vreemd communicatieprobleem

Tja

Wellicht een madonna-hoer complex in een of andere vorm. Hij wil graag een hete vrouw in bed, maar heeft ook een ideaalbeeld in zijn hoofd voor zijn partner die juist heel deugdzaam moet zijn. Als jij dan aangeeft seks te willen dan schrikt hem dat af.
Dat is mijn beste gok.

Mark

Ja okay, dat zou kunnen. Maar heb je enig idee wat ik er meer kan, anders dan afwachten?

planning

Ja daar zit wel iets, over onder druk presteren. Van mij hoeft ie niet te presteren overigens, kan natuurlijk in zijn hoofd zitten van wel.
Maar planning? Ik weet niet, het is van mij niet gepland, ik heb spontaan zin. Maar ik kan niet het initiatief daartoe nemen lijkt het.
Ja ik heb al heel veel geprobeerd erover te praten en ik stuit op een muur. Hij zegt gewoon 'ik weet niet wat het is' en klapt dan helemaal dicht. En dat dichtklappen is bijna nog naarder dan het geen initiatief kunnen nemen geworden. Dus je zou zeggen: 'laat het dan zitten". Maar dat gaat zo in tegen wie ik als vrouw ben. Dan word ik een soort van kaltgestelt tot meneer zin heeft en dan moet ik beschikbaar zijn? Voelt heel naar

Communicatieprobleem

Als ik het goed lees noem je een paar dingen:
- hij mist subtiele signalen van jou
- hij wil niet praten over problemen waar emoties spelen
- hij gaat niet in op jouw wensen m.b.t. vrijen
- hij lijkt een probleem te hebben waar het plannen betreft.

Misschien sla ik de plank helemaal mis hoor, maar ik dacht bij het lezen van jouw verhaal: kan het zijn dat hij een gebrek aan inlevingsvermogen heeft?

Dus niet "snapt" dat jij behoefte hebt om te vrijen of het vrijen af te maken?

En niet begrijpt dat jij behoefte hebt om - als er op dat punt iets niet gaat zoals jij wilt/verwacht - daarover te praten?

Maar dat als hij wil vrijen, dat hij dan wel wil vrijen? (dus vrijen op zich wil hij wel en kan hij ook?)

Bovenstaand doet mij wel een beetje denken aan mijn man. Bij hem vermoed is asperger/autisme en kenmerk daarvan is dat ze een gebrek aan inlevingsvermogen hebben. Ze kunnen subtiele signalen (gezichtsuitdrukkingen en lichaamshouding of subtiele opmerkingen) vaak niet goed interpreteren.

Als ik bijv. verbaasd kijk (of verbaasd iets uitroep) zegt mijn man vaak "Je hoeft niet boos te zijn", maar dan ben ik helemaal niet boos.

Omdat ze zich in zijn algemeenheid niet goed in anderen kunnen inleven komen ze soms egoistisch over (met vrijen kan dan, maar ook op andere vlakken). Overigens: als ze slim zijn, kunnen ze soms juist wel inlevingsvermogen tonen. Dan is dat aangeleerd gedrag: weten dat inlevingsvermogen gewenst is, en het dus geleerd hebben dat soms wel te tonen (in gesprekken). Maar het komt dan niet zozeer uit henzelf.

Het heeft bij mij jaren aan communicatieproblemen (eindeloos geprobeerd gesprekken met hem over "moeilijke dingen" over emoties te voeren) gekost om uiteindelijk door een tip van een vriendin op het spoor van asperger/autisme gezet te worden. Ik wist daar niets van, dacht daar (dus) niet aan. Nu ben ik ervan overtuigd dat dat het is. Alle puzzelstukjes vallen op hun plek.

Maar misschien speelt dat bij jou helemaal niet, hoor, ik wil je ook niets aanpraten . Maar het zou zijn gedrag wel kunnen verklaren.

Nog een vraag: klapt hij vaker dicht als hij over "moeilijke dingen" met emoties (van jou of hem) moet praten of wordt hij soms juist boos om onbenullige dingen?

En ja hoor, hij is er weer

De virtuele diagnose .
Help, mijn man wil niet praten -> misschien is hij autist?
Help, mijn man wil niet seksen -> misschien is hij autist?
Help, mijn man wil niet koken -> misschien is hij autist?
Help, mijn man wil de hond niet uitlaten -> misschien...
Help, Nederland wordt overbevolkt met autisten.

Het grappige is, schijnbaar kregen vrouwen vroeger geregeld de stempel 'hysterisch' (alleen dan van de huisarts niet via een forum), nu zijn mannen en masse autistisch.... Zou onze maatschappij aan het veranderen zijn? De norm lijkt te verschuiven...

