Vriend gaat vreemd maar kun je s'nachts ook op sexdate?

meen je deze vraag serieus?

Natuurlijk kan hij 's nachts vreemdgaan. Met de buurvrouw desnoods.

Ik zou zeggen, na zoveel jaar ellende (je hebt toch al vaker gepost hierover?), trek de stekker eruit of stop met controleren.

gr Angela

vreemdgaan

Wie vreemd wil gaan kan altijd vreemd gaan, 24/7. Daar zijn 1001 manieren voor. Via internet, maar ook met een collega, een buur, of iemand die je net hebt ontmoet in de trein. En nog veel meer manieren.

Wie vreemd wil gaan vindt altijd wel een manier om dat te doen.

Een vreemdganger zal zelden toegeven dat hij of zij vreemd is gegaan.

Waarom slaapt je vriend op de bank?
Wat is de rol van die vriend van hem? Ken je hem? Waarom zou jouw vriend bij nacht en ontij bij die vriend zijn?

Ja heb idd eerder gepost

Ja heb idd eerder gepost en sta sinds 8/9 maanden ingeschreven voor huurwoning.
Hebben een zorgenkind met add/ pdd-nos(als het geen zwaardere vorm is)die nu 11 is en uiteraard met goede vriendin al gesproken die ook niet begrijpt hoe ik het volhoud.
Maar heb zelf vorige week diagnose Add gekregen (heb geen autisme).
Maar ik weet niet of zoon er ooit overheen komt als we uit elkaar zouden gaan en begrijp me niet verkeerd dat ik bij vriend blijf om deze rede.
Ook financieel is hij de kostwinner met eigen bedrijf enz.
En ben ook bij psychotherapeute bezig waar ik veel aan heb maar wildedit weer even kwijt omdat ik daar pas midden September weer naartoe ga!
Even over die vriend die voelt zich eenzaam en zit met zichzelf in de knoop omdat hij voor zijn homogevoelens is uitgekomen en vindt hij het fijn om hier te komen om erover te praten alleen gaat er dan weleens wat alcohol doorheen en is het laat en mag hij niet meer naar huis rijden!

Als je na een relatie van 20 jaar nog een geheime pincode of hoe noem je dat zo'n teken moet hebben dat zegt genoeg als je niet eens in z'n gsm mag/kunt kijken.

Even kort door de bocht,

Sorry, maar als jij add hebt en je zoon add/pds-nos, dan kan dit voor je vriend ook een energievretende gezinssituatie betekenen, terwijl hij ook nog een bedrijf moet runnen.
Hoe komt het dat de diagnose onlangs bekend werd? (Add= chaotisch, taken uitstellend en lage concentratie). Dat zijn geen ideale eigenschappen voor iemand die een huishouden runt en voor een kind met add/pds-nos zorgt.
Maar je vriend staat daar ook in, al 20 jaar.
Na je post #5, kan ik mij voorstellen dat je vriend een uitlaatklep nodig heeft. Dat hoeft niet meteen in de vorm van vreemd gaan te zijn. ( kan natuurlijk wel) Maar hij blijft wel al 20 jaar bij jou en jullie kind. Pleit dit ook niet een beetje voor hem?
Hij had ook jullie kunnen verlaten. Het gebeurd wel vaker dat een vader de stress thuis door de aanwezigheid van een zorgenkind niet kan handelen, zijn vrouw verlaat zodat ze het in haar eentje mag runnen.
Heb je wel eens gevraagd hoe hij het beleeft.

In deze economische tijd kunnen zaken als matige bedrijfsresultaten ook een rol spelen. Vaak genoeg verandert een kostwinnaar van gedrag als er een financiële onzekerheid bestaat. Vaak genoeg zegt een man dat hij moet overwerken, maar zit hij zijn zorgen te verdrinken in zijn bureaustoel of bij een vriend.
Jij denkt aan ontrouw, misschien spelen er andere zaken. Alleen willen sommige mannen wel eens te veel last hebben van eergevoel, om daarvoor uit te komen.
Het is op afstand moeilijk in te schatten wat je vriend beweegt nachten weg te blijven. Jij kan dat aan hem vragen.

wat goed van je!

dat je zulke stappen hebt gezet!
Dan kun je je ook gaan buigen over de vraag: trek je de stekker eruit en/of stop je met controleren.
Want speculeren waar hij vreemd zou kunnen gaan of niet heeft geen zin.
gr Angela

