Waarom willen zoveel mensen mij bekeren?
Ik ben van huis uit niet gelovig. Mijn moeder komt uit een gereformeerd gezin, maar heeft zich daarvan afgezet en heeft mij en mijn zus niet laten dopen. Mijn vader komt uit een christelijk gezin (ik weet niet eens welk merk) maar deed er al niet veel meer aan toen hij trouwde.
Nu heb ik al mijn hele leven te maken met mensen die mij ervan willen overtuigen dat God bestaat, zoals beschreven in de bijbel.
IK heb (heel erg helaas) op een christelijke basisschool gezeten omdat er niks anders in de buurt was, en werd regelmatig voor de klas gehaald om uit te leggen waarom ik niet nar de kerk was gegaan (dat werd met meerdere kinderen gedaan). Als ik bij mijn tantes logeerde werd er extra uitgebreid uit de bijbel gelezen en moest ik beamen dat het wel heel erg was dat we dat thuis nooit deden.
Toen ik mijn man leerde kennen leerde ik het katholieke geloof kennen, want mijn schoonouders zijn redelijk zwaar katholiek. Maar mijn man deed er ook al niks meer mee toen ik hem leerde kennen.
Schoonouders lieten destijds erg merken dat ze het zo jammer vonden dat ik niet Katholiek was, en baalden ook dat we niet zijn getrouwd en vinden het erg dat onze kinderen niet zijn gedoopt.
Laatst weer op een feestje werd er weer over begonnen (en dan altijd net als mijn man net even niet in de buurt is grrr).
Ik word dit zoo zat; ik geloof niet in de bijbel en de kerk. Ik zie er alleen maar ellende van. Ook vind ik de meestal andere religies gewoon flauwekul. Hoe kan het dat iedere religie denk de Waarheid te verkondigen, terwijl er zoveel merken geloof zijn? Ik vind dat gewoon niet logisch. Denk zelf eens na!
Ik vind het ook belachelijk dat er nog zoveel scholen met een religieus merkje zijn, zoveel dat openbare scholen niet eens haalbaar zijn voor alle kinderen. Zo zitten mijn kinderen nu ook op een katholieke school omdat de dichtstbijzijnde openbare school 4 km verder is (en deze dus op 400 meter van huis). Ik heb me overigens door mijn man en de directie van school laten overtuigen dat ze op deze school geen geloof opdringen, maar ik blijf sceptisch en vertel mijn kinderen mijn visie op het geloof.
Ik heb me tot nu toe altijd tolerant proberen op te stellen maar ik wil niet, nooit meer de verhalen horen over dat "Jezus mij zo gelukkig heeft gemaakt" en "Je hebt geen idee waar je je voor afsluit".
Stop daar mee, het is opdringerig en ik (en ik vermoed meer mensen) zit daar niet meer op te wachten.
Wonderlijk
Ik heb zelf het idee dat er religie een steeds meer genegeerd en niet besproken onderwerp is. Bij commentaar van naaste familie...laat het gaan. Je voldoet toch niet aan alle eisen als aangetrouwde 
Als jij dan tegelijkertijd gelovigen in hun waarde laat, dat lijkt me prettig. Je suggereert namelijk dat gelovigen niet nadenken.
Ik snap het wel
Ik heb hier ooit voor mijn voeten geworpen gekregen dat ik naar de hel zou gaan omdat ik niet geloof. Nou dankjewel. Het is het superieur voelen van sommige gelovigen waar ik slecht tegen kan. Zo zie je soms ook het verwijt dat je dan wel niet bepaalde normen en waarden zult hebben als je niet gelooft, of jezelf iets ontzegt zonder geloof. Ik heb 100% respect voor gelovigen, maar mis het soms van hen.
Idd te opdringerig werkt vaak averechts
zo gaat het vaker; gelovigen zijn zo vol van de blijde boodschap (waar het hart van vol zit, loopt de mond van over). Het wordt goed bedoeld maar kan als opdringerig worden ervaren. Dat kan dan idd alleen maar averechts werken. En dan mis je helemaal je doel! Ik, als gelovige, probeer goed aan te voelen of ik ''iets'' kan zeggen.k geef toe dat dat soms heel moeilijk is. Maar opdringen wil ik niet. Wel vind ik, dat ik in mijn huis mag verwachten dat men mij laat bidden voor het eten bv. Bij een ander hoop ik dat men mij een momente van stilte aanbiedt, anders bid ik thuis later wel.(of doe het kort zachtjes in mijn hoofd).
