Wat moet ik nu?

Eens met Wam

'maar nu het voelt het nog alsof ik thuis toneel speel. Ik zeg ja en amen, zeg dat ik weer slaap ( sinds februari nooit dan 4 uur per nacht) en doe mijn best om de liefdevolle vrouw te zijn die voor haar man kiest. Manlief is blij en lijkt uit zijn depressie te komen. Volgende week intake voor relatietherapie. We praten veel over gevoelens.'

Dat lijkt me niet goed voor de relatie en niet voor jou. Kun je deze periode niet gebruiken om ook zelf wat te veranderen, in de zin van meer jezelf zijn?

Ook eens met Wam en ElenaH

Ik vind dat je heel trots op jezelf mag zijn, dit was een hele moeilijke beslissing voor jou. Dat je man depressief is helpt natuurlijk niet mee in jullie proces, ik hoop dat de therapie daarbij kan helpen. Een goede relatietherapeut zal jullie allebei kunnen begeleiden in jullie eigen stukje van het proces.
Jij bent op dit moment aan het afkicken van een verslaving. Als je jij jezelf niet kunt zijn binnen de relatie met je man ben ik bang dat je terug gaat vallen. Het is ontzettend belangrijk dat je ook daarmee bij Jemen terecht kunt. Je hebt liefdesverdriet, dat is echt heel naar. Het kostte me uiteraard moeite, maar ik ben blij dat mijn man en ik daar destijds gewoon over hebben kunnen praten. Het delen van elkaars pijn is een belangrijke stap in de ontwikkeling en verdieping van jullie relatie. Om te herstellen is fysiek goed voor jezelf zorgen ook belangrijk. Ga naar de huisarts als slapen niet (goed) lukt, en ga desnoods tijdelijk aan de slaapmiddelen. Anders houd je het uiteindelijk niet vol.
Sterkte en succes!

Pennestreek

Dit dus, dit is weer zo tekenend.
Ik mag geen vragen stellen, want dat moet ik mijn vraag verantwoorden en wel bij jou hoogstpersoonlijk. Alsof dit allemaal altijd om jou gaat en draait en jouw mening hierin groot en heilig.
Ik pas toch maar even want je slaat toch weer dood met ellenlange teksten die eindeloos dezelfde tekst herhalen.

(Mari, dank voor je serieuze antwoord, dat toch niet helemaal een antwoord is vind ik, maar ik ga er niet meer op in door bovenstaande. Ik hoef de discussie ook niet, wilde alleen een ander geluid laten horen.

Erger

Ik ben het wel eens met stoor. Bij de aanvankelijke relatie kan het na de roze wolk toch net zo goed ook enorm tegenvallen?

Ik heb mijn partner ontmoet toen deze in zo'n relatie zat. Begon dus ook als een affaire met alle problemen die daarbij horen. Maar we zijn inmiddels al meer dan 20 jaar samen, en beide overtuigd dat we bij elkaar horen en elkaars grote liefde zijn.
Dat kan dus ook....

Tja

'Maar lang niet iedere verliefdheid groeit uit tot een diepe blijvende liefde.'

Het lastige is dat je vooraf niet weet welke verliefdheid wel, en welke niet de start is van zo'n diepe blijvende liefde. Om nou bij voorbaat alle verliefdheid op latere leeftijd te veroordelen omdat die is begonnen nadat er kinderen met een ander zijn, vind ik erg onrealistisch. Vooral omdat het ook bij jou, Pennestreek, zomaar heel anders had kunnen aflopen. Dat je man tóch voor een leven zonder jou hadgekozen. Op het moment dat hij een ander had, was er geen sprake van blijvende liefde voor jou. Er is hooguit sprake van teruggevonden liefde, dus maak je relatie niet heiliger dan die is.

ook eens met Stoor

Maar dit soort draadjes worden doorgaans wel beheerst door opvattingen dat verliefdheden fout zijn en dat je vooral alles voor je relatie moet doen - ook al moet je jezelf tijd in de aanpassende stemming zetten.
Ik ken mensen die verliefd zijn geworden op een ander. Waar de verliefdheid de trigger was om te zien dat de relatie niet meer goed zou komen In een geval zijn de man en de Truus al 23 jaar bij elkaar. In twee andere gevallen zijn de vrouwen en hun Hendrik (ik weet niet hoe de tegenhanger van Truus heet) al ruim 8 jaar bij elkaar.

Ja logisch

https://www.fpvi.nl/scheiden/scheidingsstatistieken/

Het is nogal logisch dat je moeite doet om bij elkaar te blijven, en het liefst weer toekomst in de relatie investeert.

Met kinderen is scheiden geen peuleschil en zwaar voor alle betrokkenen.

Maar toch zul je het ook 'los' moeten laten. Scheiden gebeurt, tegenwoordig in meer dan een derde van de gevallen en om de meest praktische redenen die zorgen dat mensen uit elkaar drijven.