Onetrackpony

Je kunt er een lolletje van maken, je kunt het bagatelliseren. Of misschien bedoel je het serieus (die normverschuiving, misschien heb je wel gelijk daarin - of we weten meer, herkennen ook meer, dat kan het ook zijn).

Ik zeg niet dat het zo is, maar ik herken dingen in het verhaal van TS, waardoor ik denk dat het aan de orde zou kunnen zijn.

Iedereen "roept" zijn/haar gedachten bij de vraag van TS, en hopelijk heeft TS er wat aan.

Toen iemand mij over autisme tipte zei ik ook meteen "Nee joh, dat kan niet, mijn man heeft een goede baan, is hoogopgeleid en .... en ...".

Nu een paar jaar verder ben ik er van overtuigd dat autisme bij hem een rol speelt.

En ik kan alleen maar zeggen, dat het mij erg helpt om dit te weten (meer kennis over autisme) met hem om te gaan, nu ik weet hoe ik zijn gedrag kan interpreteren en weet wat helpt om hem beter/"normaler" te laten functioneren (maar het blijft moeilijk).

Als je beter met je partner kunt omgaan zonder labeltje autisme is het natuurlijk ook prima.

autistisch?

Ffzo: het beeld is toch net wat anders hoor.
Hij kan heel goed subtiele signalen van mij oppikken. Het is als ik een seksueel initiatief neem dat hij zowel signalen als directe verbale uitnodigingen opzij lijkt te schuiven. Hij kan doorgaans ook heel goed praten over emotionele problemen. Hij gaat wel in op seksuele wensen alleen niet op initiatief van mijn kant. Ik heb hierboven al uitgelegd dat het niet zozeer om planning gaat.

minder praten

Misschien moet je minder praten. Als mijn man mij zou zeggen: goh lichamelijk contact- lijkt me erg leuk, dan zou mijn libido wel gaan dalen (van het lachen, waarschijnlijk).
Zitten jullie wel eens 's avonds samen op de bank, kriebel je wel eens op zijn rug? Het hoeft niet met woorden. Je voelt je ook al snel afgewezen, vooral als hij niet op jouw avances in gaat.

En alle mannen hier op het forum zijn autistisch Ik vind het ook wel apart om het te pas en te onpas te roepen. Autisme is een ernstige stoornis en die wordt gesteld door een psychiater. Het spectrum is breed en bij veel mensen zijn wel wat kenmerken aanwezig, maar dan zijn het nog niet allemaal autisten.

Mijntje

Dat praten is niet omdat ik dat zo graag wil hoor. Daar zijn al die subtielere dingen die jij noemt al ruimschoots aan vooraf gegaan. Op het moment zelf maar ook binnen de relatie. In het begin verbaliseerde ik het nooit omdat ik daar zelf niet zo erg van houd.
Ik denk eigenlijk niet dat je kan inschatten of ik me snel afgewezen voel omdat je niet weet hoe vaak het gebeurd is (dat gaat eerder richting een paar honderd keer dan een tiental keer)

wat ik me dan afvraag

is waarom de boodschappen dan niet even uitgesteld kunnen worden, zijn ze zo belangrijk?
Hier ook weleens dat er iets tussenkomt (maar boodschappen??) en dan wordt soms beloofd het af te maken..en jee, soms gebeurt dat, maar vaker niet. Of hij heeft geen zin meer, of ik, of allebei, of het komt er gewoon niet van. Ik kan het mis hebben maar je klinkt nogal gespannen rond die sex, is voor mij een afknapper mbt sex. Een afspraak maken mbt sex is voor mij eigenlijk net als sex op dat moment zelf, het geeft hier geen garanties voor de toekomst...

Marga

Ik ga alleen maar uit van wat ik lees van mijn beeldscherm. Je mag alles verwerpen
Maar het klinkt idd wel nogal gespannen, wat ook kan komen omdat dit probleem al zo lang speelt, de zgn vicueuze cirkel. Is een sextherapeut iets? (ik weet niet of je je man zover kan krijgen, lijkt me wel lastig..) of anders een 'gewone' therapeut om jullie te helpen om beter met elkaar te communiceren?
Of eerst eens een zelfhulpboek lezen over dit onderwerp? Het zal niet alleen op het sexvlak spelen, toch?

