Verder na ontrouw deel 6
Deel 5 had de 1000 bereikt; tijd voor een vervolg draad, deel 6
Miss
Ik noem het het chronisch ontevreden syndroom.
De therapeut van mijn man noemt het Dystymie.
Het klopt ook dat je daar geen invloed op hebt. Het is een ziekte. Mijn man volgt nu therapie en slikt medicatie. Het gaat met kleine stapjes beter.
En het klopt lanza dat ik niet samen ga blijven als het niet verbeterd. Maar hij werkt heel hard aan zijn problemen en ik wil hem daar tijd voor geven.
Negeren
Ik weet niet wat ik moet doen, wat ik nu doe is hem keihard negeren. Hij zit vol “liefdesverdriet” ik kan dar niet bij hebben, dus ik heb besloten om hem keihard te negeren.
Hij zeg wel heel de tijd ik ben niet boos op je hè.
Soh
Herkenbaar nijn! Nog nooit van gehoord! Thnx voor de link!
Miss
Bedankt, ik ben me in gaan verdiepen in codependency.
Ik herken me veel van terug, wat ik wel eng vind.
xxx
Quote:
Ik weet niet wat ik moet doen, wat ik nu doe is hem keihard negeren. Hij zit vol “liefdesverdriet” ik kan dar niet bij hebben, dus ik heb besloten om hem keihard te negeren.
Hij zeg wel heel de tijd ik ben niet boos op je hè.
Huh??! Waarom zegt hij dat laatste? Hij heeft toch geen enkele reden om boos op jou te zijn? Heb je geen zin om er lekker uit te gaan een weekendje, in je eentje of met een goede vriendin om bij te kunnen komen van alles? Of iets nieuws te gaan doen, iets waar je de laatste tijd niet aan toe bent gekomen maar wel graag doet, een hobby/ sport?
Ik zou echt wat meer ruimte en tijd voor jezelf opeisen, want de situatie lijkt me erg zwaar voor je. Probeer jezelf een beetje terug te vinden. Wie ben jij? Wat vind je belangrijk in het leven? Wat wil je? Wat kun je? Wat zijn je dromen en ambities? Waar droomde je van als klein meisje qua werk? Kun je je die kant op ontwikkelen?
Graag gedaan
Gebroken, eng hè!!?
Ik had er vroeger nog nooit van gehoord. Maar nu je je er bewust van word, kun je daar iets mee gaan doen.
Wat precies is mij ook nog niet geheel duidelijk, omdat ik zelf ook nog zoekende ben daarin. Ik kon het afgelopen week wel ontzettend goed herkennen, door de interactie met mijn man.
Ik probeer me zo min mogelijk iets aan te trekken van de ontevreden momenten van partner. Wat mij steeds beter af gaat. Ik ontwikkel iets zodat ik niet steeds geraakt word. Je kunt het negeren noemen, maar ik noem het eerder onder drukken van iets ouds. Een oud gevoel wat mij totaal niet hielp vroeger ( dat ik mezelf waardeloos voelde) en nu juist tegen mezelf zeg dat ik er mag zijn, en goud waard ben.
Negeren is tijdelijk helpend. Volgende week voel je je weer een beetje anders en met de tijd door zie je het steeds anders...
Naief
Omschrijf het niet als negeren of onderdrukken. Zie het eerder als groeien en minder ‘naief’ tegenover anderen staan. Het maakt je meer afwachtend; niet meer geloven op die onschuldige ‘blauwe’ ogen maar meer de kat uit de boom kijken om te zien of hetgeen wat iemand zegt ook daadwerkelijk gebeurt.
Tellen tot 10, uit eigen belang.
Als je kwetsbaar bent, reageer je gauw te snel met als gevolg dat je aannames kan doen waar je later weer van baalt.
Lees over Zen, als gezonde tegenhanger in deze tijd.
ik ben niet boos op je....
Hij is gewend aan iemand die voor hem kruipt....
Daaruit blijkt het machtsverschil in jullie relatie. je zou hem eens moeten vragen of hij zich ooit af heeft gevraagd of jij misschien boos op hem bent.
nou inderdaad Gebroken
Heeft hij dat echt gezegd? "ik ben niet boos op je?"
Ja hallo me dunkt zeg. Dat zou er verdorie nog bij moeten komen ook!
Ik schrik daarvan hoor, zo'n opmerking. Dat is exemplarisch voor hoe scheef het zit tussen jullie imho. Dat hij dus de entitlement heeft dat hij boos zou mogen zijn, na vier jaar vreemdgaan en dat jij nu blij mag zijn dat hij dat niet is.