Ik ga ervan uit dat men jou dat zelfde gevoel gunt, men geeft om je, en men wil graag dat jij dat zelfde geluk (zoals gelovigen dat zelf zo ervaren) ook mag ervaren...
Heb je het nog niet in een goed- opbouwend- gesprek kunnen aangeven dat je het liever niet meer wilt? Of wel,maar respecteert men dat dan niet?
Ik vind het in en in triest dat men vroeger zo tegen je gedaan heeft! Zo zou het niet moeten gaan..ik begrijp je verzet heel goed.
Dat er zoveel merken kerken zijn is natuurlijk niet de opdracht en is ook geen reclame voor het geloof!Niet goed te praten, oor een groot deel. Maar gelovigen zijn ook maar gewone mensen, en waar mensen zijn komt strijd en men denkt verschillend hoe je dat geloof kan/moet invullen. Voordelen zijn er (smaken verschillen, soms verschilt de leer die gegeven wordt )maar nadelen zijn er ook (ruzie,geen eenheid etc).
Ik denk dat je ook moet streven naar eenheid in geloof.
Ik begrijp je verzet, je hardheid en je verontwaardiging,maar ik vind het natuurlijk wel jammer dat je mensen met een geloof niet in hun waarde laat.
Maar nogmaals: ik begrijp dat je gekwetst bent!
Ik weet dat niet alle gelovigen zo zijn en ik hoop (ga ervan uit) dat jij ook die gelovigen wel in hun waarde laat?
(ik ben gelovig en mijn man niet, dit kan prima naast elkaar, met respect en zonder te kwetsen, op te dringen of verwijten over en weer)
Je voelt je niet gerespecteerd
en dat is een rotgevoel.
Ik denk dat je dat met je familieleden en anderen die he ongevraagd confronteren met hun overtuiging helder moet communiceren, gewoon vanuit je eigen gevoel, wat het met je doet.
Aan de andere kant is het ook verstandig proberen je te verplaatsen in wat mensen zo waarderen in hun geloof. Uit je woorden klinkt alleen maar afschuw.
Het is lang niet altijd eenvoudig je in te leven in een ander, je praat per definitie vanuit je eigen levensgevoel en menselijke communicatie is iets ingewikkelds.
Het gaat me niet zozeer om het respect dat je 'moet' tonen
maar om inlevingsvermogen in anderen.
Inderdaad, waarschijnlijk is je emmer vol.
Hopelijk regent-ie nu even overvloedig over en komen er dan betere tijden.
Met vorst of zo 
Heeft niet zoveel met geloof te maken?
Volgens mij heeft jouw probleem niet eens zoveel met het geloof te maken. Maar meer met het feit dat je over je heen laat lopen en niet mondig genoeg bent. Als je wat overtuigder en duidelijker bent over je ongeloof dan houdt je omgeving vast wel op met hun bekeringspogingen. Zolang je met je mond vol tanden staat als hierover gesproken wordt lijk je net zo'n verloren schaap. En die moeten gered worden Kan het kloppen dat je zo overkomt of zit ik er helemaal naast?
Veel atheisten laten zich tegenhouden door het respect dat ze zouden moeten hebben. Ik heb, eerlijk gezegd, geen respect voor het geloof. Wel voor mijn gelovige medemens, maar dat zit hem dan enkel in het woord 'medemens'. Door die twee dingen goed gescheiden te houden lukt het mij beter om op gepaste wijze de discussie aan te gaan en duidelijk te zijn over mijn overtuiging. Sinds ik zo duidelijk ben probeert niemand me meer te bekeren, en dat is ooit wel anders geweest.
Je bent zelf ook niet zo consequent
Wat is nu 4 km als je echt liever niet met het geloof geconfronteerd wilt worden? Waarom zitten je kinderen op een christelijke school? Mijn kinderen zitten juist heel bewust wèl op een christelijke school (ook zo'n 4 km) en er zijn veel kinderen die nog verder weg wonen. Ik snap echt niet dat je dat er niet voor over hebt. Ik heb zeker zo'n 10 basisscholen die dichterbij zijn dan degene waar mijn kinderen naar toe gaan.
