Relaties
moedeloos
09-06-2016 om 13:25
waar wrikt t eigenlijk?
Hallo bezoekers,
Ik word een beetje moedeloos van de relatie waarin ik nu verkeer.
En ik weet niet zo goed waar t wrikt.
Graag een helicopter view en zinnige verklaringen geven aub want ik ben al behoorlijk verdrietig en radeloos.
elf jaar geleden heb ik mijn partner leren kennen. hij had een zoon van 10 thuis wonen. we zijn gaan latten en tot op heden latten wij.
de eerste situatie was dat mijn zoon meeging tot drie jaar geleden toen ging hij op kamers en gaat minder frequent nu naar mijn latpartner.
Mijn partner had een langdurige relatie achter de rug en had ruimte nodig om weer tot zich zelf te komen, zich zelf te ontdekken enz enz. die ruimte heeft hij gekregen met als gevolg dat zijn huis zijn huis werd en ik bijna geen invloed en inspraak had. Los daarvan klikte het goed tussen ons en verliep de relatie goed.
vier jaar geleden is stiefzoon (inmiddels 32 en nog steeds thuiswonend), gaan studeren en ben ik verandering gaan zien bij hem, zowel naar mij, tussen mijn partner en mij en naar zijn vader.
hij bemoeit zich overal mee, bespeelt zijn vader op ene geniepige manier, provoceerd naar mij, jokt in bijzijn van zijn vader omdat vader het voorval niet kent. echter zijn vader, mijn partner trap er ieder keer weer in. mijn partner wil en kan niet inzien dat zijn zoon een wig tussen ons vormt.
rond die tijd(vier jaar terug) ben ik begonnen aan te geven dat de lat verhouding tussen ons niet helemaal klopte, na al die jaren nog steeds buiten sluiten enz en niet t gevoel hebben dat t ook mijn plek is.
Maar de stiefzoon heeft dit gedrag van vader gezien en gekopieerd met als gevolg dat hij mijn natte was van de rek afhaalt en op een strijkplank legt zonder enige vorm van communicatie met mij. dat hij de slaapkamer en bed van mijn zoon inwisselt zonder overleg met mij of vader. dat hij zijn vaders bijzondere leeftijdsverjaardag niet met mij overlegt maar via een groepsapp mededeelt, dit zijn enkele voorbeelden,
En raad eens, vader(mijn parnter) doorziet zijn gedrag niet. en er ontstaat zo spanning tussen ons. Mijn overgangsklachenten is ook deels van de spanning.
Zijn huidige vriendin met kind zijn ondertussen ingeburgerd in het huis waar eigenlijk ik mijn plek had moeten krijgen.
Als hij bij mij is zonder zoon dan is er niets aan de hand.
Ddus de vraag is nu waar knelt t eigenlijk? ik ben trouwens drie en vijftig en hij zestig
graag jullie kijk op de zaak
tictac
12-10-2016 om 11:37
ok, dan niet goed begrepen
ik dacht dat je vooral mee zou gaan om hem praktisch ter zijde te staan.
Overigens vond ik het wel prettig dat er iemand bij was die voor mij reed toen ik naar de kaakchirurg was geweest. Had nogal last van de verdoving, maar dat is puur persoonlijk.
floor
12-10-2016 om 11:38
mee of niet naar kaakchirurg
je maakt het in ieder geval echt veel te groot.
Het is niet zo belangrijk!
Je zet jezelf daarmee ook echt als concurrent neer.
Misschien zou ik, om tegenwicht te bieden (tegen mezelf!) ook gewoon beslissen helemaal niet mee te gaan. Hij kan dat idd best alleen. En misschien neemt hij zoon mee. Probeer te genieten van de gehechtheid van hun relatie, zonder dat op jezelf te betrekken. Gewoon, mooie vader-zoon relatie. Jij hoeft zoon niet leuk te vinden (maar je best doen positief tov hem te staan is wel fijn natuurlijk) en zoon hoeft jou ook niet leuk te vinden!
Besteed je energie liever aan andere dingen. Kijk hoe je je relatie leuker kunt maken, en meer losgekoppeld krijgt van het gezin. Ga lekker uiteten, boek een weekendje. Of wat er ook maar bij jullie past.