Sorry ik kan er een eind in meegaan als iemand haar huwelijk wil redden maar dit zit dieper dan alleen het vreemdgaan. Dit lijkt inderdaad op machtsverschil zoals juf Ank zegt.
Maar
ik weet het niet gebroken en ik snap dat het allemaal heel moeilijk is, maar ' keihard negeren' en roepen 'had dan maar voor haar gekozen' is toch ook jouw macht gebruiken op een misschien niet helemaal zuivere manier?
Werk aan winkel
Zelfs een machtsverschil is om te zetten in meer gelijkwaardigheid. Daarom is werken aan jezelf niet alleen belangrijk voor jou, maar ook om een gezond evenwicht voor later te bewerkstelligen. Nadeel dat dit niet effen in een winkel te koop is, het kost tijd omdat aan jezelf werken ook tijd kost.
Je geduld bepaalt de route; meer geduld meer kans op het bereiken van dat evenwicht. Maar het is wel een proces wat van beiden inzet vraagt.
Gebroken
Ik wil wel iok nog zeggen dat het heel goed is dat je nu wel boos bent. En dat je dat kunt uiten. Misschien is het handig als je aan je man vertelt dat je je soms heel boos voelt, dat je daar ook reden toe hebt, dat je dat eerder niet kon.. Je hoeft je daar ook helemaal niet voor te verontschuldigen.
Ik denk bij je man meer aan iemand die niet tegen de macht van Truus op kon. Ik heb het idee dat hij niet uit is op macht over jou.
Thanks
Bedankt voor jullie reacties. Ik had niet verwacht dat ik hier op deze forum dingen kan leren.
Over het “ik ben niet boos op jou ofzo hè” zei hij omdat ie afwezig was, niet echt tegen mij ging praten.
Over macht, ik weet niet wat ik aan moet denken. Ik denk eerder dat hij wel dergelijk macht over mij heeft. En juist niet tegen de macht van Truus op kon. Zij had hem om haar vingers.
Zoals eerder beschreven, was ik altijd thuis met de kinderen. Als ik een afspraak had waren de kids ook altijd mee. Als ik zonder de kids na buiten wil dan is het meestal na 22:30 maar dat is dan al te laat voor anderen, en zelf ben ik dan ook al brak. Hele dag met de kids, en dan nog koken, huishouding.
Ik ben laatste tijd bezig met een nieuwe hobby, nagels zetten. Meestal als de kids op bed liggen oefen in mijn hobby uit.
We hadden vandaag lopen appen. Ik had aangekaart dat sinds gebeuren hij alleen maar aan zichzelf dacht. Nooit aan mijn gevoelens, hoe ik erover denkt, wat het met mij doet. Hij vroeg me wat er moet veranderen, of ik het uit wou leggen. Hij zei dat ie op een bepaalde manier deed zodat er rust kwam, en dat deed ie niet voor zichzelf. Ik had gezegd nee je deed het voor haar en jezelf, zodat jullie vredig uit elkaar gingen. Hij vroeg waarom zijn wij nu nog samen dan? Ik zei omdat je op beterschap beloofd, omdat je net als ik wou werken aan ons relatie. Hij zei ik weet nu niet hoe, wat kan ik voor jou doen?
Mijn antwoord was probeer weer de liefde te vinden die je onderweg kwijt bent geraakt. Hij vroeg me alleen hoe? Hij wil graag weten hoe. Ik wist er geen antwoord op. Hij zei ik kan wel dingen zeggen dat het goedkomt en dat ik weer van je ga houden, maar dat is niet eerlijk. Omdat het op dit moment er niet is. Hij zei ik ben eerst mijn eerlijkheid na jou toe werken. Zodat ik hem weer kan vertrouwen. Dat is zijn eerste stap. Hij zei mijn liefde voor jou ie diep, anders we waren wij allang uit elkaar. Alleen de liefde is nu uit waardering en schuldgevoel. Hij geeft wel om mij. Hij zou altijd een kogel voor me willen vangen. Maar de liefde is niet hoe het hoort te zijn.
Vandaag ben ik wel wezen winkelen met de jongens, maar dat is ook vermoeiend. 2 drukke kleine kids. Ik probeer me dagen in te vullen, en niet alleen thuis zitten. Meestal 1,5 uur buiten met de kids. Wandelen, fietsen, langs alle speeltuinen af van de buurt.