In dit artikel wordt ook een paar keer aangegeven dat kinderen een reden zijn om het scheiden in elk geval uit te stellen tot de kinderen groot zijn. Dan komt er wel een piek bij de oudere stellen, het draagt daar aan bij, zoals je aan de cijfers kunt zien.

En ja, ik geloof ook dat je relatie beter kan worden ook als je op het punt van scheiden hebt gestaan. Ik ken in elk geval een aantal mensen die het tot nu toe wel gelukt is.

Verliefdheden zijn niet fout.

Maar in de openingspost van Fem stond een hele belangrijke zin:
"Ik hou ontzettend veel van mijn man".

Mooi als je dat kunt schrijven terwijl je verliefd bent op een ander. Fem is eerlijk geweest tegen haar man en het is mooi als ze dit ook kan blijven. Niet doen of na het verbreken van een verliefdheid op afstand alle gevoelens voor een ander nu weg zijn.
Maar ze gaan in relatietherapie en kunnen nu samen kijken of er genoeg houden van is om een lange relatie nog veel langer te maken.

Verliefdheid versus verantwoordelijkheid

Volgens mij zijn verliefdheden helemaal niet fout en ik ga ervan uit dat alle verliefdheden en de daaruit voortvloeiende relaties op een bepaald moment begonnen zijn als ongewis en in die zin als klein. Zelfs van de grootst en zeer omvattend aanvoelende verliefdheid was in het begin de uitkomst niet zeker. Zoals je uiteindelijk ook in een bestendige relatie geen absolute zekerheid hebt dat je samenblijft. In die zin heeft Stoor zeker een punt.

Maar wat voor mij in een situatie als die Fem omschrijft toch maakt dat ik vind dat een verliefdheid op een ander niet meteen gevolgd moet worden, is het begrip verantwoordelijkheid. Door een relatie aan te gaan, die jaren bestaat en waarbij je kinderen in het spel brengt, ga je in mijn ogen (naast de verantwoordelijkheid voor jezelf) ook een verantwoordelijkheid aan voor die relatie, de ander en de kinderen die dieper/groter is dan de nieuwe verliefdheid. Hoe groots die ook voelt. Dan moet je in mijn ogen inderdaad vooral zuiver om eerst in je bestaande relatie kijken wat er fout was en wat er te redden is. Of er wat te redden is. Voordat je de verliefdheid (inderdaad nieuw, spannend en zonder ballast) achterna gaat. In mijn optiek ben je dat verplicht aan de ander, je kinderen en uiteindelijk ook aan jezelf want je maakte zelf ooit de keuze voor dit alles.
Ik heb het dan wel over relaties die niet al zeer slecht, vijandig of op enigerlei wijze gewelddadig zijn.

Dus wat mij betreft Fem, ik vind dat je een goede stap gezet hebt. Ik hoop dat je er op de een of andere manier goed uitkomt.

Helemaal mee eens

Laetitia, dat zeg je heel goed. Stoor heeft daar ook zeker een punt mee. Inderdaad, 100% garantie krijg je en heb je nooit in een relatie. Net zo min weet je of het een eeuwige, grootse en allesomvattende meeslepende liefde zal zijn, na het allereerste prille begin, klein en nog niet ontwikkeld, nog zonder vaste vorm.

Maar in situaties zoals deze, gaat het wel degelijk ook om de keuze, die je zélf ooit gemaakt hebt, om samen met een bepaald persoon een relatie voor langere tijd aan te gaan en waar je kinderen in verwelkomt. Als dan op een gegeven moment blijkt, dat de sleur is toegeslagen, het allemaal (te) vanzelfsprekend voelt, je partner je qua passie en hartstocht niet meer van je sokken blaast (omdat die hard werkt om vrouw en kinderen een goed, fijn, onbezorgd leven te kunnen geven in een mooi huis en alles wat hun hartje begeert), wil dat niet zeggen dat je zelf ook niet verantwoordelijk bent voor de gang van zaken binnen je relatie. Daar heb je zelf ook zeker een aandeel in. En als er nog liefde is, zul je iets moeten gaan doen, om je eigen relatie weer spannender te maken, het vuurtje weer te laten branden. Dat kost even wat tijd, want dat is er niet instant, zoals een plotselinge, groots aanvoelende verliefdheid. Het lijkt makkelijker om daar aan toe te geven, omdat dát er ineens is en het je een veel fijner gevoel geeft dan problemen in je bestaande relatie op te lossen.
Maar goed, dat is nu al met heel veel woorden door verschillende mensen gezegd en ze bedoelen het allemaal goed.

Fem, je hebt bewust gekozen voor de stap die je nu hebt gezet. Amor Vincit Omnia (liefde overwint alles). Hoe moeilijk het ook lijkt, hoe zeer de verleiding om jezelf in zo'n heerlijke verliefdheid te verliezen ook lonkt. Ooit heb je immers, met heel je hart, gekozen voor deze weg. Vastberaden om er iets moois van te maken samen. Pak je kans om dat nu opnieuw weer, nog steeds, mogelijk te maken! Veel sterkte en succes.

