verpleeghuiszorg na val

Precies

#31 Inderdaad.
Ik begrijp ook niet zo goed hoe het bazen/besturen keer op keer lukt om hun werknemers zo te laten denken/gedragen.

Overal hetzelfde Miriam

De zorg is een aaneenschakeling van taken en taakjes die zich niet laten wegmasseren. Er zit vaak geen enkele lucht meer in maar is een optelsom van geplande 'zorgmomenten' waar zorg zich maar ten dele laat plannen. En het 'ideaal' is de standaard, de norm. Zo goedkoop mogelijk met minimaal opgeleidde medewerkers met een maximaal rendement. Met menselijke niet planbare zaken aan de kant van bewoners, zie de valpartij, of de medewerkers, komt terug van vakantie en moet er nog 'in' komen en er zijn weer diverse veranderingen en nieuwe bewoners die 'inlees- en inleeftijd' kosten. Terwijl de nieuwe leerling net gestopt is of niet voldoet. En er bewoners zijn bijgekomen waarvoor de indicatie te laag gesteld is. Er geen rekening gehouden wordt met de kennis en vertrouwdheid die je met 'eigen' bewoners hebt, maar je wordt ingepland en geherpland om je 'kunstje' geeft niet waar uit te voeren. Bewoners en medewerkers zijn geen robotjes dus de grenzen zijn al lang in zicht.
Als je het niet weet te 'mannen' krijg je de schuld en moet je je verantwoorden en dan is het maar de vraag of je antwoord geaccepteerd wordt. Het wordt ook nog weleens weggeredeneerd. Anderzijds gaan mensen slecht gedrag vertonen of zich strict aan de regels houden. Niet jou taak, niet doen. Blijven om je werk af te maken wordt al snel dagelijks werk, dus daar waarschuw je elkaar voor, niet doen. Maar als het werk blijft liggen wordt het zwarte pieten.
Mensen in de zorg weten allemaal hoe het werkt, dus geef je een beetje mee, en je neemt de damage maar voor lief en je zoekt 'lucht' waar je die kunt vinden, bij de vrijwilligers en de mantelzorgers dus. Of je vervalt tot het kantjes eraf lopen en 'prioriteiten' stellen waar je collega's het weer mogen bezuren zodat die gaan morren.
Kijk, en papierwerk kun je herplannen of afraffelen. Ongeduldig en onzorgvuldig met bewoners omgaan levert meer werk op, hoewel je dat ook ziet gebeuren.
Demonstreren helpt niet, je afdeling of instelling wordt gewoon opgeheven en je wordt ontslagen. De markt is keihard.

Klagen dus

En tot in de hoogste regionen inclusief dreigen met strafzaak.

Schuld van het personeel

AnneJ, je hoeft niet heel diep na te denken om te weten dat het verhaal van de zorginstelling van Karin's moeder én dat van Albana, flauwekul is.

De bewijzen daarvoor stapelen zich nog eens extra op.

Het personeel dat die dag de zorg over de moeder van Karin had, is strafbaar.
De instelling niet.

Het blijft wonderlijk hoe personeel zich in zo'n positie laat dwingen, alleen maar door wilde verhalen over bezuinigingen.

steun

Ik hou me graag verre van discussies hier maar nu voel ik me geroepen toch een kleine duit in het zakje te doen.
Als trainer kom ik regelmatig in verzorgingshuizen om verzorgenden te trainen. Ik zie teams die ongelofelijk hun best doen om staande te blijven met alle bezuinigingen en veranderingen die er zijn op dit moment, die hun werk met liefde blijven doen en dan maar in hun eigen vrije tijd overdragen of idd soms ook mee gaan naar het ziekenhuis met een bewoner.
Ik zie verzorgenden die soms adl-handelingen alleen moeten doen terwijl dat eigenlijk niet kan omdat ze geslagen en gekrabd worden. En ondanks dat praten ze liefdevol over deze bewoners omdat ze zien dat zij daar niets aan kunnen doen vanwege hun dementie.
Er moeten soms onmogelijke keuzes worden gemaakt. Iets extra's doen voor de één betekent iets minder doen voor de ander.
Het is goed om te klagen over de afbraak in de zorg, want daar is zeker sprake van, maar wel aan het juiste adres. De mensen op de werkvloer doen ongelofelijk hun best en verdienen het niet de schuld van deze afbraak te krijgen!

