verplichte mantelzorg

Makkelijk

Je familielid krijgt dan geen zorg. Of niet geregeld, zorg krijgen is ook een dingetje tegenwoordig, of gewoon geen zorg die er nodig is. Tenzij er een betrokken hulpverlener bovenop gaat zitten om zaken rond te krijgen.
Moeilijk, want tegenwoordig hebben veel hulpverleners te weinig tijd of het zijn allemaal advizeurs geworden. Terwijl kwetsbare mensen hands on hulp nodig hebben.

Wijkpost

Als iemand geen hulp krijgt van een familielid, wordt de wijkpost ingeschakeld. Die zoeken een zorgwoning. Zo valt de basis zorg; wassen eten drinken weer onder de hoede van een zorgcentrum die daarvoor betaald worden door de wmo. (Maar een bezoek aan de tandarts of opticien of gehoorarts, zal minder snel plaatsvinden. Dat gaat voor de persoon dan af van de kwaliteit van leven.)

De financiële afhandeling van tussentijdse hulp door het inschakelen van thuiszorg of een spoedopname in een zorgcentrum, gaat in vorm van een rekening naar de hulpbehoevende. Dus als die persoon nog een vermogen heeft in de vorm van een koopwoning of wat geld op de bank, dan zullen die middelen slinken wanneer de persoon geen mantelzorg uit de familie ontvangt.

Dus geen boete voor de familie maar indirekt wel naar de persoon in kwestie, ( zolang die nog wat financiële middelen heeft). Dat betekent ook minder nalatenschap.

vrijwilligers

Hier in de gemeente zijn er dan vijwilligers clubs waar diegene heen kan gaan. Er zijn openbare huiskamers, waar je koffie kunt drinken en een praatje kunt maken, er zijn vrijwilligers die mee gaan naar ziekenhuizen, boodschappen doen. bij een soort gemeente post kunnen mensen je helpen met financien en dergelijke.

Ik heb inmiddels wel geleerd dat je als familie, het beste kunt zeggen dat je geen mantelzorg kunt verlenen. Als je je ridderlijk en zorgzaam uitlaat ten opzicht van de gemeente, dan krijgt de oudere gelijk minder hulp. Dus vanaf het begin zeggen dat je geen tijd hebt en niet veel kunt doen.

Zodat, als jij je ouders gaat helpen, het echte mantelzorg blijft. vrijwillig verleende, niet professionele zorg door iemand uit je naaste omgeving. En geen onbetaalde wijkverpleging of huishoudelijke hulp. Ik dnk dat het dan voor iedereen veel leuker blijft.

Als je met jeugdggd praat moet je nooit eerlijk zijn over de zorgen en twijfels die je hebt over je opvoeding, als je met wmo-mensen praat, moet je nooit eerlijk zijn over wat je werkelijk kunt en zult doen om je ouders te helpen. Alls wat je zegt kan tegen je ouders of je kind gebruikt worden.

vrijwillig?

Dat is niet meer zo. Als een persoon een zorgindicatie krijgt wordt er een bepaald percentage mantelzorg ingerekend. En dat ben je tegenwoordig wel verplicht als naaste familie. Maar ik denk dat ze je niet kunnen dwingen.
Deze persoon heeft absoluut geen vermogen, eerder schulden. Waar gaat de rekening dan heen?

Verplicht? Wettelijk nee, moreel misschien wel

Van de site van de Rijksoverheid:
( https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/mantelzorg/inhoud/veranderingen-voor-mantelzorgers-en-zorgvrijwilligers)

Krijgt iemand ondersteuning van de gemeente via de Wmo (officieel Wmo 2015)? Dan gaat de gemeente na wat de burger en zijn mantelzorger(s) zelf kunnen en willen doen. De gemeente kijkt ook of de mantelzorger daarbij (professionele) hulp nodig heeft. Dit kan de zorgtaak van de mantelzorger verlichten, waar dat nodig en mogelijk is. De ondersteuning kan een algemene voorziening, zoals een boodschappendienst zijn. Of een maatwerkvoorziening, zoals huishoudelijke hulp.

En echt, mantelzorg kan je niet verplicht worden opgelegd door de gemeente.

