Wij werken samen thuis: zegen of vloek?

Het is andersom: 4 dagen thuis, 1 dag op kantoor.

Waarom gaat je man eigenlijk nooit op de slaapkamer zitten? 
Persoonlijk zou ik bij zo’n ad hoc beslissing zeggen: Gezellig, maar weet wel, tussen x en x uur geef ik een cursus. Is het mogelijk dat jij dan op zolder werkt?

Eerst bespreken en proberen betere afspraken te maken.Maar je moet wel duidelijk zijn over hoeveel last je ervan hebt. Liefst gewoon een ritme: jij op die dagen thuis, ik op die dagen, en niet meer op het laatste moment wijzigen. Ziet hij dan nog steeds het probleem niet: dan heb je een heel ander probleem, namelijk een man die geen rekening houdt met wat jij wil. Om te beginnen lijkt het me een goed idee om precies doen waar je zin in hebt en geen rekening houden met het feit dat hij in de woonkamer zit te werken. 
Verder: ik ken je woonsituatie niet maar is er echt geen manier om twee rustige werkplekken te creëren, en allebei niet in de woonkamer? Tijdens Covid zat ik op de slaapkamer les te geven, zoon zat op zijn slaapkamer les te volgen en man werkte op zolder. In de woonkamer werd niet gewerkt. 
In het uiterste geval kun je altijd zijn baas nog bellen, of die het thuiswerken weer wil verbieden

Het gaat wel erg vanuit jouw perspectief: jij wil het huis voor jezelf dus hij moet weg, terwijl jij naar een leeg kantoor kan. Hij heeft evenveel recht op het huis als jij. 
Ik zou gewoon lawaai maken als hij er is, op kantoor loopt toch ook niet iedereen op sloffen fluisterend rond? Als bij mij op het werk te veel lawaai wordt gemaakt, doe ik de deur dicht of een koptelefoon op. 

margreetder schreef op 08-03-2023 om 17:20:

[..]

Er was tot een half jaar geleden ook een ritme. Alleen de vrijdag zaten wij samen thuis te werken. Voor mij werkbaar aangezien de vrijdag een rustige dag is zonder teveel overleggen of voorbereidende werkzaamheden.

Het ritme is verdwenen toen de directie besloot dat iedereen maximaal op kantoor moest gaan werken en mijn man een uitzondering wist te bedingen. Daar was ik niet bij betrokken en ervaar wel het "resultaat".

Dat had hij thuis natuurlijk moeten bespreken (en doornemen wat de gevolgen zouden zijn). Nu moet jij én inzichtelijk maken dat er een probleem is waar jij last van hebt en hij de mede-oplossing toe is om vervolgens een tot een oplossing te komen. 

Het lijkt wel een examen waarvan het het de vraag is of je er voor mag slagen. Dat is echt best pittig. Haal die twee dingen ook uit elkaar: eerst begrip en in een ander gesprek praten over de oplossing. Anders wil je teveel, in zijn idee, denk ik. De kans is dat hij in de verdediging of aanval gaat en dat jullie gesprek "zeker gaat over alles wat hij fout doet" en "dan kunnen we het zeker niet hebben over wat jij allemaal fout doet, zeker". Een tip: mocht het die kant op gaan, zeg je heel royaal, over mijn fouten moeten we het zeker hebben maar laten we daar een andere afspraak voor maken. Mijn man heeft in al die jaren 1x daarvoor een afspraak gemaakt en toen hebben we het alleen maar over mijn fouten gehad. Ik was stil en heb geluisterd, eerlijk gezegd had hij wel veel gelijk maar het meerendeel ging het ene oor in en het andere oor uit. Heerlijk. Hij was daarna wel opgelucht. En sindsdien vervalt hij niet meer (zo vaak) in 'het gaat er zeker om wat ik fout doe". 

margreetder schreef op 08-03-2023 om 17:54:

[..]

Klopt helemaal, het verhaal is vanuit mijn perspectief en het is niet "mijn" maar "ons" huis. Ik probeer wel te streven naar een situatie die werkbaar is, ook richting mijn werkgever die tenslotte ook iets van mij mag verwachten als ik thuiswerk.

Natuurlijk kan ik ervoor kiezen om 3 uur in de trein te zitten naar kantoor omdat mijn man (spontaan) thuis is gaan werken.

Nee klopt natuurlijk niet. Dat is als je de werkelijkheid plat slaat dat er geen interpretatie meer kan zijn. En de interpretatie is dat er zodanig geluidsoverlast (en meer) is dat er niet goed gewerkt kan worden. Bovendien, als je het zo bekijkt, is het niet gelijkwaardig want het is 4 staat tot 1. De oplossing is niet zozeer te vinden in het numerieke maar in de ervaring. En mogelijk dat hij daar een flinke aanpassing in moet maken omdat hij al zoveel ruimte ingenomen heeft. 

