Relaties
Tomaatje84
01-10-2018 om 11:41
Vertrouwen weg na leugens partner en vriendin
Eerst een stukje voorgeschiedenis. Ik ben door 2 ex-partners bedrogen met vreemdgaan. De ene met een goede vriendin terwijl ons kind 9 weken was. Partner 2 heeft mijn vertrouwen helemaal kapot gemaakt.
Huidige partner heeft stukje bij beetje mijn vertrouwen weer opgebouwd en zijn nu 9 jaar samen en hebben, behalve mijn zoon uit mijn eerste relatie, een dochter samen. Zijn erg gek op elkaar, maar de seks is nooit top geweest. Dit is aan mij te wijten. Hij had een ex die best van spannende dingen hield en ik heb gewoon een verleden waarbij ik seks als iets banaals zie (de reden hiervan heb ik nooit iemand verteld). Alles eromheen zie ik als liefde, de daad zelf doet me weinig (dit was niet alleen bij mijn partner het geval).
In het begin ben je verliefd, wordt er meer geknuffeld en gekust. Je neemt er langer de tijd voor en doet meer moeite voor elkaar (dit was tenminste bij ons het geval). Dit werd steeds minder en steeds meer 'doelgericht'. Waardoor ik steeds minder zin kreeg, omdat het voor mij alleen iets plats werd.
Een paar jaar geleden heeft partner geappt met zijn ex. Waarin het gesprek zo ging dat hij de sex met haar miste, de spanning. Want die was er bij ons maar weinig. Ik ben erachter gekomen en ik werd stikonzeker. Heb ge-eist dat hij haar nummer zou verwijderen. Dit zou hij doen.
Paar maanden later kwam ik erachter dat ze nog gewoon in zijn telefoon stond, alleen met een andere naam. Ik was gebroken. Niks ongepast meer met elkaar gedeeld, maar het voelde toch als bedrog. Dit hebben we stukje bij beetje achter ons kunnen laten.
Ik heb een jaar geleden een nieuwe vriendin leren kennen. We herkenden van alles in elkaar en voelden ons echt bij elkaar op het gemak. Uiteindelijk vertelden we elkaar alles en het vertrouwen was geboren. De partners en kinderen klikten ook goed en deden veel samen. Ik werd stukje bij beetje zekerder door deze vriendschap en werd steeds gelukkiger in mijn leven, gewoon door zo'n vriendin.
Afgelopen dinsdag ben ik erachter gekomen dat partner en deze vriendin achter mijn rug hebben zitten appen de laatste paar weken. Het ging verder dan wat flirten, ze heeft foto's gestuurd (hij niet zegt hij). Hij voelde vlinders en vond het allemaal reuze spannend. Hebben een keer afgespoken en hebben gekust (zonder tong zegt hij, dus meer kusjes) Hij voelde de spanning weer die hij bij ons miste. Hij bekende dat hij beetje verliefd op haar was. Niet zozeer op haar persoonlijk, maar 'verliefd op de vlinders'. Haar man is erachter gekomen en heeft gezegd dat ze ermee moest stoppen. Ze is gewoon doorgegaan. Pas nu ik erachter ben gekomen is het gestopt. Ik heb na een paar dagen een app gestuurd met mijn gevoelens, ze heeft gereageerd dat het haar zo speet en me daarna direct geblokkeerd op whatsapp en sociale media. Alsof ik de boosdoener was.
Hoewel ik ook snap dat hij die spanning bij mij niet vind, heeft het me toch enorm gekwetst. Mijn vertrouwen is echt volledig weg, zowel in mijn relatie als in mn vriendschappen. Want heb ik heel die vriendschap verbeeld? Hoeveel ben ik dan waard geweest? Wel zeggen je schuldig te voelen, maar toch ermee doorgaan...
We hebben deze week wel goede gesprekken gehad. Hij doet enorm zijn best. Ik heb eindelijk mijn hart gelucht over mijn verleden, waardoor ik problemen heb met de seks zelf. Hij wist wel dat ik wat naars had meegemaakt, maar niet in welke (heftige) mate. Het lucht op dat ik het verteld heb, maar de hele rambam komt nu keihard naar boven. Ik slaap niet meer, als ik slaap heb ik nachtmerries, ik eet niet meer en kan alleen maar huilen
We hebben afgesproken meer tijd voor elkaar vrij te maken. Heb gezegd dat ik echt de dingen om de seks heen mis. De romantiek, het verleiden, 'het hof maken'. We gaan proberen om deze dingen weer op te pakken en hebben voor het eerst sinds we samen zijn een weekendje weg geboekt met zijn tweeën. Ik hou enorm veel van mijn partner, hij is verder écht een goed persoon. Maar ondanks dat er nooit een echte 'daad' is geweest ben ik zo bang dat het vertrouwen nooit meer terugkomt...