Loem

Ja ik ben gespannen geworden rond seks (soms ook een tijd helemaal niet). Kan me ook voorstellen dat dat niet sexy is. Maar die boodschappen is een ding maar er zijn nog zoveel andere momenten te noemen (zoals wanneer hij zelf noemt "ik ga je wel sexy laten voelen en dan ahw alleen maar met zijn postzegelverzameling bezig is)
Ja klopt, ik ben gespannen. Zo ben ik nooit geweest als persoon maar dit is een ding geworden omdat het zo vaak gebeurd is. Overigens zijn er ook tijden dat het wel gewoon gaat

Mijntje

Wat ik aan Loem schreef is ook een antwoord op jouw laatste posting.
Sexuoloog zijn we al geweest. Werkte maar heel matig omdat zij een arts was en van het psychologische gedeelte geen kaas gegeten leek te hebben.
Gewone therapeut: ja zou dat zin hebben? En ik vraag me nu af: zou het eigenlijk wel in de communicatie zitten? Want hoe ik ook communiceer met hem, ik word afgewezen als ik initiatief neem.
En hier lees ik eigenlijk nog geen enkel communicatief advies (ja over zijn rug wrijven, wat ik natuurlijk allang gedaan heb). Alleen maar dat ik te overgevoelig ben, dat ik te gespannen ben, dat ik dingen niet moet plannen... etc.

therapeuten

tja nog even over een eventuele therapeut. Wat het natuurlijk is: je moet zelf intrinsiek een probleem ervaren, een gemotiveerde hulpvraag hebben wil een therapeut werken. En nu heb ik die alleen maar. Dus het zou een verhaal worden van "zegt u er nu ook eens iets van"(ik tegen de therapeut). Want hij heeft geen probleem. En daar zit hem de kneep. En het zou wel eens kunnen komen omdat hij nooit anders gewend is geweest dan dat hij initiatief nam en dat hij dat ook wil.

Marga

Jullie zouden eigenlijk samen in relatietherapie moeten gaan, voor dit probleem. En als hij daarvoor niet te porren is, zou het fijn zijn voor jou om met iemand te praten. Want als je gespannen bent geef je ook weer de verkeerde signalen, jullie zitten gewoon in een negatief spiraal (naar beneden).
Kijk anders eens op bol.com of er boeken zijn die je zouden inspireren, op het gebied van commmunicatie, of om elf beter in je vel te gaan zitten.
Ik noem maar een greep, kijk maar of het wat is:
http://www.bol.com/nl/p/mars-venus-relaties/666865170/
http://www.bol.com/nl/p/nu-begrijp-ik-je/1001004008492021/?bltg=itm_event%3dclick%26pg_nm%3dpdp%26slt_id%3dprd_reco%26slt_nm%3dproduct_recommendations%26slt_pos%3dC1%26slt_owner%3dccs%26itm_type%3dproduct%26itm_lp%3d1%26itm_id%3d1001004008492021%26itm_role%3din

Ik heb deze boeken niet gelezen, maar misschien kan je een oproep hier doen of iemand goede boeken weet.

Maar hij heeft wel een probleem

Jij bent namelijk dat probleem, even heel kort door de bocht.

Sex en sexualiteit en hoe je daar mee omgaat in een relatie is iets van beide partners. En als 1 partner daar niet gelukkig mee is, of daar ongelukkig of gespannen van wordt, dan heeft hij echt een probleem.

Hij kan (in mijn ogen dan ) ook niet zeggen: "hmm, dat is mijn probleem niet, ik zit daar niet mee" .
Zolang hij daar geen verantwoording voor wil nemen, voor die basisbehoefte van zijn partner, dan hebben jullie echt samen een probleem.

Ik zou het dus ook echt zijn probleem van maken. Want wat zal er gebeuren als hij niet veranderd? Wat doet dat met jou? Hoe lang wil jij dan nog blijven in een huwelijk waarin dat stukje van jou zo ontkend wordt? Zie jij jezelf nog 30 jaar doorgaan op deze manier?

Kortom, hij heeft óók een probleem.

Daar zou ik dus over gaan communiceren. Over hoe serieus hij jou en je gevoel neemt. Eerst de basis weer goed, en dan pas sex.

Communicatieprobleem?

Sindbads vrouw: ja hij vindt ook wel dat hij een probleem heeft omdat ik het er moeilijk mee heb, maar niet omdat hij vindt dat dat in zijn eigen seksuele gedrag zit. Zoals hij zelf zegt "ik heb altijd gepakt" (niet dat hij dat goedkeurt van zichzelf maar het zit diep om zo toch te functioneren.
Mijntje: dank je voor de links, ik zal er zeker naar kijken.
Maar intussen kom ik eigenlijk een beetje terug van de titel van mijn posting. Want wat als dit nu eens helemaal geen communicatieprobleem is? Wat als hij nu eigenlijk gewoon een probleem heeft met vrouwen die het initiatief nemen? Ik weet dat bij zijn ex, hij alleen maar initiatief nam en zij niet zo geinteresseerd was in seks.

Hmmmm,

Hij zegt zelf: "ik heb altijd gepakt".
Ja en? En het is prima dat hij altijd zo gefunctioneerd heeft, maar wil jij daar mee verder?

