Verkering uit

Zijlijn...

Je kunt niet veel in deze situatie, als moeder sta je langs de zijlijn - dit is een van de vervelende dingen van moederschap als je kinderen richting volwassenheid gaan.

Beetje verwennen, luisteren als hij wil praten, wat extra 1 op 1 tijd, samen gaan eten, winkelen, iets anders doen wat-ie waardeert.
Het kost tijd, het is niet anders. Liefdesverdriet doet pijn. Heel naar. Sterkte ermee.

Ik sluit me aan bij tonny

Afleiding is de beste remedie. Niet bagatelliseren met spreuken als "niet een handvol maar een land vol".

Er zijn - op afstand...

Je kan niet meer doen dan "er zijn" voor hem. En het accepteren als hij toch besluit het in zijn eentje te verwerken.

Ik heb dit vorig jaar meegemaakt met mijn zoon. Verkering uit, veel verdriet. En ik voelde me zo machteloos, want ja, het blijft toch "je spruitje", maar er komt een tijd dat "kusje erop" niet altijd meer werkt.

Toevallig las ik precies in die tijd iets over "troost op afstand". Zeggen dat je er bent voor hem en dat hij je altijd mag benaderen, maar dat HIJ moet aangeven als hij er behoefte aan heeft, omdat je anders bang bent dat jij als moeder te opdringerig wordt.
Ik vond het best moeilijk om dat te zeggen. Alsof je als moeder een stapje terug doet en je kind in de steek laat, zo voelde het. Ja, je doet wel een stapje terug, maar je laat hem niet in de steek, integendeel, je hebt duidelijk aangegeven dat je hem de ruimte geeft maar er wel bent als hij het nodig heeft!
Mijn zoon heeft later aangegeven dat hij dit heel fijn vond, want hij had op dat moment absoluut geen zin aan een uit bezorgdheid aan hem trekkende moeder, en ook niet aan goedbedoelde opmerkingen. Hij voelde zich Kwalitatief Uiterst Teleurgesteld en wilde daar zelf mee dealen.
Pas maanden later, toen het allang een plekje had gekregen, heeft hij er over verteld. Ook dat hij zich in die tijd depressief voelde, maar hij zei er direct bij dat ik daar weinig aan had kunnen veranderen, dat het feit dat ik er gewoon wás zonder erover te praten voor hem al voldoende troost bood, en dat hij uiteindelijk degene was die hier uit moest komen.
Ik heb hier van geleerd hem de ruimte te geven als hij dat aangeeft. Maar pfff, het blijft lastig, als je kind zich rot voelt en je kan niks doen!

Rode vulpeninkt

Wat mooi, die ga ik onthouden voor als ik hem nodig heb in de toekomst. Bedankt!

Bedankt

Allemaal bedankt, dat doe ik dus inderdaad. Veel afleiden en bezig houden en er zijn. En de zin van rode vulpeninkt (aparte nick trouwens) zal ik ook goed onthouden en aan zoon vertellen.
Het is inderdaad rot om niets te kunnen doen.

Kloek en koolmees

Graag gedaan en sterkte! En bedenk: men leert lopen met vallen en opstaan en dat doet soms best pijn

Wat de nick betreft: ik heb een tijd geleden gelezen dat diverse nicknames op OOL zijn ontstaan vanwege iets dat net in het oog viel tijdens het registreren of een nickwissel. En ik had op dat moment net een vulpen met... Precies!

Momenteel zit er groene vulling in, dus als het weer eens tijd is voor een nickwissel?