Verliefd op hulpverlener
Negen jaar geleden, ging het niet zo goed met me. Nu achteraf bleek dit te komen door het alcoholprobleem van mijn man. Toen ben in ik een begeleidingstraject terecht gekomen en een hele lieve knappe man. Toen ik hem voor het eerst zag dacht in binnen 2 seconden wow!!!
Een hele goede klik hebben we ook. Ik kon me niet aan de indruk ontrekken dat hij ook wel heeel erg zijn best voor me deed en een tikje meer, dat zie je aan lichaamstaal. Nu negen jaar later ben ik voor het zelfde feit weer in een 'dip' geraakt en wat wil het toeval, weer bij hem in begeleidng 
(Niet express het liep nou eenmaal zo, nooit gedacht daar weer terug te komen. Dat clienten verliefd worden op hun hulpverlener, gebeurd natuurlijk vaker, maar dit is echt, haha, maak ik mezelf wijs. Voor zijn professionaliteit mag hij niks laten merken (als het zo zou zijn dat hij ook gevoelens voor mij heeft en of hij nog single of zo). Ik weet dat vrouwen de man uitkiezen. Dus initiatief moet van mij af komen, toch??
De problemen tussen mijn man en mij lossen niet op. Mannen zoals hij (mijn man) gaan niet met zichzelf aan de slag. Men zegt ook dat je niet direct vanuit een ene arelatie meteen door over moet gaan naar een andere relatie, want dat werkt meestal niet. Als dit al mogelijk is, want ik kan me niet voorstellen dat zo'n lieve hele knappe man nog steeds single is. Voor het eerst in 26 jaar ben ik echt verliefd en een man tegen gekomen, waar die ik echt een gevoel heb dat ik meer voor hem voel dan mijn eigen man en echt hiervoor de sprong wil wagen. Is het mogelijk dit op een bepaalde manier duidelijk te maken, dat ik gevoelens heb en waar en wanneer. Natuurlijk begrijp ik dat ik dat niet kan doen tijdens het traject en op zijn werk. Het is zelfs verboden en kan daardoor zijn baan verliezen. Maar ik wil toch ook die kans niet laten voorbij gaan. Weet iemand hoe ik dit moet kan doen. Op subtiele wijze of direct?
Kan tot een pijnlijke situatie leiden
"Ik weet dat vrouwen de man uitkiezen. Dus initiatief moet van mij af komen, toch??"
Ja, maar deze man mag op grond van zijn beroep niets met jou beginnen en kan zijn baan verliezen als hij dat wel doet. Daarnaast zijn er veel mensen die liever niet iets met een getrouwd persoon beginnen, zelfs al vinden ze die aantrekkelijk.
Wil je niet scheiden van je man onafhankelijk van de gevoelens van de hulpverlener? Ik denk dat je dan meer kans hebt iemand anders te vinden omdat het dan duidelijk is dat je beschikbaar bent.
Naam
Dit heeft een naam, google eens op OVERDRACHT
enja, dat maakt je blind 
In aanvulling op liat
Herkenbaar plaatje, al was het bij mij dan niet in een hulpverlenerssituatie. Al acht jaar kwakkelde ik met mijn man en op een gegeven moment werd ik verliefd op een collega met wie ik goed kon opschieten. We hebben een tijdje gerommeld maar uiteindelijk is het niets geworden. Toen ik nog hoop op een relatie met die collega had, heb ik de knoop doorgehakt en mijn man verlaten. De insteek was niet dat ik beter vrijgezel kon zijn voor het geval mijn vlam met me verder wilde. Mijn redenering was: als ik ooit een beter liefdesleven wil, met wie dan ook, dan moet ik eerst mijn man loslaten.
First things first
Beeindig eerst je huidige relatie en bouwen een eigen leven op. Zoek ook nu meteen een andere hulpverlener en werk aan jezelf. Als je dan de boel allemaal op de rit hebt (en dan ben je waarschijnlijk op z'n minst een paar maanden verder) en deze persoon zit nog steeds in de gedachten, dan zou je eventueel contact met hem kunnen zoeken.
Je zou eventueel aan deze man kunnen vertellen waarom je per direct een andere hulpverlener zoekt (namelijk omdat je gevoelens voor hem hebt gekregen waardoor hij jou niet op de juiste manier kan helpen!). Grote kans dat hij die stap van harte toejuicht (want de kans dat hij niet staat te springen om een verliefde client met een jarenlange beroerde relatie waar ze maar niet uit wil stappen is niet geheel denkbeeldig, vrees ik...)
Sociale hulpverlener
Er zijn hulpverleners die naar de meeste van hun patiënten een geïnteresseerde houding hebben en er zijn er die zelfs een overdreven geïnteresseerde en positieve houding naar hun cliënten hebben. Dat zou me toch niet zo bevallen als relatie. Ik zou toch gaan twijfelen of zo'n man buiten de spreekkamer wel net zo leuk is. En of hij binnen de spreekkamer niet ongewenst intiem wordt met zijn vrouwelijke cliënten. Hier past maar een maatregel. Je vertrek aankondigen om de reden dat je verliefd bent op hem. En mocht het echt wederzijds zijn dan merk je dat vanzelf en is er geen obstakel meer.
Opleiding
Cliënten die verliefd worden op hun hulpverlener komt zo vaak voor dat het een speciaal onderdeel is van de opleiding tot therapeut (en onderdeel van de therapie die zij tijdens hun opleiding krijgen) Het is ook niet voor niets dat het verboden is voor een therapeut om een relatie met een (ex)cliënt te beginnen en dat dit de therapeut zwaar wordt aangerekend bij het Tuchtcollege. Deze verliefdheid is onderdeel van het proces waar je nu door heengaat en je therapeut weet dit en is opgeleid om hier professioneel mee om te gaan. Ik zou beginnen om het in de eerst volgende therapie-sessie bespreekbaar te maken.
Sorry voor de nuchtere reactie, maar zoals hierboven geschreven google eens op "overdracht en tegenoverdracht" en kom weer met 2 voeten op de grond. Na jaren verwaarloost te zijn krijg je aandacht en is er iemand die begrip en tijd voor jou heeft (en er ook nog leuk uitziet), besef goed hoe kwetsbaar je bent en hoe weinig helder je blik op dit moment. Deze verliefdheid is een natuurlijke en logische reactie in jouw situatie, maar niet meer dan dat. Bespreek je verliefdheid met de therapeut en hij zal het begrijpen als professional. Flirten en proberen te verleiden maakt de situatie pijnlijk, niet je emoties op zichzelf, die zijn volkomen natuurlijk en voorspelbaar.