Mocht je tot een oplossing zijn gekomen, maak de afspraak dat je over x weken evalueert want misschien is er behoefte aan een aanpassing hier en daar nav voortschrijdend inzicht of nieuwe behoeften, veranderende omstandigheden. Hou die mogelijkheid open, anders kom je zo veeleisend over (zeker bij iemand die vanzelf al de ruimte inneemt die hij nodig heeft, zonder na te denken). 

Maar is het voor je man nódig dat jij je aanpast? Is het een werkelijk een probleem als jij koffie zet als hij in een call zit? (Als hij op kantoor zit heeft hij vast ook omgevingsgeluid) (mijn man moppert nog niet als ik tv kijk terwijl hij zit te werken, als het echt stoort gaat ie ergens anders zitten)
En als het een probleem is, dan kan hij zich toch ook aanpassen? Door even een rustige plek op te zoeken.
En jummie kunnen natuurlijk ook wel eens van werkplek wisselen.

Mijn insteek zou zijn: de woonkamer is een woonkamer, geen werkkamer. Nood breekt wet (bv Corona en gezamenlijk thuis moeten werken), maar anders wordt er niet gewerkt, tenzij er niemand last van heeft.

Weet jouw man dat jij het zo vervelend vindt?

Ik herken je verhaal helemaal. Mijn man is overigens wel helemaal om, maar zag eerder ook het 'probleem' niet. Nu hebben we nog één werkplek in huis, en spreken af wie er thuis werkt (hebben bepaalde vaste dagen, andere in overleg).
En ik heb de luxe dat mijn kantoor niet zo ver weg is, dus geen probleem om daar te werken - nog goedkoper ook . Een thuiswerkdag vind ik wel heerlijk hoor.

Wij werken allebei afwisselend thuis (ik 1 dag, mijn vriend 3 dagen) en hebben allebei een eigen kantoortje in huis. Vind het juist heerlijk dat we dus nooit tegelijkertijd samen thuiswerken. Hebben dit gedaan zodat de hond nooit alleen zit. 

Je hoeft iets niet persé allebei als een probleem te ervaren, om er toch afspraken over te kunnen maken.
Je kunt zeggen: Ik merk dat het samen thuis werken/zijn me echt tegen begint te staan. Ik zie ook dat ik daar anders in sta dan jij,  jij geeft aan er geen problemen mee te hebben. Ik wil voorkomen dat dit op den duur uit de hand loopt, welke afspraken kunnen we samen maken waar we allebei mee kunnen leven?

Uit eigen ervaring: een goeie noise cancelling headphone filtert bijna alle achtergrondgeluid, en de meeste beeldbel-programma's hebben de optie om een achtergrond te gebruiken, zodat je niet ziet als er iemand door het beeld loopt. 

Anderszijds: ik snap helemaal dat je houdt van voorspelbaarheid, en het niet leuk vindt als je man op het laatste moment nog zijn planning verandert, dat herken ik helemaal

Echt strenger zijn tegen hem. Ook al heeft hij geen probleem, jij wel en het is ook jouw huis. Dus bewaak je grenzen en blijf niet wijken tot je met je rug tegen de muur staat.
Het is niet onaardig om assertief te zijn en voor jezelf op te komen. Daar heeft hij meer aan dan dat je je steeds meer ergert, gaat lopen mopperen en anderszins ongelukkig wordt.
En stuur hem gewoon naar zijn werk. 

Freya13 schreef op 09-03-2023 om 08:58:

Uit eigen ervaring: een goeie noise cancelling headphone filtert bijna alle achtergrondgeluid, en de meeste beeldbel-programma's hebben de optie om een achtergrond te gebruiken, zodat je niet ziet als er iemand door het beeld loopt.

Anderszijds: ik snap helemaal dat je houdt van voorspelbaarheid, en het niet leuk vindt als je man op het laatste moment nog zijn planning verandert, dat herken ik helemaal

Wat betreft achtergronden: in elk geval Teams heeft ook de mogelijkheid om je eigen achtergronden te maken dmv eigen foto's/afbeeldingen. Ik heb ooit eens tijdens een seminar waaraan ik digitaal deelnam met de camera uit, een zooitje achtergronden gemaakt, en nu zit ik dus afwisselend op de Dam, aan het strand of in de polder. Veel beter dan dat ik op mijn scherm de zooi in mijn werkkamer zie, en langslopende gezinsleden blijven buiten beeld