Vriendinnen

Vergeten?

Is ze niet gewoon vergeten om je persoonlijk te vragen? Dat heb ik altijd, ik heb de buurvrouw weleens drie keer uitgenodigd, omdat ik bang was, dat ik haar vergat uit te nodigen.
Ik zou het niet zo zwaar opnemen.
Ik heb een vriendin, die liever haar verjaardag een paar keer viert. Dan komt haar familie 's avonds op de koffie en dan gaan wij een paar dagen later lekker uit eten samen. Kunnen we ten minste rustig bijpraten. Zij houdt niet van drukte.
Ik hou zelf helemaal niet van verjaardagen, vier het alleen maar om de kinderen een plezier te doen. Ik laat iedereen altijd op de dag zelf komen. Dat is echt met de gedachte: dan ben ik er maar weer vanaf, even door de zure appel heenbijten.

Gewoon gaan

Je komt er vast wel achter of ze je echt vergeten is uit te nodigen, of dat ze nu alleen heeft gezegd dat je welkom bent omdat iemand haar er naar gevraagd had.

skik

Iedereen welkom

ik nodig nooit specifiek iemand uit. Zeg het wel eens tussen neus en lippen door : als je zin hebt kom je dan een borrel drinken. maar ik zeg dat niet tegen iedereen. Ik ga er van uit dat als ze zin hebben dat ze gewoon komen. Daar zijn het mijn vriendinnen voor. Ze weten dat ze altijd welkom zijn. Misschien heeft jouw vriendin dat ook op die manier bedoelt. ' Tuurlijk ben je welkem...dat hoef ik toch niet eens te zeggen' zoiets bedoel ik.

Bellen

Dit is wel vaag. En als het geen vage vriendin was, maar een goede zou ik er een telefoontje aan wagen. Zo weet je ook niet waar je aan toe bent. En zit je er toch mee.

Ik zou in ieder geval geen zin hebben in een toneelspelletje op haar verjaardag. Graag of niet!

Vervelend gevoel

Inderdaad,ik voel me er echt niet zo lekker mee.We kennen elkaar reeds jaren,zijn ook nog eens jaren collega's en ik wil er ook geen gedoe rond,maar mijn gevoel zit niet goed,daar ben ik eerlijk in.Toen mijn andere vriendin,die ook een collega is,informeerde naar de uitnodiging,wist ik even niet waar ik het had,was helemaal van slag.
Denk dat zij dit ook voelde en langs een omweg toch even aanhaalde of ze me niet was vergeten.Op dat moment voelde ik me gekwetst,want een vriendin waarmee je toch altijd een nauwe band hebt gehad,zomaar eventjes vergeten,lijkt me toch raar.
Of ze verwacht had dat ik zomaar zonder uitnodiging zou gaan,ik denk het niet,want dat is nog nooit gebeurt.Er werd op voorhand echt wel altijd wat gevraagd en bevestigd.Het ligt ook niet in mijn aard om zomaar ongevraagd ergens binnen te komen wandelen.
En ik had inderdaad geen zin om vriendelijk en lief te gaan lachen,terwijl ik niet eens zeker was of ik wel echt welkom was.
Ik zal het er zeker wel eens over hebben met de andere vriendin,omdat wij toch een andere band met elkaar hebben.

Rechtstreeks vragen?

Ik kan me voorstellen dat je van je stuk was toen je begreep dat je niet was uitgenodigd waar je dat wel verwachte. Kennelijk zit het voor je vriendin anders dan voor jou in de vriendschap, als de vergeten-optie er geen is.
Wat ik niet begrijp is dat je het niet rechtstreeks aan je vriendin vraagt. Dat is misschien wel spannend omdat je je kwetsbaar opstelt, maar je weet dan wel hoe en waaraan. Ik zou gewoon zeggen dat je verwacht had ook uitgenodigd te worden en vragen of je wat hebt gemist tussen jullie. Dat voorkomt speculaties en ongemakkelijke situaties tussen jullie.

Gewoon gaan

Ik hoef van mijn beste vriendinnen geen uitnodiging. Uitnodigingen doe je juist naar mensen die wat verder staan.

Ik zou dus gewoon gaan. Er zijn al teveel problemen in de wereld om over dit soort ongein moeilijk te gaan doen.

Verwacht...