Gallifrey
Ik vind niet dat iemand zich moet hoeven verantwoorden/verdedigen voor niet geloven. Je gelooft wel of niet, klaar. Ik ga die discussie nooit aan.
Erwtje
Ik ben zelf niet gelovig, maar mijn kinderen zitten op een katholieke school. Omdat het een hele goeie school is.
Kan het niet laten
http://frontpage.fok.nl/column/423968/1/1/100/ik-ga-naar-de-hel.html
Column van mijn broertje van 21. Ook de reacties zijn hier en daar interessant.
De enige die mij ooit wil bekeren, is mijn schoonmoeder. Die zou o zo graag zien dat ik de islam in mijn armen sluit. Ze bedoelt het verschrikkelijk goed en ik voel me elke keer weer ontzettend opgelaten. Gelukkig kan ze alleen bekeerpogingen wagen als ik in Marokko ben, dus het valt nogal mee.
Groetjes
Massi
Ongelovige
Ik vind mensen die willen bekeren niet heel vervelend. Ik snap het ergens wel. Ze zijn heel vol van hun geloof en ze willen dat graag met iedereen delen. Bovendien zijn veel gelovigen er van overtuigd dat alleen door hun weg te volgen je in de hemel komt dus logisch dat ze willen dat hun vrienden en dierbaren ook die weg volgen.
Wel heeft het vrij weinig zin om er bij mensen maar op terug te komen en over door te gaan. Vertel over je geloof en wat je gelooft maar houdt het bij jezelf. Als jouw geloof zo mooi is laat dat zien in je houding en in je leven. Ik vind zelf de uitspraak 'preach the gospel always, if necessary with words' een hele rake uitspraak. Wil je mensen vertellen over je geloof hoeft dat meestal niet met woorden. Leef zoveel mogelijk volgens je geloof, toen compassie naar mensen, help hun en dring mensen niet je geloof op maar laat hun zien hoe jij vanuit je geloof leeft. Als mensen geïnteresseerd stellen ze dan vanzelf vragen.
Bekeren in de zin van mensen constant ter verantwoording roepen en steeds hetzelfde praatje houden heeft echt weinig zin en daar haal je mensen alleen maar van God af.
Mijn (islamitische) schoonzusje heeft ook van die buien waarin ze probeert mij te bekeren. Ik vind het niet heel vervelend maar op een gegeven moment als ze haar verhaal heeft gedaan moet het wel afgelopen zijn. Ik weet wat haar geloof inhoudt en wat er mooi aan is maar het is niet mijn geloof en dat zou voor haar genoeg moeten zijn.
Ik vind het dus niet echt van veel respect getuigen als je schoonfamilie en anderen blijven doordrammen op dit punt. Dat werkt sowieso contra productief en het is ook niet erg respectvol. Je weet immers wat ze geloven, ze hebben hun verhaal al lang gedaan en je hebt besloten dat dit niet jouw weg is. Ik vind dat je gelijk hebt dat het dan ook afgelopen moet zijn.
Overigens vind ik in het algemeen dat ongelovigen juist vaak wat neerkijken op gelovige mensen. Er wordt toch vaak een beetje gedaan alsof geloven een fase is waar je nog overheen moet groeien.
Maylise
Katholieke school
Ik kan me best voorstellen dat je voor die katholieke school hebt gekozen. 90% van de katholieke scholen in Nederland zou zo het predicaat katholiek kunnen schrappen. In de praktijk stelt het meestal echt niks voor.
Valt mee maylise
De school van mijn kinderen wil gelovige en niet gelovige ouders tegemoet komen, de gulden middenweg dus. Kinderen krijgen godsdienstles, maar ook over andere geloven, gaan naar de kerk voor advent en kerstvieringen,etc.
Fiorucci
De school waar jij het over hebt is dan echt een uitzondering. Maar goed het is eigenlijk een zijweggetje
Nee hoor
Alhier is het beslist niet de enige school die het zo aanpakt.
