Verliefd op een ander

Nou...

met deze man zou ik het somber inzien. Er is hem helemaal niets overkomen, hij heeft contact gelegd via internet en heeft haar willens e wetens in het echt willen zien en meteen gezoend. En vervolgens toen jij je voeten lichtte, direct weer naar haar.
Ik weet niet of je je realiseert dat je schrijft dat DOORDAT jij wegging, hij contact met haar opnam... maar dat verband slaat nergens op, natuurlijk. Hij vertelt het gebeuren; gaat willens en wetens op dat moment de confrontatie aan waardoor geheid een relatiecrisis ontstaat.... en vervolgens is het jouw actie die ervoor zorgt dat hij weer contact met haar opneemt. Zijn dat jouw woorden of de zijne? Wat een slappe hap!
Hoe dan ook. Ik zou je maar eens serieus afvragen of jij het waard bent door te gaan met deze man.
En 'doen alsof' gaat sowieso niet werken. Wat jij nodig hebt is tijd voor jezelf en bedenken wat je nu echt wil. En dan straal je dat vanzelf uit. Het is heel normaal hoor, dat je nu even niet weet wat je wil. En ook dat je hem aangeeft dat je even tijd nodig hebt. Als dat voor reden is om terug naar haar te gaan.... nou dan weet je wel wat je weten moest, vrees ik.
Sterkte!

Impasse

Blijkbaar zitten jullie allebei even in een impasse. Dan zou ik toch geen grote beslissingen gaan nemen. Het is maar even zo, dat moet gewoon nog even doordringen. Ik zou ook even niets afspreken tot je het voor jezelf wat duidelijker hebt wat dit met je doet en wat jij zou willen van hem en van jezelf en de situatie. Gewoon even pas op de plaats. Maar ik zou zelf misschien wel even op de bank gaan slapen of zo. Maar ook dat kan even niet nodig zijn, het is maar hoe je je voelt.

Verliefd worden of zoeken naar verliefdheid

Moeilijk dit! Er is m.i een groot verschil tussen verliefd worden op bij voorbeeld een collega dat je ieder dag tegenkomt of een leuke buurvrouw, en blijkbaar "op zoek" gaan online op een nieuwe liefde. Het eerste kan gebeuren en hoeft geen drama te zijn mits goed beheerd, het tweede zou een "get the hell outta here" geval voor mij. Want niets makkelijker dan een online verliefdheid de kop in te drukken: gewoon niet meer mailen/chatten. Moeilijker met collega of buur. Maar is je partner bewust op een dating site gaan chatten of ? Hoe dan ook, wens ik je veel sterkte, en hoop dat je je eigen leven goed op orde heb (baan,huis etc) want het lijkt me niet een relatie dat je zou moeten willen redden.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat ging eraan vooraf

Hoe kwam het dat hij op zoek ging naar een date? Wat miste hij in zijn leven?

Ben het met anderen eens, er is een heel verschil tussen bewust op internet naar dates zoeken en iemand ontmoeten, in de werkkring of zo, die ineens de vlinders doet fladderen.

Ik beweer bepaald niet dat dit nu einde relatie moet zijn. Jullie hebben samen een geschiedenis, een gezin. Dit allemaal zomaar opbreken vanwege een 'fling' hoeft niet perse de beste keus te zijn, je hebt allebei je verantwoordelijkheid voor wat er samen is opgebouwd. Het kost veel energie een vertrouwensbreuk te boven te komen, maar mogelijk is dat wel.