Nog een knip en plak actie van Mezzo (https://www.mezzo.nl/pagina/voor-mantelzorgers/thema-s/veelgestelde-vragen/is-mantelzorg-verplicht)
Mantelzorg is niet verplicht. Dat dat wel zo lijkt, komt doordat bij de indicatiestelling het begrip gebruikelijke zorg wordt gehanteerd. Dit is de normale dagelijkse zorg van gezinsleden en huisgenoten voor elkaar, bijvoorbeeld de zorg voor het huishouden of de zorg voor kinderen.

Voor gebruikelijke zorg kunt u geen professionele hulp krijgen, omdat van een inwonende, gezonde huisgenoot wordt verwacht dat deze de huishoudelijke taken op zich neemt. Het maakt daarbij niet uit of deze mantelzorger een baan heeft of niet.

Voor persoonlijke verzorging (wassen, aankleden etc.) kan professionele zorg worden aangevraagd als de zorg langer dan drie maanden nodig is. Professionele zorg is zorg die deskundigheid vraagt en waarvoor iemand een opleiding gevolgd moet hebben. De zorg wordt tegen betaling verricht en uitgevoerd op basis van protocollen en richtlijnen.

Meer informatie over gebruikelijke zorg:
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal/169195-mantelzorg-in-de-huishouding-wat-is-gebruikelijke-zorg.html

Mantelzorg is niet afdwingbaar

De gemeente is verplicht te onderzoeken wanneer zij een melding krijgen, welke oplossingen er zijn om het probleem op te lossen. Ondersteuning vanuit het netwerk is vaak een oplossing, is die ondersteuning mogelijk en wil het netwerk dit ook, dan gaat dat voor op het inzetten van een maatwerkvootziening vanuit de Wmo. Het netwerk rondom de burger is echter niet verplicht om ondersteuning te leveren dus de gemeente mag het niet afdwingen.
Echter niet alle ondersteuningsvragen horen bij de gemeente. Is er hulp nodig bij douchen, aankleden, medicijnen etc. Ofwel lijfsgebonden zorg dan valt dit sinds 2015 onder de basisverzerzekering van je ziektenkostenverzekering.
De ondersteuning die flanangan omschrijft (hulp in een instelling voor mensen die niet meer veilig en zonder toezicht in de nabijheid, zelfstandig kunnen wonen) valt niet onder de Wmo maar Wlz (voorheen AWBZ).
Gaat het om bijvoorbeeld hulp in de huishouding dan is het wel Wmo en wordt er gekeken wat er opgelost kan worden via mantelzorg, vaak worden boodschappen en maaltijden door de kinderen gedaan, willen ze dat niet dan wordt eerst onderzocht of de burger gebruik kan maken van een maaltijdservice en/of boodschappenservice, pas als dat ook geen oplossing blijkt wordt daarvoor huishoudelijke hulp ingezet. Gaat het om poetsen, woont de familie niet bij client in huis en kan client het niet zelf dan kan een Wmo hulp in de huishouding verstrekt worden.

Kort antwoord, zoek eerst uit of je vraag wel bij de gemeente hoort, zoek uit of het mantzorg is, dus zorg die vrijwillig wordt geleverd of gebruikelijk zorg (zorg die je aan elkaar geacht wordt te leveren als je als familie onder een dak leeft). Is het idd mantelzorg op een resultaatgebied van de Wmo, dan mag de gemeente dit niet afdwingen.
Handhavingsbeleid is er niet voor, dus niemand wordt aan zijn jasje her huis uitgetrokken om zorg te leveren.

Groot grijs gebied

Wanneer iemand voor controle naar een opticiën moet , zorgt de mantelzorger voor vervoer en begeleiding. Wanneer er niemand mee kan, moet die persoon met een taxi. Die kosten zijn voor die persoon.
Wanneer iemand niet meer kookt en via tafeltje dekje, dagelijks eten laat bezorgen, zijn die kosten ook voor hem.
Of haar.
Als iemand zijn huis niet meer (kan) schoonmaken, is het mogelijk hulp in te huren.
Allemaal mogelijkheden om zo lang mogelijk in je vertrouwde omgeving te kunnen blijven wonen. De kosten zijn voor de bewoner.