En laat het verleden los. Kijk hoe je NU leuker kunt leven. Staat echt los van keuzes in het verleden. Je kunt ieder moment opnieuw beginnen.
MH
12-10-2016 om 12:34
Floor
Dank je jij ook.
Na cirkeltjes draaien , mezelf voor de kop kunnen slaan, praten , willen overreden mijn kant op te kijken, ...kom ik langzamerhand in de richting die jij noemt.
Ik ben niet uit om onze relatie stuk te krijgen of hem onder druk te zetten....ik heb hieruit geleerd....Stel dat ik iemand tegen zou komen dienik leuk vind maar met een zoon van 32 in huis . Dan zou ik anders instappen of helemaal niet en de tips van jullie zeker meteen hanteren.
We moeten nu mechanismes en patronen van 12 jaar doorbreken....en dat is heel zwaar...3 stap vooruit 2 achteruit
MH
25-10-2016 om 20:20
Geen plaat maar naief
Ben ik geweest.
Uiteindelijk ben ik wel meegeweest met partner samen met stiefzoon naar het ziekenhuis.
Toen er gevraagd werd wie gebeld moest worden na ontwaken uit narcose heeft partner daar kaken stijf op elkaar gehouden. Uiteindelijk zei verpleegkundige dat ze de partner op t formulier vermeldt.
Wat voelde ik mij vernederd daar.
De glazen bol waarin ik heb geleefd twaalf jaar lang is nu uit elkaar gevallen.
Wat ben ik naïef geweest om te denken dat t aan mij lag en aan mijn wens. Ik ben misschien overgekomen als iemand met een plaat voor t hoofd. In feite ben ik blijven hangen in mn gevoel van afwijzing en de problemen die een samengesteld gezin/samenlevingsvorm meebrengt heb ik niet kunnen overzien.
En ben ik gaan opeisen en trekken aan partner.
Ik zit in een conflict relatie. Een relatie waarin partner samenwoont MET zoon. Er een symbiose tussen vader en zoon.
Een verstrengeling van relatie als zoon, vriend en huisgenoot.
Mijn partner heeft een primaire relatie met zn zoon en niet met mij. Dat maakt t ook moeilijk voor hem om mij toe te laten in zijn persoonlijke zone omdat hij anders in conflict komt met zijn zoon. Loyaliteitsconflict met zoon.
Omdat ik eens in de twee weken daar ben is t heel lastig om mijn eigen plek te krijgen/maken en ook lastig voor hun om rekening te houden met mij. Alles in zijn huis draait om zijn moeder, zoon, aanhang zoon en ķind.
Pijnlijk besef.
Vesper Lynd
25-10-2016 om 21:11
Waarom
Waarom vond je dit nu juist zo erg? Het is niet anders dan hoe hij zich de afgelopen 12 jaar heeft gedragen.
MH
25-10-2016 om 21:29
alleen goede kant
willen zien van de ander VesperLynd.
en dat wat steekt/pijn doet met de goede kant willen verdoezelen/verdoezelt
en de processen binnen lat relatie/samengesteld gezin niet doorzien.
dacht dat t aan mij lag.
en nu ik vanaf een afstand dat kan bekijken, denk ik nu, heel logisch en begrijpelijk dat hij zich zo gedraagt, vanwege die symbiose/verstrengeling/verantwoordelijkheid van zoon en moeder/
Maar vooral dat hij niet erkent dat hij zelf in een conflict situatie zit en waarin ik meegezogen word.
de vraag is nu wat wil ik nu met dit inzicht
hoe ga ik om na dit inzicht
wil ik uberhaupt verder met dit inzicht
we gaan nog zeker verder praten hierover. partner zag aan mij dat er wat was en wilde praten. ik heb aangegeven dat ik dat niet gepast vind om dat direct na zijn behandeling te doen. ergens in t weekend komen we erop terug.
MH
25-10-2016 om 21:35
dank
jullie wel voor jullie hulp bij het ontrafelen van de vraag waar t wrikt.
Misschien helder geweest vanaf t begin voor de buitenstaander, maar voor de insider/voor mij was de situatie nog een wirwar van gedachten gevoelens en gedragingen waarin in ingezogen was.