Sjee

Wat een heftige reacties allemaal zeg om meteen iemand de deur te wijzen. Het is mij weleens overkomen. En ja zeker overkomen! verliefdheid overkomt je. Het is meestal wel een katalysator voor iets anders. Bij mij ging het niet om die specifieke man kwam ik zelf al gauw achter maar omdat er inderdaad iets miste of mis was in onze relatie. Echter daar kom je dan vaak pas achter. Onze relatie leek heel ok, maar achteraf bleek dat niet zo te zijn.
Ik vind een relatie for better and worse. Je zegt ik wil communicatie maar de vraag is of je wel de communicatielijnen openhoudt als je meteen opstapt en zegt het niet te weten.
Stel nu dat je samen besluit dat je nu nog niet hoeft te weten waar het eindigt? misschien eindigt het over 30 jaar, misschien over 5 jaar of misschien al over 3 weken? Concludeer samen waar het mis is gegaan of wat je allebei anders zou willen en werk daar dan aan. Kom op zeg er is nauwelijks iets gebeurd. Je man heeft spijt als haren op zijn hoofd dat is wel duidelijk. Hij voelt zich ontredderd en weet niet hoe dit kon gebeuren. Ja hij is blijkbaar wel echt actief op zoek gegaan (online dating ofzo???) maar heeft het ook opgebiecht.

Een relatie gaat met hobbels en bobbels. Soms maakt iemand een fout, dan de ander, dan is er iemand ziek of heeft andere problemen. Is er liefde? is er houden van? dan is er toch hoop?

Ik heb wel echt een tijdje een relatie gehad met een ander. Ja dat was klote. Ja heel klote zeker ook voor mijn man. We zijn bewust onder 1 dak blijven wonen juist om IN communicatie te blijven. Als we tijdelijk uit elkaar waren gegaan was ik misschien die 'vriend' ook wel op gaan zoeken. Dwing jezelf tot in contact blijven met elkaar. Dat ben je toch je huwelijk verschuldigd en de kinderen? daarna kun je altijd nog zien. En ja je eer is gekrenkt en je vertrouwen en je bent boos en verdrietig en alles. Ook dat mag in een relatie. Laat dat er zijn, maak hem er deelgenoot van. Wij zijn er weer bovenop gekomen. Dat heeft wel 2 jaar geduurd. Het vertrouwen moest weer groeien. De boosheid moest zakken. De lol moest er weer in komen...en wij hadden niet eens kinderen. Maar we zijn er sterker uitgekomen dan ooit. Dat kost heeeeel veeeel energie voor beide partijen. Hij is niet de enige die moet werken. Ook jij moet dit willen. Je kunt niet achterover leunen en het hem weer goed laten maken. Je bent hierin samen partij.
Het kan goed komen. Geef het tijd. Leg jezelf geen druk op. Go with the flow. Soms is het heeeeel zwaar en verdrietig. Evenzo vaak heb je waarschijnlijk meer contact met elkaar dan je ooit hebt gehad.
Ga ervoor!

Nou evenzo

Nou Evenzo, ik vind wel dat jij het wel heel luchtjes opneemt. Actief iemand anders op internet zoeken, daarmee afspreken en vervolgens de bedrogen partner de schuld geven vanwege nieuw contact alleen maar omdat ze het hem niet gelijk vergeeft en vergeeft? Ik zou ook mijn ernstige twijvels hebben dat ze alleen maar gezoend zouden hebben. Dat zeggen ook alle vreemdgangers die wel sex gehad hebben. Als ze werkelijk alleen maar gezoend zouden hebben zouden ze waarschijnlijk hebben gezegd dat er niks gebeurd was.

Dit alles zou ik niet als een simpele hobbel in mijn relatie beschouwen. De basis ervan is beschadigd door het essensiele vertrouwen in de ander te beschamen. De relatie schudt daardoor op zijn grondvesten en het lijkt me meer dan logisch dat de bedrogen partij tijd nodig heeft on te bedenken of ze met deze zwaar beschadigde basis nog wel verder wil. Die is niet zo snel te lijmen alleen maar omdat hij achteraf berouw heeft en het toch maar min of meer opgebiecht heeft.

Aan mijn kinderen ben il zeker niet verschuldigd om een schijnrelatie in stand te houden. Het lijkt me een stuk beter om ze voor te leven dat ieder respect verdiend en dat je je zelf niet gevangen houdt in een relatie waar dit ontbreekt vanwege financiele gronden of om een één of andere illusie in stand te houden.