vervoer Miriam

Vervoer wil niet zeggen dat daar begeleiding bij zit.
Je krijgt dus discussies over de vierkante millimeter. Elke beslissing moet je afstemmen met de individuele indicatie en bij twijfel met de zakelijk leider van het tehuis. Die discussies zijn er ook.
Kost ook zorgminuten.
Alleen door een paar oogkleppen op te zetten kun je je blijven handhaven in zo'n positie als medewerker.

Trainer

Het staat buiten kijf dat de medewerkers niet hard werken en dat zij geen liefde voor hun werk hebben Dat is ook helemaal het punt niet.

Het punt is dat er GEEN zorg verleend wordt, ondanks het feit dat ze daar wettelijk wel tot verplicht zijn. Daar zit het knelpunt.

Als ik morgen zie dat mijn buurvrouw valt en ik zie dat ze gewond/bewusteloos/weet ik veel wat is, dan ben ik als simpele burger verplicht om hulp te verlenen. En nee, ik hoef dan geen operatie uit te voeren, maar 112 bellen is dan wel het minste.

Zorgverleners die voor hun bewoners zorgen zijn wettelijk ook verplicht om hulp te verlenen. Punt.

Ik vind het schandalig en ik snap er werkelijk niets van dat een instelling die verantwoording van zich af schuift richting de mantelzorgers. Want laten we wel wezen, opa, oma, vader, moeder, partner, broer of zus zit niet in een instelling omdat ze last hebben van zweetvoeten.
Patienten/bewoners zitten daar omdat ze zorg nodig hebben die thuis niet meer te geven is. Als dan namelijk wel mogelijk was, dan zaten ze daar niet. Zo simpel is het.
En dan is het van de zotte dat de mantelzorger de noodsituaties op MOET vangen, omdat er geen zorg aanwezig is.

Waar zijn we dan in hemelsnaam mee bezig?

de markt

Het is niet anders. We zullen elkaar moeten aanklagen en rechtzaken gaan voeren. Als het hielp zou ik er voor gaan.
Helaas is dat ook weer een afleidingsmanouvre. Dit is gewoon het gevolg van de keuze voor marktwerking, privatisering en concurrentie in de zorg.
De meesten stellen hun prioriteiten en roeien met de riemen die ze wel hebben. Meer is het niet.

