Wil ik het weten?
Graag zou ik advies willen van mensen met ervaring.
Ik (35m) heb/had een relatie met mijn vriendin (35) en we hebben een kindje van 2 jaar. Moeilijke periode achter de rug. Ze heeft een chronische depressies en paniek aanvallen. (wel medicatie en therapie) Ouderschap viel zwaar, coronatijd.
Begin dit jaar werd ze heel erg depressief en zag het leven niet meer zitten. Ik heb haar geprobeerd te ondersteunen zo goed al ik kon en wist.
In Juni gaf ze aan te twijfelen aan ons en eigenlijk uit elkaar te willen. Ik heb toen alle zeilen bijgezet maar haar keuzen leek al te zijn gemaakt.
Toen kwam ik erachter dat ze contact had met een andere man. Ze app'te met elkaar al langere tijd en hadden het over van alles en nog wat. Toen zag ik via haar mail dat ze informeerde naar een hotelkamer voor overdag. Mijn wereld verging.
Ik heb haar hiermee geconfronteerd. We hebben alles besproken. Volgens haar is het uiteindelijk niet tot een ontmoeting gekomen omdat ze helemaal instorten door paniekaanvallen toen het puntje bij paaltje kwam. Ze was hier van geschrokken en volgens haar heeft ze toen de affaire op een laag pitje gezet. Ik wou graag vechten voor ons gezin en wilde dit achter ons laten. Maar alleen als ze al het contact met hem zou verbreken.
Vorige week pakte ik dr telefoon en zag ik een paar berichten van deze man. Met een reply op haar bericht. Dus ze had eerdere berichten weer verwijdert. notificaties uit staan.
Weer geconfronteerd en was het sorry sorry. Ik kan met hem goed praten over dingen die ik met jou niet kan bespreken.
Ze houdt vol dat ze alleen chatten en ze haar ei kwijt kan bij een "vreemde" die wat verder van alles af staat. En het was alleen chat, geen foto's, video of ontmoetingen. Ik ben toen heel boos geworden en gezegd dat dit een duidelijke grens is die overschreden is en dat onze relatie nu echt afgelopen is. Haar reactie was dat het misschien maar beter is zo.
Maar nu zag ik dat ze in de weken ervoor snapchat op dr nieuwe telefoon heeft gezet. En begin ik aan alles te twijfelen. En denk ik dat er wel meer gebeurt is dan ze verteld. En dus nog steeds niet eerlijk is.
De vraag is wil ik weten wat er echt gebeurt is?
Ik wil graag goed co-ouderschap en voor onze dochter zou het leuk zijn als we vrienden kunnen blijven. Maar als ze echt is vreemdgegaan, fysiek, dan weet ik niet of ik haar dat ooit kan vergeven en nog ooit normaal met haar kan omgaan.
Al mijn vakantiedagen zijn opgegaan aan zorg voor haar in haar moeilijke en duistere tijden. En dan blijkt nu dat ze ondertussen achter mijn rug om met een andere man ging.
Wil ik de waarheid weten? Ik ben bang dat het me tekent voor het leven.
Zal ze de waarheid ooit vertellen?
Moet ik haar confronteren met snapchat?
Vragen of ik haar rekening mag inzien om te zien of er een hotel geboekt is?
OF moet ik me er bij neerleggen en proberen vooruit te kijken naar ons leven apart en als co-ouders.
ik zou zelf ook op zoek gaan naar een ander.
Werken aan een relatie kan niet in je eentje.
Ik zou haar 1 kans geven open en eerlijk te zijn ( met bewijs) en dan aan de hand van de uitkomst een beslissing nemen. Je hebt een kindje samen dus daar mag wel iets extra's tegenover staan.
Begrijp ik goed dat jullie al uit elkaar gaan? Dan zou ik het loslaten. Of ze liegt, en dan weet je het nog niet, of ze zegt dat het wel zo is, en dan voel je je daar echt niet beter door. Het voegt zo weinig toe ook. Dat was toen, en nu moeten jullie voor de toekomst een goede manier vinden om samen ouders te zijn.
Wat naar om te lezen. Mijn ervaring is ondertussen dat er meestal meer is dan iemand zegt. Goed kunnen praten en vorige keer hotelkamer willen boeken? Tja je weet eigenlijk al genoeg. En ook dat iemand die wil overal kan communiceren zonder dat je het als partner doorhebt. Maar ook dat alles weten niet fijn is.
Als jij met haar door wil kun je vragen naar uitleg. En confronteren. En afspraken maken. Maar misschien is het beter om de pleister er af te trekken. En je gewonde hart los van haar te genezen. Je hebt al veel in haar geïnvesteerd. En je wordt keer op keer gekwetst. Wil je haar blijven redden of kies je voor jezelf?
Bedankt voor de berichten. Ik denk dat ik het maar los moet laten. De waarheid zal waarschijnlijk toch nooit helemaal boven water komen. Er zal altijd achterdocht blijven dat er meer is gebeurt. En de details die ik dan wel te weten zou komen doen alleen maar pijn.
Haar nog een kans geven heeft geen zin als ze dit zelf niet wilt. En ik denk niet dat onze relatie ooit nog hetzelfde kan worden hierna.
Ik ben vooral heel verdrietig voor onze dochter.
Ik gun haar een stabiel en gelukkig gezin met mama en papa altijd in de buurt. Helaas zit dat er niet meer in.
Sterkte! Dit is voor nu het beste. Met je dochter komt het vast goed!
BlueFawn schreef op 23-11-2021 om 15:34:
ik zou zelf ook op zoek gaan naar een ander.
Serieus 
Dit antwoord verklaard ook al een hoop van jouw andere problemen, alleen jammer dat je dit zelf nog steeds niet kunt inzien 
Partnerrr schreef op 24-11-2021 om 08:31:
Bedankt voor de berichten. Ik denk dat ik het maar los moet laten. De waarheid zal waarschijnlijk toch nooit helemaal boven water komen. Er zal altijd achterdocht blijven dat er meer is gebeurt. En de details die ik dan wel te weten zou komen doen alleen maar pijn.
Haar nog een kans geven heeft geen zin als ze dit zelf niet wilt. En ik denk niet dat onze relatie ooit nog hetzelfde kan worden hierna.
Ik ben vooral heel verdrietig voor onze dochter.
Ik gun haar een stabiel en gelukkig gezin met mama en papa altijd in de buurt. Helaas zit dat er niet meer in.
Goed co-ouderschap gaat om jullie dochter, daarvoor hoef je niet het naadje vd kous te weten vwb vriendin. Zo te lezen hebben jullie (of jij althans) al besloten dat de relatie sowieso over is, dus waarom zou je nog alles willen weten?
Zorg dat je in gesprek kunt blijven samen om goed ouderschap voor jullie dochter te bieden, de rest is kwestie van verwerken. Klinkt makkelijker dan het doen, maar wel nodig om daarin een weg te vinden samen.
Sterkte!
