Relaties
moedeloos
09-06-2016 om 13:25
waar wrikt t eigenlijk?
Hallo bezoekers,
Ik word een beetje moedeloos van de relatie waarin ik nu verkeer.
En ik weet niet zo goed waar t wrikt.
Graag een helicopter view en zinnige verklaringen geven aub want ik ben al behoorlijk verdrietig en radeloos.
elf jaar geleden heb ik mijn partner leren kennen. hij had een zoon van 10 thuis wonen. we zijn gaan latten en tot op heden latten wij.
de eerste situatie was dat mijn zoon meeging tot drie jaar geleden toen ging hij op kamers en gaat minder frequent nu naar mijn latpartner.
Mijn partner had een langdurige relatie achter de rug en had ruimte nodig om weer tot zich zelf te komen, zich zelf te ontdekken enz enz. die ruimte heeft hij gekregen met als gevolg dat zijn huis zijn huis werd en ik bijna geen invloed en inspraak had. Los daarvan klikte het goed tussen ons en verliep de relatie goed.
vier jaar geleden is stiefzoon (inmiddels 32 en nog steeds thuiswonend), gaan studeren en ben ik verandering gaan zien bij hem, zowel naar mij, tussen mijn partner en mij en naar zijn vader.
hij bemoeit zich overal mee, bespeelt zijn vader op ene geniepige manier, provoceerd naar mij, jokt in bijzijn van zijn vader omdat vader het voorval niet kent. echter zijn vader, mijn partner trap er ieder keer weer in. mijn partner wil en kan niet inzien dat zijn zoon een wig tussen ons vormt.
rond die tijd(vier jaar terug) ben ik begonnen aan te geven dat de lat verhouding tussen ons niet helemaal klopte, na al die jaren nog steeds buiten sluiten enz en niet t gevoel hebben dat t ook mijn plek is.
Maar de stiefzoon heeft dit gedrag van vader gezien en gekopieerd met als gevolg dat hij mijn natte was van de rek afhaalt en op een strijkplank legt zonder enige vorm van communicatie met mij. dat hij de slaapkamer en bed van mijn zoon inwisselt zonder overleg met mij of vader. dat hij zijn vaders bijzondere leeftijdsverjaardag niet met mij overlegt maar via een groepsapp mededeelt, dit zijn enkele voorbeelden,
En raad eens, vader(mijn parnter) doorziet zijn gedrag niet. en er ontstaat zo spanning tussen ons. Mijn overgangsklachenten is ook deels van de spanning.
Zijn huidige vriendin met kind zijn ondertussen ingeburgerd in het huis waar eigenlijk ik mijn plek had moeten krijgen.
Als hij bij mij is zonder zoon dan is er niets aan de hand.
Ddus de vraag is nu waar knelt t eigenlijk? ik ben trouwens drie en vijftig en hij zestig
graag jullie kijk op de zaak
Wilgenkatje-
26-07-2016 om 08:22
Zo is dat!
Helemaal eens met Phila.
Stop met nadenken hoe het was. In het leven gebeurt er constant van alles wat positief/negatief blijkt te werken op hoe je het leven ervaart. Jullie leven toch lang genoeg om dat te beseffen - 53 en 60 toch? Het Zwitserleven bestaat niet --
Waardeer elk plezierig moment dat er is en bestook elkaar niet met verwijten onder het mom van ' communicatie' want daar word je niks gelukkiger van.
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 08:43
Phila
Om in jouw metafoor te blijven Phila;
Ik voel mij verdrinken in de emoties op dit moment en zo af en toe voel ik mij boven water komen.
Afscheid nemen van van het oude, accepteren dat en opnieuw verder gaan met dat wat er nu is en zoals t nu is.
Alleen lukt t mij niet om over mijn verdriet te stappen. Dacht ik eindelijk iets afgerond te hebben of voel ik de volgende steek en voel mij weer naar beneden getrokken ter verdrinking.
T gaat wel over dat weet ik. Ik ben alleen bang dat ik dan op een gegeven moment tegen hem zeg dat ik zo niet verder wil.
Maar ik wil ook niet zomaar opgeven. Alleen lijkt de "ellende" niet op te houden.
Ik voel mij slachtoffer op dit moment. Alsof iedereen mij van alles aandoet en alles mij overkomt.
Ik wil uit die positie maar in mijn gevoel ben ik niet sterk genoeg om aan wal te gaan.