Lente
25-10-2016 om 22:06
Mijn indruk (van afstand gezien natuurlijk)
Je hebt een relatie met een man waar je één keer per twee weken in huis komt. Hij woont met zijn zeer volwassen zoon in dat huis.
Jij ziet jezelf als zijn partner. Hij niet want hij heeft al een partner in huis, namelijk zijn zoon. Dit zeg je ook in je eerdere reactie:"
Mijn partner heeft een primaire relatie met zn zoon en niet met mij. Dat maakt t ook moeilijk voor hem om mij toe te laten in zijn persoonlijke zone omdat hij anders in conflict komt met zijn zoon. Loyaliteitsconflict met zoon."
Ik denk dat hij alleen in een conflictsituatie zit als jij erbij bent. Want dan moet hij zijn aandacht delen over twee personen, zijn zoon en zijn afstandspartner. Als jij er niet bent (wat het grootste deel van de tijd is, dan heeft hij dit conflict niet.
Jij hebt last van die situatie omdat jij niet zijn belangrijkste partner bent. En als ik jou was, zou ik een relatie verbreken waarin jij niet de belangrijkste partner bent. (m.u.v. minderjarige kinderen, die hebben recht op het feit dat zij het belangrijkst zijn).
Zoon eruit (laten) gooien is geen optie. Want dan ben jij voor altijd de kwade stiefmoeder. Dan is de relatie gedoemd om te mislukken. Erg hoeft dat niet te zijn want de relatie is onvoldoende wederzijds.
MH
25-10-2016 om 22:19
Lente
dat is indd wat ik nu ook concludeer.
t weekend zien we waar we uit komen.
en zoon met dwang of druk eruit zetten ligt niet in mijn aard.
wel vind ik nog steeds dat kinderen uiteindelijk op eigen benen moeten staan in een eigen omgeving(uitzondering daar toe gelaten)
hij houdt van me, wil oud met mij worden zegt hij dat enerzijds
anderzijds mis ik een heleboel verbintenissen die partners met elkaar zouden moeten hebben als je samen een toekomst voor ogen hebt
MH
07-11-2016 om 21:46
gouden kwartje
is gevallen na laatste gesprek met peut.
ik ben er achter gekomen dat mijn partner een patroon heeft van "straffen en belonen". Hij uit zich niet als hij zich gekwetst voelt maar laat mij "voelen" door gedrag te vertonen die ik niet kon plaatsen.
Zijn zoon doet het zelfde ook naar mij toe.
Het verbaast mij hoe ik mijzelf in het hoekje heb laten drukken in de twaalf jaar. Enerzijds toont hij charme, liefde, hulpvaardigheid, begrip, ondersteunend,.... Anderzijds spottend, afsluiten, afhouden, isoleren, afleiden,
En doordat hij samenwoont met zijn zoon en een primaire relatie met zn zoon heeft maakt dat hij mij niet "echt mist".
Ik voel mij eerder als stoorzender tussen vader en zoon en zoals Lente zegt is hij in conflict als ik er ben.
Ginny Twijfelvuur
07-11-2016 om 22:17
Hij kiest niet voor jou
Zoveel lijkt me wel duidelijk.
Hoe zei docter Phil dat ook alweer? If you're not a priority, don't be an option.
Dat gevoel krijg ik heel erg bij jouw partner.
Kinderachtig ook wat ie doet, dat ie zo'n situatie als in het ziekenhuis laat ontstaan.
Ik persoonlijk zou hier ook geen zin in hebben.
Hij kan wel zeggen dat hij voor jou kiest en met jou oud wil worden, maar wat mensen doen zegt veel meer dan wat ze zeggen. En kiezen doet hij niet voor jou. Nu niet en waarom straks dan wel? Wat gaat er de komende 12 jaar dan nog veranderen. Gaat zoon ooit het huis uit? En als dat wel gebeurt, blijf jij dan tot die tijd geduldig op het reservebankje zitten.
Het komt op mij over als een zeer ongezonde situatie. Het is eigenlijk allemaal te benullig voor woorden, maar onderhuids zit zo'n ongezonde spanning op. Ik geloof niet dat dit is hoe een vader-zoon relatie zou moeten zijn.