ja tsjor ik ben het helemaal met je eens

De tekst die jij aanhaalt betekent: Een ambulance bellen of desnoods een taxi.
En niks begeleiding. Daar komt het op neer.
Het is niet dat ik daar achter sta en voor zover ik weet bij mij op het werk ook niet, maar dat is hoe 'men' denkt dat het best wel kan.
En daarom ook dat we proberen met kunst en vliegwerk om dan in zo'n situatie toch op de een of andere manier mee te gaan.
Maar er blijven ook nog een heleboel mensen achter, waar we de verplichte aanwezigheid van personeel ook nog moeten waarborgen.
Was het maar waar dat wij naar onze eigen goedentierendheid mee mochten gaan als wij dat verantwoord achten.Maar er moeten volgens de wet gewoon zoveel mensen met zoveel diploma's achterblijven en als er dan niet meer zijn, zullen we er toch nog 1 bij op moeten trommelen. En dat lukt niet altijd.
Het is ook niet bepaald niet meer zo dat collega's voor het opscheppen liggen.
Wij hebben een vacature openstaan, desnoods 2 (als iemand niet zoveel wil werken) dat is flexibel qua uren aangeboden. Verschillende keren.
Resultaat 0. O ja er zijn wat mensen geweest die solliciteerden. En een aantal daarvan 'moest' verplicht solliciteren, motivatie niks. 2 zijn er op gesprek geweest en hebben zich na het beraad alsnog teruggetrokken.
Wie wil dat nu? Zich uit de naad werken voor een schijntje en ook nog altijd rekening houden met dat je vooral niet teveel mag doen (ook al zie je dat het noodzakelijk is) en dan ook nog vaak aan de andere kant van familie te horen te krijgen dat je te weinig doet?
Het is niet om te klagen. En ik doe mijn werk met plezier, ga altijd met een voldaan gevoel naar huis.
Weet je dat het zelfs volgens de nieuwe richtlijnen vanaf 1 januari 2015 op het moment dat iemand acute zorg zorg nodig heeft, het zorgzwaartepakket omgezet wordt naar een ander pakket (voor acute zorg) en er geen rooie cent meer binnenkomt voor een verpleeghuis?
Volgens het ministerie hoef je daarna zo'n kamer (die toch van 'iemand' is) niet meer leeg te houden. Na 3 dagen 'moet' hij ontruimt zijn. Dat is hoe ze denken dat het kan en het goedkoopste is.Dan kan je weer een nieuwe client die kamer aanbieden. Of als de familie t anders wil, hen met de kosten opzadelen. Nou denkt onze directie daar (hemeltje dank) anders over en heeft als richtlijn ingevoerd 2 weken houden we die kamer (zonder 1 enkele vergoeding dus) leeg. En als iemand dan nog niet retour is dan zou alsnog die kamer ontruimt moeten worden.
Het zijn bizarre regels, die op geen enkele manier recht doen aan de rechten van de clienten zelf. Die die kamer toch als hun 'thuis' zien.
En wij ergens zijn de speelbal van al die verschillende verwachtingen en eisen van het rijk en de verzekeraars.
Misschien moet ik ook maar s een andere job zoeken?
Of zou het nog bijtrekken?
Ergens hoop ik ook nog dat half Nederland te hoop loopt als doordringt wat de gevolgen zijn van de regelgeving. Maar tot nu toe gebeurd dat nog steeds niet.
Tsja dan zullen ze t zo wel graag willen.
groeten albana

Niet niks doen

#41 "De tekst die jij aanhaalt betekent: Een ambulance bellen of desnoods een taxi.
En niks begeleiding."
Als dat het moet zijn, dan is dat het.
Het is toch iets anders dan niks doen en iemand met een gebroken enkel tot de volgende ochtend laten wachten en tussendoor naar het toilet en de eetkamer laten waggelen.

Er is geen oordeel gegeven over hoe.
Er is een oordeel over dat.

uit de naad werken voor een schijntje?

Wat een onzin zeg dat 'uit de naad werken voor een schijntje'... het blijft minimumloon minimaal en dat is geen schijntje. Ik vraag me af wat er aan de hand is bij jullie? Wat vragen jullie precies dat je geen mensen kunt krijgen?

Leg eens uit

"Weet je dat het zelfs volgens de nieuwe richtlijnen vanaf 1 januari 2015 op het moment dat iemand acute zorg zorg nodig heeft, het zorgzwaartepakket omgezet wordt naar een ander pakket (voor acute zorg) en er geen rooie cent meer binnenkomt voor een verpleeghuis?"
Wat kan jou dat nou schelen Albana?

Jij krijgt gewoon je salaris. Bovendien blijf je persoonlijk aansprakelijk voor de zorg en persoonlijk strafbaar als je die zorg weg laat.

alleen naar het ziekenhuis

Op de polikliniek waar ik werk komen heel vaak minder valide/dementerende mensen alleen. Ook op de spoedeisende hulp. In alle ziekenhuizen in Nederland is het gebruikelijk dat de taxichauffeur de mensen bij de receptie aanmeld en dan worden ze door patientenvervoer naar de afdeling gebracht. Als er begeleiding meegaat is dat heel goed maar het is geen primaire noodzaak. Daar heeft het verpleeghuis van topicstartser een grote fout gemaakt, ze hebben van het begeleiden prioriteit gemaakt en dat was fout want de gebroken enkel was de prioriteit.

Een fout

Oude, vaak kwetsbare mensen, vaak angstig door de val, dementerend zelfs, zonder begeleiding naar een ziekenhuis sturen, van hand tot hand, is een fout. Zo werkt dat. En dan ben je strafbaar als je dat niet doet.
Je moet het maar kunnen. Oogkleppen dus.