Sorry voor het lange verhaal, soms moet je gewoon even je hart luchten. Ik heb niet het idee dat ik dit bij bekenden kan doen. Bedankt voor jullie luisterend oor/lezend oog.
Pennestreek
05-10-2018 om 18:58
Ik ook niet
En dus popt het nog (regelmatig) op. Maar man begrijpt dat. En gelukkig overheersen de liefde en blijdschap over hoe het nu tussen ons is. Dus voor mij slaat de balans door naar de positieve kant. Maar ik denk dat dat vertrouwen nooit helemaal zal herstellen. Daar ga ik vanuit. En ook in andere relaties niet. Dus schiet ik echt niets op met alsnog uit elkaar gaan.
Ook al is zijn reactie op mijn moeilijke momenten vaak niet zoals ik had gehoopt (hij is nogal analytisch en niet zo van de emoties en ik juist wel, dus dat matcht niet altijd even lekker), tegenwoordig kunnen we daar wel goed met elkaar over praten en er is wederzijds begrip. Dat was er niet, dus we zijn er wat dat betreft erg op vooruit gegaan. En daar zijn we erg blij mee. Dus ik kies ervoor, bewust, om dat wantrouwen niet de overhand te laten krijgen. Ik wil niet zo zijn. Ik ben van nature nogal naïef en vertrouwend, en dat wil ik graag zo houden. Dat is soms hard werken, maar het resultaat is zeer de moeite waard.
Senna
05-10-2018 om 23:36
Precies dat
idd Hoedan. Precies wat JIJ en Pennestreek beschrijven.
Bang voor opnieuw ontrouw ben ik eigenlijk helemaal niet. Maar wel bang of ik idd die zwarte plek ooit een plekje kan gaan geven en weer echt van ‘ons’ kan gaan genieten zonder die telkens weer terug te gaan naar pijnlijke zwarte plek... als dat niet lukt kan ik me helemaal vinden in Marga. Maar ja wanneer is dan dat moment dat je zeker weet dat het niet lukt.
Dus het is meer het vertrouwen in mezelf en de toekomst wat ontbreekt ipv het vertrouwen voor opnieuw ontrouw van mijn man.
Pennestreek
06-10-2018 om 08:53
En daar helpt de tijd
kan ik nu zeggen. Hoewel dat bij Marga dus ook geen wondermiddel was. Maar bij mij is dat pijnlijke deel in ieder geval hanteerbaar geworden. Niet meer op de voorgrond. En er staat heel veel tegenover.
Senna
06-10-2018 om 10:34
Die tijd
Ja ik heb idd begrijpen dat het tijd is...
Maar hoeveel tijd geef je jezelf? Hoeveel tijd laat je jezelf zo ‘kwellen’.
Maar goed uit elkaar gaan is ook een hele pijnlijke stap dus geloof niet dat ik daar snel overheen ben en ook dat zal dan tijd kosten...
pfff
Marga
06-10-2018 om 13:34
vier jaar
Vier jaar heb ik het een kans gegeven. Bij therapeut geweest, emdr gedaan, bij relatietherapie gedaan. Het ook tijden even laten rusten in de de hoop dat negeren hielp.
Maar uiteindelijk bleef ik altijd in die tweespalt: ik houd van die man maar... ik kom hier niet overheen, ik durf me niet meer echt over te geven.
En ja, omdat ik van hem hield, hield ik het ook zo lang vol. Want ik wilde ook niet zonder hem verder. En ja nu het twee jaar uit is, is die tweespalt er nog steeds: nu ben ik alleen maar ik houd nog van hem. En hij van mij, zou me zo terug willen.
Alleen is wel duidelijker, kost minder gevecht, minder energie, minder wanhoop. Maar de prijs is erg hoog.
Mensen die vreemdgaan beseffen echt niet wat ze de ander aandoen.
moederziel
06-10-2018 om 18:23
Waar
Mensen die vreemdgaan beseffen echt niet wat ze de ander aandoen.
