Zwanger en bedrogen
Dag allen,
ik wil even mijn hart luchten. Ik weet totaal niet wat te doen. Ik ben zwanger van tweede kindje en kort nadat ik zwanger werd ontdekt dat man mij al minstens twee jaar bedroog, en mss nog wel meer.
Ik ben 6 jaar samen met mijn man, 4,5 jaar getrouwd. We hebben een kindje van 4. Onze relatie ging eigenlijk al een tijd, 4 jaar ongeveer, niet schitterend . Mijn man is veel weg, ook in weekends metvvrienden, we slapen heel vaak in aparte kamers. Hij drinkt ook teveel alcohol. Ook beiden een heel druk professioneel leven. We leefden eigenlijk wat naast elkaar. Staken dit op druk leven, werk, koophuis, baby,...
Hij zat in depressie.
We hebben zeer zware periodes gehad, hij is dan bij psycholoog geweest.
Scheiding is ter sprake gekomen, ik wou mijn gezin niet kwijt. We hadden toen gezegd te willen werken aan relatie. Dan met periodes beter en weer minder geweest.
Nu wou ik graag nog een tweede kindje. Hij wou het eerst niet, bleef het uitstellen. Ik dacht dat dit ons misschien terug wat verbinding zou geven. Ja heel dom dat te denken als ik het nu bekijk. Maar we zijn er toch voor gegaan. Sliepen toen ook weer vaker samen.
Nu ben ik zwanger van tweede kindje, en kort daarna te weten gekomen dat hij mij al zeker 2 jaar bedriegt. Hij heeft het toegegeven nadat ik hem confronteerde. Zegt dat het niets te betekenen had met die vrouw. Nooit gedacht dat hij me dat zou aandoen. Het niet zien aankomen, hoewel ik al maanden gevoel had dat er iets was, twijfels had, en een vriendin ook al zei dat ze vermoeden had.
Hij zegt dat hij voor ons gezin wil gaan. Ik heb hem verplicht het contact met die vrouw te verbreken, wat hij wel deed. Maar ik merk aan hem dat hij daar nog aan denkt. Controleer hem vaak , heb nog geen contact ontdekt. Maar vertrouw hem niet. Hij is vaak weg voor zijn werk, soms paar nachten.
Weet echt niet wat te doen. Wil mijn gezin niet kwijt maar wil zo ook niet verder. Nu is er echt een afstand tussen ons. Moet ik nu wachten tot na bevalling en zien hoe het gaat. Beter uit elkaar gaan? Mijn relatie redden? Ik weet het allemaal niet meer. Is nu 5 maand geleden dat ik het ontdekte.
goh eerlijk meid? Als ik je verhaal zo lees wat je allemaal over hem verteld heb ik schrik dat dit nog zal gebeuren.... je hebt het nu 5maanden geleden ontdekt... je bent zwanger nu hoe ver? Hoe is jullie relatie nu? Zoveel stress voor je kleuter en je baby id buik is ook biet gezond... je bent toch nooit meer gerust..... altijd dat wantrouwen enz zeker als hij voor werk weg is.... wil je zo blijven leven?
Oh meid toch. Wat een nare situatie. Vreemdgaan is zo impactvol. Mijn man is ook vreemdgegaan. Uit lust. En het bleek ontzettend lastig voor hem om echt te stoppen. Terwijl we veel van elkaar houden. Het kan verslavend zijn. De sex, de aandacht, de opgebouwde band met een minnares, een mooiere versie van zichzelf zijn of de bubbel. Ik werd ook een enorme control detective. Uit onzekerheid. Uit nooit meer naief willen zijn. Angst. Ik eiste ook contact volledig verbreken. Achteraf was dat schijnveiligheid. En ik werd grenzeloos (want hij viel terug) en ik ging toch weer verder met hem. Heb je harde grenzen voor jezelf gesteld?
Het pad van herstel is lang waarschuw ik je maar meteen voor. En jullie relatie loopt niet lekker. Het is belangrijk om te onderzoeken wat hem drijft. Dat moet hij zelf goed gaan onderzoeken. Want hij zegt vg betekende niets. Wat brengt het vg hem? Waarom wil hij verder met jou maar lukt monogaam blijven niet? Vreemdgaan zegt iets over hem. Niet over jou. Hij is de enige die het echt kan stoppen. Besef dat goed. Hij moet de deur echt dichtdoen. Willen dichtdoen. Afkicken ook. Geen woorden maar daden.