Heeft een bewoner geen geld voor de taxi, gaat het bezoek naar de opticiën niet door. Als iemand geen tafeltje dekje heeft geregeld, is er grote kans dat men of bedorven voedsel eet of koek als die persoon niet zelfstandig naar de winkel kan lopen. Dat geldt ook voor huishouden, er treedt verwaarlozing op wanneer de genoemde zaken niet goed geregeld zijn.

Ook in een zorgcentrum wordt beroep gedaan op een mantelzorger zodat de persoon eerder geholpen kan worden.
Wie de zorg ook betaalt, de kosten komen niet op conto familieleden. Maar de mantelzorgers voeren wel de regie om te voorkomen dat er sprake is van verwaarlozing.
Als niemand iets wilt regelen, is de persoon daat de dupe van.

aha. en wat meer

Dit is erg nuttig, dank jullie voor deze informatie. Ik wist dit niet precies, het gaat ook niet om mijn ouders of familie. Ietjse verduidelijking misschien toch: het gaat niet om een ouder(e), maar om een familielid met ernstige psychiatrische en verslavingsproblematiek. Verwaarloosd is hij al, koken of eten is een gepasseerd station. Er moet dus echt hulp komen maar dit is way out of the scope voor gewone familie. Een opgroeiend gezin gaat kapot aan zo'n last. Gaat niet meer om een keer taxien of mee naar de opticien, e.d.
En er zijn bovendien andere, persoonlijke redenen waarom deze familie dit echt niet wil en kan (maar die kan ik hier niet aangeven). Toch wordt dit naar het schijnt wel verwacht. Kunnen ze het dus gewoon weigeren met verwijzing naar de ernst van de problematiek (die zelfs voor professionele hulp moeilijk is denk ik) en wat dat voor een jong gezin betekent. Of wat zou de beste weg dan zijn?

geen probleem mee gehad gelukkig

Toevallig was ik net aanwezig toen iemand van de WMO op bezoek was bij mijn ouders. Beide ouders zijn inmiddels afhankelijk van hulp, de één was al jaren ziek, de ander (die tot dan toe kwieker dan ik zelf was!) had een herseninfarct gehad.

Zoals verwacht werd er meteen naar mij gekeken. Ik heb uitgelegd dat ik dat wegens praktische problemen niet op regelmatige basis kan doen. Af en toe even langskomen om bijvoorbeeld administratie, een muitende computer of de instelling van de televisie aan te pakken is geen probleem (zolang ik maar niet op stel en sprong hoef te komen), maar structureel en regelmatig (wekelijks) langskomen lukt gewoon niet als je zit met werk, 2 uur OV enkele reis en je eigen gezondheid die ook niet bepaald om te jubelen is (zoals ik al schreef, die ene ouder was tot voor kort nog kwieker dan ik, ook al was die achterin de zeventig)

Het was absoluut geen probleem en ik kreeg alle begrip. Mijn ouders kregen goede, passende zorg en af en toe help ik ze met de wirwar aan papieren, ook heb ik aangeboden om voortaan namens hen contact op te nemen als er problemen zijn, want ze laten zich iets te makkelijk afschepen als er problemen zijn (zoals een niet werkende scootmobiel die maar niet gerepareerd wordt omdat iedereen langs elkaar heen werkt, of per ongeluk dubbel ingeroosterde zorgverleners). Dan doe ik mijn mantelzorg wel deels per telefoon

Ik vind dat iedereen naar vermogen een steentje moet bijdragen. En dat hoeft niet altijd te betekenen dat jij dus tussen je drukke leven door elke week die plinten komt stoffen, maar dat kan ook op een andere manier. Met administratie, met het oplossen van technische probleempjes, het plegen van telefoontjes en zo.

De meeste gemeenten begrijpen dat wel als je dat op een redelijke wijze kunt onderbouwen en met alternatieven komt.

