vreemdgaan in de relatie overleven
Hallo,
Ik ben nieuw op dit forum en volg al een tijdje deze rubriek en dan met name de onderwerpen over ontrouw in de relatie.
Helaas heb ik eind vorig jaar ook te maken gehad met ontrouw in mijn relatie, mijn man bleek al maanden een affaire te hebben met een klant van hem.
Ik ben erachter gekomen via anderen, ik heb zelf nooit wat door gehad, mijn man was soms wel wat afwezig en stil maar dat kwam wel vaker voor en ik dacht dat het door een hoge werkdruk kwam.
Bleek dus dat hij toen vreselijk met zijn gevoelens overhoop lag.
Hij was ook nog steeds aanhankelijk naar mij toe en we waren ook nog steeds intiem samen.
Toen het uitkwam brak de hel bij ons los maar hebben we samen besloten om onze relatie nog een kans te geven en in relatietherapie te gaan.
We hebben ontzettend hard moeten werken, met veel ups en downs, pittige en confronterende gesprekken en vooral veel pijn, woede en verdriet moeten verdragen en verwerken maar we zijn nu door het ergste heen en kunnen zeggen dat onze relatie gegroeid is.
We staan dichter bij elkaar, praten meer en intiemer,het voelt gewoon weer fijn samen.
Toch knaagt bij mij nog af en toe flink het vertrouwen want ik had het gewoon nooit achter mijn man gezocht.
We hadden ook niet een slechte relatie, hadden het wel goed samen.
Door de therapie zijn we erachter gekomen hoe het heeft kunnen gebeuren en wat er mis was in onze relatie.
We hebben samen met onze therapeut de hele relatie op de schop genomen en het is nu meer in balans en gelijkwaardig.
Waar ik alleen nog wel veel moeite mee heb is dat ik de vrouw waar mijn man mee vreemdging bij ons in de buurt woont en ik haar dus nog regelmatig zie.
Ze negeert mij volkomen maar ik kom haar vaak in de auto tegen bij de school waar ons zoontje heengaat.
Zij heeft daar in principe niets te zoeken want haar kind zit op een andere school in een ander dorp.
Ik vind het gewoon erg vervelend om iedere keer met haar geconfronteerd te worden doordat ze voorbij komt rijden.
Mijn man zegt dat ze waarschijnlijk daar in de buurt is gaan wonen omdat zij en haar man uit elkaar zijn gegaan toen het uitkwam.
Toch zie ik haar auto bijna altijd bij haar oude woning staan, ik moet daar namelijk langs als ik naar mijn werk ga.
Het klinkt inderdaad aannemelijk dat ze daar een woning heeft gekregen maar toch krijg ik altijd een onbestemd gevoel als ik haar weer tegenkom in die buurt als ik onze zoon naar school toe breng.
Zal dit nog slijten of kan ik er ook iets aan doen zodat ik me prettiger voel als ik haar zie.
Man zegt dat ze absoluut nooit meer tussen ons in komt te staan en hij een grote fout heeft begaan maar dat de relatie tussen ons nu beter is dan ooit en ik haar niet meer als bedreiging hoef te zien.
Helaas lukt dat me nog niet, de tijd heelt veel maar nog niet alle wonden.
als dat echt zoń punt is...
Waarom? Je man heeft haar losgelaten. Je hebt niets met haar te maken, je hebt met je man te maken. Zij heeft jou geen trouwbelofte gegeven die ze gebroken heeft, toch?
Ik zou het echt loslaten enniet zo op haar letten. negeer haar net als zij jou. Prima keus.
je kunt er toch niets aan veranderen!
Werk
Misschien werkt ze in die buurt of woont haar ex daar en zijn het de dagen van co-ouderschap die er voor zorgen dat ze in de buurt van de school rijdt.
tijd!
Lastig natuurlijk 'moet' je het loslaten maar hoe doe je dat?
Bij mij is het (uitkomen van het) bedrog inmiddels bijna 2 jaar geleden en hoewel ik weet dat we er goed uitgekomen zijn (het besef wat we konden verliezen heeft onze relatie denk ik beter gemaakt) is er wel iets permanent stuk gemaakt. Ik ben een stuk van mijn vertrouwen in de mensheid kwijt geraakt. Misschien ook niet gek dat als je er achter komt dat de persoon die je het meeste vertrouwt je zo kan beduvelen je je ineens realiseert dat iedereen dat kan.
En ik snap heel goed dat het zien van 'die vrouw' wat met je doet. Ze herinnert je aan een donkere periode in je leven. Wordt dat minder? Ik kan alleen voor mijzelf praten en ja het slijt,maar wel heel langzaam.
Kan je iets doen om het loslaten makkelijker te maken? Geen idee. Bij mij heeft het geholpen om 'haar' juist aan te spreken en het gesprek aan te gaan. Maar geen idee of jij daar wat aan hebt.
eens met ennah
Stap op haar af en klaar de lucht. Zeg ook gewoon dat je het moeilijk vindt maar dat jij blij bent dat het goed gaat met man en jezelf. Dat je erop vertrouwt dat zij dit jouw man ook gunt en dat ze hem dus uit de weg zal (blijven) gaan.
gesprek aan gaan of niet
Bedankt voor de reacties.
