Wanneer ooit samenwonen?
Onderstaande verhaal met als doel om wat ervaring / input te krijgen van jullie:
Vorig jaar bleek mijn man een relatie met iemand anders te hebben. Wij zijn hierdoor al bijna een jaar uit elkaar. We hebben samen 2 puber kinderen. Ik ben inmiddels sinds een half jaar weer gelukkig in de liefde met een man die zelf geen kinderen heeft (en dit ook nooit heeft gewild). Het contact met mijn kinderen is goed maar hij loopt niet de deur bij ons plat. Ik ga voornamelijk naar hem. Binnenkort zal ik gaan verhuizen naar een nieuwe woning. Kinderen gaan week op en week af bij mij wonen. De andere week gaan ze wonen bij hun vader in een andere stad waarbij de nieuwe relatie van mijn ex ook daar inwoont. Ik ga voorlopig alleen met mijn kinderen wonen. Nu is mijn wens om over een tijdje (denk zelf aan een jaar of 2) samen te gaan wonen met mijn nieuwe partner. Ik vind het gewoon fijn omdat dit, wat mij betreft meer rust brengt. Mijn kinderen zijn dan jongvolwassen. Ik weet dat mijn partner zijn eigen ruimte nodig heeft en pas zou willen samenwonen als de kinderen het huis uit zijn. (Of misschien dusdanig een eigen leven hebben dat ze niet altijd thuis zijn). Gezien de huidige woningmarkt lijkt het mij zeer onwaarschijnlijk dat mijn kinderen dan al uit huis zijn, en dat hoeft natuurlijk ook niet helemaal niet, ze hebben die wens ook niet. Mijn vraag is eigenlijk of er mensen zijn die in zo een situatie zitten of hebben gezeten? En waar hebben jullie voor gekozen? Toch samenwonen met alle uitdagingen? Of gewoon blijven latten waarbij ieder zijn eigen ruimte heeft maar waardoor je dus niet echt alles samen deelt en niet iedere avond in 1 bed ligt? Misschien ben ik ouderwets maar ik vind het gewoon gezelliger om samen te wonen. Plus het brengt ook praktische voordelen met zich mee dat je grote kunt wonen. Aan de andere kant heb ik nog nooit geLAT en misschien kijk ik daar wat te negatief tegenaan.
Ik LAT al 8 jaar en het bevalt me prima. Onze eerste gedachte was ook, als de jongste (bij mij) de deur uit is, dan gaan we samenwonen. (zijn kinderen zijn om het weekend bij hem). Maar mijn jongste (24) is nog steeds het huis niet uit en dat zal nog wel even gaan duren. En eigenlijk gaat het zo ook wel goed, ik slaap 3 nachten bij hem en ben er nog een extra middag doordeweeks en de andere dagen kunnen we onze eigen dingen doen. De dagen dat ik alleen ben vermaak ik me eigenlijk ook wel prima, overdag heb ik mijn werk natuurlijk en in de avonden ga ik lekker Netflixen en kijk dan voornamelijk series die hem niet boeien win-win situatie 
En mijn jongste vindt de 3 dagen dat ze alleen is eigenlijk ook wel lekker (dat is natuurlijk ook belangrijk)
"En waar hebben jullie voor gekozen? Toch samenwonen met alle uitdagingen?"
Nee, je moet niet gaan samenwonen met uitdagingen, dat klinkt helemaal niet fijn. Je hebt het nu toch goed samen? Wacht af en kijk wat er op jullie pad komt. Onze kinderen waren 21 toen ze uit huis gingen. Een jaar later woonden wij samen. Voor hetzelfde geld woonden ze nu nog thuis en woonden wij misschien nog wel apart. Of ze komen weer bij ons als ze uit de studentenkamer moeten straks. Je weet het nooit natuurlijk.
Wat Anoniem hierboven schrijft is een goeie: er komt ook een tijd dat ze het prima vinden dat jij langer bij je vriend bivakkeert. Of er komt een dag dat jullie met z'n alles iets groters kunnen en willen kopen, ik noem maar wat. Maar ga niet nu samenwonen met uitdagingen
Is het niet een beetje vroeg om je daar druk over te maken? Je man is vorig jaar vreemdgegaan, sinds juni is het officieel klaar en jij bent inmiddels ook al een halfjaar met deze nieuwe man. Dat is toch een heleboel om te verwerken? Ik zou eerst maar even een poosje rustig aan doen voor je stappen zet waar je later spijt van krijgt. Steek je energie in jezelf, gun jezelf dat. En ga dan over een poos pas dubben of je moet gaan samenwonen of niet.