Fiorucci
Dan is jullie school inderdaad een uitzondering in mijn ervaring.
Ik vind de meeste katholieke scholen in NL echt weinig katholiek meer. Hoogstens gaan ze met Pasen en Kerst een keer naar de Kerk en wordt er af en toe wat gesproken over dat we allemaal goed en lief voor elkaar moeten zijn want dat wilde Jezus ook. Als de naam Jezus al genoemd wordt. Laat staan dat er onderwezen wordt over Jezus de zoon van God. Laat al helemaal staan dat men kerk doctrine gaat onderwijzen.
De katholieke scholen in de stad waar ik woonde hadden geen reguliere Godsdienstles en deden er verder ook weinig aan behalve met kerst een stalletje neerzetten of zo.
Maylise
Maylise
Laat al helemaal staan dat men kerk doctrine gaat onderwijzen.
Nou dat denk ik niet hoor, en de catechese-lessen gaan heel breed over allerlei religies. De school wil graag katholieke ouders tevreden houden, maar erkent ook dat er veel nietgelovigen op school komen. Ze willen graag de gulden middenweg bewandelen.
Fiorucci
Ik vind het heel mooi bedacht van de school om zo alle ouders proberen tevreden te houden. Ik ben het er alleen niet mee eens. Ik vind dat een katholieke school heel duidelijk een eigen katholieke identiteit zou behoren te hebben. Het is niet de taak van de school om anderszins denkende ouders tegemoet te komen. Als die ouders kiezen voor een katholieke school dan behoren ze ook een katholieke school te krijgen. Een school waaraan je merkt in alle opzichten wat de identiteit is.
Natuurlijk is het prima om tijdens de godsdienstlessen ook andere geloven te bespreken. Dat is juist zeer waardevol.
Ik ken jullie school natuurlijk niet dus daar zeg ik verder niks over maar mijn ervaring is dat bij katholieke scholen (in tegenstelling tot veel protestantse scholen) de identiteit van de school dusdanig verwaterd is dat er weinig meer aan te herkennen is. Bijvoorbeeld nauwelijks tot geen banden met de locale parochie, overgrote deel niet katholieke leerkrachten die er vaak ook niet zo veel van weten, soms zelfs helemaal geen catechismus lessen meer, geen kerkbezoek, niet bidden op school, met Pasen enkel eieren en haasjes… Ik heb het allemaal gezien.
Als katholieke school zou je heel duidelijk moeten zijn in waar je voor staat en waar je in gelooft en hoe dat tot uiting komt op de school. Niet tegemoet komen aan andersdenkende ouders want die ouders kiezen immers bewust voor een katholieke school.
Vervolg
Het komt volgens mij ook helemaal niet door ouders die niet katholiek zijn en die voor de school kiezen maar wel door de koers die het schoolbestuur uitzet en de manier waarop de leerkrachten er vervolgens mee omgaan. Immers op protestantse scholen zitten ook genoeg kinderen van andere geloven of die niet gelovig zijn en toch lukt het protestantse scholen vaak beter om hun identiteit te waarborgen. Het lijkt dus een exclusief katholiek probleem te zijn en dus ligt de schuld vrees ik toch bij de katholieken zelf die blijkbaar hun eigen identiteit niet belangrijk genoeg vinden.
Maylise
De gulden middenweg bestaat uit de godsdienstlessen, de kerkbezoeken met Pasen, kerst, advent,etc.
Daarbij is er contact met de parochie, communie etc is te regelen via school. Ook zorgt school dat we op de hoogte blijven van de activiteiten voor de kinderen in de parochie. Wat je daar als ouders mee doet, moet je zelf weten. Overigens is het wel zo dat katholieke scholen hun identiteit niet allesbepalend laten zijn, in tegenstelling tot veel christelijke basisscholen hier. Als je werkelijk wilt dat een kind bid op school, ben je in deze stad al jaren, ook toen ik klein was, aangewezen op christelijke scholen. Ik denk dat katholieken hun identiteit best belangrijk vinden maar hun geloof zien als een vanzelfsprekend onderdeel van hun leven, een van vele onderdelen van hun leven, en dat veel christenen allereerst christenen zijn en er hun hele leven op inrichten. Dat is althans de indruk die ik heb van al ruim 25 jaar verkeren in een katholieke schoonfamilie. Zij zien dit zelf zo en leggen dat ook als dusdanig aan mij uit. En dat geldt ook voor hun dorpsgenoten. Dat een katholieke school ook zo in het leven staat verbaasd me dan ook niet. Ik bemerk bij familieleden ook niet de minste behoefte tot bekering van mij, bijvoorbeeld.
