Wat is er met me aan de hand?!?

Heel andere achtergrond

Jullie hebben een heel andere achtergrond en die heeft geleid tot jullie geheel verschillende manier van leven. En het is voor allebei zoeken hoe die samen te brengen. Zowel vanuit 'wat verwacht ik van de ander'als 'hoe stel ik me zelf op.' Dat is wat ik denk dat er aan de hand is. Er is niet zozeer iets met jou aan de hand volgens mij en met hem ook niet. Maar het is zoeken hoe je twee zulke verschillende leefwijzes bijeen kunt brengen.

Duidelijk

Ik denk dat je duidelijk moet zijn in wat je verwachtingen en wensen naar hem toe zijn.
Hij is gewend te kunnen gaan en staan waar hij wilt, lijkt mij normaal, maar binnen een relatie moet je daar ook investeren, anders blijf je beter vrijgezel
Waarom zoek jij geen werk? Het is ook niet heel erg aantrekkelijk, zo zonder inkomen op financieel vlak...(Ik ben met 4 kinderen steeds blijven werken)
Spreek je verwachtingen uit, wees duidelijk, help hem daarin bewust te worden. Je kunt best pas samen wonen als voor beiden duidelijk is wat de ander vraagt en te bieden heeft (of wilt doen en laten)

Niet proberen te veranderen

In de eerste plaats zou ik er voor opletten dat je niet van hem verwacht dat hij verandert (en andersom), dan kom je geheid in de problemen. Je kunt je wel aan elkaar aanpassen en naar wat ik lees doet hij dat ook.
Ik denk dat het wel moeilijk is als hij leuke dingen kan doen en jij niet omdat je er geen geld voor hebt. Wil hij dingen voor je betalen, of wil jij dat niet? Want anders zou je toch vaker samen dingen kunnen doen die geld kosten?
Je schrijft dat je vriend en binnenvetter is, maar als hij aangeeft dat hij moeite heeft met kiezen, en dat iedereen aan hem trekt, dan vind ik dat heel veel zeggen. Ik denk dat zijn vrienden verwachten dat hij dezelfde blijft als hij altijd was maar nu ben jij er opeens. En aan jou wil hij ook tijd besteden dus is er minder tijd voor de vrienden. En die vrienden gaan natuurlijk aan hem trekken om mee te blijven doen zoals hij altijd deed. En zijn ouders verwachten dat hij even vaak komt enzenz. En jij dus ook. Zij en jij willen denk ik allemaal 'eerste keus' zijn. Ik kan me voorstellen dat hij zich onder druk gezet voelt. Hoe hij dat oplost is aan hem maar snap je wat hij duidelijk probeert te maken? En begrip je zijn dilemma's daarin?
Ik denk ook dat het makkelijker zou zijn als jullie zouden samen wonen, waarom kan dat niet?

Samen

gaan wonen geeft geheid een hoop problemen en teleurstellingen vrees ik.
Ten eerste is daar de financiele kwestie. Er speelt nu al zoaiets als hij doet van alles waar jij geen geld voor hebt: hoe moet dat als jullie samen wonen? Jij zit zit in de bijstand en als je je uitkering al behoudt dan neemt hij toch een bepaalde verantwoordelijkheid door met jou en je 2 kinderen te gaan samen wonen.
Ten tweede heb ik eigenlijk het idee, als ik het zo lees dat je, als je gaat samenwonen in de situatie komt dat jij een soort van gemakkelijke thuisbasis wordt en hij van daaruit lekker van alles kan gaan doen. Dat geeft niet, als je je dat maar realiseert.
Ten derde vraag ik me tegelijkertijd af of hij eraan toe is samen te gaan wonen, als hij nu al zich gedwongen voelt bepaalde keuzes te maken, voor anderen en zich ondertussen half schuldig te voelen doordat hij dan een ander áf moet wijzen', om daar geen activiteit mee te doen omdat je tenslotte maar op een plek tegelijk kan zijn. Hij moet zich dan straks wel handhaven in een gezin met kinderen waar hij niet direct voor gekozen heeft, terwijl hij ruim in zijn geld zit en jullie moeten sappelen om rond te komen. Dat gaat niet zomaar lukken, tenzij hij zo ruim in zijn geld zit dat het allemaal geen probleem is en hij jullie gemakkelijk kan onderhouden. Wat bij jou weer een gevoel van afhankelijkheid kan geven wat niet zo lekker is in deze situatie... Lijkt mij.
Dus......... ik zou de voors en tegens nog eens goed naast elkaar zetten.