Dat is zo ontzettend waar. Daarom lukt het overwinnen ook alleen als de vreemdganger openstaat voor de impact en bereid is samen die verwerking aan te gaan. Als dat inzicht en zelfinzicht ontbreken is het een kansloze missie
Marga
06-10-2018 om 19:39
maar zelfs dan
Daarom lukt het overwinnen ook alleen als de vreemdganger openstaat voor de impact en bereid is samen die verwerking aan te gaan. -
ja daar stond hij wel voor open maar toch... het is voor de bedrogene zo anders dan voor de vreemdganger. Mijn ex wilde echt wel openstaan voor de impact maar ik voelde dat hij het ook weer vergat, vond dat het nu maar eens over moest zijn, dat het niet zo'n big deal was. En dat kan ik zelfs begrijpen vanuit zijn standpunt. Daarom bleef ik nog zo lang proberen het te vergeten, naar de goede dingen te kijken, niet wantrouwend te zijn. Maar de zwarte vlek kwam altijd terug en werd ook niet kleiner
Puinhoop
06-10-2018 om 20:07
Toneel of echt
Dat is zeker herkenbaar: kun je nog vertrouwen op je eigen waarneming? Destijds dacht ik ook dat hij gelukkig was. Hij zei van wel, zag er zo uit, hoe moest ik weten dat het niet zo was? Dat verraad doet me soms meer pijn dan de seks: me niet in vertrouwen nemen, me zo'n farce voor te leven. Het dat was niet de eerste keer dat ik hoorde dat hij achteraf een heel andere beleving had dan ik van ons. Dat blijft doodeng.
En die garantie niet kunnen geven dat je samen blijft: waarom trouw je dan, als je dat niet kunt beloven? Het fascineert me wat erachter kan steken: waar zijn die mannen bang voor? Niet kunnen waarmaken wat ze denk dat hun vrouw verwacht? Worden ze misleid door het stomme idee dat je altijd gelukkig moet zijn, dat de seks fantastisch moet zijn, alles constant geweldig en spannend en boeiend moet zijn?
Zucht. Ik snap je angst wat dat aangaat. Ik schreef het net in het ontrouw-draadje.
Pennestreek
06-10-2018 om 22:14
Als ik man mag geloven
Is hij niet zozeer ergens bang voor, maar is hij gewoon realistisch. Je kunt over niets in het leven garanties afgeven, behalve over dat iedereen een keer dood gaat. En dat hij geen garanties afgeeft zegt dus niets over wat hij op dit moment voor mij voelt.
Tja, misschien toch een man/vrouw dingetje? Ik denk dat wij vrouwen (even lekker generaliserend) zoiets toch niet zo snel zeggen, al is het 1.000 keer waar.
Ja, een andere beleving, dat klopt. En ik merk dat dat op heel vlakken en op heel veel momenten uit elkaar loopt. Dat heb ik me nooit gerealiseerd, tot 3 jaar geleden. En ik vind het heel moeilijk om daaraan te wennen en eraan te denken, ik vul doorlopend voor hem in en ik zoek doorlopend teveel achter acties en uitspraken. Hij is nu eenmaal heel weinig bezig met emoties, gevoelens en wat dingen die hij zegt en doet kunnen veroorzaken bij mij, omdat het voor hem zo anders werkt en hij dingen vaak heel anders bedoelt dan ik ze interpreteer. We vonden heel lang van elkaar dat de ander dingen fout deed of zei of fout reageerde. Omdat we (logisch, dat wel) uitgingen van onze eigen belevingswereld. Maar zoals een roemrucht Forummer in vroeger tijden vaak riep: assumption is the mother of al fuckups, en dat is zo waar. Dus dat we het daar nu over kunnen hebben, over hoe wat hij zegt binnenkomt bij mij, of dat hij mijn reactie totaal niet snapt, dat scheelt al enorm veel.
