Vriendin en haar scheiding...
Een goede vriendin van mij is deze lente bij haar man weggegaan. De relatie stelde al heel wat jaren niets meer voor, vriendin wou proberen te wachten tot haar jongste (nu net 15) het huis uit zou zijn, maar het is door allerlei redenen niet gelukt. Ze kon heel snel een woning krijgen en binnen 1 maand was ze weg bij haar man. Haar kinderen hadden moeite met de scheiding maar aan de andere kant zagen ze al jaren dat moeder heel erg ongelukkig was. De oudste zei zelf tegen moeder: Mam je moet bij pap weg, zo kan het niet verder.
Nu is vriendin ruim zes maanden verder en alweer verliefd. Een paar weken nadat ze bij haar man weg was kwam ze een oud vriendje van de middelbare school tegen. Als vanouds zijn ze weer hoteldebotel op elkaar. Het is leuk om haar zo te zien.
Alleen: haar vriend woon praktisch bij haar in, soms is hij een nachtje bij zijn hoogbejaarde vader maar de rest van de tijd woont hij bij mijn vriendin. Waardoor de oudste twee kinderen van mijn vriendin geen contact meer met haar willen, en haar jongste niet meer week op week af komt. Het gaat voor de kinderen 100 keer te snel. En eerlijk gezegd begrijp ik ze ook wel, het is gewoon moeilijk te bevatten.\
Verder maak ik me zorgen want ik geloof niet dat deze man het beste voor haar over heeft: het is een aardige kerel maar type "meerdere kinderen bij verschillende vrouwen" en hij komt terug uit een paar jaar buitenland, zonder werk en zonder huis. Het is ook wel heel erg toevallig dat hij zo verliefd wordt op een vrouw die toevallig net vrij is en een grote huis heeft.
Mijn vriendin is na heel wat jaren met haar ex weer gelukkig, ik ben echt blij voor haar maar ze pakt het helemaal verkeerd aan. Ze is haar kinderen aan het kwijtraken, en ze ziet het niet eens. Bovendien zie ik die man toch wel een beetje misbruik van haar maken. Weet iemand hoe ik wat verstand weer in haar hoofd kan brengen? Ik heb nog niet met haar gesproken daarover, heb zonet gehoord van het feit dat jongste kind niet meer komt. Volgende week ga ik met haar eten en wil ik het bespreken maar hoe...?
Ano
tja.....
ik denk dat je veel te veel verwacht van het gesprek. Je klinkt alsof je haar behoorlijk betuttelt en hoe fout het ook is wat zij doet, het is je vriendin: je kunt haar confronteren maar wel met respect met haar praten. Jij lijkt te verwachten dat zij haar vriend de deur uitzet omdat jij het zegt, maar zo zal het niet zijn!
Jouw reserves naar haar vriendje zijn ook linke soep. Houd er rekening mee dat ze verliefd is, dus geen kwaad over hem wil horen. beperk je dus tot feiten zonder oordeel over hem!
gewoon niet doen
Ze hoort van de kinderen dat ze niet willen komen. Ik zou me verder echt niet met haar keuzes gaan bemoeien. Het is haar leven.
Pas jouw mening geven
als ze er om vraagt. Eerder staat ze er niet voor open en geeft alleen maar het risico dat jullie ruzie krijgen.
Betuttelen niet
Bedankt voor de reacties. Ik snap dat het als betutteling overkomt. Ik weet eigenlijk nog steeds niet of ik het met haar echt ga bespreken, want inderdaad is het risico dat ze boos wordt. Ik vind het wek moeilijk want ik ken haar goed en haar jongste kind ook. Het doet pijn voor het kind die opeens de moeder kwijt is. Ik herken mijn vriendin ook niet meer: ze was altijd een super lieve moeder, en opeens is het alsof ze weer in de puberteit is en alles doet wat 20 jaar lang niet mocht of zo.
Ano