MH
07-11-2016 om 22:29
wat een sufferd
ben ik geweest Ginny Twijfelvuur
Zondag zei hij nog dat zoon heel snel de deur uit gaat nu de studie is afgerond....dat zie ik nog niet gebeuren nu zoon weer in een dip zit met zn relatie. Huis heeft hij nog niet, laat staan een baan.
ik voel mij door beiden enorm gemanipuleerd en uiteraard heb ik daar zelf ruimte voor gegeven.
Tja ff laten bezinken
floor
07-11-2016 om 22:30
mmhh
Vraag me toch af of je er niet teveel van maakt.
Kan me heel goed voorstellen dat het bij een bepaald type man (mens, maar misschien eerder man) niet zo ingewikkeld ligt maar veel simpeler/praktischer.
Zijn zoon is misschien zijn primaire partner, puur omdat ze samenwonen en veel delen dus in hun leven.
Misschien zie je allerlei diepere betekenissen die er niet zijn, althans voor hem niet.
Hij ziet iets gezamelijks misschien niet als iets belangrijks symbolisch, maar puur als een praktisch iets en kiest als vanzelf voor de makkelijkste, korste weg.
Wellicht zou eea anders voor hem liggen als jullie zouden samenwonen, als je meer geintegreerd zou zijn in zijn leven. Mensen vallen niet de godsganze dag op elkaar terug omdat ze zo vreselijk veel van elkaar houden. Nee hoor, ook gewoon uit gewoonte, gemak, vertrouwdheid.
MH
07-11-2016 om 22:41
zou kunnen
floor.
maar in de afgelopen jaren heb ik zoveel mixed signals gekregen. Ik kan alleen dit er nu van maken.
Zelfs toen ik de gordijnen wilde vervangen had ie een of ander kletspraatje en zijn de gordijnen in twaalf jaar nog steeds niet vervangen.
Ik was al die jaren "getrouwd" in mijn gevoel, maar zijn gevoel leeft hij leeft met zn zoon wat ook logisch is. Hij heeft tot aan twee geleden die plek voor een partner niet vrijgemaakt.
en ik ben gaan trekken en eisen en ik ben zelf gedrag gaan vertonen die mij tegen de borst stoot.
Zaken zijn al in beweging dus dit komt zeker aan de orde as weekend
Ginny Twijfelvuur
07-11-2016 om 23:02
Niet benullig
Maar onbenullig...
zoals ik het lees ben jij nu echt voor erbij. Daar is op zich niks mis mee, als dat maar duidelijk is en bij voorkeur ook als jullie er maar hetzelfde instaan.
En je zult vast wel de meest belangrijke vrouw in zijn leven zijn. Alleen zijn zoon en zijn moeder zijn wel belangrijker voor hem. Een deel van wat hij uit een relatie kan halen, haalt hij al bij zijn zoon en heeft hij van jou niet meer nodig.
Zo lees ik het tenminste.
Voor mij zou dat niet werken. Ik zou zo'n symbiotische vader-zoon relatie ook niet kunnen aanschouwen, daar zou ik echt de kriebels van krijgen.
Het heeft even geduurd, maar ik denk dat ik nu snap waar het voor jou wrikt...
De vraag is alleen wat je ermee moet. Kun jij hiermee leven of is dit een dealbreker?
MH
07-11-2016 om 23:35
Erbij
Ginny Twijfelvuur Heb je goed verwoord. Ik dacht dat ik de wederhelft van hem was, maar voor hem ben ik erbij naast zijn zoon....
nu heb ik t zelf helemaal door...weer een kwartje gevallen...hahaha
En t klopt ook, de huis tuin en keukenpraatjes delen hij en ik niet vijf dagen in de week.
Ik moet wel zeggen dat er enigszins verandering is gekomen in zijn optreden sinds de gesprekken met peut.
Hij ziet wel de noodzaak en ernst in
Ondertussen ben ik bezig mijn scherven te lijmen en met de vraag wat nu.
Trouwens de oog ok is goed verlopen. ik heb weer 100% zicht in beide ogen en zie ik t weer zitten
Paddington
08-11-2016 om 14:39
Jeetje
er is veel gebeurd MH.
Je hebt nu het besef over wat er wringt. Jij hebt jouw manier gevonden om erachter te komen met een beetje hulp van een therapeut en heel veel reacties hier.