Ik zeg niet dat vreemd gaan persé einde huwelijk betreft. Zelf heb ik geen idee wat ik uiteindelijk zou doen. Wel dat als mijn echtgenoot me zou flikken wat de draadstarster overkomen is 'the hell out of me' nog zacht omschreven is. Dantes hel is een paradijsje vergeleken bij hoe ik dat op zou nemen. Pas nadat de eerste heftige emoties bekoeld zijn en als er tenminste nog een stukje van mijn echtgenoot over zou zijn dan zou ik eens gaan denken over hoe en wat verder. Moet ie natuurlijk niet ondertussen zijn toevlucht bij minnares hebben genomen, want dan gaat ook dat laatste stukje eraan.

Hou je hoofd erbij

Weken geleden zat ik in hetzelfde schuitje als jij. (zie draad hierboven). Man had een relatie met een ander. Heeft dit bewust opgezocht. Uiteindelijk bleek hier meer te spelen.

De felle reacties hierboven verbazen mij. Ik weet dat ik die eerste week dacht; ik moet m'n hoofd erbij houden; hij is er nu niet toe in staat. Verliefdheid maakt je tijdelijk niet voor rede vatbaar. Ik heb mijn man die week gevraagd met zijn verstand voor mij te kiezen. Zijn gevoel lag bij haar. Dat begreep ik wel; verliefd, elkaar alleen maar op stiekeme, spannende momenten zien, niet in de echte werkelijkheid. Daar kon ik niet tegen op. Ik had wel wat anders te bieden; liefde, een gezamenlijk verleden, onze kinderen, een gezinsleven, humor.
Man heeft verstandelijk voor z'n gezin gekozen. Op voorwaarde van mij dat r geen contact met haar zou zijn.
We hebben veel gepraat. Het werd mij duidelijk wat hij gemist had in onze relatie. En het werd hem duidelijk dat ik hetzelfde miste. Dat besef was verdrietig maar ook mooi; als we hetzelfde willen moet het toch lukken? Ik was teveel 'moeder' geworden. Sleur, drukte, gewoonte. Geen spanning meer in onze relatie. Ik deed enorm mijn best voor hem; ontzag hem als hij rust nodig had, maakte het gezellig voor ons gezin. Hij wilde graag wat anders; intimiteit, een vrouw die aandacht aan zichzelf besteedde, die liet blijken dat ze zich aangetrokken voelde tot hem, gewaardeerd worden, aandacht voor elkaar. En ik had dit verwaarloosd. (ik niet alleen; hij net zo goed). Vanuit deze onvrede is hij dit buiten de deur gaan zoeken. En helaas; makkelijk te verkrijgen. Zijn minnares schonk hem dit alles. Hij proefde wat hij graag wilde en werd bevestigd in zijn gemis. Dat hij dit ook bij mij kon krijgen, en ik dit ook zo graag met hem wilde heeft hij niet gezien. Onze relatie was al zo scheef gegroeid dat we het van elkaar niet meer zagen.
Nu zijn we beiden met de neus op de feiten geduwd. Pijnlijk, verdrietig. Wanhopig ben ik soms. En toch...zie ik toekomst in ons samen. (bij ons speelde er meer, man blijkt al jaren een dubbelleven geleid te hebben. We zien nu waar dit uit voort komt en ik krijg er vertrouwen in dat dat niet weer gebeurt)

Jullie hebben kinderen. Dat maakt dat je niet 'zomaar' de handdoek in de ring kunt gooien. Natuurlijk heeft je man fouten gemaakt; had hij dit niet moeten zoeken. Maar wie is er vrij van schuld?
Hou je hoofd erbij, durf samen te kijken naar waar het mis ging. Durf naar jezelf te kijken. Er is een hoop stuk gemaakt door hem, het is aan jullie samen om dit te herstellen. Relatietherapie zal je helpen. Geef niet te snel op. Jullie gezin is het waard om voor te knokken. De handdoek in de ring gooien kan altijd nog.
Ik krijg hier veel steun. Doet mij enorm goed. Ik krijg ook vaak te horen dat ik te snel wil; dat is ook zo. Dus durf ik het haast niet tegen je te zeggen; laat je emoties toe, wees maar boos en verdrietig. Ik merk dat het oplucht en dat het ruimte maakt voor andere gevoelens.

