Een hernia

Op de knieën

Ik ben van mijn hernia genezen door een paar keer per dag een kwartiertje of half uur op knieën en ellebogen te gaan zitten, daarbij mijn rug heel hol makend. Daardoor kwam er wat ruimte tussen mijn wervels waardoor de uitstulping kon slinken. Hielp stukken beter dan de oefeningen van de fysiotherapeut, de chiropractor en morfine en valium.

Skik

weet niet of dit wat is

Ik weet niet of dit wat is en ik zou er beslist met je arts over overleggen - ik heb zelf geen ervaring met hernia, gelukkig - maar het valt me op dat Skik het heeft over je rug hol maken, en ik weet dat er dingen zijn waar je op gaat liggen en die dan ook je rug hol trekken. Volgens mij heet zo'n ding een back stretcher - ff checken op google afbeeldingen, en jawel. Doel is daar ook om ruimte tussen de wervels te maken, dus hetzelfde verhaal dat Skik beschrijft.

Beterschap!

Temet

Fysiotherapeut

Ik zou naar een fysiotherapeut gaan. Die kan jou oefeningen geven die je misschien helpen met oefeningen zoals Skik ze gedaan heeft.
Jasam, vrij zweverig die reactie van jou . Maar je hebt helemaal gelijk.

Zweverig @Bellefleur

Het is moeilijk om de woorden te vinden voor een visie die maatschappelijk niet geaccepteerd is.
Wat wel maatschappelijk is geaccepteerd, is dat ziektes je overkomen.
Ik ben een "down to earth" type.
Die verantwoordelijk is voor alles wat in mijn leven gebeurd, ik heb het zelf gecreerd, onbewust en bewust, ook ziektes.
De vraag is echter altijd, hoe heb ik dat nu weer aangetrokken?
Welk gedachtenpatroon is hier de oorzaak van?
Waarom en op wie ben ik kwaad, wat kan ik niet verkroppen, in welk opzicht ben ik oneerlijk of gemeen geweest.
En hoe kan ik mijn gedachten en gedrag veranderen en een ervaring aantrekken die ik wel wil.

Oef

Dat kan ik echt niet laten staan op een forum zonder commentaar.

Ik ben verpleegkundige en zie op mijn werk enorm veel ellende en verdriet. En ik kan het echt niet laten staan, als mensen dan beweren dat iemand die ellende 'bewust of onbewust' zelf creëert. Dat schreeuwt met tegemoet.

Ziektes en ellende overkomen mensen. Het is niet de wil van God. En het is ook niet mensen hun eigen stomme rotschuld als ze ziek worden. En het is ook niet zo dat mensen het onbewust zelf oproepen.

Er zijn psychiatrische ziektebeelden, waarbij mensen zichzelf ziek maken, maar die mensen hadden dus in eerste instantie al een psychische ziekte.

De manier waar je met een ziekte of andere ellende ómgaat, kun je voor een bescheiden gedeelte wel zelf sturen. Maar zelfs die menselijke invloed is zeer klein.

Zo veel stel je niet voor hoor. Je leven, je gezondheid, je geluk, dat zijn fragiele, broze dingen. Voor je het weet ben je ze kwijt. Vergis je niet.

En het leven, daar is helemaal niets eerlijks aan. Het is niet zo dat de sterkste schouders de zwaarste last krijgen. Het is niet zo dat iedereen krijgt wat hij verdient. Het is niet zo, dat je pas met ellende te maken krijgt als je het 'aantrekt'.

Dat zijn kwalijke, middeleeuwse denkbeelden die zieke mensen op een afschuwelijke manier stigmatiseren en in een hoek zetten. Die de maatschappij ontslaan van haar verantwoordelijkheid voor de zwakken.

Misvatting wandelgek

Het leven is voortdurend bezig
ons een spiegel voor te houden,
ons wakker te schudden.
Wanneer we niet bereid zijn te zien
wat het leven ons probeert te laten zien,
zal het de intensiteit opvoeren totdat
we willen zien wat we moeten zien.
Op deze manier is het leven zelf
onze grootste bondgenoot.