Overigens

Dat kamer ontruimen in een verpleeghuis is al zo. In verzorgingshuizen hebben mensen tot nu toe een woonruimte die een huisnummer heeft, in het kadaster is ingeschreven en waarvoor je een huurovereenkomst krijgt. Ook bij afwezigheid dient daar de huur gewoon van betaald te worden. Daar kan dus geen sprake zijn van ontruiming want dan kunnen bewoners gaan procederen met de huurwet in de hand.
Dat gaat nog weleens fout als verpleeghuis en verzorgingshuis gaan fuseren. De regels voor het verpleeghuis worden dan de norm met dit soort foute moves.

geen sprake van

#46 het alternatief, oude vrouw met gebroken enkel zonder behandeling door laten lopen, is erger. Begeleiding is bij een ongeval nooit gegarandeerd. Ook niet voor kinderen.
#47 volgens mij haal je wat dingen door elkaar. Er is geen sprake van woning- of kamerhuur.

vierkante centimeter Miriam

Als de val niet meer acuut is, er blijven klachten, wordt er ter controle een foto gemaakt. Omdat het geen acute situatie meer is, wordt er meer tijd genomen. Of dat een fout is, is op de vierkante millimeter redeneren.
Ik weet dat verzorgingshuizen, waarschijnlijk niet allemaal, werken met huurovereenkomsten. Voor je gaat roepen dat mensen na 3 dagen moeten ontruimen zou ik dat toch maar even checken bij de bewonersadministratie. Ik heb er namelijk naast gestaan toen zo'n verpleeghuismanager gedoe kreeg met de familie, ondanks mijn waarschuwing vooraf.

wat ik zie

Ik loop al heel wat jaren mee in de zorg. De laatste jaren is er een flinke kentering geweest. De zorg is zoveel ingewikkelder geworden, er zijn voor verpleegkundigen en verzorgdenden zo enorm veel regeltjes gekomen. Dat is echt een enorm verschil met nog niet zolang geleden. Ik noem het geregeld de dictatuur vd protocollen. Wij zijn nog maar nauwelijks vrij om te doen wat we willen doen/wat we vinden dat we moeten doen. Ons werk bestaat voor een enorm groot deel aan volgen van protocollen, proberen alle regels goed te kennen want daar worden we op afgerekend. De rest van ons werk bestaat uit een stukje 'verkopen', vooral van jezelf in een wankel systeem.
De enige manier voor mij om toch een beetje voldoening uit mijn werk te halen is zeer regelmatig te doen alsof ik die protocollen helemaal niet zo goed ken. Dat geldt voor mij en zie ik ook bij anderen. Maar voor veel anderen, en vooral voor de nieuwste lichtingen, geldt dat ze zich meer aanpassen en mi lijkt het daardoor alsof een systeem dan loopt, maar de mensen zijn alleen maar een radartje in dat hele systeem en verliezen hun zelf denkend vermogen. Dat wordt in de zorg sterk gestimuleerd. (Uiteraard wordt vaak juist het tegenovergestelde beweerd, maar ik zie het echt niet, het is een nep laagje)
Dan kunnen er situaties ontstaan die eigenlijk absurd zijn. Acuut ingrijpen is geindiceerd maar in plaats daarvan gaat alle aandacht uit naar protocollen. De verzorgenden zijn fors geindoctrineerd.
Net als het verhaal rondom financiering. Nog niet zo lang geleden was geld een vies woord in de zorg. We wisten niet hoe het zat en wilden het niet weten, we hadden wel wat beters te doen. In zeer rap tempo is ook daarin een enorme cultuuromslag gekomen. Als radartje in een financieel bedrijf moeten we de gezamelijke doelen nastreven; financieel gezond blijven. De mensen in de zorg die zich schamen over geld te praten kun je nu met een lantaartje zoeken. En die komen er nauwelijks voor uit want als je achterblijft is het gewoon gedaan met je.