Christenen en katholieken?
dat is toch geen tegenstelling? Ik weet dat het in de wandeling zo gaat, maar ik vind het raar.
Er bestaan allerlei soorten christenen. Waaronder katholieken (modern, orthodox en allerlei variaties), protestanten (nog véél meer variaties), oosters orthodoxen, allerlei Afrikaanse kerken die ik niet ken.
En naar mijn idee is voor al die christenen het geloof uitgangspunt/basis van hun leven. Geen losstaand onderdeel zoals bijvoorbeeld een hobby. Hoewel, er zijn ook zat hobby's die behoorlijk levensbepalend zijn.
Tonny
Ik heb het natuurlijk niet over een hobby,he. Zo bedoel ik het niet.
Kijk
Als ik de info lees van christelijke basisscholen alhier, zie je dat zij hen onderwijs inrichten vanuit hun geloof. Bij de katholieke basisschool van mijn kinderen is het onderdeel van hun identiteit, maar staat het minder op de voorgrond, of misschien anders.
Fiorucci
nee, dat snap ik wel, een geloofsrichting is geen hobby. Rare vergelijking.
Ik zat gewoon wat te associeren. Bij de een heeft een geloof kennelijk veel meer invloed op het dagelijks leven en de keuzes die je maakt dan bij de ander. Ook zijn er veel verschillen.
(Het viel me weer eens op toen de Taize-gasten hier waren. Daar waren klassieke katholieken bij die op vrijdag vis eten en echt in verlegenheid bleken te worden gebracht als de gastvrouw/heer daar niet aan gedacht had. Katholieken onder ons: is dat in Nederland ook nog steeds zo?
Best apart, elke Nederlander weet dat je moslims geen varkensvlees voorzet; maar die vis op vrijdag, een uit het katholieke geloof voortgekomen menukwestie, die was ik zachtjesaan vergeten.)
Fiorucci
Jullie school doet echt behoorlijk veel inderdaad vergeleken met veel andere katholieke scholen. Toch zou ik het waarschijnlijk niet genoeg vinden. Het heeft ook vaak te maken met de manier waarop bijvoorbeeld Godsdienstles gegeven wordt. Ik heb het idee dat dit op protestantse scholen ook wat steviger is.
Verder heb je denk ook wel gelijk wat betreft de mentaliteit van veel katholieken. Bij katholieken is de kerk toch ook vaak gewoon iets wat er bijhoort. Je komt er als je gedoopt wordt, als je communie doet, als je gaat trouwens en als je dood gaat en of je nou wel of niet verder in God gelooft doet er eigenlijk niet eens toe. Het is ook een beetje cultuur en folklore.
Ik vind protestanten vaak inderdaad iets 'steviger' in hun geloof staan. Natuurlijk zijn er ook genoeg katholieken die ook een heel levendig geloof hebben maar er zijn ook veel katholieken die het vooral in naam zijn. Logisch natuurlijk ook met een grote volkskerk.
Dat speelt ook door in de scholen.
Maylise
Maylise
Ik zie dat anders. Ik citeer uit de schoolgids:
Onze school is een katholieke school die werkt vanuit de ontmoetingsgedachte. We proberen dit waar te maken door
de wijze waarop we met mensen omgaan. Het denken en doen vanuit de persoon van Jezus, zoals we dat in het Nieuwe
Testament kunnen lezen, is daarbij uitgangspunt. Dit betekent o.a. dat alle kinderen respect leren hebben voor de
medemens, hun meningen, levensovertuiging, levensbeschouwing, samenlevingsvorm en hun bezittingen.
Onze school heeft ook veel leerlingen van ouders die niet katholiek zijn, maar die de identiteit van de school respecteren.
