vriendschap verbeteren of niet?
Misschien geen hele zware kwestie, maar ik wil hem hier graag voorleggen om te weten wat jullie ervan vinden. Ik heb een (goede) vriendin die ik al zo'n 25 jaar ken. Ik wil wel van een goede vriendin spreken omdat we al zo lang contact hebben en ook wel wat dingen ondernomen hebben, maar ik zou zeggen dat ik inmiddels vriendinnen heb ik die wat aardiger zijn. Er is iets waar ik me bij haar aan erger, namelijk dat ze altijd lijkt te willen 'winnen' ofzo, dat ze een concurrent in mij ziet. Ik denk dat dit komt door een laag zelfbeeld van haar, al of niet veroorzaakt doordat zij in kringen verkeert waar mensen veel succes hebben en zij minder geslaagd is. Ze is ook wel streng voor zichzelf. Bij vlagen is het erger dan op andere momenten en het is niet is waar ik met haar over kan praten. Aan de ene kant heeft ze het wel over mindere dingen die haar overkomen, maar echt erop ingaan dat lukt dus nooit (ze zegt bijvoorbeeld een aantal jaar geleden een depressie gehad te hebben, maar op dat moment liet ze er niets van blijken).
Momenteel heb ik er een beetje genoeg van. Ik mis een bepaalde verdiepingsslag in de vriendschap en zich kwetsbaar tonen daar doet ze dus niet aan. Voor dingen die niet lukken heeft ze altijd wel een reden dat het gaat zoals het gaat, ze zal nooit toegeven dat het niet lukt. Aan de andere kant lijkt ze me 'succesjes' van mijn kant niet te gunnen en doet bijvoorbeeld een fijne aankoop af als 'ja maar dat zou niks voor mij zijn'. De gesprekken gaan vooral over materialistische zaken en (succesvolle) vrienden en kennissen die ze hebben en ik heb een beetje het idee dat ze om verhalen interessanter te maken er soms wat bij verzint. Dat laatste vind ik echt superirritant trouwens.
Wat kan ik doen om dit bespreekbaar te maken?
Om te beginnen zou je jezelf de vraag dienen te stellen of je jezelf wel de juiste vraag stelt ("Wat kan ik doen om dit bespreekbaar te maken?"). Het is namelijk nog maar de vraag of de oplossing van jouw probleem kan worden gevonden in het bespreken ervan met je vriendin. Het valt nu juist te voorzien dat een dergelijk gesprek al snel een averechts effect zou sorteren ten aanzien van wat jij schrijft te beogen (een betering van de vriendschap). Wat jij haar te melden hebt, is immers weinig complimenteus van aard. Goede kans dat jouw verwijten aan haar adres - welbeschouwd toch eigenlijk wel een soort van karaktermoord - er slechts toe zullen leiden dat zij de deur die nu nog op een kier staat ferm achter zich zal sluiten en verdere omgang met jou staakt.
Misschien luidt de juiste vraag om je te stellen wel: hoe komt het dat iemand die ik als een vriendin beschouw zich onvoldoende veilig bij mij voelt om zich kwetsbaar(der) te kunnen opstellen? Mocht je naar eer en geweten haar alle ruimte hebben gelaten om het niveau van kleinburgerlijk gekeuvel te ontstijgen, dan zou ik zelf in alle vrijheid de conclusie trekken dat deze vriendschap niet 'je van dat' is.
Ik denk dat je waarneming goed kan kloppen, dat ze uit onzekerheid een houding aanneemt. Die jou irriteert, dus hoogstwaarschijnlijk is dat ook te merken in jouw reactie op haar. Misschien dat je, vanuit die irritatie, de behoefte hebt om háár weer op haar nummer te zetten. Even laten merken dat je haar wel door hebt, dat ze super-irritant is. Dat is dus een hele verkeerde dynamiek, waarin jullie je beide niet veilig kunnen voelen. Je hebt niet het idee dat zij jou het beste gunt. Er is zelfs afgunst. En een wedstrijd wie het beter voor elkaar heeft.