Onze therapeut heeft mij de eerste sessie gezegd; je wil je pijn misschien van de daken schreeuwen, je wil tegen iedereen wel vertellen wat een klootzak het is en wat hij kapot gemaakt heeft. Doe dat niet als je uiteindelijk samen verder wil. Het keert zich tegen je; als jullie weer samen verder willen is de buitenwereld nog in shock. Die buitenwereld veroot5deelt en vergeet niet snel.
Kies mensen uit waar je vertrouwen in hebt en vertel hen wat je kwijt wil. En hou het bij deze mensen. Ik ben nu al blij dat ik het niet rondgebazuind heb. Mensen om ons heen zouden het niet begrijpen dat ik met hem verder wil. Dat maakt het uiteindelijk alleen maar ingewikkeld.

Reactie en stip

Stip mooi wat je schrijft. Zo heb ik het ook ervaren al was ik de vreemdganger. Het is aan mijn man te danken dat het goed is gekomen. Ik was totaal in de war en niet in staat beslissingen te nemen. Men kan hard oordelen maar het gaat allemaal niet zo bewust als verondersteld wordt. Hoe bewust beslis je verliefd te worden. Hoe bewust beslis je in een sleur te belanden. Hoe bewust beslis je niet goed te communiceren. Het gebeurt met alle gevolgen van dien. Het is beroerd. Maar ook eeuwig zonde als een relatie daarop stuk loopt. Het is makkelijk hard te oordelen. Als mijn man mij de deur had gewezen in mijn verwarde staat had ik de korte termijn optie gekozen en naar minnaar gegaan. Mujn man deed dat niet maar gaf me de ruimte aan mezelf te werken en uittezoeken wat er mis was. Nu jaaaaaren later ben ik hem nog dankbaar. Onze relatie is sterker dan ooit. Stip jullie komen er wel en dat is dan grotendeels aan jou te danken. Je man zal je daar dankbaar voor zijn. Het is zwaar. Het kost tijd. Geef elkaar de ruimte. Ga in therapie. Blijf in contact. Huil en praat. Het kan echt goedkomen als de liefde en respect voir eljaar er nog is al is het soms ver te zoeken.
Sterkte

Stuivertje

Het gaat om jou. Ik hoop dat je hiermee wat kunt. Echt; neem geen overhaaste beslissingen, hou je hoofd erbij en ga voor je relatie en samen voor jullie kinderen. Geen makkelijke weg, verdomd moeilijk soms maar ik kan nu ook al zeggen; soms ook zo mooi.
Het is vast de moeite waard!!!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Stuivertje

Mijn vorige bericht richtte ik aan Stip. Onhandig want jij was de draadstarter. Mijn woorden zijn net zo gericht aan jou. Ik bewonder je kracht. Wat goed dat je ervoor gaat. Vergeet ook niet voor jezelf te kiezen! Cijfer jezelf niet volledig weg want je hebt het recht om boos en verdrietig te zijn en dat mag je man best weten. Maar wees boos tegen hem in zijn bijzijn en stuur hem niet weg. Fijn dat je soms kleine mooie lichtpuntjes al zijn. Als je man er net zo aan wil werken als jij dan komt het vast goed. Dat gevoel van bitterheid kan lang duren. Het heeft mijn man echt wel ruim een jaar gekost voordat hij zonder buikpijn mij op stap liet gaan met vriendinnen. Hij liet het altijd wel gewoon toe maar in het begin vond hij het heel moeilijk maar hij begreep ook wel dat het geen zin had om mij op te sluiten. En in begreep evenzogoed dat ik niet meteen al met vriendinnen op pad moest gaan. Maar goed praten praten praten en samen kijken of je tot compromis kan komen. Nogmaals veel sterkte en moed gewenst! Hou je ons op de hoogte (als dat je iets brengt?) xx