Adyashanti

We zijn verantwoordelijk voor het welzijn van al het leven, niets uitgezonderd, we zijn één.

Hernia

Ik heb zelf helaas veel ervaring met zowel rug- als nekhernia's. Mijn rughernia ging gelukkig na twee maanden manuele therapie en forse pijnstilling vanzelf over. Aan beide nekhernia's ben ik met succes geopereerd omdat ze niet beter werden en omdat de pijn en de functiestoornis te erg waren en werden, met risico op blijvende uitval van mijn linkerarm en -hand. De operaties stelden niet veel voor; de revalidatie wel. Na twee jaar heb ik nog steeds krachtsverlies in mijn linkerarm en de motoriek is nog steeds niet 100%. Een beknelde zenuw kan herstellen maar dit gaat langzaam...
70% van de hernia's gaan vanzelf over maar als de klachten na een half jaar niet verbeteren en zeker als ze verergeren is het wel raadzaam om toch over een operatie na te denken. Hoe langer je wacht, des te groter het risico op blijvende beschadiging van de zenuw en hoe langer het herstel. Bij uitvalsverschijnselen moet eerder worden ingegrepen.
Manuele- of fysiotherapie kan goed helpen. Overmatige belasting moet worden vermeden maar je moet wel in beweging blijven. Hou er rekening mee dat de plek van de hernia altijd zwak zal blijven dus de kans op recidive is groot. Om dit te helpen voorkomen kan je iets als Cesar of Mensendieck therapie doen om het spierkorset te helpen verstevigen en je lichaamshouding te verbeteren.
Zie voor meer informatie http://www.nvvn.org/patienteninfo/rug-hernia.php en http://www.nvvr.nl/ (Nederlandse Vereniging van Rugpatiënten).
Sterkte!!

Pas op met uitval

Je hebt zeker gelijk, Wandelgek, dat ziektes je overkomen en dat je die niet oproept of iets aan had kunnen doen. Kortom, geen 'eigen schuld'. Maar ik ben het ook met Jasam eens, in zoverre dat 'niet goed in je vel zitten' en geestelijke druk er voor kan zorgen dat je lichaam fysiek reageert. Door klachten te ontwikkelen. Of gewoon door iets op te pakken, omdat je weerstand door alle psychische druk minder is.
Ik ben zelf ook bekend met hernia L4/L5. Bij mij was dat trouwens inderdaad in een periode in mijn leven waarin de psychische druk hoog was. Ik ben in eerste instantie niet geopereerd. Maar kort daarna werd ik erg ziek en de ziekte heeft de hernia-klachten nog eens heel erg verergerd. Zo veel, dat ik wel geopereerd moest worden en het helaas niet zo heel goed is afgelopen. Ik leef nu met een verlamming in mijn benen/voeten.
Nu was ik een heel 'speciaal geval' door de ziekte die er bij kwam, maar ik wil je wel waarschuwen voor de uitval, waarover hier boven ook al werd gesproken. Merk je krachtsverlies in je benen, kun bijvoorbeeld je je plas niet meer ophouden of juist niet meer plassen, dat zijn tekenen waarbij je echt direct (en ik bedoel DIRECT) aan de bel moet trekken. Ik wens je veel beterschap!

een dier is niet altijd een koe

Arawen:
'Maar ik ben het ook met Jasam eens, in zoverre dat 'niet goed in je vel zitten' en geestelijke druk er voor kan zorgen dat je lichaam fysiek reageert. Door klachten te ontwikkelen. Of gewoon door iets op te pakken, omdat je weerstand door alle psychische druk minder is.'

Zeker dat is waar. Ben ik helemaal met je eens Arawen. Je kunt ziek worden, van onbalans tussen lichaam en geest. En dan ook beter worden, als je leert om die onbalans te herstellen.