Wat wil je precies met dat gesprek? Want zoals het nu is, zal ze waarschijnlijk niet zomaar toegeven dat ze haar verhalen groter en mooier maakt, om interessanter over te komen. Vaak is dat ook zo subtiel dat het makkelijk te ontkennen is. Ze heeft dit kennelijk nodig, terwijl jij het liefst hebt dat ze zich zo kwetsbaar durft op te stellen, dat ze die façade laat vallen. Maar jullie vriendschap is een interactie en jij hebt alleen invloed op je eigen inbreng. Ik zou proberen zelf wat milder naar haar te kijken. Op die manier kom je hopelijk uit die verkeerde dynamiek. Het proberen waard, want 25 jaar is lang. Soms is het niet anders en is de koek op… maar als dat toch zo is (je stelt jezelf al de vraag: verbeteren of niet? – ofwel: stop ik er nog energie in of verbreek ik de vriendschap, vertaal ik dat goed?), dan kan het geen kwaad om te proberen naar jouw stuk in deze vriendschap te kijken.
"Het valt nu juist te voorzien dat een dergelijk gesprek al snel een averechts effect zou sorteren ten aanzien van wat jij schrijft te beogen (een betering van de vriendschap). Wat jij haar te melden hebt, is immers weinig complimenteus van aard."
Ja, dat is waar, daarom ook mijn vraag. Ik begrijp ook wel dat ik het niet op deze manier kan brengen. Ik weet niet waar de competitie vandaan komt (maar die is er eigenlijk al heel lang) en ik heb ook helemaal geen zin om me beter te voelen dan de ander binnen een vriendschap. Maar zij heeft zich dus wel eens beklaagd dat haar man een voorkeur heeft voor saaie vrienden terwijl zij graag vrienden heeft die iets 'interessants hebben'.
"Hoe komt het dat iemand die ik als een vriendin beschouw zich onvoldoende veilig bij mij voelt om zich kwetsbaar op te kunnen stellen?" En deze is ook waar, dat heb ik me zelf ook gevraagd, nadat ik mensen heb ontmoet met wie ik wel gevoelige dingen kan delen. Ik denk dat het mede komt doordat ik dat van huis uit niet heb geleerd en deze vriendin nog een beetje van vroeger is, dus dat zij uit de tijd komt dat ik nog geen moeilijke dingen besprak met anderen. Ik weet ook vrij zeker dat ze geen andere vriendschappen heeft bij wie ze zich wel kwetsbaarder opstelt (behalve in haar relatie misschien).
Leanne schreef op 23-08-2021 om 15:59:
Ik denk dat je waarneming goed kan kloppen, dat ze uit onzekerheid een houding aanneemt. Die jou irriteert, dus hoogstwaarschijnlijk is dat ook te merken in jouw reactie op haar. Misschien dat je, vanuit die irritatie, de behoefte hebt om háár weer op haar nummer te zetten. Even laten merken dat je haar wel door hebt, dat ze super-irritant is. Dat is dus een hele verkeerde dynamiek, waarin jullie je beide niet veilig kunnen voelen. Je hebt niet het idee dat zij jou het beste gunt. Er is zelfs afgunst. En een wedstrijd wie het beter voor elkaar heeft.
Wat wil je precies met dat gesprek? Want zoals het nu is, zal ze waarschijnlijk niet zomaar toegeven dat ze haar verhalen groter en mooier maakt, om interessanter over te komen. Vaak is dat ook zo subtiel dat het makkelijk te ontkennen is. Ze heeft dit kennelijk nodig, terwijl jij het liefst hebt dat ze zich zo kwetsbaar durft op te stellen, dat ze die façade laat vallen. Maar jullie vriendschap is een interactie en jij hebt alleen invloed op je eigen inbreng. Ik zou proberen zelf wat milder naar haar te kijken. Op die manier kom je hopelijk uit die verkeerde dynamiek. Het proberen waard, want 25 jaar is lang. Soms is het niet anders en is de koek op… maar als dat toch zo is (je stelt jezelf al de vraag: verbeteren of niet? – ofwel: stop ik er nog energie in of verbreek ik de vriendschap, vertaal ik dat goed?), dan kan het geen kwaad om te proberen naar jouw stuk in deze vriendschap te kijken.
Ja, dat is wel wat er gebeurt inderdaad!
Ik wil niet zozeer de vriendschap verbreken, dat zou ik erg jammer vinden, maar met mijn vraag bedoel ik meer of je dat patroon zou kunnen veranderen of dat je het beter kunt laten. Ik sta een beetje op het punt om het te benoemen (dat ik niet wil dat onze vriendschap een wedstrijd is), maar dat vind ik dus veel te eng en ik weet niet of het wel verstandig is....