Stenn

"...het gaat niet om een ouder(e), maar om een familielid met ernstige psychiatrische en verslavingsproblematiek. Verwaarloosd is hij al, koken of eten is een gepasseerd station. Er moet dus echt hulp komen maar dit is way out of the scope voor gewone familie. Een opgroeiend gezin gaat kapot aan zo'n last. Gaat niet meer om een keer taxien of mee naar de opticien, e.d.
En er zijn bovendien andere, persoonlijke redenen waarom deze familie dit echt niet wil en kan (maar die kan ik hier niet aangeven). Toch wordt dit naar het schijnt wel verwacht. Kunnen ze het dus gewoon weigeren met verwijzing naar de ernst van de problematiek (die zelfs voor professionele hulp moeilijk is denk ik) en wat dat voor een jong gezin betekent. Of wat zou de beste weg dan zijn?"

Ik denk dat het inderdaad een stap te ver is om in dit geval mantelzorg te vragen.

Ik zou als familie het gesprek aangaan als er druk wordt gevoeld dit toch te doen. Desnoods alles op papier zetten (denk eraan dit zakelijk te houden en de emoties eruit te houden).

Soms houdt het gewoon óp als je iemand zo ver in de shit ziet zakken, ook al is het nog zo triest. Dat gaat boven je mogelijkheden.

Weigeren

Ja, ze kunnen weigeren. En dat zou ik ook doen als ik hun was.

Ik zou wel proberen op bezoek te komen, af en toe de deur uit gaan met diegene en shag kopen als het nodig is. Maar verder niet.

Het is trouwens goed mogelijk dat de verslaafde persoon, zelf tegen de 'instantie' heeft gezegd dat ze een heel goede band met het gezin heeft en altijd op hen terug kan vallen. Om minder zielig over te komen en bemoeienis buiten de deur te houden.

Spijker op de kop, pimpelpaars

met je laatste zinnen. Zo is het inderdaad. Ook om de verslaving en bemoeienis daarmee buiten beeld te houden.

typisch

Dat is typisch verslaafden gedrag.

Waarschijnlijk zit er een naief Kareltje bij wmo, met tranen in zijn ogen mee te leven met die arme verslaafde. 'Het is toch wat, zo zielig. Ze wordt door iedereen in de steek gelaten! De maatschappij verhard zo erg, och och och! De familie zou eens wat verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun tante/zus/moeder/dochter/vader/oom/zoon/broer.'

En daarbij vergetend dat de familie van verslaafden bijna altijd een triest en ellenlange geschiedenis heeft met honderd nieuwe kansen, nieuwe starten en hondereneen teleurstellingen.

duidelijk zijn

je moet alleen heel duidelijk zijn naar de instanties. Nee is nee, en ook geen mm toegeven. Blijven herhalen dat het niet kan. Vanaf het begin.

Ze beginnen bij de instelling die mijn moeder ambulant begeleid nu na een jaar of 5(!) te snappen dat ik vanuit mijn woonplaats niet in een half uur bij hun kan zijn. En dat ik niet op alle momenten vrij kan nemen. En belangrijker dat ik me niet door hun laat commanderen.

Groot grijs gebied (2)

Dit is inderdaad een andere situatie die toezicht vereist. Kunnen de instanties zoals Jellinek je daarin adviseren?
Een verslaafde is vaak mobiel genoeg om zo weer een kliniek te verlaten.
Moeilijk.

Lees mee

Ik lees met belangstelling mee. Ik heb een vriendin die een zeer slechte band (of liever gezegd geen band) heeft met haar schoonouders. Nare mensen waar ze al jaren het liefst ver van blijft en dan druk me hier nog heel voorzichtig uit.
Nu heeft de situatie zich voorgedaan dat die mensen hulp nodig hebben. De rest van hun familie heeft er al voor bedankt (zelfs de dochter die vlakbij woont laat niets van zich horen). Nu heeft de schoonmoeder tegen de instanties gezegd dat haar schoondochter wel kan helpen. Mijn vriendin wordt nu continu gebeld en onder druk gezet om dingen te doen voor haar schoonouders. De mensen die ze het liefst nooit meer ziet.
Gewoon nee blijven zeggen?

Meelezende

Ja natuurlijk, gewoon nee zeggen en dan ook heel duidelijk dat ze niet meer hoeven te bellen en dat je wil dat ze jouw nummer uit hun systeem halen. Verwijs maar door naar dochter dichtbij.