vertrouwen is helemaal zoek
Dag Allen
ik heb me vandaag geregistreerd en ik wil onmiddellijk van wal steken.
Juist een jaar geleden heeft mijn echtgenoot een affaire gehad met iemand van zijn werk. (5maanden). Wij zelf hebben een huwelijk van 19 jaar samen.
Maar vorig jaar bereikte onze relatie echt een dieptepunt.
Maar om een lang verhaal kort te houden. Hij vindt tot op vandaag dat hij me niet heeft bedrogen. Volgens hem waren gescheiden en dus gaf hem dit de vrijgeleide om met iemand anders te beginnen.
Het pijnlijkste aan heel die periode was en is steeds dat hij gewoon naar huis kwam. Dus het was pure horror om te zien en ervaren hoe hij zich klaarmaakte voor die andere, hij schreef haar honderden brieven, 1000 en smssen kortom, hotels boeken enz.
Soit hij was volledig verliefd.
Enfin die affaire werd door haar beëindigd en ik heb hem onmiddellijk terug verwelkomd. Ik heb het beste van mezelf gegeven maar ik heb mijn gevoelens, pijn, verdriet, verraad en nog meer van die fraaie gevoelens allemaal verdrongen.
Maar helaas, momenteel wordt ik minstens 2 keer per nacht wakker door hevige nachtmerries, ik eet niet goed.
Ik probeer met hem daar over te praten maar hij vindt zich niet aangesproken en hij vindt ook dat ik eens dat moet vergeten.
Eerlijk, ik weet niet wat ik moet doen.
Ik voel momenteel heel eenzaam en verloren en volledig ontredderd.
Dus mijn vraag: Heeft iemand die in een soortgelijke situatie zit of heeft gezeten ervaring om hoe ermee om te gaan.
Alle constructieve feedback en lees gerust ook kritische feedback is meer dan welkom.
Mijn dank is groot!
Warme en hartelijke groeten
Zazou
wat wil je?
Denk je dat weet wat je zou willen?
Voel je spijt van het feit dat je toch weer met hem in zee bent gegaan en hou je niet meer van hem?
Of ben je boos op hem (wat je toen niet bent geweest kennelijk) en als hij daar begrip voor toont dan ben je misschien ook al een stuk verder? En hoezo waren jullie gescheiden? Is hij uit huis gegaan en hebben jullie de stap gezet om ieder voor zichzelf 'te beginnen' (en hij dus met haar)? Of vind jij dat het helemaal niet zo duidelijk was en is daar het versschil van mening over?
Als ik in jouw positie zou zitten en mijn man zou zo reageren op mijn verdriet/boosheid dan zou ik 'm eruit kicken. Maar: als jullie nooit praatten over dit soort dingen en jij weet ook niet goed hoe dit aan te pakken dan moet je misschien investeren in manieren om het hem duidelijk te maken. Of begrijpt hij je wel, zegt hij sorry en meent hij het ook?
gr Angela
vertrouwen is helemaal zoek
hey Angela
eerst en vooral neen we waren niet gescheiden maar volgens hem lees in zijn hoofd wel dus vond hij dar hij geen rekening moest houden met mij.
Ik wil erkenning voor mijn verdriet en pijn.
Hij vindt dat ik daar niet meer over hoef te zeuren.
tja ik weet het echt niet hoe ik hiermee moet omgaan.
Hij wil ook niet samen in relatie therapie.
Hij heeft zoiets van. hou daarover op en geef mij aandacht want hij heeft ook pijn en verdriet
Omdraaien en respectloos
Werkt het voor je man als je de situatie zou omkeren? Als jij er een minnaar naast zou nemen, brieven en sms'jes stuurt, je mooi maakt om met die ander uit te gaan (en meer), zou hij dat dan goed vinden? Iets waar je als partner niet over moet zeuren?
Als je man geen spijt toont en zegt dat hij niet vreemdgegaan is, hoeveel respect toont hij dan voor jou en je gevoelens? Wil je eigenlijk wel samen zijn met een man die jou niet respecteert? Verdien je niet veel beter? Voor mij als buitenstaander is het duidelijk: deze man verdient jou niet. Maar ik weet uit ervaring dat het niet zo simpel is als je er middenin zit.
Ik zou hem wegsturen en zeggen dat hij pas terug mag komen als hij instemt met relatietherapie. Maar dat ben ik, door schade en schande wijs geworden.
Zazou
Het is belangrijk dat je weet wat jij wil. wil je doorgaan? Wil hij doorgaan. Dan zal hij moeten erkennen dat het niet oke was. Zullen jullie moeten praten en bovenal mag hij NIET zeggen dat jij niet moet zeuren. Volgens mij gaat het anders nooit werken. Ik snap je totale ontreddering. Zeker als je niet gehoord word. Zeker als hij geen spijt betuigt. Je relatie staat te schudden op zijn grondvesten. Zelf ben ik eerst informatie gaan zoeken over hoe hier mee om te gaan. Zonder meningen van anderen echt info op internet. Daar heb ik uitgehaald wat bij me pastte en goed voor me voelde. Daarna heb ik ook gezocht bij lotgenoten maar ook in info of mijn gevoelens normaal waren. Er zeg maar bij hoorden. De behoeftes die ik had en die voor mij mijn man minimaal moest spelen waren normaal las ik. Dat was voor mij een opluchting en ook een bevestiging dat ik sterk moest zijn en dat ik hier aan wilde werken. SAMEN! Alleen dan lukt dat.