Hoe vaak zie je haar of spreek je haar? Wie is degene die contact maakt. Is dat zo'n beetje om en om? Je kunt er voor kiezen om de vriendschap op een wat lager pitje te laten doorsudderen. Op zich ben ik liever eerlijk en houd ik niet zo van doorsudderen maar als je weet dat het moeilijk communiceren is met haar wat denk je dan te gaan verbeteren? En wat wil jij met deze vriendschap? Als je je "verplicht" voelt om haar af en toe te spreken( omdat je haar al zo lang kent) dan zou ik dat doen. Misschien iets samen ondernemen en houdt het kort. Als ze vaak komt en je het echt niet meer trekt dan zou ik eerlijk zeggen wat haar reacties met jou doen. Misschien heb je een goed gesprek. Misschien krijg je ruzie maar dan wordt het wel duidelijker. Sommige vriendschappen bloeden dood. Het is niet anders.
De vriendschap is wel zo'n beetje om en om en ik denk dat we elkaar zo ongeveer 1x per maand zien, misschien iets minder vaak. Normaal is het best wel gezellig en zitten we aardig op 1 lijn op veel gebieden, maar zij wil dus wel eens bazig zijn en laten merken dat ze dingen op orde heeft of interessante mensen in de kennissenkring heeft (wat ik helemaal niet zo boeiend vind).
Ik zou eigenlijk willen dat de band wat beter werd en ik voel me zeker niet 'verplicht'. Nu ik erover nadenk zou het kunnen dat ze zich momenteel mentaal niet zo goed voelt en in de vergelijkingsstand gaat en dat vind ik dus helemaal niet tof.
Jij duidt haar gedrag als in de vergelijkingsstand gaan. Het kan ook net iets anders zijn: op basis van de gedachte dat vriendschappen het beste gedijen op een basis van gelijkwaardigheid jezelf als gelijkwaardige gedragen; (juist) ook wanneer je als ongelijkwaardige dreigt te worden behandeld naar aanleiding van vermeend falen.
Ik denk dat in deze situatie de feedback regels heel veel duidelijk zouden kunnen maken. "ik heb de indruk dat je dat en dat verzonnen hebt en dat vind ik niet fijn want dan voel ik me zusenzo". In de praktijk is dit waarschijnlijk heel lastig, maar het is wel de manier om duidelijk te maken wat haar gedrag met jou doet.
Als ik het goed heb begrepen is het probleem van het mogelijk aandikken van verhalen slechts bijzaak; terwijl de hoofdzaak is dat de vriendschap te lijden heeft onder het wedstrijdelement dat nu eenmaal gepaard gaat aan 'het vrije spel der maatschappelijke krachten'. Troelahoep zou liever willen dat hun vriendschap gevrijwaard zou zijn van dergelijke invloeden.
Het lijkt me een begrijpelijk en loffelijk streven dat vooral kans van slagen heeft wanneer zij/hij het zèlf in praktijk brengt. En dat begint natuurlijk met begrip en respect voor het gedrag van de vriendin. Slechts weinigen staan te popelen om hun eigen 'falen' nadrukkelijk onder het voetlicht te brengen. Betreft het redelijke verwachting of zelfs eis binnen een langdurige vriendschap? Ik betwijfel het.
Mijn advies is om geen directe feedback te geven. Ook niet in de vorm van zgn ik-boodschappen, want vaak komen die neer op verkapte verwijten. Ik zou in elk geval totaal dichtklappen als ik een opmerking als in bovenstaande posting naar mijn hoofd zou krijgen. Iemand die een muur om zich heen bouwt, heeft vermoedelijk in het verleden behoorlijke butsen opgelopen. Dat heeft niets met zich veilig voelen bij jou als persoon te maken. Bij iemand met een ondermijnd zelfvertrouwen kan zelfs de mildste vorm van kritiek hard aankomen, zeker als het mentaal niet helemaal jofel gaat. Ondanks haar mindere kanten hecht je nog genoeg waarde aan de vriendschap om er in te willen investeren. Een gedeeld verleden van 25 jaar is niet niks. Is het niet een idee om de gesprekken subtiel om te buigen als ze richting interessantdoenerij opgaan naar iets wat jullie bindt? Gemeenschappelijke interesses, gevoel voor humor, ik noem maar wat. Ik denk dat het meer kwaad dan goed doet om in haar psyche te gaan zitten wroeten.
