Wat is loslaten?
Wat is loslaten?
Bijna 8 jaar geleden ontmoette ik mijn grote liefde. Ruim 5 jaar geleden gingen we weer uit elkaar, niet omdat we niet van elkaar hielden, maar omdat we verschillende ideeën hadden (en hebben) over hoe een relatie in elkaar zou moeten zitten.
5 jaar heb ik geworsteld met mijn liefde voor haar. Een hele tijd geen contact – dat was rustig en schiep afstand. De laatste anderhalf jaar weer wel contact – en dat is onrustig en heerlijk. Ik heb ondertussen een andere relatie gekregen. En hoeveel ik ook van die ander hou – mijn grote liefde blijft mijn grote liefde. Ik kan haar loslaten in de zin van: ze leeft haar eigen leven en daarin komen we elkaar af en toe tegen, soms intensief, soms gewoon. Ik gun haar haar leven zoals zij het wil leiden, en kan me ook gelukkig voelen dat dat zo is. Ik dring me niet op, zoek nauwelijks contact.
Maar ondertussen mis ik haar vreselijk. Met het verbreken van onze relatie was ook onze vriendschap ineens weg. Ik hou nog steeds van haar, al zou ik geen relatie meer met haar willen – en zij niet meer met mij – maar ik weet dat ook bij haar de liefde niet over is, dat hebben we naar elkaar wel uitgesproken.
Wat is toch loslaten? Ze zit zo in mijn lijf en mijn geest verweven dat loslaten onmogelijk lijkt. Diep in mij blijft het verlangen naar wat was. Diep in mij blijft het verlangen naar wat niet meer kan. Het verlangen naar wat had kunnen zijn. Ik kan me niet voorstellen dat we ons hele leven niet meer samen zijn – en ook niet dat we dat wel zijn. Meer dan 5 jaar knok ik al tegen wat ik voel en een paar maanden geleden heb ik de strijd opgegeven. Ik voel wat ik voel en daar kan ik niets aan veranderen.
Het voelt zo oneerlijk naar mijn nieuwe partner toe, het is geen vreemdgaan, het was al zo voor ik haar leerde kennen. Maar ik zal nooit meer met de volle 100% van iemand kunnen houden, want mijn grote liefde woont voor altijd in mijn hart. We zijn verbonden, ook al zijn we niet meer samen. Als we elkaar zien (altijd in gezelschap) geniet ik van hoe ze is en wat ze doet. Hoe ze vorm geeft aan haar leven, haar droom achterna gaat en er ook in slaagt die te verwezenlijken.
Wat is loslaten? Ik kan me niet voorstellen dat dat is wat ik nu doe. Maar ik kan haar niet vergeten, niet uit mijn lijf en mijn hoofd en mijn gevoel krijgen. En hoewel ik weet dat ik de baas over mijn gedachten ben, krijg ik die niet uitgebannen. Maar haar vasthouden doe ik ook niet, ik ben juist gegaan omdat zij vrij wilde zijn. Maar de pijn die blijft. Mijn verdriet om haar blijft. Mijn liefde voor haar blijft.
Kun je dat uitzetten? Hoe?
Wat is loslaten en hoe doe ik dat in vredesnaam?
Hmm
Weet je nieuwe partner dat je niet 100% voor haar gaat en nog altijd bezig bent met een ex?
Volgens mij kun je het contact met die ex het beste helemaal verbreken. Door haar elke keer weer te zien rakel je je gevoel voor haar telkens weer op. Zoals je zelf al aangeeft, oneerlijk tegen de nieuwe vrouw in je leven en pijnlijk voor jezelf. Het zal niet gemakkelijk zijn. Sterkte ermee.
Mijn advies
Ik denk dat het er weinig toe doet, of je al dan niet blijft omgaan met je ex.Volgens mij stel je jezelf de verkeerde vraag. Jouw verhaal wijst vooral op één ding: de liefdesaffaire met diegene die jij jouw grote liefde noemt, heeft jouw vertrouwen in de liefde beschadigd, zo niet geknakt. Mijn advies luidt dan ook: laat die persoon voortaan voor wie en wat zij is; d.w.z. een belangrijk persoon in de geschiedenis van jouw liefdesleven. Maar ga vooral ook door met liefhebben. Laat je niet langer leiden door wantrouwen en angst voor verlies, maar durf jezelf voor 100% aan je nieuwe liefde te geven. Anders doe je jezelf, haar en de liefde tekort; en bewerkstellig je precies dat waar je zo bang voor bent.
Cultiveren
Wat jij doet is denk ik dat je je ex-liefde-voor-het-leven 'cultiveert'. Je houdt je gevoelens in stand door er geen écht afscheid van te nemen, ondanks dat je weet dat het niet ideaal was. Een beetje cru gesteld: je dweept er nog steeds mee. Ik snap dat ook wel. Het kan lang duren voor je in staat bent iets echt los te laten. Zolang je daar maar wel naar streeft. Loslaten is accepteren. Het heeft niet zo mogen zijn. Punt. Je hebt nu een nieuwe relatie. Punt. Ga daar voor als je de nieuwe relatie de moeite waard vindt om in te investeren. Of er een punt achter te zetten omdat de nieuwe liefde zonder te weten in een kansloze competitie terecht is gekomen.
Ik wéét het allemaal!