Maar dat wil niet zeggen dat álle mensen die in onbalans zijn, die niet goed in hun vel zitten, ziek zullen worden. Echt waar, ik ken bijna niemand irl, waar ik van durf te zeggen dat zij een goede balans hebben tussen lichaam en geest. Ikzelf zeker niet. En gelukkig, gelukkig, zijn die mensen niet allemaal ziek.

Het wil evenmin zeggen dat álle zieke mensen, ziek zijn geworden omdat ze zo ontzettend in onbalans zijn. Ik kom op mijn werk geweldige mensen tegen. Verlicht, in balans, rustig, stressloos, gezond levend. En ze hebben de vreselijkste ziektes en aandoeningen.

En het wil evenmin zeggen, dat al het lijden verlicht zal worden, als we vanaf morgen met zijn allen in verlicht in balans gaan zitten wezen.

De mens is niet 'maakbaar'. Gezondheid is niet 'maakbaar'. Het leven is niet 'maakbaar'. We kunnen wat invloed uitoefenen (regulier, of met een goeroe), maar dat is weinig. Minder dan men hoopt, minder dan men denkt.

reacties

100%Mama: Ik heb 1,5 jaar geleden een hernia opgelopen doordat ik van mijn paard viel. Daarbij heb ik een aandoening waardoor ik heel zwakke rompspieren heb, dat hielp ook niet mee. Het was niet mogelijk om oefeningen te doen, omdat ik mezelf niet kanb opdrukken oid. Ik heb door een team fysiotherapeuten een soort oprekbehandeling gekregen. Ik werd daarbij in een soort harnasje gestopt wat ahw met een fietspomp steeds verder van elkaar werd gepompt. Hierbij een combinatie van stevige pijnstillers. Na 2 weken was de pijn een stuk minder! Nu voel ik het nog uitstralen bij aanraking, en er is een dood stukje over gebleven. Maar hiermee valt te leven. Ik ben nog steeds erg blij met die therapie. Zo’n genot om van de pijn verlost te zijn!

En Jasam: bedankt! Ik zal het doorgeven aan mijn artsen. Hoeven ze niet meer verder te zoeken naar mogelijke behandeling. Het is gewoon de schuld van mijn criminele oma. Ze heeft de wereld kennelijk heel wat aangedaan dat ze die rotmutatie kreeg. En mijn moeder, zussen, ik en mijn dochtertje. Wij moeten wel vreselijke monsters zijn dat we spierzwakte, loppproblemen, hartproblemen, slechtziendheid, dichtvallende ogen, spierschokken, ontwikkelings achterstand en oneindige moeheid gekregen hebben.
Gelukkig maar dat er mensen zijn zoals jij die schoon schip maken! Die de ware aard van die slecht in hun vel zittende trollen met ziektes doorzien. Daar kan je trots op zijn! Zoveel mededogen verdient een leven zonder pijn en zorgen!

Jasam

Wat Jasam hier schrijft heeft meer waarheid dan men hier kan bevroeden. Er lopen meer mensen krom van de spanningen dan van de slijtage. Inderdaad hebben de meeste hernia's een achtergrond van langdurige spanningen. Vandaar dat een operatie vaak maar tijdelijke verlichting geeft als met het emotionele stuk niets wordt gedaan.

Ik dacht al...

... waar blijft Onno toch.

@zofia

De cirkel is iets breder dan je naaste familie.

Wat doen wij onszelf aan, onze spirituele eenheid, in deze fysieke wereld, al eeuwen lang.

Oorlogen, moorden, verkachtingen, mishandelingen, vervuiling, egoisme, haat, verwaarlozing, vernietiging, verhongering, verstoting, uitbuiting van dier, mens en natuur, atoombommen, straling, onderdrukking, stress, angst, onverdraagzaamheid, ....enz.

Welk effect zou dat hebben op het totale geestelijke en fysieke lichaam?