En daar baal ik van. Ik wil weer die krachtige vrouw zijn die daadkrachtig ,slagvaardig, vrolijk, begrip vol, empathisch was(positivie energie/kant) en uit die negativiteit stappen.
Ik heb niet gevoel de wal te bereiken, en ik weet ook even niet hoe en waarmee. T voelt alsof ik "iets" niet begrijp en niet hoor. Ik lees jullie post, maar ik weet niet wat de oorzaak is van mijn tranendal.
Paddington
26-07-2016 om 08:46
Leef je eigen leven
nodig je vriend daarin uit, maar als hij niet wil is dat ook goed.
Ik krijg heel sterk het gevoel dat jij een strijd voert tegen zoon om aandacht van je vriend en de zoon is op dit moment aan het winnen. Je voert deze strijd nu al een tijdje op deze manier. Het is duidelijk dat je het op deze wijze niet gaat winnen. Tijd dus voor een andere aanpak. Gooi je vrouwelijk charmes in de strijd. Zorg dat je jezelf weer sexy voelt en verleidt je vriend, maar er een romantische avond van. Dit zou ik niet doen in het huis van je vriend, maar juist in je eigen huis, ook makkelijker voorbereiden. Zoek op die manier weer jullie nabijheid op. Soms is het juist heel goed om niet met woorden te praten, maar juist de non-verbale communicatie in te zetten. Stop met deze strijd en zorg ervoor dat jij en je vriend het weer gezellig hebben. Zaken als even bellen/whatsappen over een verandering in planning komt dan vanzelf weer. Met een beetje geluk komen er ook weer diepgaande gesprekken.
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 08:59
Bromvlieg
Terwijl ik jouw post lees Bromvlieg schiet een gedachte door mijn hoofd bij de term Zwitserleven.
"Hij helpt niet mee om mijn "leven" te realiseren.
Geen bemoeienis,invloed, zeggenschap van jan en alleman in "ons" leven.
Ik heb t gevoel dat ik daar "geen controle" meer over heb. Ik ben overgeleverd aan...., ik kan mij zelf niet meer beschermen.
Ik ben opgegroeid met duizend en een geboden en verbodens en ik heb een hoge prijs betaald voor mijn individuele vrijheid.
Ik ben uit een "wij" cultuur gestapt en mijn partner prefereert dat nu dat nu veel meer merk ik.
En daar wrikt t.
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 09:13
Paddinton
Mijn laatste post zit precies in t verlengde wat paddinton en bromvlieg aangeven.
Ik ben in een strijd verzeild/gevecht geraakt.
Mijn individuele vrijheid t.o.v zijn behoefte naar gezamenlijkheid.
Ik sla jouw tip op paddinton voor t.z.t
Inzicht waar strijd in zit, lucht weer op.
Morgen weer naar de psycholoog.
Leen13
26-07-2016 om 09:14
Sandwich
Je man is een sandwich. Tussen de zorg voor zijn moeder en zijn zoon. En dan ga jij ook nog aan hem hangen.
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 09:37
AnneJ
Daarom kan hij niks van mij hebben.....
Hij zegt t niet in jouw bewoording AnneJ. Maar een synoniem van sandwich gebruikte hij wel
Hij verwacht van mij dat ik niets moet willen van hem...Daar kwam t op neer
Flanagan
26-07-2016 om 09:55
Moedeloos,
Maar hij wilt wel iets van jou; intimiteit.
En ipv aan de sandwich hangen, is moedeloos ideaal om hem te helpen in zijn zorg voor zijn moeder en zoon.
Dat komt best egocentrisch over. Daar zal het voorbeeld van zijn moeder wel aan bijgedragen hebben.
Ginny Twijfelvuur
26-07-2016 om 09:58
Als dat zo is Moedeloos
Dan is het klaar. Dan kun je op je kop gaan staan, maar als hij het echt zo ziet, dan is jullie relatie over en heeft hij alleen de moeite (nog?) niet genomen om dat aan jou te vertellen. En dan helpt wat je nu doet (claimen en aan hem trekken) echt niet. Ik denk eigenlijk dat dat sowieso niet helpt.
Het lijkt wel of hij klem zit tussen jou en de zorg voor zijn zoon en moeder. Die laatste twee lijken niet te conflicteren, het is steeds wat jij wil dat in zijn ogen voor een conflict zorgt.