Fijn om te lezen dat het met je ogen goed gaat. Dat hoofdstuk is in ieder geval af gesloten.
Maar nu. Wat ga jij doen. Dat je van deze man houdt zie ik duidelijk terug in dit draadje. Wat wil jij nu? Wil jij dit gevecht aan of neem je afscheid?
floor
08-11-2016 om 14:47
ik snap het niet zo goed
want ik lees eigenlijk niets anders dan in het begin...
Ik las daar in feite al jouw huidige conclusie, en volgens mij heb je die al best lang.
Ik zou de zaken eens gaan forceren, als ik jou was.
Want zoals het nu gaat, dat is echt voor niemand fijn.
Ik zou hem een voorstel doen, om te gaan samenwonen.
En dan hij bij jou in huis, of juist een nieuw huis voor jullie beiden.
Wil hij dat (nog) niet dan lijkt het me tijd voor een pauze. Want hier word je echt niet gelukkig van.
MH
08-11-2016 om 15:15
niet veel opties
ik heb al tijdens de vakantie aangegeven, vorige maand, dat ik niet in zijn huidige woning ga samen wonen en ook niet bij mij. Als we gaan samenwonen dat ik dat graag wil in een nieuwe woning.
Zijn reactie was hierop: dat hij niet weet of t kan qua financien, heeft hij niet uitgezocht, huurwoning wil hij niet, hij weet niet of hij iets anders kan kopen,
De vraag is Wanneer wil hij dat uitzoeken? en hij heeft nog beperkt tijd om te kopen gezien leeftijd
zolang zijn moeder niet in een verzorgingshuis is overgeheveld heeft hij als enig kind de zorg op zich en kan hij niet tijdelijk bij mij
zolang zijn zoon nog in het ouderlijk huis woont kan ik nog niet tijdelijk bij hem
een conclusie had ik bij start van t draadje nog niet...ik wist dat hij de boot afhield en dat ik de vinger niet op kon leggen wat t was en dat knaagde aan mij
Nu zijn de puzzelstukken in elkaar gevallen....de primaire relatie met zn zoon - ik ben erbij NAAST zijn zoon - ik voel mij niet als wederhelft gezien maar als vriendin/partner vrije tijd - de wijze waarop hij mij afhoudt "straffen en belonen" en de charmante kant en lieve woorden -
en intiem zit het ook niet echt snor nu met name van mijn kant omdat ik uit elkaar ben gegroeid en pijn voel, daardoor zie ik niet dat hij heel graag bij mij wil zijn, maar gaat wel mee naar de peut(ook zo dubbel)
we moeten de gevoelens uitspreken tegen elkaar en gedachten met elkaar delen is de opdracht van de peut...dus gaande weg zal de toekomstplannen ook ter sprake komen. ik kan wel van hem blijven houden, maar ik wil niet tot mn tachtigste latten en op afstand leven en dat weet hij ook. Dat was hij ook niet van plan zei hij ergens begin van dit jaar.
volgorde is volgens mij moeder - zoon - dan wij
moeder kan binnen twee weken en half jaar - zoon is een korte/lange termijn - wij lange termijn
MH
08-11-2016 om 15:26
bedanken
ik wil jullie allemaal bedanken voor het meedenken/analyseren/adviseren/
Bij sommige reacties heb ik het gevoel gehad dat de schrijfster mij niet zo graag mocht vanwege mijn reactie/denkwijze
ik zat in een defensieve modus bij start van dit draadje. Ik zocht hulp en geen kritiek vandaar. Als ik iemand tegen de zere been heb geschopt dan wil ik daarvoor mijn excuses aanbieden.
ik ben niet grenzeloos, ik heb alleen een grote rek en dat werkt soms in mijn eigen nadeel
Kandelaar4
28-01-2017 om 22:47
MH
Hoe is het nou?
Er is een hoop geschreven en je bent nog steeds geen prioriteit voor hem (tenminste... in november 2016 nog niet in ieder geval). Hoe gaat het nu en wat zijn je plannen?
MH
01-03-2017 om 10:34
Kandelaar4
lief dat je naar mij vraagt.Ik kwam niet meer op dit forum omdat ik mij zo hulpeloos/machteloos/veroordeelt voelde(net niet dom).