Als hij niet monogaam kan of wil zijn, dat mag. Maar als dat niet jouw gewenste pad is, kunnen jullie beter afscheid nemen. Hoe verdrietig ook.
En dan jezelf. Zoek rust in je hoofd en lijf. En onderzoek of je wel in deze relatie wil blijven. Heb je zelf al.hulp gezocht? De praktijkondersteuner via de huisarts? Is gratis. Dat bracht mij heel veel. Ik besloot dat ik wilde onderzoeken of ik wel verder wilde met hém. Dat ik het dag voor dag ging bekijken. En ik besefte dat een relatie een keuze is. En dat ik niet zeker wist of ik voor hem zou kiezen. Maar het tijd zou geven.
Jullie relatie loopt niet lekker schrijf je. Jong gezin zijn is ook nog eens de tropenjaren. Hij veel weg. Drank. Jij zwanger en volop in de hormonen. Drukke periode voor jullie. Vertrouwen bij jou nul schat ik in(?). Lijkt mij hoog tijd voor veranderingen. Ga het gesprek aan. Onderzoekend. Wat wil jij? Wat wil hij? Wat gaan jullie veranderen?
Misschien dat je in het topic verder na ontrouw wil aanhaken, daar vind je veel gelijkgestemden. Vreemdgaan en verwerking is zo complex. Ieder verhaal is anders.
Sterkte
Xxx
Oh meid toch. Wat een nare situatie. Vreemdgaan is zo impactvol.
Wat een verschrikkelijke situatie.
Jullie zijn 6 jaar samen, waarvan het 4 jaar niet heel lekker loopt.
Ik denk dat het een illusie is te denken dat jullie relatie beter zal worden.
Jullie krijgen er straks nog een kindje en relatiekiller bij. Nee, het zal er bepaald niet beter op worden, gok ik zo.
als ik in jouw situatie zat zal ik het volgende doen: Wacht maar even met beslissingen nemen tot je baby geboren is en je daarna nog negen maanden verder bent. Je zit vol hormonen. Probeer af en toe een weekend bij je moeder ofzo te slapen of weekendje weg alleen met de kinderen. Voel maar even hoe dat voelt.
Ik ben nu 31 weken zwanger ̂. Ik weet ook 100% zeker dat mocht ik niet zwanger zijn ik direct de relatie zou verbroken hebben.
Het is idd al 4 jaar niet goed, van bij de geboorte van ons eerste kind. Het stak alle problemen op dat hij zich niet goed in zijn vel voelde, hebben vorig jaar echt veel gedaan om terug beter te gaan. En ik dacht dat het ook echt beter ging met hem en ons. Maar nu dit, leugens, bedrog,... er zijn heus ook periodes geweest dat het wel goed liep hoor. En hij id echt een goede vader voor ons kind, daar is geen twijfel over.
Weet niet of ik nog met hem verder kan. We leven nu vooral in functie van gezin. Niet als partners. Wil hem eigenlijk zelfs niet bij bevalling hebben. Hij is net thuisgekomen van vrienden en direct in bed gekropen.
en dat hij zegt dat het vreemdgaan niets betekende, ik zag in belgeschiedenis toen honderden oproepen en smsen naar elkaar, en dat was nog maar een tipje van de sluier want ze hadden vooral via Whatsapp contact maar dat zie ik niet op factuur
Hi Sof,
Wat een vreselijke nare situatie zit je in. Zwanger, een kindje van 4 en dan dit erbij.
Toen ik 35 weken zwanger was van de tweede, vertelde mijn man dat hij geen gevoelens meer voor me had. Hij worstelde al enkele maanden met een dip. Toen de baby 6 weken oud was, kwam ik er achter dat mijn man flink flirtte met een collega. "Gelukkig" is het bij flirten gebleven en is het een relatief korte periode geweest, maar het vertrouwen is flink geschaad. En nog wel in zo'n kwetsbare, zware tijd. Dus ik kan me enigzins indenken hoe jij je voelt. Heel veel sterkte.
