Verjaardag Vriend

Adem in, adem uit

Zijn verjaardag, zijn wens om zijn zus er bij te hebben. Wees een goede gastvrouw, geef haar een drankje en wees verder druk met de andere gasten. Hoe meer mensen er zijn, hoe minder je haar hoeft te zien. Maak hooguit een afspraak dat waneer ze jou schoffeert vriend haar de deur wijst.

Gewoon laten komen

Goedenavond,

Ik zou haar gewoon laten komen wanneer hij dat wil, het is namelijk zijn verjaardag. Op jouw eigen verjaardag kun jij dat bepalen, op die van hem mag hij dat zelf uitmaken lijkt hem. En ik zou gewoon zo normaal mogelijk tegen haar doen, zodat hij ook een leuke verjaardag heeft. Het kan zijn dat zij hem pijn heeft gedaan, maar blijkbaar is dat alweer vergeven, dus dan zou ik het laten rusten. En 1 dagje normaal doen tegen iemand die je niet mag is niet zo erg toch? Om je vriend een leuke dag te bezorgen?

laten komen

Zijn zus, zijn wens. Maar maak samen met jouw vriend de afspraak dat je haar, op beleefde wijze ontloopt. Druk, druk, druk. Veel vrienden, veel hapjes te maken.
Heel veel sterkte.

LL88

Je schrijft "Feit is dat ik en zijn zusje afgelopen jaar heel wat spanningen hebben gehad en wordt ik nog steeds van allerlei dingen constant door haar beschuldigd die niet waar blijken te zijn. "

Heb je het idee dat je vriend haar gelooft?
Oftewel: jou op die punten niet gelooft?

Of heeft hij wel vertrouwen in jou maar wil hij desondanks zijn zus erbij hebben.

En je schrijft "maar hij blijft bij zijn woord dat hij haar ook bij het vriendendeel wil hebben. Ik kan dit niet helemaal begrijpen, omdat zij hem nl vorig jaar enorm veel pijn heeft gedaan. Ze heeft hier helaas nooit excuses voor aangeboden tegen hem, wat mij uiteraard ook weer zeer aangrijpt. "

Dat hij hem pijn heeft gedaan is meer zijn probleem dan het jouwe. Als hij desondanks haar vergeven heeft (of het weggedrukt heeft) en haar erbij wil hebben is dat zijn keus.

Accepteert hij dat jij het er wel moeilijk mee hebt en dat jij niet door haar geschoffeerd wilt worden? En dat hij haar wegstuurt als ze dat wel doet?

En accepteert je vriend dat je haar probeert te ontlopen op het feestje?

Als hij dat allemaal niet doet, dus jouw probleem bagatelliseert, je belachelijk maakt, vindt dat je je niet moet aanstellen etc etc, en dus hier meer voor zijn zus kiest dan voor jou, dan heb je denk ik wel een probleem.

Heb je inmiddels al besloten of je de aanwezigheid van zijn zus wilt accepteren?

Heb je het al met je vriend besproken?

En? Hoe reageerde hij?

Vraag

"Ik vind het allemaal wel prima als zij wel bij het familiedeel aanwezig is"
Wat maakt voor jou het verschil of ze bij het vrienden- of familiedeel aanwezig is?

Je spreekt jezelf tegen

Je ziet haar niet als familie maar wil haar wel bij het familiegedeelte.

Maar goed, terug naar de beginvraag: ik begrijp niet waarom vrouwen toch altijd denken alles te kunnen bepalen. Het is je vriends verjaardag, hij bepaalt wie wanneer komt. Al nodigt ie de paus uit, het is zijn verjaardag, niet die van jou. Moet je je eens indenken dat hij voor jou zou bepalen wie je mag uitnodigen en wanneer. Dan zouden we hier een nog bozere LL88 hebben! Heel vervelend voor je, maar je krijgt zijn familie er nu eenmaal bij.

En dan je opmerking: bovendien heeft ze ons nooit spontaan gefeliciteerd met ons samenwonen. !!!!!!!! Mag ik even lachen! Daar maak jij een punt van? Dat iemand je niet feleiciteert met je samenwonen? En dat weet je nog na een jaar? Dat vind ik best zielig.
Er loopt een ander draadje op OO (bijna 300 postings) over vervelende schoonmoeders. Zou je eens door moeten lezen om te zien wat dit soort familiegedoe voor een ellende met zich meebrengt.

Stap over je antipathie heen, het is nu eenmaal zijn zus die je steeds weer zult tegenkomen. Probeer haar zoveel mogelijk te negeren zonder onvriendelijk te worden, richt je op andere mensen en erger je niet. Daar heb je namelijk alleen jezelf mee, zij zal er niet door veranderen. En het is toch veel leuker voor jezelf om vrolijk te zijn en je te verheugen op zijn verjaardag, dan je al druk te maken over zijn zus?

en

dat jij het 'normaal' vindt om familie en vrienden gescheiden te houden bij feestjes, betekent natuurlijk niet dat dat ook normaal is. Ik vind dat helemaal niet zo vanzelfsprekend en kan mij niet heugen dat ooit gedaan te hebben. Iedereen heeft zo zijn eigen gewoontes. Als je vriend hier anders over denkt dan jij, waarom moet het dan toch zoals jij wil? En dan ook nog op zijn verjaardag?
Ben je met andere zaken ook zo dwingend?

herken het helemaal!!!