Sneeuwwitje is wakker uit haar droom!Maar woont nog in haar kasteeltje!
Plus punten:
zoon is afgestudeerd inmiddels. Moeder is naar verpleeghuis.
we communiceren steeds meer en ook over de dieper onderliggende themas. De scherpe kantjes zijn er nu van af. Partner staat nu open om naar zijn eigen gedrag te kijken en het gedrag van zijn (klein)kinderen naar mij
Spanningsvelden:
**spanning tussen stiefzoon/aanhang en mij speelt nog door
** lat relatie/invloed/praktische kant: wat afstand in de relatie en met ons doet besproken
**partner beschermt zoon nog steeds
**partner primaire relatie s nog steeds met zoon
**stiefzoon manipuleert vader nog steeds/isoleert mij van vader nog steeds/drukt nog steeds zijn gezinsrelatie door bij vader>>>>> dit kaart nu elke keer aan als zo iets zich voordoet....en dat zijn nogal wat momenten.
**stiefzoon wordt boos op vader als hij vader naar zijn sollicitatie status informeert. Vader mag zich er niet mee bemoeien. Vader financieert in zoon zijn onderhoud. Zoon doet geen poging om uitkering aan te vragen/of te solliciteren
** partner heeft gezondheidsklachten/stress/burnout
**t gesprek met de psycholoog hebben we gestopt omdat alles gezegd is wat ik moest zeggen. we konden niet verder bij haar. bovendien was zij geen relatie therapeute dat had ze ook al aangegeven in het begin. Partner doet oog geen moeite voor het vinden van een nieuwe therapeute en is nu niet meer zo happig om te gaan praten en ik
** partner geeft aan dat het tijd is dat zoon op zich zelf gaat wonen maar er zijn geen duidelijke afspraken hierover
De verbinding die IK jaren heb gevoeld voelt nu als verwijdering.
Ik dacht dat wij met elkaar verbonden waren, maar dat was gebaseerd op mijn gevoelens en met mijn kijk op de relatie. Nu pas zie ik in dat ik niet gelijkwaardig met hem in de relatie sta.
Ja wat wil ik?
ik wil soms de stekker uittrekken en ook weer niet.
Want er zit wel beweging bij hem.
En we hebben het nog steeds leuk samen
en twaalf of dertien jaar gooi je ook niet zomaar weg
Paddington
01-03-2017 om 10:43
Bedankt voor je uitgebreide update
Het lijkt mij een hele moeilijke situatie voor jou en ik wens je heel veel sterkte en wijsheid.
MH
01-03-2017 om 10:51
Aanvulling
Kleine aanvulling waarom ik zo lang heb liggen dromen.
Ik werd mij pas bewust van mn rol/positie toen mijn zoon niet meer meeging.
Eerst trokken de jongens met elkaar op en mijn partner en ik.
Toen mijn zoon wegviel ging ik de invloed van zijn zoon op zn vadrt inzien. De positie die hij innam. De rol die zoon innam en kreeg van zn vader. T voelde echt als twee tegen in
En dan komt t proces van stiefmoeder stief om de hoek kijken.
Dank je paddington. It's not easy for me --
tante Sidonia
27-03-2017 om 14:03
IK zie anders nog behoorlijk veel punten die spanning geven, terwijl mij nauwelijks duidelijk wordt wat er nu beter gaat.
Wat zijn de leuke dingen die je daar houden?
In welke zin loop je nog tegen de spanningspunten aan die tussen jou en het jongere stel aanwezig zijn; waarom is dat op jou gefixeerd?
Ben je er nog toe over gegaan om je vaker terug te trekken in je eigen plek en je partner te vragen meer daar te zijn?
MH
05-05-2017 om 09:05
Tante Sidonia
Wat er beter gaat
- dat we sneller onderliggende zaken op tafel leggen die zich voordoen.