Zullen we er samen voor gaan zorgen dat elk mens en dier een waardig bestaan heeft, en de natuur het respect geven wat haar toekomt?

ot voor Jasam: shit happens

Meestal laat ik dit soort discussies passeren omdat ik mijn energie wel beter kan gebruiken, maar jouw posting heeft me door zijn veroordelende toon bijzonder pijnlijk geraakt. Omdat je zo bewust in het leven staat, hoop ik dat het niet helemaal voor dovemansoren is als ik mijn gevoelens met je deel.
Op al je ‘wie” vragen kan ik volmondig “wij” antwoorden. Wij zijn betrokken, wij steunen vaak iemand die het nodig heeft. Wij eten voornamelijk ons eigen eerlijke vegetarische voedsel. Wij stellen de deur van onze agrotoeristiek regelmatig gratis open voor een gezin dat er even tussen uit moet en het niet kan betalen. Wij hebben jaren vrijwilligerswerk voor vluchtelingen en mensen met weinig kansen gedaan. Wij kopen duurzame fair trade producten. Wij vinden het afschuwlijk dat kinderen ten onrechte moeten overlijden en voeden onze kinderen betrokken en bewust met andere wereldburgers op. Wij gaan bewust en zo goed mogelijk met het milieu om. Wij zijn goed voor onze dieren. En we zitten bovendien redelijk normaal in ons vel. Meestal prima, soms wat minder.
Waarom is dan onze hele familie sinds generaties zo getroffen? Ik weet het niet. Behalve dan dat het komt door een autosomaal dominant gen wat kapot is. Onduidelijk is, waarom dit stukje gen een jaar of 100 geleden kapot ging. Wellicht interessant om hier nu een uitspraak over te doen, maar weinig heilzaam voor onze familie nu. Wat een gunstige invloed heeft is verstandig leven en nergens ‘te’ voor te zetten. Maar ik weet uit ervaring dat deze ziekte zich willekeurig kan gedragen en helaas niet geneest van bewust en goed in het leven staan. .
Het is zeker goed om te vertrouwen in het vermogen van je lichaam en geest om zelf, liefst zonder medicijnen, of cannabis of mambo jambo, je gezondheid possitief te kunnen beinvloeden. Maar ook hier geldt het woordje ‘te’. Te veel geloven in beinvloedbaarheid door middel van denken en gedrag, en beschuldigende, bekrompen en dogmatisch oordelen over individuen of groepen anderen, brengen slechts teleurstelling, woede en bitterheid in plaats van gezondheid en levensgeluk. Laat staan globaal levensgeluk. Wat mij enorm heeft geholpen, is om te stoppen ‘waarom’ vragen te stellen, stoppen een schuldige te zoeken van onze aandoening.
Mensen met aandoeningen zijn net normale mensen: sommigen plegen lichamelijke of geestelijke roofbouw, sommigen zitten slecht in hun vel, sommigen zijn niet betrokken bij hun leefomgeving of de wereld in zijn geheel. En velen leven een bewust, betrokken, zo gezond mogelijk en liefdevol bestaan. Als het zo simpel was dat globale goedheid en liefde HET antwoord was op alle lijden, dan was het al lang opgelost. Misschien moet je gewoon blij zijn met alles wat wel goed gaat in het leven, en accepteren dat shit happens.

Zofia,

amen.

zofia

Helemaal eens. Goed verwoord joh!

Het ego is een illusie

Jullie blijven het op het persoonlijke ego betrekken.

Stelling: je hebt een longontsteking, of een blaas ontsteking of een kankergezwel. Als je dat niet aanpakt zal het hele lichaam eronder bezwijken.

Stelling: in Mali worden menselijke cellen afgemaakt met machettes, in Islamitische landen slachten ze elkaar af, in arme landen sterven ze bij bosjes de hongerdood, de natuur wordt geminacht, hier zal ook het gehele lichaam aan bezwijken.

Ik schrijf dit als stof tot nadenken.

leuk

Jasam, leuk zo'n borreltafel theorette. Maar wat kan 100% mama hier concreet mee? Moet ze eerst maar zorgen voor wereldvrede en gaat haar hernia dan vanzelf wel over?

