Het bord staat er ['god bestaat waarschijnlijk niet']

Bewust negatief?

Nou nee, dat was niet de bedoeling. Die gelovige bordenhangers hebben dat "genieten" niet voor niets overgenomen van die ongelovige bordenhangers. Op het atheïstische bord reageerden veel gelovigen tamelijk verongelijkt dat zij óók heus wel genoten van het leven. En dat niet alleen, want nu blijkt uit de suggestie van dít bord dat ze later nog meer leven te genieten krijgen. Double your pleaure, ladies and gentlemen! Ik vind het wel slim. Maar niet overtuigend. Evenmin als het atheïstische bord.
Wat mij betreft is zowel bekeringsijver als het omgekeerde een soort telemarketeering: als ik mijn pensioen wil regelen, ga ik zelf wel op zoek, daar hoeft u mij niet onder het eten over op te bellen.

Column

Ik las in het ND vanochtend nog een column hierover.
God bestaat?

Een cartoonist in een landelijk dagblad parodieerde vorige week de wijze waarop bepaalde atheïsten en bepaalde christenen elkaar op dit moment hier en elders in Europa, op stadsbussen en langs snelwegen bevechten over het al dan niet bestaan van God. Zijn tekening toonde een lange reeks billboards met afwisselend de tekst dat God wel, respectievelijk niet, realiteit is. Erboven vloog een reclamevliegtuigje met de slogan: ‘God bestaat’. Een daarachter vliegend toestelletje van de tegenpartij voegde op de sliert achter zijn staart de letters ‘niet’ toe. De strekking was duidelijk: het gebruik van eenregelige reclameslogans om mensen te doordringen van de waarheid van een zo levensbepalende opvatting als die over het geloof in God, overtuigt niemand en is daarom vooral een vorm van zelfmanifestatie van elkaar bevechtende levensovertuigingen: “Let op: Wij zijn er ook nog!”.
De atheïsten ‘begonnen’. Beter is het trouwens te spreken van ‘agnosten’, want ze betuigen immers dat God er ‘waarschijnlijk’ niet is. Ze weten het dus niet (zeker). Dát zij begonnen, zegt iets over de positie waarin ze zich naar eigen gedachte bevinden: die van een minderheid, of zelfs een bedreigde minderheid.
Christenen in Europa die ten aanzien van hun eigen positie vaak een zelfde taxatie maken, kunnen zich dat nauwelijks voorstellen. In hun beeldvorming zijn het juist de ongelovigen die vandaag de dag de dienst uitmaken in ons continet.
Voor een belangrijk deel hebben ze daar gelijk in. Zeker als het gaat om getallen en statistieken. Maar wie ‘het christendom’ beschouwt als vooral een culturele macht, zoals bijvoorbeeld belichaamd in het Vaticaan, de machtige christendemocratische facties in de nationale staten, de grootste politieke partij in het Europarlement en in ons land maar liefst drie ‘christelijke’ omroepen, zal daar toch iets anders tegenaan kijken.
Voeg daarbij de na 9/11 alom herlevende aandacht voor religie, de oproepen vanuit Rome en elders tot ‘herevangelisatie’ van Europa, de pogingen van islamitische zijde om iets dergelijks te bewerkstelligen en zo nog het een en ander aan religieuze manifestaties, en men kan zich enige beduchtheid binnen de kring van het humanisme (dat in georganiseerde vorm inderdaad gering van omvang is) voorstellen.
Dit is geen pleidooi ten gunste van ‘zielige’ atheïsten. Hun seculiere gedachtegoed is op dit moment feitelijk wel degelijk toonaangevend en soms zelfs dictatoriaal aanwezig in Europa. Maar daartegenover past vooral nuchterheid: laat ze hun plakkaten plaatsen. Ze leiden in elk geval tot gesprek.
En maak God inmiddels niet tot inzet van een gevecht op het niveau van elkaar beconcurrerende supermarkten. Dat overtuigt niemand.
Hij die in de hemel zit, is er bovendien te groot en te heilig voor. En naar eigen zeggen lacht Hij er ook nog eens om.
PAB