- dat we beiden de zaken ter harte nemen en er aan werken individueel of bespreekbaar maken als het anderen aangaat
- ik heb losgelaten. Daardoor is de druk en spanning bij weg. Als iets mij niet bevalt dan hoort mn partner dat vrij direct of ik reageer sneller op zijn storend gedrag
- we houden nog van elkaar. Er is nog warmte genegenheid gezelligheid begrip, we vinden elkaar nog leuk en aantrekkelijk. We willen nog bij elkaar komen ondanks alle hectiek. Dat is de bindende factor. Ik zie ook de betrokkenheid in positieve zin veranderen. Hij kan nu zoon meer loslaten en dat is niet meer ten koste van onze tijd.
-Ik praat weinig met het stel omdat er bij mij een vertrouwen breuk is ontstaan en dat moet weer groeien dar weet mijn partner. In hun gezelschap voel ik mij niet meer op mn gemak of prettig.
- mn nieuwe baan heeft positieve invloed op mijn humeur,ik ga niet te veel hierop in, daardoor is er meer betrokkenheid van zijn kant.
Mijn gevoelswereld is veranderd. ...is niet meer zo dwangmatig of afdwingend of veeeleisend....ik ben duidelijker geworden. ,sneller in het benoemen van , sneller uitspreken van wat ik wel/niet wil .
Dat geeft mij rust.
tante Sidonia
05-05-2017 om 10:16
oke
Dat klinkt alsof je een hele ontwikkeling doorgemaakt hebt! Jullie eigenlijk. Fijn hoor!
MH
05-05-2017 om 20:19
En of
We een ontwikkeling hebben doorstaan tante sidonia.....we hebben allebei op een aparte moment tegen elkaar gezeg dan trek je toch de stekker eruit.
Maar we wilden beiden niet stoppen. Wij zagen het allebei als een fase. Na zeven vette jaren kwamen zeven magere jaren en die moesten we ook overbruggen vonden wij beiden.
Naar de psycholoog gaan heeft geholpen. Met vrienden erover praten heeft geholpen om die impasse te doorbreken. Voorbeelden van storend gedrag van zijn kinderen continu benoemen en aankaarten heeft de ogen van mijn partner geopend en is daardoor bewuster geworden van het gedrag van zijn (klein)kinderen naar mij.
Hij kijkt nu ook anders ,hoort de dingen nu op een andere manier dan voorheen. En treedt vaker op.
Dat geeft mij weer vertrouwen en de veiligheid die ik nodig heb. En hij ontvangt daardoor gezelligheid genegenheid toenadering van.mijn kant.
Was een ware hel....t verloopt nog niet vlekkeloos...maar iig er is weer een basis....
MH
28-07-2018 om 14:51
Update
Hierbij een update voor hen die zich mij nog kunnen herinneren of die het verhaal interessant vonden. .
Stiefzoon woont nog steeds thuis.
Contact met hem is niet echt verbetert.
Bemoeit zich nog steeds overal mee in onze zaken.
Partner stiefzoon doet pogingen om aardig te zijn tegen mij.
Zie of voel geen volledige acceptatie van mijn aanwezigheid, rol.
Bij partner zijn nog steeds veel dingen moeilijk mbt mijn aanwezigheid en mijn inbreng in zijn huis familie.
Treedt vaker op als er iets gebeurd.
Staat iets opener om lastige momenten aan te horen.
Heef zoon aangespoord om op zich zelf te gaan wonen omdat hij ook zelf plannen heeft met mij.
Ziet in en accepteert nu wel dat er vervelende momenten zijn.
Ik: hou mij afzijdig en op afstand mbt zijn familie.
Kaart vaker aan wat ik storend vind.
Houd dingen af om met families te doen.
Lijd weer meer mijn eigen leven.
Linnet
29-07-2018 om 12:56
Leuk dat je een update geeft.
Allereerst, ik hoop dat je alleen meer een eigen leven *leidt* dan *lijdt*. Dat laatste klinkt dan weer zo zwaar .
Omdat je vrij feitelijk beschrijft hoe het nu gaat, kan ik niet precies afleiden wat je er zelf van vindt. Ik hoop dat het voor jou beter voelt dat je nu meer je eigen leven leidt.
De vragen die bij mij opkomt als ik je update lees is:
- is het nu beter dan het was? (toen je dit draadje startte)
- ben je nu blij met je relatie zoals hij nu is / hoe het nu gaat? (oftewel: heeft je relatie echt toegevoegde waarde voor jou, geeft het jou vreugde)
- ben je gelukkig?
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.