Nu wordt misschien aangegeven dat in deze situatie nu juist het protocol niet is gevolgd,ja. Protocollen worden niet gevolgd want het zijn er zoveel en zo ingewikkeld dat dat niet lukt. Maar het moet eigenlijk wel dus het streven ernaar is er wel, en er zit ook een portie angst om het fout te doen. Het punt is vervolgens dat een deel vd protocollen gekend wordt en een deel niet of onvolledig of verkeerd. Je doel is de regels volgen dus je streept helemaal geen belangen tegen elkaar af, je hebt geen ruimte meer om te kijken welk protocol belangrijker is dan het andere.

Helder

Bloem, dat de zorg verlegt is naar de zorg voor de protocollen. En dat het heel veel tijd kost en eigen denk- en oplossingsvermogen weghaalt. Terwijl in dat laatste echte winst te behalen valt.
Het opzetten, ontwikkelen en updaten van al die protocollen kost bovendien ook veel geld, want daar zitten mensen achter die echt niet gaan werken voor het bedrag dat een verzorgende verdient. (minimumloon goed inkomen????) Zoals mijn moeder al zei: in de jaren dat ik als maatschappelijk werkster in de gezinszorg heb gewerkt is er op de werkvloer niemand extra bijgekomen, maar het stafbureau heeft zich gigantisch uitgebreid, wat personeel betreft, eigen pand etc. En die zijn nu weer druk met fusies, aparte BV's oprichten en failliet laten gaan etc. Maar de last van 'bezuinigingen' wordt op de werkvloer neergelegd en nu vervolgens doorgeschoven naar de familie, de laatste haven. Hierna is er niets meer.

Tsjor

afvoerputje

En uiteindelijk wordt de kwaliteit steeds minder en gaan we werken met uitkeringsgerechtigden of zoals nog vroeger excriminelen en veroordeelde juffrouwen van lichte zeden.
De rest stemt met de voeten en zoekt een ander vak. Zorg voor ouderen en zieken vinden we gewoon niets waard. Iedereen moet zijn eigen derriere maar redden.
En wat we aan zorg hebben opgetuigd wordt in rap tempo afgebroken.

http://www.npo.nl/andere-tijden/11-12-2014/VPWON_1234575
Mooie aflevering over de veranderingen in de ouderenzorg

mensenrechten

Al het gekwetter over marktwerking, zorgzwaartepakketten, drukte, weinig personeel enzovoort enzovoort leidt af van het punt waar het hier om gaat. Men probeert hier zelf de slachtofferrol te claimen om de aandacht af te leiden van een heel akelig feit. Andere strategie die ik hier gebezigd zie worden is een valse keuze tussen "meer geld/meer personeel" of met iets acuuts naar het ziekenhuis kunnen. Een bekende retorische truc. Er zijn altijd meer keuzes. Opnieuw een drogreden om de aandacht af te leiden van dat afschuwelijke feit.
De derde retorische truc is die van trainer "Alle medewerkers in de verpleeghuiszorg zijn engelen en ze doen toch zo,hun best". Nooit waar, natuurlijk. Er is geen werkomgeving met alleen maar hardwerkende, onberispelijke burgers. En het leidt weer af van de onaangename waarheid.
Die onaangename waarheid is, dat men een medemens opzettelijk dringend noodzakelijke medische hulp heeft onthouden. Dat is, hoe je het ook wendt of keert, inhumaan. Het mag niet en het is niet voor niets dat in de wet is vastgelegd dat het niet mag. Dat het personeel in dit tehuis een medemens zo behandelt, zegt iets heel akeligs over de mentaliteit op de werkvloer daar.
Klagen dus. En je niet laten piepelen door praatjes zoals hierboven. De verpleeghuisarts is in ieder geval verantwoordelijk. De patient viel onder zijn medische zorg en hij heeft er niet op toegezien dat een noodzakelijke behandeling uitvoering kreeg. Je mag niet zomaar wachten met behandelen van een botbreuk, dat kan hele vervelende consequenties hebben, nog afgezien van het feit dat ze je moeder langdurig onnodige pijn laten lijden. Laat je daar eventueel over informeren. De inspectie vindt het ook altijd interessant om een afschrift te krijgen van deze klachten.

Ik word er zo zwartgallig van

Hoe we met oude en zieke mensen omgaan.