Dank je Angela

Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb al jaren het vermoeden dat ik ADD heb daar kies je zelf niet voor dat heb ik van mijn vader georven helaas!
Ik heb me nu pas laten testen want dokter zag 2 jaar terug geen meerwaarde van een diagnose en heb er toen verder niets meer aangedaan.
Nu heb ik binnenkort een afspraak over coaching plannen/organiseren en evt.medicatie.
Dat vreemdgaan is in 2010(einde zwangerschap van onze derde)begonnen want ik was met m'n zwangerschap bezig en met de kids enz.gaf hem geen aandacht noem maar op.
Ben hier kapot van geweest,ben altijd naïef geweest en ook een erg gevoelig persoon.
Geloof dat ik er nooit overheen ben gekomen,we zijn in relatietherapie geweest noem maar op.
Ik zeg dat hij juist veranderd is sinds hij een eigen bedrijf heeft,werkt met jongens die aan de rotzooi zitten
,gebruikt zelf xtc(verleden coke maar nu niet meer zegt ie maar zag vanmorgen nog een zakje in z'n portemonnee zitten of hij moet dat verkopen)vriend van ons hebben ze laatst coke gegeven (collega v vriend)want hij was dronken en kon niet meer recht lopen en ze dachten dan wordt dat wat rustiger,toen ben ik erg boos geworden.
Mijn vriend(40!)gaat vaak naar party's met van die hardstyle music nou 10 jaar terug was ie antidrug en hield net als ik van de 80/90's
Ik geloof niet dat ik dus nu mezelf de schuld ga geven dat het energievretend enz.is voor hemom het goed te praten voor hem want hij is 90gr veranderd zeggen ook zijn beste vrienden die hij hierdoor minder ziet want die willen niets met die troep te maken hebben......(ik snap wel dat het niet altijd makkelijk is maar dan moet hij vertrekken ik was 20 jaar geleden ook al zo!
En mijn liefde voor hem begint ook weg te ebben want we zijn uit elkaar aan het groeien hebben andere interesses noem maar op......zucht niet makkelijk met 3 kids want hij doet waar hij zelf zin in heeft omdat ik volgens mijn schoonmoeder alles maar goed vindt maar als ik bijv.het er niet mee eens ben dan gaat hij in de meeste gevallen toch!
En het dan raar vinden dat je vorig jaar een ex spreekt die weduwe is en lieve dingen tegen je gezegd en vraagt of je gelukkig bent(toen zei ik ja want ga natuurlijk niet zomaar m'n verhaal doen)enz.en die ik regelmatig op Facebook bezocht maar verder niks......
Ik denk niet dat zoiets zomaar gebeurd!

mede-verslaafd

Google eens op co-verslaving/codependency. Jouw man is verslaafd ergens aan, sex of andere dingen- ik weet het niet. Je bent er langzaam in gegroeid hem te controleren, betrappen enz. Deze bezigheid lijkt voor jou een verslaving geworden, een doel op zich. Je hele leven draait om je partner. Een eigen leven met ruimte voor eigen wensen en gevoelens heb je niet meer. Je bent helemaal met hem bezig: als een verslaafde.

Flanagan

Wat een ontzettend treurige post heb jij geschreven. 'Geen ideale eigenschappen'. Ik hoop dat ik eea verkeerder opvat dan jij bedoelt.

Vanuit een andere richting

Maria, ik probeerde na de info in #5 het vanuit een andere hoek te bekijken.
Als ik # 8 eerder hd gelezen had ik niet gereageerd.
Het lijkt mij gewoon moeilijker om voor een kind dat juist zo gebaad is aan een schema om een rustige omgeving te creeëren als moeder zelf volgens de omschrijving van add minder geconcentreerd handelt.
Als ik de adviezen van ouders met zorgenkinderen op het autistische vlak lees, komt het vaak op structuur neer als prikkelverlagend.
Ik zeg niet dat iemand met een diagnose niet ongeschikt is voor het moederschap, ik geef aan dat ik geloof dat het de situatie bemoeilijkt. Ik wil niemand beledigen. Maar ik geef toe, eigen ervaring met add in het gezin heb ik ook niet.