elledoris schreef op 23-08-2021 om 18:11:
Ik denk dat in deze situatie de feedback regels heel veel duidelijk zouden kunnen maken. "ik heb de indruk dat je dat en dat verzonnen hebt en dat vind ik niet fijn want dan voel ik me zusenzo". In de praktijk is dit waarschijnlijk heel lastig, maar het is wel de manier om duidelijk te maken wat haar gedrag met jou doet.
En dan? Dan ga je weer vrolijk op de oude voet verder? Dit lijkt op een ik-boodschap, maar is het niet. Dit is echt een verdachtmaking en een snoeihard verwijt. Dit soort managementachtige technieken moet je niet in vriendschappen toepassen,pardon uitrollen. Communicatiestoornissen in de persoonlijke sfeer moet je echt anders aanvliegen dan op het werk.
RodeKrullenbol schreef op 23-08-2021 om 18:29:
Als ik het goed heb begrepen is het probleem van het mogelijk aandikken van verhalen slechts bijzaak; terwijl de hoofdzaak is dat de vriendschap te lijden heeft onder het wedstrijdelement dat nu eenmaal gepaard gaat aan 'het vrije spel der maatschappelijke krachten'. Troelahoep zou liever willen dat hun vriendschap gevrijwaard zou zijn van dergelijke invloeden.
Correct.
"Betreft het redelijke verwachting of zelfs eis binnen een langdurige vriendschap? Ik betwijfel het."
Wat bedoel je hiermee?
kenfan schreef op 23-08-2021 om 18:52:
[..]
En dan? Dan ga je weer vrolijk op de oude voet verder? Dit lijkt op een ik-boodschap, maar is het niet. Dit is echt een verdachtmaking en een snoeihard verwijt. Dit soort managementachtige technieken moet je niet in vriendschappen toepassen,pardon uitrollen. Communicatiestoornissen in de persoonlijke sfeer moet je echt anders aanvliegen dan op het werk.
Ja poeh..... dat zou ik wel graag willen, maar dat vind ik dus supereng omdat ik bang ben dat het niet in goede aarde valt. Waarschijnlijk is het al zo, zoals Leanne opmerkt, dat ze van mijn gezicht kan aflezen wat ik ervan vind (dat hoor ik vaker van mensen).
kenfan schreef op 23-08-2021 om 18:43:
Mijn advies is om geen directe feedback te geven. Ook niet in de vorm van zgn ik-boodschappen, want vaak komen die neer op verkapte verwijten. Ik zou in elk geval totaal dichtklappen als ik een opmerking als in bovenstaande posting naar mijn hoofd zou krijgen. Iemand die een muur om zich heen bouwt, heeft vermoedelijk in het verleden behoorlijke butsen opgelopen. Dat heeft niets met zich veilig voelen bij jou als persoon te maken. Bij iemand met een ondermijnd zelfvertrouwen kan zelfs de mildste vorm van kritiek hard aankomen, zeker als het mentaal niet helemaal jofel gaat. Ondanks haar mindere kanten hecht je nog genoeg waarde aan de vriendschap om er in te willen investeren. Een gedeeld verleden van 25 jaar is niet niks. Is het niet een idee om de gesprekken subtiel om te buigen als ze richting interessantdoenerij opgaan naar iets wat jullie bindt? Gemeenschappelijke interesses, gevoel voor humor, ik noem maar wat. Ik denk dat het meer kwaad dan goed doet om in haar psyche te gaan zitten wroeten.
Hm.... dat is waar. Ze beschouwt inderdaad gauw iets als kritiek. Grapjes moeten ook niet te persoonlijk zijn bij haar. Waar ik bij sommige mensen nog wel eens een grapje maak en erna vraag "dat mocht ik wel zeggen toch?" durf ik dat bij haar niet zo goed aan. Ik ben ook bang dat als ik ga vertellen hoe ik denk dat het zit dat ik dan een potje superieur ga zitten wezen.
Stel jij je wel eens kwetsbaar op bij haar?