Wat je hiermee moet? Geen idee. Persoonlijk kom ik bijna niet door jouw stukken heen. Je bent zo zwaar op de hand, schrijft zo wollig en ze staan bol van de verwijten. Gaat dat tussen jullie ook zo? Is het dan niet beter om de handdoek in de ring te gooien? Soms is de koek op en werkt het niet meer. Een relatie aanhouden omdat het vroeger zo gezellig was helpt niet. Wat bindt jullie nu nog? Is dat meer dan het verleden?
En als je dat niet wil dan zou ik je aanraden om te stoppen met wat je nu doet. Door aan hem te blijven trekken duw je hem alleen maar verder weg. Ik kan me de discussie zoals hierboven weergegeven zo voorstellen. Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Dus tijd voor de aanpak van Paddington. Leef je eigen leven. En nodig hem uit. Wil ie niet, tja dan wordt het tijd voor wat anders lijkt me. Je kunt mensen niet tegen hun zin bij je houden. Ze moeten zelf voor jou kiezen. In feite iedere dag weer opnieuw.
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 10:05
Flanagan
Niks is te veel voor mij geweest om hun bij te staan, ondanks mijn eigen sores en eigen familievetes of familiezorganisatie.
Sta altijd klaar voor ze.
Ja intimiteit dat is t flanagan. Definitie van gezonde relatie zei hij laatst tegen de psycholoog, is seks en intimiteit aanwezig zijn.
En ik denk ik ga niet met mijn benen wijd als je mij niet hoort of niet ziet staan de hele dag. Maar wel vijf voor twaalf moet ik wel ff beschikbaar zijn.
Flanagan
26-07-2016 om 10:12
Rode lap
Net als Phila, ben ik het eens dat de zoon als een rode lap op jou werkt. Je stoorde je aan de woorden van je vriend over het hapje omdat de zoon getuige was. Hoe zou je gereageerd hebben als zoon er niet bij was geweest?
Je wilde geen discussie, niet je vriend vertellen dat hij zelf had nagelaten jou op de hoogte te brengen van het op schuiven van het etentje bij vrienden en het jou niet informeren. Je wilde je vriend beschermen zodat zoon geen getuige was van de steken die zijn vader liet vallen. En tegelijkertijd wilde je niet dat zoon een reden had om met zijn zus te kletsen over de misverstanden in de relatie van zijn vader en diens vriendin.
Accepteer dat je vriend niet perfect is. Misschien verlaagt dat de druk op de ketel zodat je minder allergisch reageert op zijn zoon.
Trouwens, je had die middag ook naar je eigen woning kunnen gaan, om je mooi te maken of om te genieten van de zon en een goed boek en een doos chocola, zonder verantwoording af te hoeven leggen.
Je stelt je dienstbaar op, niet doen. Laat hij maar in actie komen.
Paddington
26-07-2016 om 10:22
Draai het om
Zorg voor die intimiteit, dan komt de rest ook weer. Voor mannen is seks en intimiteit heel anders dan voor een vrouw. Dat is ook logisch gezien hoe anders onze rollen vroeger waren. Kijk om je heen bij de meeste diersoorten doen de mannetjes ontzettend hun best om maar bij vrouwtjes in de smaak te vallen. Dat is iets dat nog steeds in onze natuur zit. Jij verwacht van je vriend dat hij jou probeert te 'veroveren'.
Wij mensen leven niet meer op die 'oer' manier. Toch is het nog zo dat een vrouw er vaak bewust voor moet kiezen om intimiteit te hebben in een relatie als deze niet zo lekker loopt.
Probeer het hebben van intimiteit niet te zien als 'om 5 voor 12 beschikbaar zijn', maar juist als de manier om samen te zijn met je partner. Voor elkaar te zorgen, elkaar te verwennen en te genieten. Moet het meteen seks zijn, nee, daar kun je naartoe werken. Maar de favoriete maaltijd voor hem klaar, neem er een 'sexy' toetje bij. Daarmee kun jij jezelf in de stemming brengen en hem verleiden.
Wijst hij je af, dan weet je dat het klaar is. Dan zou ik ook stoppen met er nog energie in te pompen. Die energie heb je dan hard nodig voor andere dingen.
Flanagan
26-07-2016 om 10:22
#251,
Sex is voor menig man een bevestiging dat de relatie (nog) goed is. Maar sex is geen voorwaarde.
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 10:29
Ginny twijfelvuur
De handdoek erin gooien was in de weken voor dat het eerste . gesprek bij de psycholoog zou plaats vinden.
Toen hebben we ook tegen elkaar uitgesproken; of voor de relatie gaan of de keuze maken om te stoppen.
Wij hebben ervoor gekozen om voor elkaar te gaan omdat we elkaar nog lief en leuk vinden en nog van elkaar houden.
