido-killer. Omdat ze vingeren wel fijn vindt namelijk
Ja ze heeft altijd vaginistische klachten zolang als ik haar ken en ik ben haar eerste vriendje. We hebben nooit veel sex met penetratie kunnen hebben. Het lukte gewoon niet of het ging idd pijn doen.
Het is alsof het vaginistische effect groter is geworden. Als ik haar buik streel kan het soms al teveel zijn alsof het overprikkeld is. Mogelijk heeft dat te maken met een operatie aan haar baarmoeder.
Maar wat doe je er aan?
Tja, wat doe je eraan....ik ben geen seksuoloog of arts maar als vrouw zijnde denk ik dat het met een bepaalde emotionele of mentale weerstand te maken zou kunnen hebben, bewust of onbewust. Dat weet zij alleen. En het is aan haar of ze daaraan wil/durft te werken. Het lijkt me wel iets voor een psycholoog of seksuoloog dan, als fysiek alles in orde is tenminste. Ik kan je verder helaas geen ander advies geven, ik denk gewoon met je mee.
Of je accepteert dat het zo is. Er is namelijk wel een vorm van seksualiteit en intimiteit tussen jullie. Druk en stress erop lijkt me niet wenselijk, ik denk dat je hierin wel voorzichtig moet zijn
Je kunt ook nog zelf, alleen, met een seksuoloog hierover praten. Wie weet heeft die nuttige ideeën.
madee schreef op 24-08-2022 om 17:26:
Tja, wat doe je eraan....ik ben geen seksuoloog of arts maar als vrouw zijnde denk ik dat het met een bepaalde emotionele of mentale weerstand te maken zou kunnen hebben, bewust of onbewust. Dat weet zij alleen. En het is aan haar of ze daaraan wil/durft te werken. Het lijkt me wel iets voor een psycholoog of seksuoloog dan, als fysiek alles in orde is tenminste. Ik kan je verder helaas geen ander advies geven, ik denk gewoon met je mee.
Ik denk dat je gelijk hebt. Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik denk dat het goed is om hulp in te roepen. Ik zie het als een puzzel die moet worden opgelost en het lijkt me leuk om daar samen aan te werken. Als ik onderdeel van het probleem ben dan wil ik dat graag ontdekken. Punt is dat mijn vrouw dat helemaal niet zit zitten.
In het verleden kwam het voor dat ik het gesprek begon omdat ik sacherijnig was, ik wilde penetreren en zij niet. Er over praten werd daarom snel vervelend ze kreeg snel het gevoeld dat ze zich moest verdedigen, 'ik ben nu eenmaal zo'. Ik zoek nu een manier om het gesprek op een andere manier te beginnen. Met als doel meer intimiteit. Ik zoek dus een manier om het gesprek te openen zonder dat ze het gevoel krijgt zich te moeten verdedigen en dat ze de sex kan ontdekken.
Marianne76 schreef op 24-08-2022 om 17:40:
Je kunt ook nog zelf, alleen, met een seksuoloog hierover praten. Wie weet heeft die nuttige ideeën.
Dat is nog wel een idee zeg!