Wil niet naar catechisatie

Vroeger geen discussie

Vroeger, 50 jaar geleden,kwam het niet op om te zeggen dat je niet naar kattebak ging, je ging gewoon,
ze worden er toch niet slechter van 3 kwartier. ze hangen anders toch maar voor tv ed.

Maar

logische vraag lijkt me: wat heb je aan categesatie? Wat brengt het je dochter, wat kan zij zelf daar inbrengen? Heb je daar zelf een idee van? Of moet ze omdat jij ook moest? En heb je daar zelf dan veel aan gehad?

Geizen mijn eigen categese-ervaringen zou ik mijn kinderen eerder af- dan aanraden om heen te gaan

Houden

Als de kerk haar niet aanspreekt heeft zij waarschijnlijk dezelfde ervaring als jij vroeger. Het feit dat het bij jou misschien nog erger was maakt het voor haar niet leuker
Misschien moet je eens om je heen kijken naar een andere kerk, of een heel andere vorm van geloven als je haar graag nog wat meer meegeeft. Dit gaat het nu niet worden, hoe leuk je het zelf ook vindt. Dwingen gaat niet meer enthousiasme opleveren.

Bdw, het is catechisatie. Afgeleid van de (Heidelbergse) Catechismus.

Wat is dus je angst, jannie

Wat is jouw angst als je dochter niet meer naar de kerk zou gaan? Misschien goed om eens te overdenken en daar dan eens met je dochter over te praten. Gelovig zijn kan toch ook zonder wekelijks naar de kerk te gaan of naar catechisatie?
Met dwang bereik je volgens mij niets als het om zaken van geloof gaat...

Vonda

Herkenbaar

mijn dochter, bijna 14, wilde er ook niet (meer) heen. Ik heb haar hierin (goede argumenten) serieus genomen en samen hebben we overlegd met de ds. Ik wil wel graag dat ze God leert kennen, en daarmee dus ook de Bijbel. Ik vroeg haar om een alternatief. Zij vindt ''vrouwenvereniging'' veel leuker en zo kwamen we op een Bijbelcursus te doen, ik begeleid haar hierin. Zo hebben we in overleg met de ds besloten dat ze n half jaar zou stoppen. (ze wilde wel meer over God en de Bijbel weten, ze geloofde wel maar vond de cat. saai zeg maar).Dit speelde vorig jaar. Ondertussen is de vorm van cat. veranderd, mede door haar argumenten, en nu dit seizoen is ze weer 2x geweest, om te kijken hoe het veranderd is en wat ze er van vond. Dit wilde ik, uit beleefdheid, men had het toch ook , mede door haar, veranderd. Gelukkig..ik ben heel dankbaar dat ze het nu weer heel boeiend vind!
Wat zijn jouw dochters argumenten?Gelooft ze nog wel?Ik heb de ds. toen ook uitgelegd dat haar dwingen tot cat. waarschijnlijk haar verder van de kerk en God zou brengen.De ds. was heel flexibel en vond ook dat ''tijdelijk'' stoppen soms gewoon nodig is. blijf in gesprek, neem haar serieus en leg het bij God neer, vraag (samen!) om Zijn inzicht en hulp...
Sterkte.Ik begrijp dat je haar langzaam vrij moet laten, maar je wilt ook zo graag dat ze God leert kennen!

Stom woord - o.t.

waarom gebruiken mensen 'kattebak' als bijnaam voor catechese?

Ik denk bij dat woord ogenblikkelijk aan grit en kattendrollen, dat lijkt me niet de meest gewenste associatie!

tonny
(geheel catechesatieloos opgegroeid en nog steeds gelovig)

Oh ja excuus

' catechisatie'

tonny

Terug naar het onderwerp

In de kerk waar wij voor onze verhuizing kwamen, was eethuiscatechese. Samen eten dus, en tijdens/na het eten een (geloofs)onderwerp ter sprake brengen. In de huidige kerk is er een gespreksgroep, maar daar voelt mijn dochter niet voor, ze zit voor haar studie al genoeg oeverloos te praten.

tonny

Moeilijk ,

dat is natuurlijk een dilemma...als ouder wil je zo graag je kind met geloof opvoeden.
Maar het liefste willen we natuurlijk dat dit een keuze is die onze kinders maken met hun hart...niet omdat het hoort....
16 jaar is een moeilijke leeftijd.
als je merkt dat je kind niet graagnaar de kerk gaat,
zou ik me persoonlijk afvragen of het te overwegen is te zoeken naar een gemeente waar mijn kinderen zich op hun plek voelen.
Dat zou in mijn beleving het belangrijkste zijn vermoed ik.
Ik zou kritisch gaan kijken naar wat de mogelijkheden zijn voor de jeugd binnen de kerk
en als die te wensen overlaten het compromis maken dat je met je dochter op zoek wilt gaan naar een gemeente waar ze misschien hele leuke jeugd activiteiten hebben.
waar ze jongeren van hun leeftijd ontmoeten kunnen
en waar ruimte is voor hun eigen vragen en belevingen.