Het relaas van Anoniempje wordt steed complexer, drie kinderen en dan die drugs. ik hoop dat ze niet haar postcode heeft ingevoerd bij het inloggen omdat door het cookies beleid op OOL de centra voor jeugd ook kunnen meelezen.

flanagan

ik vind dat je het niet eens moet dénken, "Ik zeg niet dat iemand met een diagnose niet ongeschikt is voor het moederschap, ik geef aan dat ik geloof dat het de situatie bemoeilijkt".
Ja natuurlijk is het ingewikkelder maar dat zegt toch helemaal niets over 'geschiktheid' van moeder of vader?
gr Angela

Excuus

Uitgaande van de info van TS, ( ik heb geen oude draadjes erop nageslagen) probeerde ik TS te wijzen op een andere verklaring. Door de situatie vanuit de vriend en vader van de kind( eren) te benoemen.
Als je vast zit, in je relatie, wil je wel eens blind zijn voor de beleving van de ander.

Ik had de zin ' Maar je vriend staat daar ook in, al 20 jaar' niet op de volgende regel moeten plaatsen. Het volgende deel in dat verhaal sloot aan bij die inleiding over het zorgen voor haar kind.

Maar terecht, ik ken anoniempje niet. Dus mijn excuus voor de woorden geen ideale eigenschappen.

Weet dat ik zelf een keuze moet maken maar

Weet dat ik zelf een keuze moet maken en er jaren ongelukkig bij blijven zitten,doe ik ook zelf.
Sinds een half jaar is hij van Provider veranderd en heeft nu 2 nummers,die heb ik wel beide maar het ene nr kan ik appen maar niet bellen en het andere andersom ,hij zegt dat had ik allang over moeten zetten moet ik nog voor bellen....
Psychotherapeute waar ik ga praten probeert me nu ook te leren om me meer aan mezelf te laten denken
en ik moet proberen geen moeite meer te doen om hem te controleren maar dat valt niet mee
ben er stiekem nog teveel mee bezig!
Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal even heb kunnen doen.....

Ehh, hier bijna 30 jaar samen

maar dat we samen zijn betekent toch niet dat we geen individuen zijn? Mijn partner heeft gewoon zijn eigen computer met wachtwoord en zijn eigen telefoon met zijn eigen pincode erop. Daar hoef ik helemaal niet in, in die telefoon van hem, dat wil ik niet eens. Is van hem. En daar zoek ik ook helemaal niets achter.

Dat je vriend nu een andere muzieksmaak heeft is zijn eigen zaak. Drugs en dergelijke zou ik met hem bespreken, lijkt me heilloos, maar is ook weer zijn eigen verantwoordelijkheid, zolang de kinderen en jij er niet thuis mee geconfronteerd worden.

Ik sluit me een beetje aan bij nonono die aangeeft dat het controleren van je partner jouw verslaving/obsessie is geworden.

Ik heb een tip: communicatie. Als je uit elkaar groeit en je wilt hem niet kwijt is er een simpele oplossing, althans een simpele manier om te proberen er wat aan te doen: spreek eens samen wat af. Neem 1x per week een oppas en ga die avond samen uit.

Niet om je aan te vallen hoor, anoniempje, maar probeer niet in de slachtoffervalkuil te vallen en zie hem niet als tegenstander. Inderdaad wat Flanagan schrijft, hij is al 20 jaar en 3 kinderen bij je. Dat jij een ADD diagnose hebt gekregen, ja die krijg je niet zomaar. Ik ken een hele lieve jongen met ADD, maar het is niet makkelijk met hem.

Ik begrijp Flanagan's postings ook heel goed en ik lees er helemaal niets negatiefs in. Flanagan houdt je een beetje een spiegel voor en probeert je te laten inzien dat je partner misschien om een heel andere reden weg is.

NOgmaals: dé tip: communicatie. Praat erover. Zie het niet als een oorlog waarin je jezelf in moet graven en waarin alles een andere betekenis zou kunnen hebben.

Sterkte want ik weet zelf ook, een trosje kinderen opvoeden is af en toe behoorlijk zwaar, zeker als je een kind met een labeltje hebt, en in jouw geval zelf ook nog extra belasting meetorst.

dat is ergens logisch

Als je partner meerdere malen vreemd is gegaan, dat je dan een patroon van wantrouwen en controleren ontwikkelt.
Door het nu de controleverslaving van TS te noemen, gaan we eigenlijk voorbij aan de oorzaak: het patroon van vreemdgaan in verleden en waarschijnlijk heden.

Het is TS al vaker geadviseerd om haar zaken op orde te stellen zodat ze de relatie kan verlaten. Ik snap heel goed dat ze daar lang over doet, je loopt niet zomaar weg, ik heb er zelf ook jaren over gedaan. Ik hoop wel dat ze ooit zover komt, puur omdat ze beter verdient dan dit. Nu met een diagnose erbij is het misschien handig dit eens met een professional te bespreken.