Loslaten is erg moeilijk, als jezelf eens in een situatie hebt gezeten dat je bedrogen bent dan weet je hoe vreselijk pijnlijk het kan zijn om (steeds) met de andere persoon van het vreemdgaan te worden geconfronteerd...
En ik weet dat ze daar in de buurt niet werkt.
Vanochtend kwam ik haar weer tegen in de auto, zij richting de school, ik er weer weg.
Mijn zoontje was zijn rugtas vergeten dus moest ik terug.
Had zij ook net de auto gekeerd en reed ze terug, kwamen we elkaar weer tegen.
Toeval of niet? Ik krijg er een rotgevoel van.
Soms heb ik het gevoel dat ze me bewust op zoekt en even wil zien maar ik zie daar de nut niet van in.
Ik heb al met mijn partner erover gehad om met haar te gaan praten maar hij ziet daar niet echt het nut van in, vooral omdat het maanden later is.
Hij denkt dat het mij meer slecht dan goeds gaat doen omdat je de wond weer open haalt.
Hij is niet bang dat zij met nieuwe informatie aan komt die ik niet weet want hij zegt mij alles verteld te hebben en er geen geheimen meer zijn.
Ik zie zelf ook meer nadelen dan voordelen in het aangaan van een gesprek met haar dus zal ik het moeten verdragen en accepteren dat het nu zo is.
dubio
Heb ook fantasieen over contact met dame in kwestie die mijn man heeft 'afgeleid'.
Wat zou jij met haar willen bepraten?
Gaat het om een klein gesprek zodat het mysterie er af is en de spanning uit de lucht?
Of wil je weten wat haar beweegredenen waren?
Wil je haar vragen wat ze uberhaupt nog in de buurt doet?
Natuurlijk wil je af van die steek in je maag, elke keer als je haar ziet.
Geen idee of het zo is , maar wellicht waart zij in je buurt rond om ook een gesprek aan te gaan, maar laat ze het initiatief bij jou?
Je zou ook alles op papier kunnen zetten en het in eerste instantie van je af kunnen schrijven (doet mij veel goed).
Ik ben al 2 keer een (veels te lange) mail aan dame in kwestie begonnen en heb mijn man deze in eerste instantie voorgelezen.
Eigenlijk waren deze mails ook voor zijn oren bedoeld.
Hierbij heb ik het dan ook gelaten, ik heb ze nooit verstuurd.
Maar het luchtte wel op!
Dame woont in andere provincie, nooit gezien.
Maar jij wordt elke dag met haar geconfronteerd, moeilijk.
Ik heb ook de neiging om alles te willen 'opruimen' uit mijn hoofd en het 'een plekje' geven, maar hoe doe je dat na zoiets?
Ik wil ook geen wrok of negatieve gevoelens ten opzichte van iemand (die ik weliswaar niet ken) houden. Zo ben ik niet.
Het zal ook een kwestie van tijd zijn.
Bij mij gaan de scherpe kantjes er ook af.
Alleen als ik met de maandelijkse hormonen zit kan het weer dagenlang snoeihard terugkomen. Maar goede dagen zijn er inmiddels ook in overvloed. Maar o, o, o wat gaat dat langzaam!
Ik kwam er oktober vorig jaar achter.
Sterkte!
nog even
Er is wat te zeggen over 'niet weer de wond openhalen', die termen zijn bij ons ook de revue gepasseerd, maar JIJ moet alle tijd en mogelijkheden benutten om van je pijn af te komen.
Van dingen verdringen en wegstoppen word je ook geen blijer mens.
Dat is mijn ervaring in dit verhaal.
Alles heeft zoveel tijd nodig om in te dalen en dan kan het zijn dat jij je iets bedenkt wat jou zou kunnen helpen met de verwerking, maar wat voor een ander weer mosterd na de maaltijd zou kunnen zijn.
Het gaat om jou!
Ben benieuwd!
Slijten
Ik kende iemand de ik wel kon schieten maar na verloop van tijd ( paar jaar) zwakte dat af. Als ik haar in die tijd op straat tegen kwam, bleef ik haar aankijken en zag ik een vrouw die haar hoofd afwendde want ze wist heel goed dat ze fout zat. Ik merkte dat vanaf het moment dat ik zag dat de ander zich ongemakkelijk voelde, het verwerken en loslaten gemakkelijker werd, omdat je niet meer bang bent voor herhaling.
Tip; ga niet in gesprek maar blijf haar koel en recht in het gezicht aankijken tot zij zich afwendt.
Misschien verkiest zij uiteindelijk zelf voor een andere route.
Na verloop van tijd slijt je aandacht voor haar.
Ps (ot)
Er bestaan meerdere redenen om moeite te hebben met een bepaald persoon die je geluk en gezin zo onderuit haalde. De brutaliteit zegt veel over die ander.