@Jippox

Je hebt gelijk

overheersend

Zofia en wandelgek, ik ben blij met jullie verwoordingen want ik begin er liever niet aan. Als ik straks mijn zoon in zijn oor fluister dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is, is dat te belachelijk voor woorden. Het leven is niet maakbaar, al zouden we dat wel graag willen.

100%mamma: Een hernia is heel vervelend weet ik uit naaste omgeving. Pijn is nogal overheersend dus ik hoop dat dit dragelijk voor je wordt. Als het niet opschiet of verslechterd moet je teruggaan naar je arts. En naar een fysiotherapeut. En ik lees hier goede tips. Beterschap!

100% mama

Ik sluit me aan bij de anderen hier, die met concrete tips komen wat betreft jouw hernia. Mijn man had veel baat bij acupunctuur, maar is uiteindelijk twee keer geopereerd. met groot succes,hij sport nu twee keer per weeken het gaat echt fantastisch.

Onno

Bij mijn man zorgde de hernia voor spanningen, niet andersom....
Sommige aandoeningen zijn een familiekwaal, zo mist mijn man een rib, en meerderen in zijn familie. Dan heb je gewoon meer kans op hernia's. Zo simpel kan het soms zijn.

Hernia

Fijn te lezen dat het weer goed gaat met je man Fio! En inderdaad, bij mij is het risico op hernia's groter omdat ik en een vernauwd wervelkanaal heb en artrose. Genetisch bepaald want mijn moeder heeft dit ook...

Verder word ik echt kotsmisselijk van dat zweverige Louise Hay-gezwam; ik ben beslist wel voor een holistische benadering bij lichamelijke, geestelijke en/of emotionele gezondheidsproblemen maar wel graag op nuchtere, realistische wijze en medisch-wetenschappelijk onderbouwd.

100% mama, als je hernia niet verbetert in de komende 6-8 weken, laat dan weer een MRI maken. Het is zaak duidelijk te krijgen of de hernia kleiner wordt of juist groter en ook of hij niet versplintert, zoals bij mijn eerste nekhernia. Gewoon goed de vinger aan de pols blijven houden. Succes!

Reactie

Jasam, dank je voor je visie, maar vind dit ver gezocht. Ik ben het met je eens dat bepaalde zaken verergeren als je spanning oid hebt in een periode, maar om te zeggen dat ik dus zelf mijn hernia heb veroorzaakt vind ik wat ver gaan. Wist je trouwens dat je door verkeerd niezen al een hernia kan oplopen?

Dank voor jullie reacties. Ik maak eruit op dat ik dus nog wel even onderweg kan zijn (en laat dat nou zo niets voor mij zijn), maar dat fysio oid wel aangeraden wordt.

Ik zal zeker de tip gebruiken wat betreft het niet snel genoeg verbeteren en dan terug gaan naar de arts.

Super lief al de tips!

Nog even goed doorgelezen (jasam)

Feitelijk voegt het verder niets toe aan mijn vraag, maar vind het best een mooie discussie dus ga er nog even op in...

Nogmaals, ik ben het deels met je eens en vind je woorden prachtig. Vooral met je laatste zin in je 1e posting ben ik het absoluut eens. Mooi dat jij dit op deze manier kan beleven en dat je daar kennelijk zeer gelukkig mee bent, maar je kan toch niet zeggen dat iemand die kanker heeft is zijn eigen schuld. Wat je oogst is wat je zaait, karma zeg maar? Dus zoals ik het begrijp via jouw visie (verbeter mij als ik het fout heb) zou diegene dus schuld hebben aan zijn eigen ziekte? Voorbeeld, mijn schoonvader was echt een volmaakt lief persoon. Schonk zijn laatste stuiver aan een dakloze en ondanks een karig pensioen stonden er veel schenkingen per maand jarenlang op zijn overzicht. Stond altijd klaar voor iedereen en o wee als je zwart sprak over iemand. Zorgde uitstekend voor zichzelf en zijn vrouw en is toch dood. Zomaar....gevallen en een infectie gekregen + longontsteking welke hem fataal is geworden. Hoe kan je dit dan uitleggen volgens jouw visie. Heeft hij zijn buurvrouw (lullig gezegd even) dan wellicht niet vriendelijk genoeg gedag gezegd?