Kinderen (voor Stoor, als je er nog bent)

Natuurlijk kan elke nieuwe verliefdheid weer leiden tot een nieuwe, mooie, waardevolle en langdurige relatie.

Het probleem bij het volgen van een nieuwe verliefdheid terwijl je nog in een relatie zit, is dat je er eerst iets voor kapot maakt dat mooi en waardevol is. Als dat alleen de relatie met je partner is, is dat een afweging die je makkelijkerer kunt maken. Je ruilt dan het ene geluk in voor het andere. En je partner krijgt ook weer de kans om een nieuwe relatie te starten. Het is pijnlijk om vervangen te worden voor een ander, maar geeft ook ruimte voor nieuwe ontwikkelingen. Zo is het leven. Of: zo kan het zijn.

Wanneer er kinderen bij betrokken zijn, ligt dat wat mij betreft gewoon anders. Hun belang zou voor mij zwaarder wegen. Niet om tegen heug en meug in een relatie te blijven die niet werkt, maar wel om eerst te investeren in het behoud van hun stabiele thuis, in plaats van mijn eigen romantische gevoelens achterna te lopen, zonder hun belangen zwaar mee te wegen. Die kans heb ik gehad toen ik nog alleen voor mezelf leefde.

Hoe zie jij dat dan?

Zo zie ik het zeker ook Wam

Ik vond alleen dat er erg neerbuigend vaak, zeker niet alleen hier en nu, gesproken werd over de gevoelens voor een nieuwe liefde.

Ik denk trouwens dat maar weinig mensen licht denken over het inruilen' van de ouder van hun kinderen voor een ander.

Stoor

Ah, je stoort je gewoon aan mij/mijn verhaal. Maar ik denk dat je me verkeerd 'leest'. Ik spreek niet neerbuigend over een nieuwe verliefdheid/liefde. Nooit gedaan ook. Maar ik denk wel dat heel vaak die verliefdheid wordt aangezien voor liefde, terwijl dat lang niet altijd ook echt het geval blijkt, uiteindelijk.

Dat je eigen relatie een beetje een sleur is geworden wil nog niet zeggen dat ie ook echt slecht is en/of niet meer levensvatbaar. Een heftige verliefdheid die dan voorbij komt is dan o zo verleidelijk, een fijnere escape dan lang en hard werken (met een uitkomst die niet zeker is) aan je bestaande relatie en misschien een pijnlijke confrontatie met jezelf aangaan. Maar ik ben er van overtuigd dat dat de juiste route is. Ook als uiteindelijk blijkt dat je relatie echt over is. Dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan, hebt je partner een kans gegeven en hebt als het meezit veel over jezelf en relaties geleerd. Komt dan die verliefdheid voorbij, dan kun je daar vol overtuiging voor kiezen.

Ik hoop dat ik het zo (eindelijk) goed heb uitgelegd. En ik ben nog steeds benieuwd naar waarom je als nick kiest voor Stoor . Dat heeft niks te maken met verantwoording af te moeten leggen aan mij, maar gewoon met mijn nieuwsgierigheid.

Verstandsverbijstering

Verliefdheid is toch altijd een vorm van lichte waanzin? Tegen de tijd dat je van die wolk afkomt, begin je pas echt te ontdekken of je veel tijd met iemand kan doorbrengen, problemen met iemand kunt oplossen en door verschillen heen kunt navigeren. In dat opzicht was de verliefdheid die naar een langdurige liefde evolueerde niet anders of beter. In de meeste gevallen maakte hij waarschijnlijk wel minder kapot omdat je toen nog single was of nog geen kinderen had. Het is dus vooral de vraag of je de verstandsverbijstering de kans moet geven om je huwelijk aan te vreten, kapot te laten maken en je kinderen hun gezin te ontnemen. Het antwoord ‘Ja’ lijkt me niet zo voordehandliggend.

vraagje

hoe lang ken je die andere man al?
hoe goed was het contact ooit en hoe leuk vind je hem?
heb je tussendoor ook contact gehad?
blijft dat goed gaan, ik denk dat 'langere contacten' meer kans hebben dan ineens verliefd zijn op iemand omdat je het thuis niet leuk hebt.

ik denk dus: investeren in jezelf (ga gezond eten, leven, bewegen, doe leuke dingen samen (uh.... zover dat kan met die k^%$^& corona), laat je man ook investeren. Ga min. 1x pw met elkaar naar bed en ondertussen kun je nadenken over die andere vent.

moeilijk wel.

wauw Bert

Dat zegt een hoop over jouzelf dit advies!!

"Laat je man ook investeren in de relatie/ ga met elkaar naar bed wekelijks ......kun jij ondertussen nadenken over die andere vent'

Zo werkt het niet. Als je wil investeren zul je alle moeite moeten doen om die andere vent te vergeten, dat is het uitgangspunt.