Tatl schreef op 25-01-2024 om 11:54:
Is het niet een beetje vroeg om je daar druk over te maken? Je man is vorig jaar vreemdgegaan, sinds juni is het officieel klaar en jij bent inmiddels ook al een halfjaar met deze nieuwe man. Dat is toch een heleboel om te verwerken? Ik zou eerst maar even een poosje rustig aan doen voor je stappen zet waar je later spijt van krijgt. Steek je energie in jezelf, gun jezelf dat. En ga dan over een poos pas dubben of je moet gaan samenwonen of niet.
Helemaal mee eens. Ik vind het ook best snel om een half jaar na zo'n rollercoaster weer een relatie te hebben. Je ziet toch vaak dat dat een rebound is, en dat het na de eerste heftige verliefdheid geen stand houdt. Maar dit kan natuurlijk de uitzondering zijn die de regel bevestigt. Maar het lijkt me ontzettend belangrijk om na een traumatische ervaring als vreemdgaan en scheiden eerst eens tijd en energie in jezelf te steken. Tot rust komen. Geldt trouwens (vooral) ook voor de kinderen. Die moeten ook dealen met allerlei veranderingen in hun leven. Vader die vreemdgaat, een scheiding, vader die bij de Truus intrekt/samenwoont en moeder ook een nieuwe relatie. Ga er maar aanstaan als puber die ook nog gewoon zonder al die ellende van buitenaf al met zichzelf overhoop ligt...
Dus Gebrokenhartje, eerst even landen met je kinderen samen. Focus op je kinderen en jezelf. Dan pas kijken of er ruimte is in je leven voor een nieuwe relatie en die vooral niet opdringen aan je kinderen, dat doet vader al met zijn nieuwe vlam. En dan na jaren pas bedenken of samenwonen erin zit. Niet nu al druk over maken.
gezien de huidige woningmarkt lijkt het me ook veel te risicovol om überhaupt de komende jaren al te gaan samenwonen tenzij je een gigantische spaarrekening hebt. Zie maar weer een woning te krijgen als het toch niet lukt met deze prille man. Of stamp je hem dan jouw huis uit.. Dat lijkt me niet als jullie samen iets groters willen wat je schrijft, dan is het jullie huis en wat een ellende als je dan met je kinderen en man die toch niet werkte daar vastzit en geen kant op kan. Samenwonen zou ik nooit doen in jouw situatie. Eigen veilige plek voor jou en de kinderen is goud waard.
Je bent net gescheiden en kent hem net. Ik zou daar, zeker als hij geen behoefte heeft aan kinderen, heel voorzichtig mee zijn. Misschien vindt hij jouw kinderen best leuk en vice versa, maar ermee samen in een huis wonen is echt heel wat anders dan elkaar geregeld zien.
Ik denk dat je een zeer verstandige vriend hebt.
Ja, ervaring mee. Maar elke situatie is anders. Persoonlijk vind ik na een half jaar gaan samenwonen snel als er sprake is van kinderen. Ook dat is eigen ervaring.
Persoonlijk heb ik toen ook wel regelmatig op m'n tong gebeten met de puberkinderen van mijn toenmalige partner. En dan heb ik kinderen. Voor iemand die geen kinderen heeft en geen kinderen wil, lijkt het me best wel een stap om samen te gaan wonen met iemand met kinderen. Het verschil tussen af en toe op bezoek en 24/7 onder één dak zitten is enorm.
De praktische voordelen van samenwonen worden grotere nadelen als het fout gaat en je weer uit elkaar gaat, omdat het toch niet gaat.
Hoe het klikt tussen hem en je kinderen, kun jij het beste beoordelen. Maar ik zou er niet zonder meer vanuit gaat dat het geen factor is, omdat je kinderen wat ouder zijn en niet de hele dag thuis hangen. Wat je vaak ziet (en ik zeg niet dat dat bij jou het geval is / gaat zijn) is dat ze het zien als een soort "Hotel Mama", waar ze eten en slapen.