Je zegt dat er nu een flinke afstand tussen jullie is. Hebben jullie enige vorm van relatietherapie gehad? Praten jullie met elkaar? Kun jij aangeven hoe jij je voelt? Ik denk dat dat zo belangrijk is. Hier is de baby nu 9 maanden, en hoewel we er nog lang niet zijn, gaat het wel beter tussen ons. Vooral doordat mijn man nu open staat voor alles, hij toont berouw en is met zichzelf aan de slag gegaan.
Als er 2 dingen zijn die ik anders had willen doen in die tijd, dan waren het: Eerder iemand in vertrouwen nemen, ik deed dat veel te laat. Heb jij iemand dichtbij je waarmee je kunt praten?
En ik had meer op mijn strepen willen staan. Ik was mezelf teveel aan het wegcijferen voor mijn man, zolang het maar goed ging met hem en tussen ons. Terwijl ik nu achteraf veel meer duidelijkheid had willen eisen, en sneller keuzes had willen maken die in mijn belang waren. Maar goed, dat is achteraf makkelijk praten. Al die hormonen maken het niet makkelijker.
Sterkte
Weet je, er is een leven na uit elkaar gaan. Ook met (jonge) kinderen. Maar je hoeft niet nu te beslissen. Neem het stap voor stap, dag voor dag, maar kies wel voor wat JIJ wil. Dus hem niet bij de bevalling willen is een keuze. En dat mag. Wat wil je nu van hem? Waar heb jij behoefte aan? Wat geeft jou rust? Wat geeft jou vertrouwen?
Ik vind dat je man wel avondjes uit mag. Dat hij middernacht thuiskomt en meteen gaat slapen is toch prima. Ik zou meer inzetten op zorg voor jullie kind dus geen weekenden weg de komende tijd, omdat jij zware weken nu voor de boeg hebt. Maak daarover strikte afspraken voor de komende dagen. En daarna weer. Maar gun hem ook zijn avondje met maten. En ga zelf ook op pad met vriendinnen. Afleiding helpt.
Heb je iemand om mee te praten? Ik voelde mij erg alleen. Het delen van mijn verdriet, boosheid en zorg was zo fijn.
Jullie zijn geen geliefden maar een gezins bv? Het leek beter te gaan schrijf je, maar hij was toch weer ontrouw en oneerlijk al die tijd. En 2 jaar lang al een ander, veel bellen ... dat is een heuse relatie. Geen foutje. Geen het betekent niets. Mijn man riep ook betekent niks. Hij bedoelde dat hij niet met haar een relatie wilde. Maar het contact (seks, veel bellen) vond hij heerlijk. Hij voelde zich gewild. Vergis je niet in de kracht hiervan.
Pas toen ik echt met vuist of tafel sloeg en zei dat hij kon vertrekken als er weer contact was (en ik ook wegging toen hij wel weer contact zocht) maakte hem pas wakker.
Is jouw man 'wakker'? Beseft hij dat hij jou kwijt is? Je half buiten staat?
Hoe ziet hij jullie relatie? En toekomst? En monogamie? Al eens gevraagd? Zonder ruzie of boze toon. Onderzoekend.
Xxx
Sof schreef op 20-09-2024 om 23:42:
en dat hij zegt dat het vreemdgaan niets betekende, ik zag in belgeschiedenis toen honderden oproepen en smsen naar elkaar, en dat was nog maar een tipje van de sluier want ze hadden vooral via Whatsapp contact maar dat zie ik niet op factuur
Als er 1 ding is waarover we bijna allemaal kunnen mee praten, is dat het altijd verder gegaan is dan verteld wordt, er vaker afgesproken is, en het juist wel wat betekend heeft.
Zeker bij dit soort intensieve contact. Ik weet nog wel dat ik dat veel erger vond dan de daad zelf. Dat mijn vrouw haar complete hebben en houden bij een andere man neer legde, zonder dat ik eigenlijk überhaupt op de hoogte was over het feit dat ze niet blij was over hoe de relatie ging.
