Relaties
Annemiek
06-06-2014 om 17:40
Zussen
ff andere nick
Sorry lang verhaal, moest het ff kwijt.
Sinds jaar en dag heb ik een moeizame relatie met m'n zus. Na een min of meer leuke jeugd, heeft zij zich totaal anders ontwikkeld: zij dompelde zich in probleemgedrag (drank, drugs, foute jongens) en ik was het brave meisje. Dat is eigenlijk nooit meer rechtgetrokken. Zij is 12 banen 13 ongelukken, bijstand, drugs, alcoholist, geen gezin. Ik heb studie afgemaakt, (goede) baan en wel een gezin. Na de puberteit deed ze zo hatelijk en minachtend tegen mij, dat ik het contact zoveel mogelijk heb beperkt. Ook tegen mijn ouders doet ze zo, maar zij willen zo graag contact met haar houden, dat ze eigenlijk al haar gedrag slikken, als de dood om contact met haar te verliezen.
Sinds onze jeugd heeft ze een paar keer getracht contact met me te krijgen. Het contact is dan een of twee keer goed, maar het loopt toch weer fout. Dan slaat ze als een blad aan de boom om, en zijn de hatelijkheden niet van de lucht. Het lijkt wel aantrekken en weer afstoten: of ze me aantrekt, OM me af te kunnen stoten en me te kwetsen.
Ze stuurt me dus eens in de zoveel tijd mailtjes dat ze geen contact met me wil, om daarna weer vage mailtjes te sturen waarin ze dingen vraagt of vertelt. Ik reageer daar dus maar niet meer op. Totdat ze opeens mailde dat ze borstkanker had. Ik vond dat ik toen toch iets moest doen en nam contact met haar op en een paar keer hield ze me op de hoogte van haar behandeling. Ze nodigde me uit om samen iets te gaan doen. Omdat ik met haar meevoelde en toch ook wilde dat we als zussen toch in contact zijn, heb ik daar positief op gereageerd. Als antwoord heb ik een hatelijke mail teruggekregen, waarin ik uitgescholden werd en ze me uitlachtte, dat ik dacht dat ze nou echt met mij op stap wilde gaan! Ze had me alleen maar beet genomen.
Ik heb vele hatelijkheden van haar moeten verduren, maar op de een of andere manier hakt het nu tot het diepst van mijn ziel. Ik ben zo gekrenkt. Ik heb het gevoel geen zus meer te hebben en echt het contact met haar te moeten verbreken omdat gewoon contact echt niet mogelijk is. Ik vermoed dat ze weer aan de drank is (ze is vanaf haar 20e ongeveer alcoholist geweest en was juist de laatste vijf jaar clean, tenminste, dat zei ze), of ze heeft een persoonlijkheidsstoornis of iets dergelijks. Ik wil eigenlijk een boze mail aan haar sturen, maar weet niet de woorden te vinden. Mijn man vindt dat ik helemaal niets meer moet doen. Ik wil haar eigenlijk wel laten weten wat haar gedrag aanricht, maar volgens hem zal zij daar alleen maar van genieten. Ik weet het even niet meer. Het doet zo'n pijn.
Zijn hier mensen die hier ervaring mee hebben en mij kunnen adviseren?
Zusje
02-12-2014 om 13:44
Zucht Mark
Leer eens lezen zeg... Ik ben jaren bezig geweest om erachter te komen dat het allemaal niet mijn schuld was. Het heeft dus jaren geduurd voor mijn kant van het verhaal er überhaupt was.
En ja ik schrijf er hier over, maar verder ben ik er niet zo mee bezeg hoor. Dus dan vind ik het gewoon jammer dat jij denkt dat ik in een slachtofferrol zit.
En dat terwijl de psycholoog juist vond dat ik zo sterk ben ondanks alles. En dat ik toch zo goed mijn eigen weg ben gegaan.
Ik heb zijn hulp juist nodig gehad om te te realiseren dat ik een slachtoffer was. Was ja, want inmiddels ben ik los van mijn ouders en voel me niet meer geraakt door hun afkeurende verhalen over vroeger.
Dat was vroeger, en kinderen zijn nu eenmaal niet perfect, net als grote mensen. Alleen kun je het een kind niet kwalijk nemen als het lastig is. Als ouder moet je het dan opvoeden. En dat is niet makkelijk, dat besef ik ook , maar verwaarlozen is gewoon geen goede keuze. Zeker niet als je dan ook nog het kind zelf daarvan de schuld gaat geven als die alles begint te begrijpen.