Heb je hier iets aan? Anders ga samen naar een relatietherapeut?
Groet
GitteNN
erkenning
Je zegt dat je erkenning van hem wil voor jouw verdriet en pijn. Maar bij jou zelf heeft die erkenning ook even geduurd, want je schrijft dat je die gevoelens in het begin allemaal wegstopte.
Niet dat ik vind dat hij jouw gevoelens niet zou moeten erkennen hoor! Maar misschien is het ingewikkeld genoeg voor een 3e persoon, een (relatie-) therapeut dus.
Boek en meer
Het boek 'Houd me vast' van Sue Johnson kan ik je van harte aanbevelen om daar mee te beginnen. Hij wil geen relatietherapie, misschien nog niet... Dit is een mooie tussenstap voor jouzelf.
Hoe gek het ook klinkt, dat heeft mij geholpen omdat je zo in een achtbaan van emoties komt te zitten en dit geeft inzichten en handvatten.
Het feit dat je er nu last van hebt, echt last, betekent dat het verwerkingsproces nu pas op gang komt. Google maar even op de 'Kübler-Ross rouwverwerkingscurve dan weet je wat je kunt verwachten de komende periode. En daar moet je doorheen of je nu wel of niet met hem door wilt gaan. Geef het de aandacht die het nodig heeft, anders blijft dit je achtervolgen.
Wel naar voor je dat je man zo reageert. Toch is het wel een begrijpelijke reactie omdat hij ook in een rouwproces zit. Per slot van rekening heeft zij hem gedumpt, dat doet pijn. Hij kan nu nog niet zien dat jij hetzelfde doormaakt als hij.
Hij heeft ruimte nodig om dit verdriet te verwerken, maar jij hebt het nodig dat hij weer moeite voor je gaat doen. Zolang hij niet inziet wat er echt gebeurd is en wat het met jou gedaan heeft, zal hij jouw pijn en verdriet niet erkennen. En hoe meer jij dat van hem gaat vragen, hoe groter dat gat wordt en hij zich gaat verzetten.
Het klinkt suf, maar laat die erkenning voor nu los. Die gaat er nu echt niet komen. Ik zou willen voor je dat het anders was, maar dat is nu de realiteit.
Het enige wat ik je echt kan meegeven, zonder enige garantie dat het wat oplevert, is heel duidelijk zijn richting je man.
Begrip voor zijn verdriet, duidelijkheid over wat het met jou heeft gedaan en nu nog doen. De regels voor feedback zijn dan het handigst omdat je dan praat vanuit de ik-vorm en wat het met jouw doet en de kans op ruzie minder groot is. Wie weet komt er dan wel iets binnen bij hem.
Mocht je behoefte hebben aan meer concrete zaken, laat het maar weten.
Heel veel sterkte en zorg goed voor jezelf. Jij hoeft hem niks te bewijzen, hij is aan zet maar dat kan nog wel even op zich laten wachten.
Lieve groet,
B.
reactie
Dag allen
het boek hou me vast heb ik 3 keer uitgelezen. ik heb zelfs dat boek gekocht voor ons. maar helaas hij vindt het niet zo interessant. ik stuur hem ook heel gerichte lectuur om daar mee aan de slag te gaan. Maar weigert dit keer op keer. ik stuur hem onnoemelijk veel berichten en quotes en ik krijg heel sporadisch een lauwe reactie.
weet jullie wat zo pijnlijk is. ik heb gezien en ervaren hoe hij overstelpt met brieven berichten kadetjes enzovoort
ach ja ik ben wel blij dat ik hier op begrip kan rekenen
Dank jullie wel
z
Zelf
's Nachts wakker worden van een nachtmerrie, dat is voor jou een ernstig probleem. Hij maakt dat niet mee. Je hebt er alles aan gedaan om door te gaan met hem, dus die keuze heb je wel gemaakt.
Mijn advies zou zijn om er eens met de huisarts over te praten. Wellicht is het geen rouw, maar een posttraumatische stressstoornis: alle veiligheid is plotseling weggevallen, er is geen erkenning voor je gevoel, je zoekt een oplossing via een weg (je man) die die oplossing niet biedt. In plaats van het je man te verwijten kan het ook goed zijn om via een goede therapie voor jezelf die moeilijke periode te 'slechten'.
Ik heb zelf goede ervaringen met EMDR. In mijn eigen woorden omschrijf ik het als volgt: het is alsof je geheugen een kras heeft opgelopen en op een bepaalde plek blijft hangen; er is geen enkele beweging te krijgen in een bepaalde ervaring. door EMDR komt je geheugen weer los en kunnen de ervaringen een andere plaats krijgen. Daarmee worden ze niet minder, maar wel meer opgenomen in het geheel van je levenservaringen en kun je er verder mee.
Voor wat dit advies waard is, natuurlijk, dat bepaal je zelf.
Tsjor