En dan dat gemekker van de politiek. Over zorgkosten die 'onbetaalbaar' zullen worden, als we nu geen 'moeilijke keuzes' durven te maken.

Alsof we een stel Eskimo's zijn, die moeten beslissen de stamoudste op een ijsschots te zetten, omdat er te weinig eten is om de hele stam te voeden.

Trap er niet in jongens. Nederland is geen eskimofamilie in een ijskoude poolwinter. Nederland is: Massaal naar de HISWA en de Vakantiebeurs, rijen voor de nieuwste I-phone, woonwinkels vol met trency meuk die je niet echt nodig hebt, maar wel gezellig staat in je huis.

Niet iedereen is rijk, maar in dit land is geld zat. Maar ja, een beetje beschaving, da's kennelijk iets te duur...

Ex-kippenboer

"Volgens het ministerie hoef je daarna zo'n kamer (die toch van 'iemand' is) niet meer leeg te houden. Na 3 dagen 'moet' hij ontruimt zijn. Dat is hoe ze denken dat het kan en het goedkoopste is.Dan kan je weer een nieuwe client die kamer aanbieden. Of als de familie t anders wil, hen met de kosten opzadelen"

Misschien moet men een ex-kippenboer als directeur van het verpleeghuis aannemen. Of als topman van een groep verpleeghuizen.

Mensen uit de bio-industrie hebben als geen ander verstand van het zo goedkoop mogelijk verzorgen en verwerken van levende wezens, om zoveel mogelijk productie te draaien.

Misschien een goed idee?

Treurige boel

Ik word ontzettend treurig van de hele zorg momenteel. Ik begrijp best dat als het niet uit de lengte kan het uit de breedte moet, maar als die breedte betekent dat we mensen domweg aan hun lot overlaten, is dat niet minder dan een schande.

Albana: je krijgt het te verduren in dit draadje en helaas doe ik ook een duit in het zakje.

In een van je eerste reacties zeg je dat het niet handig van Karin is dat ze niet bereikbaar was. Ik zeg het eerlijk, dat was mijn eerste gedachte ook. Zeker als ik weet dat ik ergens van op de hoogte gebracht kán worden, leg ik mijn telefoon (tegen de regels in) in mijn blikveld neer. Als ik commentaar voor wil zijn, meld ik mijn telefoongebruik bij mijn teamleider. Daar is in dat soort situaties begrip voor. Ik heb op mijn telefoon, maar dat is er een waar alles op kan, een app waarop ik gewoon mijn mail binnenkrijg. Ik kan dus de hele dag door, tijdens pauzes zéker, mijn mail checken. In die zin is de bereikbaarheid een stuk groter geworden. We zijn niet meer persé afhankelijk van mondelinge telefoongesprekken. Maar.... door iemand te verwijten niet bereikbaar te zijn, leg je meteen de verantwoordelijkheid bij degene die niet bereikbaar is en dat is natuurlijk belachelijk in situaties als die van de moeder van Karin. Het tehuis heeft de verantwoordelijkheid gekregen over de moeder van Karin en dan mag Karin verwachten dat ze dat ook op een acceptabele manier doen.

Albana in reactie 19: Als het een donderdag was, was er bij ons zeker wat geregeld, om mee te gaan. Het is bij ons alleen op zon en feestdagen (als er dus zondagsdiensten gedraaid worden) een groot probleem bij zoiets acuuts.

In reactie 10 van Albana: Het verpleeghuis heeft een zorgplicht, maar begeleiding naar een EHBO wordt gewoon niet vergoed, zelfs accute zorg niet (en daar was in dit geval nog niet eens sprake van) de zorgverzekeraars vinden dat ze best alleen naar een EHBO kunnen, dementerende ouderen ook.

In 10 vind je dus dat de pijnlijke voet van Karin's moeder niet acuut en in 19 opeens wel? Wie bepaalt in een zorginstelling eigenlijk of zorg acuut of niet acuut is? Verzorgenden hebben een beperkte medische kennis, dus bij twijfel altijd naar een arts lijkt mij.