Alles wat jullie zeggen klopt. Mijn huidige vriendin weet alles, maar het is een no-go qua gespreksonderwerp. Ik wéét alles wat jullie schrijven, het klopt, maar dat zit in mijn hoofd. Mijn gevoel weigert mee te doen en ik wil niets liever dan loslaten, want ik zie hoe het me beperkt. Ik heb soms momenten dat ik er helemaal vrede mee heb, dan voel ik me sterk en kan ik de wereld aan. Maar dat duurt niet zo lang... Hoe zet je zo'n knop om? Ik ben altijd zo geweest, maar ik wil het niet meer... Hoe laat je los? Wat gaat er aan vooraf? Ik heb wel eens gelezen dat het de helft van de tijd die je een relatie had duurt om "eroverheen" te komen. Ik zit al aan de dubbele tijd... :S. Ik weet dat ik ergens fout ga, maar waar en hoe draai ik dat om?
Pfffff. Voel me zo'n sukkel...
Stronkje
Dan zou ik niet schromen goede psycholoog te vinden en daar eens wat gesprekken aan te wijden.
Dat je inzicht hebt en er wat aan wilt doen is al een belangrijke stap in de goede richting. Succes!
No go onderwerp
Dat snap ik ook hoor dat je vriendin er liever niet over praat. Zeker als het al zo lang speelt. Het advies om er eens met een professionele buitenstaander over te praten lijkt mij niet verkeerd. Op een gegeven moment zou je mogen verwachten dat het verleden afgesloten kan worden. Ik zou er als nieuwe vriendin zijnde denk ik toch erg onzeker van worden. Ik weet ook niet of ik het als nieuwe vriendin-zijnde zou kunnen accepteren om altijd in de schaduw van de 'grote liefde' te moeten staan. Ze verdient naar mijn idee meer van je. Of een ander die meer kan bieden.
Ik weet niet of je jezelf naar beneden moet halen en jezelf een sukkel moet noemen. Je hebt je gevoelens niet altijd in de hand. Maar wees daar wel eerlijk in en over.
Droomwereld
Is het niet gewoon een vlucht uit de realiteit en het banale alledaagse leven. Jouw huidige geliefde van vlees en bloed kan natuurlijk nooit op tegen het ideaalbeeld van de vrouw uit het verleden. En ondertussen verdroom jij je leven in plaats van in het hier en nu ervan te genieten. Het lijkt een beetje op de "Harry Potter" fantasie van kinderen; op een dag komt er iemand en blijk ik heel bijzonder en speciaal en word ik beroemd en komt alles vanzelf goed. Ik denk dat die psycholoog een goed idee is, maar je zou je ook eens kunnen verdiepen in mindfulness en jezelf trainen in het leven in het hier en nu.
Stronkje broccoli, ben ik nou de enige
Die jouw posting een práchtige posting vindt, eerlijk, diep doorvoeld, ruimhartig, werkelijk prachtig. Knap ook om iemand van wie je zoveel houdt toch te kunnen loslaten om haar het leven te gunnen wat zij nodig heeft, om sowieso te kunnen loslaten op die manier. Zoals je het beschrijft heb je ook volkomen geaccepteerd dat een relatie er niet meer inzit met haar.
Toch ben je doorgegaan met leven, je hebt weer een relatie, en die weet ervan. Ik kan me wel voorstellen dat het voor haar een moeilijk onderwerp is, maar toch is het wel goed en fijn dat zij het weet.
Het gekke is, als je eerste liefde nu dood was gegaan, was dit gevoel waarschijnlijk geen probleem geweest. Ik ken iemand die de liefde van zijn leven aan kanker verloor, diep in de rouw is om haar, maar toch ook alweer een half jaar (!!) een nieuwe vriendin heeft. Het kan dus, allerlei gevoelens kunnen naast en door elkaar heen bestaan.
Ik denk dat je helemaal geen probleem hebt, je hebt een situatie en die is zoals die is. Wat je vooral moet doen is accepteren dat hij is zoals die is. Het is niet gek, het is anders dan het gewenste (monogame, ook qua gevoel) plaatje, wat natuurlijk een volkomen onnatuurlijk en gecultiveerd plaatje is.
Als ik jouw vriendin was zij ik blij zijn met jou. Je bent erg realistisch in de relatie die je nu hebt, je weet hoe het zit. En je hebt bewust gekozen voor haar.
Als jij en je vriendin hiermee kunnen leven is het toch goed? Als dat niet mogelijk is, maar daar schrijf je nu niet over, dan moet je je afvragen wat daar het probleem precies van is.
Het is mijn stellige opvatting dat je niet baas bent over het innerlijk leven van je partner.
mirjam
Probleem
Ik denk dat je nu vooral een probleem hebt omdat je die gevoelens nog hebt en zelf misschien denkt dat je die niet mag hebben. Dat wringt.
Als je dat nou echt vindt, en je vindt het onverenigbaar met je nieuwe relatie, dan zou ik daarmee stoppen. Maar als het wat jouzelf betreft eigenlijk geen probleem is...
Ik ken overigens meerdere mensen die een relatie met zn drieën hadden, tot in een huis wonen en kindrperen krijgen aan toe, en dan vooral omdat 1 vd drie op twee mannen verliefd was. Die mannen konden dat accepteren en overwinnen.
In beide gevallen is trouwens gek genoeg 1 van de partners overleden, zodat er een 'gewoon' stel overbleef...
mirjam
Mirreke
Ik vraag me af of de vriendin ermee kan leven. Het is een 'no go' onderwerp.
Verder vind ik dat je best moeite mag hebben met het verwerken van vorige relaties, maar om met iemand te leven die zo duidelijk aangeeft dat de nieuwe liefde eigenlijk niet kan tippen aan de vorige relatie, dan moet je als nieuwe liefde verliefd zijn voor twee volgens mij.