Maar t klopt ook ginny...
dat beklemmend gevoel heb ik ook....dat ik nu alleen rekening met hem ga houden; zeg t maar niet, begin er maar niet over, zo meteen vindt hij je weer zeuren, hij past zich weer aan,
Maw omdat ik niet nog meer conflicten wil (veroorzaken) op dit moment , kijk ik weg
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 10:32
Flanagan#251
Voelde mij onder druk gezet toen en t klonk als een vorm stille dreigement...als ik geen seks krijg dan stop ik ermee
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 10:51
#252 + #253
#252
Ja ik wilde geen scene in bijzijn van de zoon. Als zoon er niet bij was geweest dan had ik directer gereageerd. In de auto op weg naar hèb ik t ook niet aangekaart omdat ik de sfeer niet wilde verpesten.
Ik woon op anderhalf uur afstand van hem , praktisch gezien onhandig soms voor een tussen oplossing.
#253
Ik heb fysieke seksuele intimidatie overwonnen in andere relaties. "Gedwongen sex" is een allergie voor mij geworden. Eeerst onrust weg dan weer plaats voor vrijwillige sex.. Misschien ook niet goed van mij hoor.
En inderdaad het gevoel van weer veroverd worden, willen voelen of zien....Misschien een illusie van mij indd uit een "sprookjeswereld" hahaha
Ik moet bij ook bewuster worden van zaken denk...nu zwem ik in de emoties en sta ik niets stil bij de gevolgen van een vraag, situatie, opmerking, voorval
Flanagan
26-07-2016 om 10:55
Interessant, #256
Interessant om dat gevoel, ( dreigement) eens apart met de psycholoog te bespreken. Misschien heb je het verkeerd opgevat maar in ieder geval kan de psycholoog dit meenemen in een volgende bespreking.
Ps, was de rode lap een punt van herkenning?
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 11:17
Flanagan- rode lap
Eerlijk waar, ik heb geen hekel aan de zoon .
Maar wat mij wel op de kast krijgt in zijn gedrag is dat hij continu momentjes creëert-forceert met zijn vader als ik er ben of storend gedrag vertoont als ik ben
-(midden in ons gesprek, tijdens t kijken van een film)
- onze hobby gesprek overneemt om in contact te komen met zijn vader
-altijd op de overloop gaat strijken als wij samen onder de douche staan
-op en aanmerkingen heeft als wij samen dollen
- zijn vader zodanig pampert alsof hij de geliefde is
-zijn vader bestookt met boeken en verslagen voor zijn studie(hierdoor is partner nog meer overladen en vermoeid)
- als partner mij iets vraagt is zoon een stapje voor en heeft als eerste gedaan
-partner heeft geen deur op zolderkamer, dus zoon gaat etage lager naar zijn kamer als wij onze kamer zijn
Zo kan ik doorgaan
Rode Lap?????? Dolle stier word ik dan hahahaha
het_mannetje
26-07-2016 om 11:17
Hoi moedeloos
Even een reactie van een man. Kan geen kwaad om de andere kant eens aan te horen.
Wellicht beetje direct maar toch
Als ik jou vriend was dan zou jou het gevoel om samen met jou 24 te moeten samenleven me de keel dichtknijpen. Op de manier waarop jij je profileert stoot je (in mijn ogen dan) een man af.
Mannen zijn praktischer ingericht dan vrouwen en kunnen over het algemeen minder met gevoelens. Vrouwen daarintegen zijn erg gericht op gevoel en praten zonder geinteresseerd te zijn in een oplossing.
Jou vriend heeft een probleem met zijn zoon. Dat weet hij en blijkbaar is hij niet bij machte om dit goed op te pakken. Hij zit er wel mee in zijn maag.
Aan de andere kant heeft hij een vriendin waar hij veel voor voelt maar gezien de situatie nog niet voor kan gaan. Eerst zijn probleem met zijn zoon oplossen.
Jij daar in tegen praat over je gevoel van samen en samen door het leven gaan. Iets waar je vriend op dit moment nog helemaal niet aan toe is. Ik wil niet zeggen dat je een afleiding voor hem bent, maar het latten zal hem op dit moment goed bevallen. Je zit niet boven op zijn lip om hem ongevraagd van advies of dingen uit zijn hand te nemen. Aan de andere kant heeft hij wel de gezelligheid waar hij soms behoefte aan heeft.