Ik heb het al vaker geschreven hier, dat man zo lang toneelspeelde, de schijn ophield, was juist omdat hij mij geen pijn wilde doen, en omdat hij dacht dat als hij maar hard genoeg riep dat het goed ging, het ook echt wel goed ging. Werkt natuurlijk vaak wel zo, als je zegt (en denkt) dat iets gaat lukken, lukt het ook. Als je zegt dat iets wel niet zal gaan, gaat het ook vaak niet. Dus dat positief denken en dat toneelspelen deed hij met de beste bedoelingen. Niet bewust om mij daarmee te verraden of pijn te doen. Hij snapt nu wel dat het voor mij zo voelde. En dat bewustzijn van elkaars pijnpunten, en goede bedoelingen, en zien hoe dat voor ons allebei verkeerd uitpakte, dat schept een band, en het is heel fijn om dat nu te kunnen zien. Neemt niet weg dat hij mij enorm veel pijn heeft gedaan, en dat ik flink beschadigd ben door wat er gebeurd is, en hoe. En dat begrijpt hij gelukkig. Al is hij net als veel andere mannen en vrouwen die een doorstart maken er veel minder mee bezig dan degene die niet vreemdging en niet doorhad dat de relatie niet lekker liep. Dat vind ik ook lastig, het voelt toch nog steeds alsof vooral ik de prijs betaal. Maar ik vind het die prijs toch nog steeds waard.
Ad Hombre
09-10-2018 om 07:29
Pennestreek
"Tja, misschien toch een man/vrouw dingetje? Ik denk dat wij vrouwen (even lekker generaliserend) zoiets toch niet zo snel zeggen, al is het 1.000 keer waar."
Ik ben misschien geen typische man maar ik doe het ook niet. Het klinkt ook een beetje als een verkapt dreigement.
Pennestreek
09-10-2018 om 10:45
Vind ik ook
Maar zo moet ik het volgens man absoluut niet opvatten, want dat is zeker niet wat hij bedoelt. Het is ook een beetje de ontwikkeling die hij doormaakt. Meer praten over wat hij voelt en denkt. En hij denkt echt heel anders dan ik, merken we. En dat zorgt natuurlijk voor miscommunicatie. Ik was behoorlijk van de kook, de eerste keer dat hij die opmerking maakte. Vond het inderdaad een dreigement, of een disclaimer. Maar hij wil gewoon geen beloftes doen waarvan hij nu niet (meer) weet of hij zich er inderdaad aan kan houden en geen dingen zeggen die niet waar zijn. Nou ja, het hoort bij hem, en ik ben het op zich wel met hem eens dat je geen beloftes moet doen die je niet waar kunt maken. Maar soms had ik het wel fijn gevonden, voor mijn eigen gemoedsrust, als hij dat wel had gedaan. Of in ieder geval niet zo analytisch en realistisch zou zijn en dat ook zeggen...
Fijn voor mevrouw Hombre dat jij dat niet doet .
Pennestreek
09-10-2018 om 10:47
Tomaatje, hoe is het intussen met jou?
Er is hier een hoop geschreven, heb je daar wat aan? Kunnen je man en jij er samen over praten? Ik ben benieuwd.
Ad Hombre
09-10-2018 om 11:00
Pennestreek
"Fijn voor mevrouw Hombre dat jij dat niet doet ."
Het is nou ook weer niet zo dat ik haar dagelijks eeuwige trouw beloof. Het is meer een onuitgesproken overeenstemming dat we door gaan tot, ahem, 'de dood ons scheidt'...
Pennestreek
09-10-2018 om 11:12
Dat snap ik wel hoor Ad
Anders wordt het weer zo klef hè, dat is ook niks .
Maar ja, ik dacht dus ook dat wij zo'n (zelfs wel uitgesproken, bij ons trouwen) overeenstemming hadden. Wij spraken dat ook best met regelmaat naar elkaar uit. Man was ook van de lieve kaartjes en af en toe een bloemetje, tot vlak voor hij met zijn mededeling kwam zelfs. Maar een mens kan zich blijkbaar vergissen...
Daarom vind ik het wel (extra) moeilijk dat hij die gewoonte heeft afgezworen. Ik snap het wel, hij speelde daarmee in ieder geval een tijdlang toneel, dus ik weet ook niet of ik nu wel net zo blij zou kunnen zijn met een bos bloemen of een kaartje, maar nu hij dat helemaal niet meer doet voelt dat toch ook raar/naar.
Mensen die dit soort dingen doen maken echt heel veel kapot. En erna is heel veel gewoon flink bezoedeld, of heeft op zijn minst een bijsmaak gekregen. Het genieten van heel veel dingen is gewoon niet meer vanzelfsprekend. Zo jammer.
Hoedan
09-10-2018 om 12:50
Pennestreek
“Daarom vind ik het wel (extra) moeilijk dat hij die gewoonte heeft afgezworen. Ik snap het wel, hij speelde daarmee in ieder geval een tijdlang toneel, dus ik weet ook niet of ik nu wel net zo blij zou kunnen zijn met een bos bloemen of een kaartje, maar nu hij dat helemaal niet meer doet voelt dat toch ook raar/naar.