De vriendschap met haar is ook wel anders dan met mijn andere vriendin.Maar meestal komt ze naar mij toe als er wat loos is en ze met vragen zit,omdat we goed met elkaar kunnen praten,maar misschien stopt het daar wel he.
Met de andere vriendin kan ik ook een goed gesprek voeren,maar we gaan losser met elkaar om,gaan samen op vakantie,op uitstap,komen samen met de feestdagen enz...
Heel zelden doen we met z'n drietjes wat en toch zijn we een trio die het goed met elkaar kan vinden.
Ik moet wel zeggen dat ik het gevoel heb dat het contact met 'haar' wat minder intensief is geworden de laatste tijd.Ze heeft het altijd zo druk met kinderen en werk en ik begrijp dat best hoor,maar het is zo spijtig dat we niet eens meer de moeite doen om elkaar te blijven waarderen.
Ik heb het ook druk,maar wil wel de energie opbrengen om onze vriendschap in leven te houden...

Druk

Je zegt dat je vriendin druk is met gezin en werk. Jij zelf niet? Het kan misschien dat je vriendin in een andere fase zit dan jij. Als haar tijd en energie worden opgeslokt door werk en gezin wil dat niet zeggen dat ze de vriendschap met jou niet waardeert. Soms is het lastig om je werk, druk gezin en dagelijkse beslommeringen te combineren met vriendschappen. Misschien heeft ze je eigenlijk heel hard nodig.
Ik zou de telefoon pakken en het vragen. "Zeg lieve meid, vind je het gezellig als ik op je verjaardag kom?" Zeker moet je elkaar blijven waarderen, tijd steken in een vriendschap, maar misschien lukt haar dit even niet? Als ze geen zin meer heeft in de vriendschap heb jij er recht op om daar de reden van te weten en dit uit te praten. Als er toch een einde komt aan de vriendschap is dat jammer maar dan weet je waar je aan toe bent.
Ik had ook een vriendin die met al haar problemen bij mij kwam. Na vele gesprekken, veel steun van mij, verwaterde de vriendschap. Ik wist gewoon teveel over haar, ze wilde er niet meer mee geconfronteerd worden. Al kwam ik niet meer terug op de "oude koeien", ze voelde zich toch niet meer op haar gemak. Ze had een nieuw, ander leven en ik paste daar niet meer in.

Niet met andere vriendin

Ik denk dat het het beste werkt als je die vriendin zelf vraagt wat er is/was. Niet via de andere vriendin. Hoe eng dat ook is hoor, dat snap ik best.

Dat denk ik ook

Je kunt het wel proberen te omzeilen, maar als het niet goed zit wordt en blijft het alleen maar ongemakkelijk. En als er niks aan de hand is, geef je haar tenminste een kans om de lucht te klaren.

Je zegt dat je het gevoel hebt dat er meer afstand is tussen jullie. Dat kun je best met haar bespreken, samen met je verbazing over het feit dat jullie andere vriendin wel is uitgenodigd en jij niet. Je kop in het zand steken en hopen dat het overwaait gaat je niet helpen....

Vragen...

en denken jullie dan dat vriendin eerlijk (en bot) zal zeggen: ja, ik heb niet zo'n zin meer om vriendinnen met jou te zijn, dus ik had je niet uitgenodigd.
Zou je dat zelf doen? of zou je dan toch een smoes verzinnen. Ik zou dat eerste zelf niet gauw doen denk ik, niet zo aardig.

Tussenweg karin*

Als mij zoiets gevraagd zou worden zou ik niet bot reageren en ook geen smoes verzinnen. Er is ook een tussenweg en dat is eerlijk zijn in wat er speelt. Natuurlijk is er kans dat de boodschap hard is, maar die kan gewoon met respect gebracht worden. Iemand die de moeite neemt me te vragen wat er speelt- of er iets speelt überhaupt- stuur ik niet met een smoes weg. Ik zou de moeite nemen eerlijk te zijn.

Bespreekbaar

Als vriendin een leuke goede vriendin is, en ze heeft ergens moeite mee, dan zal ze dat toch wel bespreekbaar maken als ze de vriendschap niet kwijt wilt.
Als ze geen vriendinnen meer wilt zijn kan het zijn dat ze niet eerlijk is , maar dan merk je dat toch wel aan haar gedrag. Ik zou het dan ook face to face bespreken. Weet je gelijk of de vriendschap idd wel een vriendschap is.