Plus samenwonen betekent ook iets van gezamenlijk het huishouden betalen en zo. En pubers kosten nu eenmaal geld. (Merk)kleding, scooters, rijbewijs, uitgaan, etc.
Hij geeft eigenlijk duidelijk aan dat hij dit niet wil. Denk niet dat je dit moet gaan forceren dan. En ja, als je kinderen nu 13-14 zijn, dan wonen ze waarschijnlijk nog wel een jaar of 8 of meer thuis.
Denk dat je dan moet overwegen om (veel) langer dan 2 jaar te LAT-ten. Sowieso heb je om de week de kinderen niet en dan kun je elkaar vaker zien. Eerst maar eens zien hoe dat gaat.
Foetsie schreef op 25-01-2024 om 14:59:
Ik denk dat je een zeer verstandige vriend hebt.
Ja en gewoon eerlijk over dat hij pas eventueel wil samen wonen als de kinderen uit huis zijn.
Wij latten in één huis. Dat hebben we zo verdeeld dat we beiden (met onze kinderen) een eigen deel hebben, beiden een woonkamer/keuken/badkamer. We zien elkaars kinderen bijna niet en liggen toch samen in één bed. Als ze bij hun andere ouder zijn zijn we soms in 'mijn' en soms in 'zijn' huis.
Het is echt ideaal en waarschijnlijk houden we dit zo als ze ooit de deur uit zijn. Je eigen plek, maar toch samen is echt heel fijn .
We hebben gewoon een tussenwoning trouwens, beetje creatief denken en dit was mogelijk.
SJSL schreef op 26-01-2024 om 08:39:
Wij latten in één huis. Dat hebben we zo verdeeld dat we beiden (met onze kinderen) een eigen deel hebben, beiden een woonkamer/keuken/badkamer. We zien elkaars kinderen bijna niet en liggen toch samen in één bed. Als ze bij hun andere ouder zijn zijn we soms in 'mijn' en soms in 'zijn' huis.
Het is echt ideaal en waarschijnlijk houden we dit zo als ze ooit de deur uit zijn. Je eigen plek, maar toch samen is echt heel fijn .
We hebben gewoon een tussenwoning trouwens, beetje creatief denken en dit was mogelijk.
Wat knap! Ben wel benieuwd naar jullie plattegrond
elledoris schreef op 26-01-2024 om 09:21:
[..]
Wat knap! Ben wel benieuwd naar jullie plattegrond
Klinkt inderdaad ideaal, ik ben ook wel benieuwd 😉
In ons rijtjeshuis is daar geen sprake van 🙃
elledoris schreef op 26-01-2024 om 09:21:
[..]
Wat knap! Ben wel benieuwd naar jullie plattegrond
Ik ook, ik zou niet weten hoe dat in onze tussenwoning zou passen. Maar wel fijn als je het op die manier kan regelen.
SJSL schreef op 26-01-2024 om 08:39:
Wij latten in één huis. Dat hebben we zo verdeeld dat we beiden (met onze kinderen) een eigen deel hebben, beiden een woonkamer/keuken/badkamer. We zien elkaars kinderen bijna niet en liggen toch samen in één bed. Als ze bij hun andere ouder zijn zijn we soms in 'mijn' en soms in 'zijn' huis.
Het is echt ideaal en waarschijnlijk houden we dit zo als ze ooit de deur uit zijn. Je eigen plek, maar toch samen is echt heel fijn .
We hebben gewoon een tussenwoning trouwens, beetje creatief denken en dit was mogelijk.
Ik ben ook erg benieuwd vooral naar de realisering van een tweede badkamer en keuken
Schemerlampje schreef op 26-01-2024 om 10:02:
[..]
Ik ook, ik zou niet weten hoe dat in onze tussenwoning zou passen. Maar wel fijn als je het op die manier kan regelen.
Inderdaad. Ben ook wel benieuwd naar de plattegrond. Het zou bij mij wel kunnen, maar dan zou ik beneden een badkamer moeten maken en een slaapkamer, bv in plaats van de garage en dan de zolder de huiskamer van de andere woning.