Mensen die dit soort dingen doen maken echt heel veel kapot. En erna is heel veel gewoon flink bezoedeld, of heeft op zijn minst een bijsmaak gekregen. Het genieten van heel veel dingen is gewoon niet meer vanzelfsprekend. Zo jammer.”
Hier had ik het met man gisteravond over. Hier is dat ook zo. En man heeft veel spijt maar vindt het heel moeilijk dat naar mij te uiten. Hij is veranderd. Ik ben veranderd. En het echte ongedwongene vanzelfsprekende complete vertrouwen wat ik bijna 20 jaar had is verdwenen. En ik ben bang dat dat ook. Iet meer terugkomt. Wel hopelijk een betere communicatie.
Mamase
16-10-2018 om 21:27
100% vertrouwen
Ik worstel daar ook mee. Ik vertrouw mijn man wel weer. Maar 100%? Nee er zal altijd iets van waakzaamheid zijn wat alert zal blijven op signalen.. ik worstel er wel mee. Hoe weet ik, of wat hij opgebiecht heeft, ook de hele waarheid is? En of hij dingen niet fraaier heeft gemaakt dan het was? Zijn er meer vrouwen geweest? (Ik heb daar wel vermoedens van, maar hij ontkent heel hard). Een aantal dingen heb ik kunnen checken, want hij wist niet, hoe ik er achter was gekomen dat hij vreemd ging. Hij heeft zijn verhaal verteld en ik kon dingen daaruit controleren. Die bleken allemaal te kloppen. Maar hij loog later wel over ‘geen contact meer’ terwijl dat er toch was. En een aantal dingen, details, die voor mij wel heel belangrijk zijn, zijn niet te controleren. Bijvoorbeeld of ze in ons bed sex hebben gehad. Hij zegt van niet. Dat zou hij nooit doen... ik heb een gesprek gehad met zijn Truus, en het eerste wat ze zei was dat ze even wilde zeggen dat ze geen sex hadden gehad in ons bed, want dat zou respectloos zijn.. maar zei ze dat omdat het echt waar is, of had hij haar dat ingefluisterd, omdat hij weet hoe belangrijk dat voor mij was? Ze hebben elkaar voor het gesprek immers nog gesproken.. zulk soort dingen, blijven toch wel door mijn hoofd spoken. En de waarheid zal ik nooit weten, want ik kan niet in zijn hoofd kijken. Misschien moet ik hem maar eens aan een leugendetector hangen, grap ik wel eens. Eigenlijk zou ik dat stiekem best wel echt willen doen. Zodat ik zekerheid heb. Maar ja, zelfs al heb ik zekerheid over het verleden, zekerheid over de toekomst krijg ik daar ook niet mee.. dus probeer ik het maar weer los te laten. Toch komt het dan in mijn onderbewuste naar boven in dromen en uit zich in hoofdpijn etc. Zal dat slijten? Ik hoop het. Het is nu een jaar geleden dat ik achter zijn affaire kwam, en de nachtmerries lijken eerder meer te worden dan minder. Eigenlijk, nu het bij ons ‘overdag’ zoveel beter gaat, lijken de nachtmerries erger te worden. Misschien ook omdat het me meer kan schelen? Dat ik meer vertrouwen krijg in een toekomst samen, maar daardoor ook weer banger wordt? Is dit herkenbaar voor iemand? Hoe gaan jullie daar mee om?
Miss
17-10-2018 om 07:17
Precies hetzelfde
Hoi mamase,
Ik herken het compleet. Ik ben jee tijd nog niet zo "ver" als jou maar de film speelt zich vaak snachts af.
Ik kan sinds een week wel goed in slaap komen doordat ik op mijn telefoon een meditatie aan zet maar word wakker midden in de nacht, en dan is het net echt.
De confrontatie met uitkomst. De woorden die over en weer gaan. Het tot toe nul procent Vertrouwen hebben. Woorden maar woorden zijn.
Ik heb nagedacht over je post.. En ook hier. Zegt hij gewoon wat ik wil horen.
Truus nummer 4 heeft mij bericht. Toen wist ik pas 4 mnd later dat dit geen eenmalig iets was ..En Truus nummer 2 werkt bij hem... met haar gaan praten heeft geen enkele zin. Die zullen net als jij zegt allerlei dingen van tevoren afgesproken hebben.