Ik kan totaal niet met mijn zwager. Hij was altijd bij ons en we betrokken hem overal bij totdat hij (jaren terug al)verliefd op me was en toen ik dat niet op hem was en dus gewoon bij zijn broer bleef werd hij hatelijk en werd het contact met zijn drieën minder. Mijn vriend heeft wel altijd gewoon contact met hem gehouden. Hij heeft een aantal keren hele hatelijke dingen tegen mij gezegd via Facebook en hij heeft me nooit gefeliciteerd met de geboorte van onze jongste zoon. Toen was het voor mij klaar, ik heb hem een bericht gestuurd dat ik nooit tussen hem en zijn broer in ga staan maar dat hij niet meer bij ons thuis hoeft te komen als ik er ben. Heb dus wel de keuze gemaakt ook voor mijn vriend. Maar ik kan er absoluut niet tegen als hij daar schijnheilig zit te wezen op een verjaardag of andere feestdag. Zelfs niet bij familieverjaardag. Wij hebben ook altijd een familie en een vriendenverjaardag hoor... ik zou nogmaals met vriend overleggen of familiefeest niet genoeg is en vooral uitleggen waarom omdat je dat een zenuwachtig gevoel geeft of omdat je er veel stress van krijgt en dat jij ook graag 1 van de twee feestjes lekker wil genieten van zijn feest.

Het scheelt

Fijn dat je het herkent en mijn verhaal begrijpt. Ik heb inderdaad nog steeds veel moeite mee dat mijn vriend haar toch heeft uitgenodigd, ondanks dat zij hem veel pijn heeft gedaan. Mijn grootste angst tot nu toe alleen is dat zei alles weer onverwacht doorsluist wat ik tegen haar of anderen zeg naar haar moeder. Dat is ook één van de redenen waarom ik haar wil ontwijken en het liefst zo weinig mogelijk wil zien en spreken. Alles interpreteert ze verkeerd. Bijv. hadden we een poging gedaan om dingen te bespreken (niet gelukt dus) en ik begon tijdens het gesprek een anekdote te vertellen wat een goed voorbeeld is van goede communicatie en dat we hier samen lering uit kunnen trekken. Dit ging zij opeens helemaal opvatten als een beschuldiging naar haar toe...Met een dergelijke negatieve gedachtestroom kon ik toen weinig en vind ik zelf erg vermoeiend. Ik ben nl erg van het positieve uitgangspunt.

Maar het scheelt dat ik op de verjaardag van mijn vriend op zijn vroegst er pas om 18u zelf ben (ik heb overdag een cursus), waardoor ik mijn schoonmoeder (ook geen lieverdje) ook niet zo lang hoef te zien. Verder komen er ongeveer 21 vrienden langs dus het zusje van mijn vriend kan ik op die manier inderdaad makkelijk ontwijken.

Ik zou wel

Ik zou wel overwegen wat ik zou doen als de spanning te hoog op zou lopen.
Je kunt altijd alsnog het verjaardagsfeest verlaten.
Dat is misschien niet zo gewenst maar een avond doorbrengen in een lastige ongewenste situatie vreet ook aan je zelfvertrouwen.
Val daar je vriend niet mee lastig. Hij voelt zich toch al klem tussen zijn zus en zijn vriendin.
Maar uit zelfbescherming zou ik toch voor mezelf kiezen.
Er zijn nou eenmaal moeilijke mensen en lastige situaties, hoef je allemaal niet uit te zitten. Waarom eigenlijk. Het maakt de zaak er soms niet beter op. Soms is wat afstand en zaken beperken een stuk comfortabeler voor iedereen en voorkomt dat de draad echt knapt.

lieve LL

Het werkt niet, als je in een gesprek met iemand 'niet eruitkomt', om die iemand dan een lesje communicatieleer te gaan geven. Om te leren heb je twee partijen nodig, je hebt ook een leerling nodig, jij kunt niet iemand zomaar aanwijzen als leerling. En dat willen doen midden in een conflict werkt helemaal niet.
Onderwijs jezelf, en als je dan graag een boodschap wilt afgeven, houdt het dan bij het goede voorbeeld geven.

Diane

Het leuke is dat je het nu zelf doet
Ben het overigens wel met je eens hoor.

reactie

@ Diane: Tijdens dat gesprek hadden we iig geen conflict meer, maar wilden we er allebei op een goede manier uitkomen (niet gelukt dus). Het was niet bedoelt als een lesje communicatieleer, immers, het was juist goed bedoelt als een stap hoe het wel kan (voorbeeld geven). En als het goed bedoelt is, waarom kan het alsnog als een beschuldiging of keiharde sneer worden opgevat? Het was juist inderdaad bedoeld 'als goede voorbeeld geven' bedoeld zoals je zelf zegt.

@ Ely: Thanx voor je reactie en begrip. Wat bedoel je er precies mee dat ik nu precies hetzelfde doe?