Daarnaast zou ik ze stimuleren met vriendinnen naar eo jongeren dagen te gaan of christelijke festivals zoals flevo enz.

En verder ontzettend bidden of God ze leiden wil...
ze vast wil houden in deze moeilijke tijd waarin onze pubers leven.
Hopen en bidden dat ze zelf een keuze zullen maken met hun hart.
dat is zoveel waard.

Mijn man deed ooit belijdenis nav kattebak ,
maar dat deed hij dus omdat dat hoorde en iedereen dat deed.
achteraf 10 jaar later beseft hij pas wat hij daar heeft staan te beloven ...en nu pas ,nu pas kan hij achter die keuze staan!

ik wens je veel wijsheid toe...
marietje

Dwang werkt niet

Wat jij zegt Tonny, vind ik mooi gezegd en heel erg waar. Het doel van catechesatie is kennis overdracht. Als je niet openstaat voor deze kennis, gaat het allemaal langs je heen. Ik denk dat dwang alleen maar verkeerde associaties gaat geven bij kinderen. De kerk en geloof worden dan gelijk afgewezen doordat die ene dominee, of die ene ouderling, op dat ene moment precies het verkeerde zegt. En dan is gelijk alles stom en achterlijk.
Daar ben ik weleens bang voor. Ik probeer mijn kinderen zoveel mogelijk zelf te laten denken. We praten best veel over het geloof thuis. En ik wil niet arrogant zijn, maar volgens mij is dat veel waardevoller dan welke catechesatie dan ook. De uitspraken van een zekere dominee over het slaan van kinderen heeft hier al heel wat diepgaande gesprekken over God is liefde op geleverd .
Verder is bij ons in de kerk voor tieners een hele leuke catechesatie methode. Provider. Ze kunnen dan zelf kiezen uit items die hen aanspreken. De activiteiten lopen heel erg uiteen, voor ieder wat wils.
Voor de basisschool is er een catechese die nog wel schools is opgezet. Mijn elf-jarige gaat daar niet heen. De onderwerpen zijn hem al bekend, hij vindt het dus zonde van zijn tijd. En daar kan ik niets tegenin brengen. Hij weet al wat er gevierd wordt met de kerkelijke feesten, hij begrijpt al hoe de liturgie is opgebouwd.
Ik heb zelf alleen belijdeniscatechesatie gevolgd, dus ik ben verder geen ervaringsdeskundige hoor.

16 jaar ....

Zo rond mijn 16e viel ik keihard van mijn geloof. Het is toch de leeftijdsfase waarin je zelf na gaat denken. Mijn ouders hebben me in eerste instantie nog wel gedwongen om mee naar de kerk te gaan, daarna hebben ze me "losgelaten". Ze hadden overigens geen keus want ik was al lang los.
Vanuit persoonlijke ervaring denk ik niet dat je veel meer kunt doen dan loslaten. En dat je ook moet proberen om te het accepteren als het anders gaat dan jij het graag zou willen. De keus is nu niet aan jou.

Niet dwingen....

Ik denk dat door haar te dwingen je haar alleen maar van de kerk afduwt.Je kunt haar het geloof mee geven in haar opvoeding,maar wat ze ermee doet is niet aan jou.
Blijf wel met haar in gesprek,misschien draait ze na een tijdje bij en komt dan toch weer bij de kerk uit.16 jaar is ook een leeftijd om jezelf te ontdekken,ook in het geloof.

Argumenten

Waarom laat je haar niet vertellen waarom ze er niet naar toe wil? Jij bent nu al bang dat ze van haar geloof valt, terwijl ze voor hetzelfde geld daar een andere puber niet wil treffen omdat ze zich ergens over schaamt.

Maar wat betekent nu die kattebak?

Dinges
(Die zonder katechese én zonder kattebak is opgegroeid)

Dingen los zien

Ik was al lang van mijn geloof gevallen toen de catechisatie aan de orde kwam. De dominee was een intellectueel en erudiet man, die graag vertelde. En al geloofde ik niet meer in de christelijke god en had niks met hun kerk, ik was wel geïnteresseerd in religie, geschiedenis en filosofie en ging daarom zonder morren naar catechisatie.
Kortom Janneke, ik denk niet dat je aan de catechisatie-kwestie meteen de conclusie moet verbinden dat je dochter uit de kerk gaat vallen.Ga met je dochter praten en vraag naar haar beweegredenen.
Marieke