Het vertrouwen nu terug krijgen, poeh ik worstel er enorm mee.
Als je wilt kan ik je de link van de meditatie sturen?
Mijn peut wil edmr therapie gaan doen met me. Nog geen idee of ik het moet doen.
Misschien ook wat voor jou mamase, denk er ook maar eens over na.Ga je naar een therapeut?
Voor nu zoals ik het benoemde wil ik alleen maar rust aan mijn hoofd. En ga daar nu alles aan doen... Dat te krijgen. En de film toch of te spelen... Maar ik wil naar minder intens.
Begrijp jou totaal. De nachten zijn het ergst en krijg mezelf steeds moeilijker naar bed, treuzelen.. etc.
Sterkte
Miss
17-10-2018 om 07:39
Sorry voor de typfoutjes
Dat is wat ik bedoel. Smorgens ben ik net een zombie. Kan niet eens type
De medatie heb ik trouwens vannacht ook even aangezet om in slaap te komen. Het hielp me wel! Eerst vond ik het wat zweverig... Maar toch helpt het me wel door het gewoon te proberen.
Ik lees ook veel boeken en probeer ook afleiding te zoeken in wandelen, hobby's en veel te praten.
Ik ga volgende week voorstellen bij mijn peut een lotgenoten groep op te gaan zoeken. ( mijn man is dan wel verslaafd aan vrouwen / aandacht, en er kwam nog meer uit maar dat terzijde)
Mocht je een keer in real life willen praten. Ik sta er zeker voor open.
Liefs en de zon schijnt ook vandaag weer. Daar kijken we weer naar...
Mamase
17-10-2018 om 11:27
Miss
Ik ben niet zo van de meditatie maar bedankt voor het aanbod het beste helpt bij mij om ‘goed’ te gaan slapen, dus zonder dingen die me dwars zitten enzo. Mijn man heeft in de tijd dat hij zijn affaire had met Truus vaak tegen haar gemopperd over mij dat ik altijd wil ‘praten’ en dan bij voorkeur ‘midden in de nacht’. Wat overigens zwaar overdreven is maar goed, hij ervaarde dat blijkbaar zo, maar dat zit wel in mijn hoofd, daarom wil ik het vaak ‘s avonds niet aankaarten als er iets speelt. Maar dan ga ik dus slapen terwijl me dingen dwars zitten en dat werkt echt averechts. Ik overweeg inderdaad ook om een keer emdr te doen, de manier waarop ik e.e.a. heb ontdekt is wel een traumatische gebeurtenis voor me. Ik ben ook een enorme controlefreak dus dat maakt het ook niet makkelijk om te accepteren dat er zoveel dingen achter mijn rug om zijn gebeurd en er misschien ook nog dingen zijn die ik niet weet en nooit te weten zal komen. Gisteren wel weer een heel fijn gesprek gehad, er waren wat dingen gebeurd die mij heftig triggeren en mijn man had zich dat onvoldoende gerealiseerd. Ik wilde er dus eerst niets over zeggen want ik wist dat hij vanochtend heel vroeg op moest staan, maar gelukkig had hij het door en ging zelf erop door. We hebben het heel goed uit kunnen spreken en hij heeft zijn excuses aangeboden dat hij niet voldoende heeft gezien wat dit voor mij betekende, ik heb even flink uit kunnen huilen bij hem. Gelukkig daarna dus ook heerlijk geslapen. Alleen koppijn en dikke ogen vandaag van de huilbui, nou ja, het wordt zo langzamerhand toch mijn gewone gezicht voor de mensen om me heen, die weten al niet beter
Ik weet niet in welke regio je woont maar ik sta er zeker voor open om eens een keer af te spreken.
Pennestreek
17-10-2018 om 11:43
Zou Tomaatje hier nog lezen?
Ik ben benieuwd hoe het met haar gaat...
Miss
17-10-2018 om 19:33
Mamase
Goed dat je edmr overweegt. Misschien helpt het je een beetje.
Ook wij vrouwen kunnen best goed "issues" op laten stapelen. En dan bam ontploft het in je hoofd... of vlieg ik uit tegen man. Overigens voor de ontrouw nog nooit geen last van gehad...
Ik vind het erg goed van je dat je je toch geuit hebt. Ook de verdrietige blik herken ik...
Ik woon in Brabant , maar heb vervoer
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.