Kom uit je slachtofferrol is naar mijn idee ook een beetje mode aan het worden. Ik hoor het vaker (niet tegen mij overigens) en het kan nogal misplaatst overkomen.
Ik zou deze woorden wat voorzichtiger gebruiken.
Mark74
02-12-2014 om 14:30
Ik ga over mijn eigen woorden..
Dus ook in dit geval. Hoewel ze geen poging tot kwetsen waren. Het ligt blijkbaar nogal gevoelig. Ik vind oprecht dat als je op een openbaar forum een vraag stelt/probleem voorlegt, je ook tegen heel kritische reacties moet kunnen. Zo niet, dan kun je het maar beter laten. Verder zou het voor jou heel erg onbelangrijk moeten zijn of ik vind dat jij in een slachtofferrol zit of niet.
Ik denk dat jij waarschijnlijk beter afstand kunt houden van je familie. Er zitten, linksom of rechtsom, daar zoveel slechte gevoelens dat het geen zin meer heeft om contact te houden.
Annemiek
06-12-2014 om 13:52
Zusje
Zou je een eigen topic willen starten? Ik vind het nl nogal pijnlijk je reacties te lezen. Je klinkt precies zoals mijn eigen zus praat. Alles ligt aan een ander. Ze ziet niet in hoe lastig en complex haar eigen gedrag is. Het rakelt voor mij vele pijnlijke herinneringen op.
Jouw situatie ken ik niet en daar wil ik niet over oordelen. Maar zou je mijn topic hiervoor niet willen gebruiken?
Egel
06-12-2014 om 14:08
Aan zusje
Zusje, wat krijg je wel niet over je heen hier! Mark74 met van die harde oordelen en dat het wel aan het kind van 13 kan hebben gelegen dat wellicht zo lastig was dat het dat wel logisch is (??) dat je ouders besluiten om zonder jou iets leuks te gaan doen, maar wel altijd met je zus.
En nu Annemiek, die natuurlijk ook iets heel vervelends meemaakt en van wie het 'topic' inderdaad oorspronkelijk is (voor zover dat kan op een forum), die je nu in feite beschuldigt van dat jij net als haar zus vindt dat alles altijd aan een ander ligt.
Sorry mensen, ik vind het juist een ongelooflijk pijnlijk verhaal, de tranen schieten me bij het lezen in de ogen om me voor te stellen dat ik zo behandeld zou zijn, of dat ik mijn kinderen zo zou behandelen en hoe ze zich dan zouden voelen. Wat een kindermishandeling. Wat gemeen en liefdeloos.
Natuurlijk ben je slachtoffer! Goed dat je dat inzag en dat je dat ook hier blijft zeggen. En inderdaad zeg, het lijkt tegenwoordig wel of je niet gewoon een slachtoffer mag zijn. Je moet het allemaal alvast eventjes verwerkt hebben voordat je doorhebt dat je een slachtoffer was.
Ik vind het ook zo erg dat je ouders ook nu nog geen enkel aandeel toegeven, geen enkele verantwoordelijkheid. Dus ook nu moet je het weer helemaal zelf doen.
Het klinkt alsof het behoorlijk goed met je gaat. Toch zou ik je wel willen troosten, alsnog, en nogmaals!
Veel liefs,
Egel
Zusje
09-12-2014 om 10:11
Sorry Annemiek
Maar dit is een openbaar forum. En als je een draad start ben je in mijn ogen geen eigenaar hiervan.
Als je met een groep mensen een onderwerp aansnijdt mogen anderen hun verhaal dan niet vertellen?
Ik hoopte dat je wellicht iets had aan mijn inzichten.
Ik vind helemaal niet dat het allemaal aan een ander ligt. Ieder mens maakt fouten, en ieder mens probeert het juist goed te doen.
Het was voor mij gewoon een lastige samenloop van omstandigheden.
Onzekere ouders en een bazige zus. En ik was niet makkelijk en nogal eigenwijs. Maar ook heel anders dan mijn zus en ouders. Ze snapten me gewoon niet. Maar deed wel altijd alles om maar aandacht te krijgen van mijn ouders. En dat pakte ook averechts uit.
Wie weet Annemiek geldt dit ook voor jouw zus? Probeer je je wel eens in haar te verplaatsen?
Ik vind wel dat je je erg kinderachtig opstelt. Maar ik zal verder wegblijven.
En Egel dankjewel, (Knuf)
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.