Mijn observatie, hoe meer je je opdringt (want zo voelt het) hoe meer het hem gaat irriteren en bereikt je het averechtse effect van wat je wil bereiken.
Soms moet je mannen niet lastigvallen met zaken waar ze op dat moment even niks mee kunnen. Broedende kip moet je niet storen.
Hij zal zich ook beseffen dat nu samenwonen (wie bij wie staat er even buiten) niet zal slagen omdat hij zijn zoon-probleem nog niet heeft opgelost.
Met andere woorden, leef je leven en trek niet teveel aan hem. Als hij gek op je is komt hij vanzelf wel. Zo niet dan heeft het niet zo mogen zijn.
Flanagan
26-07-2016 om 11:19
Op en neer
Het moet wel een heel vriendelijke en bijzondere man zijn dat je al 12 jaar anderhalf uur reistijd voor hem over hebt .
Als je eenmaal daar bent, kun je ook niet zo 1-2-3 naar je eigen toko. Best lastig die ongelijkheid; hij voelt zich wel thuis en jij voelt je daar niet thuis.
Is dat eigenlijk de bron van jullie problematiek. Je denkt het dat het probleem door de zoon is ontstaan.. Maar zou het tussen jullie twee weer goed komen als zoon uit huis was en jij bij je vriend fulltime in trok?
Zelfs als hij een andere woning kocht, welke op zijn naam zou komen te staan, is er nog steeds sprake van ongelijkheid als jij bij hem intrekt. Jullie probleem lijkt mij het latten.
Flanagan
26-07-2016 om 11:45
Uhhh,
Denk je dat de zoon bewust jullie amoureuze momenten zit te schaduwen? Zoals strijken op de overloop tijdens douchen? Als je dat zo beleef, kan je vriend op dat moment zijn zoon verzoeken om later te gaan strijken. Als je vriend behoefte heeft aan intimiteit, moet hij dat ook mogelijk maken.
Het praten door de film of in een gesprek is ook vaak een opvoeddingetje.
Maar alles wat je noemt, is te vermijden door bij jou af te spreken. Het gaat toch niet om waar je bent maar dat je het samen fijn hebt.
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 11:57
Het mannetje/flanagan
Zeker een vriendelijke en lieve man. Soms een chaoot en soms een malloot. . Ook onzeker en weleens verlegen.
Daar ben ik voor gevallen en dan hou je t wel 12 jaar vol
Het mannetje:
Ik heb echt waar Tot nog toe nooit het woord gebruikt "jouw zoon moet uit huis". Wel de ontwikkelingen en zijn gedrag benoemt en besproken.
Ik snap zijn dilemma als vader volkomen en forceer het samenwonen dan ook niet.
Ik heb jullie hahaha om 24/7 over mijn gevoel te praten. Dingen die ons aan gaan daar moet je toch ooit een keer over hebben? Ik heb acht jaar lang op hem gewacht om aan het latten te kunnen wennen, een nieuwe relatie, zijn scheiding te verwerken.
Afgelopen drie/vier jaar zijn er nog meer problemen erbij gekomen..... kleinkinderen, zijn laatbloeiende zoon, aanhang zoon....dan kun je niet meer weglopen en wegkijken toch?
We zijn notabene 54 en 61 ondertussen en wil ff rust...t op en neer reizen Geeft nog steeds een nomaden gevoel ondanks zo veel jaren.
Waardeer jouw mannelijke bijdrage zeker. Ik wil juist niet hangen klagen zeuren trekken. Integendeel.
Maar toch ben ik er in beland.
Hoe waarom wanneer hoelang?
Zoals ik al eerder zei; misschien moet ik ff niet naar jou komen...had ik voorgesteld...was geen optie voor hem....dat veroorzaakt juist een breuk was zijn antwoord.
flanagan;
Als hij een gematigde bemoeial zou zijn dan had ik er geen problemen mee. Nu duikt hij in onze privacy te veel en te vaak en dat vind ik storend. Zijn vader vind dat kennelijk niet, want die is huisgenoot, vriend, vaderzoon.
Afgelopen twee weken ben ik niet op de forum geweest....zoon was met vakantie we hebben twee relax te weken gehad.
Als ik dit soort gesprekken met hem zou hebben dan zou ik niet verder komen dan 1 thema....Dus t voorwerk en de druk eraf halen drop ik hier.