Moeilijk

Ik ga zeker en vast met haar hierover een gesprek proberen aan te gaan,maar ik wil me zeker niet aan haar opdringen.Het is ook niet de bedoeling dat ze zich gaat verplicht voelen om me erbij te nemen/houden.Ik weet dat ze het de laatste tijd wat moeilijk heeft.Ze heeft vele vrienden,maar tussen vrienden en vrienden zit nog een hemelsbreed verschil.Maar échte vrienden daar kan je mee praten over alles en nog wat,zoek je steun,luister je naar elkaar,ga je voor door het vuur enz...ik dacht dat wij zo'n vrienden waren.Kan zijn dat ik dit zelf een beetje verkeerd heb ingeschat.Het is allemaal nogal verwarrend momenteel.
Mijn gevoel bedriegt me niet vaak,meestal kan ik zoiets tamelijk goed aanvoelen.Het was ook niet de taak van onze andere vriendin om haar een tip te gegeven dat ze me waarschijnlijk was vergeten,alhoewel ik dit héél lief van haar vind natuurlijk.Het was in ieder geval toch een teken dat zij het ook wat vreemd vond.Vandaar dat ik het er met haar ook wel eens wil over hebben.
Als 'zij' minder energie wil gaan steken in vriendschappen omdat ze er zovele op na houdt,dan kan ik dat wel begrijpen,maar dan is het niet meer dan normaal dat je er ook eerlijk over bent en niet langs een toch wel kwetsende manier eromheen wil.Maak dan keuzes bij wie je wil bevriend blijven en kies de personen die je het nauwst aan't hart liggen.
Heb er gisteren de ganse dag en deel van de nacht zitten over piekeren.Ik voel me echt wel gekwetst,heb tot nu toe niet eens een 'dank u' gekregen voor het speciale kaartje en cadeautje.Het is toch een kleine moeite om een sms-je te sturen.

Jeetje

Wat een drama maak je ervan zeg. Eerlijk gezegd ben ik blij dat je mijn vriendin niet bent.

Als ik het druk heb dan kan er ook geen sms vanaf, en gelukkig heb ik een wat relaxtere band met mijn vriendinnen. Waar het om gaat is dat iemand voor je klaar staat als je hulp nodig hebt, dat maakt een vriendschap. Niet dat beleefde gedoe om maar niet op iemands tere zieltje te trappen. Doe ff normaal zeg!

Aan dc

Sorry,maar ik vraag ook niet of jij mijn vriendin wil zijn...
En ik verlang ook niet dat vriendinnen beleefd zijn en niet op mijn tere zieltje moeten trappen.Maar als jij echte vriendschap zou weten te waarderen,dan zou je er niet zo lichtzinnig overheen gaan misschien?
Het was gewoon het moment zelf en de manier waarop,waardoor ik me wat gekwetst voelde en dat is volgens mij heel normaal wanneer je echt om iemand geeft of mag daat ook al nieet meer de dag van vandaag?

Ik vind het over de top

Een echte vriendin vraagt zich niet af of die welkom is en gaat niet dagen lopen piekeren of het echt wel een vriendin is als je geen officiele uitnodiging krijgt.

Ik zou me gekwetst voelen als een echte vriendin zo moeilijk gaat lopen doen terwijl ze weet dat ik het harstikke druk heb.

Ik waardeer echte vriendschap, maar niet dat vreselijke invullen van andermans gedachtes en het slachtofferige. Het is niet alsof je haar om iets heel belangrijks gevraagd hebt, en ze je in de kou laat staan. Het gaat verdorie om een uitnodiging voor haar verjaardag!

Nou ja dc

Wel of niet worden uitgenodigd bij iemands verjaardag vind ik wel een graadmeter voor vriendschap eerlijk gezegd. Dus ik snap Roos best.

Ik vind je erg bot eigenlijk.

Chris

Maar

als de vriendin er net zo over denkt als ik, dan is er dus in feite niets aan de hand. Tenminste niet dat de jarige de vraagsteller niet meer als vriendin ziet. En daar gaat het toch om?

Misschien ben ik gewoon geen vrouw. Ik kan me namelijk echt niet voorstellen dat mannen dagen gaan lopen piekeren over zoiets.

Als

Klopt dc. Als de vriendin van Roos net zo'n type is als jij, zou Roos er heel goed vanuit kunnen gaan dat er geen boze opzet in het spel is. Maar dat weet Roos zelf het beste.

Chris

Dc & roos

Altijd al gedacht dat je een vent was
Dames als Roos zijn in mijn vriendinnenkring ook al lang en breed afgevallen en ik snap nu waarom; ik heb absoluut geen geduld voor dit soort gedoe. Roos pak de telefoon en bel die vriendin en help de kwestie de wereld uit. Het leven is veel te kort voor dit soort geneuzel.