Nu klinkt het alsof hij zegt: "jammer de bammer, zo ben ik nu eenmaal, en het zit heel diep. Ik kan daar niets aan doen" .
kortom, hij neemt de verantwoording niet voor zijn gedrag, en jij moet het maar oplossen.

Dat is makkelijk. Wil jij het oplossen? Wil jij echt je kern veranderen omdat "het bij hem zo diep zit" ? Zit het bij jou niet diep dan? is zijn manier van functioneren belangrijker/beter en vind je het terecht dat dat ten koste van jouw sexualiteit en beleving van sexualiteit gaat? Waarom bepaald hij de norm, en ga jij daar in mee?

Zo maar wat vragen hoor...

Ja psies

de vragen die jij opschrijft, SV, zijn de vragen waar ik nu mee zit. Overigens piekert hij zich wel suf in zo'n gesprek wat er nou achter zit bij hem maar hij komt er niet bij. Hij wil in die zin wel verantwoording voor zijn gedrag nemen maar hij ziet niet hoe hij het kan oplossen. Dat kan ik me ergens nog wel indenken: we hebben allemaal een soort van duistere onderbuikdrijfveren waar we zelf een blinde vlek voor hebben. Dan duidt ik hem ook niet euvel. Wat wel heel moeilijk voor mij is, is dat hij zo'n dip in gaat als ik het onderwerp aansnijdt. In de tijd dat hij bij de seksuoloog liep begonnen we een keer een heel redelijk gesprek waarin ik ook niet verwijtend was of zo. Op een gegeven moment vroeg ik: maar is het zo dat jij graag bepalend wil zijn of de controle wil houden? (zou ik niet eens erg vinden maar laat het dan duidelijk zijn) Toen dissocieerde hij volkomen en heeft anderhalf uur niets meer gezegd. Hij was ook helemaal niet meer bereikbaar (we liepen in de natuur).

Maar ja, er zijn ook goede tijden, ook op het gebied van vrijen. En daarnaast hebben we een hele fijne klik. Alleen dit blijft maar terug komen.

tsja nouja

nu kom je toch met een ander verhaal; al hulp gezocht, niet meer reagerend op zo'n vraag..lijkt me iets ingewikkelder dan je het eerst opschreef. Want ik nam het niet zo letterlijk dat hij helemaal geen sjoege geeft op je uitnodiging. Je schrijft toch ook dat je aangaf 'niet zo sexy' (verkapte uitnodiging) en hij daar wel actief op reageerde...
Verder:tuurlijk is de spanning invoelbaar, blijft toch staan dat spanning killing is voor sex. Als het *moet* is de lol eraf.
Ik weet het niet, ik denk dat ik niet zou gaan graven maar gewoon samen afspraken maken, waar jullie je beiden in kunt vinden.

Wij hebben ook iets dergelijks

Ik denk dat het libido tss ons beiden wel heel verschillend ligt, om zo even mijn situatie tussen ons te schetsen. Kort door de bocht zoals wij dat hier zeggen. Nu kwam ik je item hier tegen en komt het mij voor dat wij ook een dergelijk "communicatie" probleem hebben.
Wij zijn nu 4 jaar samen en begrijpen elkaar op vele vlakken heel goed, ik heb ook geen probleem om over mijn gevoelens te praten. Enkel over sex, gaat het moeilijk...
Als ik zin heb kan ik dat heel duidelijk aan mijn partner te kennen geven, dus als we willen vrijen, ben ik altijd diegene die het initiatief neemt. Nu hoor ik zo af en toe dat mijn vriendin ook wel zin had, BV's toen we wakker werden, maar dat ik daar helemaal niks van gemerkt had! Zonde want ik lag daar ook met veel goesting... Dat is nu al verschillende keren gebeurt, en ik slaag daar blijkbaar niet in om haar, ik denk dan zeer subtiele, aanwijzingen.... te begrijpen. Tja als ik ze niet zie... Kan ik er toch ook niet op in gaan. Het is toch wel heel frustrerend, want als het op seks aankomt, wat op zich toch een toffe, heerlijke belevenis moet zijn, loopt het in veel gevallen heel stroef, en zijn de spanningen en ruzies nooit ver uit de buurt.
Ik begrijp niet helemaal hoe dit komt....
nu even voor de duidelijkheid, ik weet achteraf wel wat er gebeurt is, maar op dat moment heb ik dat niet geïnterpreteerd als een start voor sex,
Er over praten is steeds moeilijk, en een oplossing ken ik niet
Grt Stijn

Niet alles gelezen....

.....maar ik vind je (zoals je de situatie omschrijft) erg dwingend. Het moet, moet, moehoet....aan opmerkingen worden verwachtingen en moetjes gekoppeld. En als hij niet wil dan vraag je je ernstig af.......
Als mijn partner zich zo op zou stellen, zou het in ieder geval aardig niet goed komen.