Albana 41: Wij hebben een vacature openstaan, desnoods 2 (als iemand niet zoveel wil werken) dat is flexibel qua uren aangeboden. Verschillende keren.
Resultaat 0. O ja er zijn wat mensen geweest die solliciteerden. En een aantal daarvan 'moest' verplicht solliciteren, motivatie niks. 2 zijn er op gesprek geweest en hebben zich na het beraad alsnog teruggetrokken.

Mijn collega wil dólgraag de zorg in. Bij aanvang heeft ze gemeld dat ze nooit een diploma heeft gehaald. Dat maakte niets uit, ze zou immers een test krijgen om haar niveau mee te bepalen. De test kwam ze goed door. Ze heeft vervolgens de rest van de molen doorlopen, men is dolenthousiast over haar, gesprek met de psycholoog was om te zoenen... en toen kwam de mededeling dat ze niet aangenomen kon worden omdat ze nooit een diploma heeft gehaald. Collega was woest en dat begrijp ik. Ze is 40 en is het niveau van haar voortgezet onderwijs inmiddels allang ontstegen door levenservaring, arbeidservaring etcetera. Hier kun jij (Albana) niets aan doen uiteraard. Maar als er dan zo'n tekort aan personeel is, dan moeten ze bij de mensen die graag willen misschien naar kwaliteiten kijken en niet naar verouderde diploma's (of het ontbreken daarvan).

Mijn dochter werkt sinds vorig jaar in de zorg en daar is totaal geen gebrek aan nieuwe aanwas.

Barvaux 43:
uit de naad werken voor een schijntje?

Wat een onzin zeg dat 'uit de naad werken voor een schijntje'... het blijft minimumloon minimaal en dat is geen schijntje. Ik vraag me af wat er aan de hand is bij jullie? Wat vragen jullie precies dat je geen mensen kunt krijgen?

Hier ben ik het volledig mee eens. Ik hoor die kreten ook wel eens en dan voel ik me eigenlijk een beetje beledigd. Er zijn ontzettend veel mensen, waaronder ik, die voor het minimum of net daarboven werken. En we werken ons allemaal op ons terrein uit de naad. Mijn dochter verdient als leerling net zoveel of iets meer dan ik. Ik vermoed dat ze met haar diploma wel iets meer zal krijgen. Met de toeslagen erbij komt ze op een heel net salaris uit. Niks mis mee.

wel een schijntje

Ik vind het minimumloon wel een schijntje.
Ik moet om 3 uur snachts beginnen, krijg geen toeslag op de nachtelijke uren, want aan een contract beginnen ze niet, ook niet als ik op zaterdag of zondag werk.
Deze baan kreeg ik in een voor mij lastige periode, aangezien het hier niet voor het opscheppen ligt, alleen soortgelijke banen, vind ik toch dat in mijn geval het minimumloon een schijntje is; meer een schijntje dan wanneer je hetzelfde loon gedurende normale werktijden verdient.

Niet vergoede zorg

Als een kind op school zijn enkel breekt en de ouders om wat voor reden dan ook niet bereikbaar zijn zou je het toch ook niet accepteren dat ze dat kind dan maar tot het einde van de (bso)dag laten zitten? Een school krijgt ook geen aparte vergoeding voor het 'leveren' van dat soort zorg.

skik

Zo is dat

Precies skik. Niemand krijgt daar vergoeding voor.
De wending die deze discussie neemt richting zielige werknemers die zo hun best doen voor een schijntje is overigens wel bijzonder herkenbaar vanuit het onderwijs. Ook daar werd nalatigheid, dommigheid en onnadenkendheid verdedigd met gewauwel over geld en vervolgens over onderbetaalde overwerkte werknemers.

Hou toch eens op met die onzin!
Het heeft er helemaal niks mee te maken.

Deze moeder had naar het ziekenhuis geholpen moeten worden. Desnoods onbegeleid in een taxi of ambulance. Dat dat verzuimd is is schandalig. Er is geen enkel excuus voor.

Daar worden we niet voor betaald

http://www.volkskrant.nl/binnenland/trambestuurder-negeert-dode-man-in-tram~a3837642/

Dode man in de tram.
Bestuurder rijdt door ondanks waarschuwingen van medepassagiers.