Snap het

Roos schreef dat het voorheen wel zo was dat vriendin haar uitnodigde, en nu ineens niet. Jullie deden dat sowieso niet, dus verwachten anderen dat niet. Maar als het de gewoonte is dat ze uitnodigt, dan is het vreemd dat Roos ineens niet gevraagd is en een andere vriendin wel. Zelf zou ik denk ik al wel wat sneller actie hebben ondernomen en even gebeld hebben, of er soms iets is?
Het is alleen denk ik niet zo leuk om iets waar iemand echt een probleem mee heeft, afdoen als geneuzel, zou je zelf toch ook niet leuk vinden, als jij met iets zit wat jij als een probleem ervaart.

Merel

Je hebt gelijk hoor. Het is iets kleins dat nu heel groot wordt gemaakt, maar dat met één telefoontje (dagen geleden) weer in proporties terug had kunnen worden gebracht. Dat bedoelde ik met geneuzel. Ik hoop van harte dat Roos het weer snel tot iets kleins weet te maken: opbellen en vriendin langs de neus weg vragen hoe het zit. Maar dit is nu niet meer zo makkelijk omdat Roos er al dagen op zit te broeden.

Niet boos worden dc

"Het gaat verdorie om een uitnodiging voor haar verjaardag!"
Dat klinkt nogal 'boos' hoor.
Misschien snap je het niet goed of kan jij je niet goed inleven in de gevoelens van iemand anders,maar het is heus niet zo dat ik me wil opdringen aan mijn vrienden,verre van.Natuurlijk weet ik wel dat ze't druk heeft en daar wil ik echt wel rekening mee houden,geen probleem.
Alleen was ik van slag omdat het een jaarlijkse gewoonte was,dat de andere vriendin en ik langs gingen bij haar verjaardag en elke keer was dit op voorhand geregeld.We gingen nooit zomaar ongevraagd op bezoek.Misschien is dat bij jou wél zo,maar bij ons niet.Vandaar dat het dus zo vreemd was dat de ene wel en de andere niet was uitgenodigd.

Roos

Ik ben niet boos hoor. Ik hou van discussie, is verder niet persoonlijk

Ik snap dat het niet hetzelfde gaat als voorgaande jaren. Maar hebben jullie een contract in drievoud ondertekent over hoe het moet de komende jaren? Ga gewoon of pak de telefoon op. Als je niet welkom bent, dan wordt dat vanzelf duidelijk en weet je waar je staat. Hoef je niet je tijd te verdoen met piekeren.

Wat een gedoe

"Heb er gisteren de ganse dag en deel van de nacht zitten over piekeren.Ik voel me echt wel gekwetst,heb tot nu toe niet eens een 'dank u' gekregen voor het speciale kaartje en cadeautje.Het is toch een kleine moeite om een sms-je te sturen."

Kaartje en cadeautje? Ik begrijp dat de verjaardag al voorbij is? Je zit alles voor je vriendin in te vullen, je hebt alle redenen zelf bedacht waarom je niet op haar verjaardag bent uitgenodigd. Maar wat is nu de werkelijke reden?

Gut zeg

iemand vergeten uit te nodigen kan toch gewoon gebeuren.
Ik heb ook wel eens iemand die ik normaal alleen spreek op afspraak vergeten. Die belde 's middags op: "zeg, het is het weekend na je verjaardag, wil je nog een kadootje?" O ships vergeten uit te nodigen, zij op de fiets, wij allemaal blij.

Waarom?

Waarom zou ik alle redenen zelf bedenken om niet uitgenodigd te zijn op haar verjaardag?Daar gaat het toch helemaal niet om zeg!
Ik verplicht ook niemand om me uit te nodigen he.
De werkelijke reden is gewoon denk ik,omdat ze het met haar familie alleen wou vieren en wat vrienden betreft gewoon een keuze heeft gemaakt met wie ze de sterkste band heeft.Ik kon gewoon niet goed volgen,waarom ze me al de andere jaren wél had uitgenodigd en waarom nu niet.Dat gaf een vertekend beeld van onze vriendschap.Is dat dan zo moeilijk om te begrijpen?
Ik wil het laten rusten en de reden hierom is,omdat ik niet de indruk wil wekken dat ze zich verplicht moet gaan voelen om iets te doen waar ze niet helemaal zelf achterstaat.Daar zou ik me ook niet goed bij voelen.
Vriendschap mag geen verplichting worden.