Nogmaals, fijn dat jij hiermee gelukkig bent, maar het is net zoals met strenge geloven...die zoeken ook altijd iets om te verklaren, maar sommige zaken zijn helaas niet te verklaren....tenminste, zo denk ik erover.

En Onno, als jij het met deze visie eens bent....zeg jij dat dan ook tegen je patienten? Want die zouden dan jouw korrels ook niet meer nodig hebben toch? Kost je een hoop inkomsten hoor!

@100% Mama (ik probeer een uitleg)

Ik ga uit van 1 spirit. Je kunt hem/haar God noemen, Allah, Vader, whatever.
Die ene spirit vindt het Zelf terug in elke molucuul, elke cel.
En IS pure liefde.
De mens is een uitvloeisel van deze "whatever it is" met als specialiteit, een bewust-(gods)-zijn!
Dit bewustzijn, wat één is met het "Whatever it is" kan in deze dualiteit de tegenstellingen van liefde/angst beleven.
Alles wat geen liefde is, is angst.
Des te meer het collectieve bewustzijn liefde uitstraalt, des te meer gezondheid en geluk er zal zijn.
Wordt er meer angst gezaaid, zal er meer ongeluk en ziekte zijn.

Dit is geen persoonlijke verdienste/ afroep, maar een gevolg van. Zijn er meer dan 6 mijard bewuste uitingen:
van samenhorigheid en liefde
of egoisme en angst.

Wat woekert er in dit zieke spirituele lichaam?
Als ik zo om me heen kijk, kranten lees, nieuws kijk, video spellen zie, TV-series, horror, terror, egoisme, bedrog, diefstal, corruptie

Dan heeft de "pure liefde" echt de overhand niet.

De liefde die iedereen toekomt, de liefde die geneest, wordt collectief uitgebannen, en we kiezen zelf voor een wereld van "ik wil meer, beter, groter...van wraak, oorlog en misgunnen"

Bang en angstig dat er niet genoeg is voor iedereen, wanneer we eerlijk gaan delen.
We laten kinderen sterven, vluchtelingen creperen enz..

Triest 100% mamma

Het is geen persoonlijk verhaal over waarom hij/zij, ze leefde altijd zo gezond, hij was altijd zo goed, het is een spirituele armoe waar we mee kampen.

En ja, dit is ook een geloof, maar dan ééntje zonder kerk.

en even een persoonlijk verhaal

zo'n 2,5 jaar geleden kreeg ik van mijn dochter niet alleen een mes in de rug, maar werd de gehele besteklade gegooid.

Daarna heb ik een blaasontsteking gedurende 4 maanden ontwikkeld, totdat ik tot het besef kwam dat ik pis en pis nijdig was.

Ik heb haar kunnen vergeven en kunnen loslaten.
Ik hou van haar, ze is en blijft mijn dochter, ook al zie en spreek ik haar op dit moment niet. Ze redt het prima zonder mij. En elke dag zend ik haar mijn liefde.

Ik geloof zeker dat ze op een dag voor me staat en zegt, mam ik hou ook van jou.

Jasam

Je spreekt jezelf tegen. Je stelt dat we het niet persoonlijk moeten nemen. Tegelijkertijd zeg je:
"De vraag is echter altijd, hoe heb ik dat nu weer aangetrokken?
Welk gedachtenpatroon is hier de oorzaak van?
Waarom en op wie ben ik kwaad, wat kan ik niet verkroppen, in welk opzicht ben ik oneerlijk of gemeen geweest.
En hoe kan ik mijn gedachten en gedrag veranderen en een ervaring aantrekken die ik wel wil."
Daarmee suggereer je toch wat anders. Hoe verklaar je dan dat een pasgeborene ziek wordt? Of iemand die al zijn hele leven goed doet voor anderen?
Deze discussie hoort wat mij betreft thuis in de rubriek religie.