Ik ben jullie erg dankbaar
Moedeloos/hoopvol
26-07-2016 om 12:04
#263
Mijn partner ziet heel vaak dingen niet in....ik moet t echt benoemen en dan komt er wel een actie....
wat voor mij een issue is is voor hem niet zo....Dus afgelopen drie jaar daar tegen aan gelopen....Toen kreeg hij hartkloppingen van bij t benoemen al....en ondertussen opgelopen tot een lijst vol ergernissen
het_mannetje
27-07-2016 om 08:49
Sja moedeloos
Mij is wel eens gezegd, je moet je relatie op het spel kunnen en willen zetten als je merkt dat jezelf in de knel komt.
Als ik jou opmerking zo lees ... "ik heb al 8 jaar op hem gewacht". ... dan heb je blijkbaar er nu beetje genoeg van.
Zet hem dan maar voor het blok. Als hij zegt... ja maar dat betekent een breuk in onze relatie" ... nou ja kijk maar wat hij er dan voor over heeft om het niet zo te laten eindigen.
Nu komt hij er nog steeds mee weg omdat jij ook geen besluit neemt. Blijkbaar is latten voor hem prima zo en wil die niet meer.
Vraag is of dat voor jou ook voldoende is.
Moedeloos/hoopvol
27-07-2016 om 09:44
#266
Mijzelf kennende.....gaat ook gebeuren dat voor t blok zetten
Pandora
27-07-2016 om 09:56
Bij jou afspreken
Ik begrijp nog steeds niet waarom jullie niet bij jou thuis afspreken. Dat maakt alles toch veel gemakkelijker?
En waarom ben jij degene die steeds moet reizen, dat is toch niet in balans zo?
Moedeloos/hoopvol
27-07-2016 om 10:09
Pandora
Ik ben om de twee weken bij hem en dan hij weer bij mij. En doorde weeks vaste dag bij mij. Vakanties en feestdagen bij hem.
Dit is ooit zo ontstaan omdat onze jongens veel jonger waren en thuiswonend . En wil hij eenn kind van 32 nog steeds niet alleen thuis laten en dan nog de zorg voor zn moeder
Na twaalf jaar moet vergadering bespreekbaar zijn vind ik...Hij vindt van niet
Pandora
27-07-2016 om 13:24
Initiatief nemen
Ik begrijp het niet zo heel goed, maar de situatie is dus wel meer in balans dan ik dacht. Ik dacht dat hij vrijwel nooit bij jou kwam.
Zoon kan toch heus wel een paar dagen voor zijn oma zorgen? Hij is toch ook familie en (allang) geen kind meer? Als hij een keertje met vader meegaat en desnoods aantekeningen maakt met wat hij moet doen en niet mag vergeten, dan zal het toch niet op een ramp uitdraaien? Hij is 32, geen 12! Kan je vriend dan nooit weg of op vakantie?
Als ik jou was, zou ik het initiatief wat meer in handen nemen. Zoek in het weekend of in de vakantie wat leuke activiteiten in jouw woonplaats (concert, festivalletje, tentoonstelling, cursus) en zeg je vriend dat je er graag heen wilt, liever nog samen. Dan heeft hij de keuze om wat leuks met jou te gaan doen. Gaat hij niet mee, dan ga je alleen of met jouw zoon, een vriendin oid. Zo maak je jezelf aantrekkelijker en nodig je hem uit jouw interessante leven te delen. Dan zul je zien hoe graag hij nu werkelijk bij je wil zijn. Vooral niet gaan mokken als hij niet mee gaat, dan ga je na een korte "jammer" met evenveel plezier alleen (desnoods gespeeld). Je kunt natuurlijk ook af en toe activiteiten in zijn woonplaats zoeken, maar dan is zoon er dus vaak bij.
Nog wat: als hij meegaat, ga dan niks organiseren voor oma (of voor zoon!). Dat is de verantwoordelijkheid van je vriend en zijn zoon. Zij willen die verantwoordelijkheid, geef die dan ook. Zeg gewoon: wat gezellig dat je meegaat, daar word ik blij van! Verder niks.
Phila
27-07-2016 om 23:22
Maar realiseer je je wel
- dat al jouw zorg en pogingen om goed te doen mogelijk niet zo ervaren worden? Dat zoon regelmatig en vriend soms waarschijnlijk/mogelijk al jouw goede intenties ervaren worden als bemoeienis en misschien wel verstikkend? Dat waar jij jezelf voor op de borst klopt je relatie misschien helemaal geen goed doet?
- je nu weer gaat zitten wachten op iets? Je gaat nu wachten tot je je eigen gevoelens onder controle hebt. Waarom? Je hebt emoties, je bént ze niet.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.