In de lessen levensbeschouwelijke vorming wordt via projecten leerstof aangeboden, waarin alle kinderen en hun
ouders zich kunnen herkennen, en die past bij de school.
Aan de Christelijke feestdagen schenkt de school speciale aandacht. De niet-katholieke leerlingen volgen ook gewoon
de lessen levensbeschouwelijke vorming en zij zijn aanwezig bij de vieringen. Zij hoeven niet mee te doen aan de
uitingen die bij het katholieke geloof horen, maar zij zijn daarbij wel als gast aanwezig. Dit is bij het inschrijven van de
leerlingen besproken.
Respect voor de verschillende levens- en geloofsovertuigingen én elkaar op dit punt ontmoeten, is voor ons uitgangspunt.
Doormiddel van het tekenen van het inschrijfformulier geven ouders aan deze zienswijze te respecteren en er
tevens naar te zullen handelen.
Ouders die hiermee niet akkoord kunnen gaan kunnen in het openbaar onderwijs terecht.
En dus
Ik zie liever dat men dit dagelijks in de praktijk probeert te brengen, puur door voorleven en het omgaan met elkaar, dan een verplicht gebedje elke ochtend.
Want hoewel ik niet gelovig ben, vind ik de punten die zijn aangeroerd over het omgaan met elkaar wel van belang. Vooral ook omdat ik inmiddels weet dat dit werkelijk praktijk is op deze school.
Tonny
Zover ik weet is het volgens canoniek recht nog steeds zo dat op vrijdag geen vlees gegeten mag worden. Echter is het nu zo dat je ipv geen vlees eten ook een daad van liefdadigheid of boetedoening gedaan mag worden als het bischoppelijk bestuur daarvoor toestemming heeft gevraagd en gekregen van het Vaticaan. Het gaat dan alleen om de vrijdagen buiten de vastentijd om. In de vastentijd bestaat de plicht sowieso nog.
In Nederland houden de meeste mensen zich er inderdaad niet meer aan. Daarom is het ook wel logisch dat we het wel van moslims weten want die houden zich vaak wel aan in elk geval de geen varkensvlees regel. Heeft ook wederom met een bepaalde laksheid te maken. Ik ben net zo laks hoor. Ik hou er me er ook alleen in de vastentijd aan.
Overigens is het hier in Frankrijk vaak wel zo dat uit gewoonte op vrijdag in de schoolkantines en universiteit kantine nog vis wordt geserveerd.
Zelf zit het ook in mijn hoofd. Niet dat ik op vrijdag geen vlees eet maar als ik een vismaaltijd plan dan doe ik dat altijd op vrijdag. Vrijdag = vis zit wel als een connectie in mijn hoofd.
Maylise
Fiorucci
Goed met elkaar omgaan en respect hebben voor elkaars levensovertuiging is inderdaad nog veel belangrijker dan het onderwijzen van kerk doctrine. Natuurlijk is dat eerste veel belangrijker. Ik weet natuurlijk niet hoe de Godsdienstlessen bij jullie zijn maar wat ik heb gezien in mijn oude stad is dat het wel erg vaag bleef en dat had van mij zeker wat pittiger mogen zijn. Wat meer het zout van de aarde en zo.
Misschien denk ik ook veel te positief over protestantse scholen. Mijn idee is dat men daar een duidelijke overtuiging en daarvoor staan kan combineren met respect voor anderen. Misschien is dat in de praktijk ook helemaal niet zo.
Maylise
Maylise
Eerlijk gezegd is mijn ervaring niet zo positief. Een zeer goede vriendin van mij heeft een zoon die veel structuur nodig heeft, en het sobere van een protestante school doet hem goed. Hij heeft twee verschillende scholen bezocht en mijn vriendin was destijds vrij ontdaan over het feit dat men enerzijds het onderwijs doordrenkte met geloof, maar anderszijds een loopje nam met de veiligheid van kinderen op school. Er was geen pestprotocol, en weinig aandacht voor het sociale klimaat. Ze werden wel verplicht op te komen draven voor een kerkdienst rond kerst, maar een zoon die thuiskwam met een blauw oog, goh, nee, ze hadden werkelijk geen idee hoe dat nou kon.Dus nee, ik heb er zelf geen hoge pet van op, althans van die twee scholen.