Ik zou nog na 00:00 na een vriendin gaan en gaan stappen. Man zei alleen kijk je uit, er lopen rare mensen laat op straat. Ik zei het boeit me niks meer wat kan er nu nog gebeuren. Hij vond dat het geen goed idee was om te gaan, aangezien het mij nu niks meer uitmaakt. Dus hij vroeg of ik een andere keer kon gaan, als ik met mijn hoofd logisch na kan denken. Omdat ik echt brak ben. Hij zei wel ben niet bang dat jij iets ga doen, maar dat anderen mij wat aan ging doen omdat het mij niks meer boeit.
Hmm
Het klinkt echt echt echt echt niet als een leuke man. Ik hoop dat je dat ooit, liefst binnenkort, ook gaan inzien. Ik zou hem bij Truus afleveren, grote strik erom, en minstens 40% van de tijd de kinderen bij hem droppen. 100% zeker dat jij beter af bent zonder hem.
Maar ja, je moet het zelf gaan inzien.
Altijd met je kinderen
Werkt je man 7 dagen per week?
Als je met een vriendin in het weekend wilt afspreken, hoeft dat toch niet pas na 22:30?
Heb je wel eens een dag in weekend of avond door de weeks waarin je man met de kinderen optrekt? Als jij altijd de zorg van de kinderen naar je toe trekt, kom je te weinig aan jezelf toe.
6dagen per week
Voorheen dacht ik dat man 6 dagen per week werkte, op zijn vrije dag zijn we meestal samen als 1 geheel (gezin).
Na dat ik Truus ontdekt had, had hij sinds september nog een extra dagje vrij. Maar was dus kennelijk elke keer bij haar.
Hij werkt in de horeca, weekends zijn onmogelijk om vrij te nemen. Dus hij is nu doordeweeks 2 dagen vrij.
Lange werktijden tot sluit, door de weeks tot 22:00 weekends tot 00:00. Voorheen was hij al om 11:00 weg ook om even langs Truus te gaan. Nu gaat hij pas rond 13:00/14:00 uit huis.
Het is absoluut geen slechte man, niemand is eigenlijk slecht. Hij is slecht in jullie ogen omdat hij mij dit aan doe. Ik vind hem slecht vanwege zijn keuzes die hij gemaakt hebt.
Ik kan nu wel door de weeks, alleen meestal kan mijn vriendinnen alleen weekends.
xxx
Flanagan
"Naief
Omschrijf het niet als negeren of onderdrukken. Zie het eerder als groeien en minder ‘naief’ tegenover anderen staan. Het maakt je meer afwachtend; niet meer geloven op die onschuldige ‘blauwe’ ogen maar meer de kat uit de boom kijken om te zien of hetgeen wat iemand zegt ook daadwerkelijk gebeurt.
Tellen tot 10, uit eigen belang."
Klopt absoluut. Maar ik word er doodmoe van, want ik wil wel praten, vroeger deed ik dat veel meer, over gevoelens, maar krijg het mijn strot niet meer uit. Dus ga ik alleen nog maar van een afstandje kijken. Terwijl ik weet dat ik het moet doen, want als ik mij afsluit * zelfbescherming * het eigenlijk alleen maar erger word.
Aanvulling
Natuurlijk niet altijd, maar tegenwoordig vaak nadat man boos op mij is geworden.
Hij mij gaat verwijten dat ik niet praat, terwijl hij zelf niet luistert.
Volgens mij begin ik de strijd steeds meer op te geven na deze week.
Waarom spreek
je niet standaard een doordeweekse avond met een vriendin af? Of dat je die avond kunt sporten of iets voor jezelf doen? Er zal toch tenminste wel 1 doordeweekse avond zijn dat hij gewoon thuis is?
Welke dagen werk jij, of werk je helemaal niet? Kun je gaan werken? Alleen maar thuis zitten is toch niks, zeker niet in deze sfeer.
Uitnodiging; Hoe komt het dat anderen gelukkig zijn...
Soms kijk ik om mij heen en vraag mij dan of of die huwelijken geen hindernissen kennen, omdat ze er niet over praten. Dan vraag ik mij af of zij uitstekend met elkaar communiceren. Of dat ze wel hindernissen hebben gekend maar door teamwork of een op een andere wijze het een positieve wending hebben kunnen geven. Zullen al die langdurige relaties of minder langdurige relaties het gered hebben door elkaar te respecteren of soms iets negeren? Wat is het recept?
Ik hoop dat een forummer die aanvoelt wat ik bedoel, wat wijze woorden als raad, schrijft. Ik weet al dat het gras aan de overkant groener lijkt dan het is. Maar het lijkt soms alleen jezelf te overkomen en dat knaagt aan geloof in een toekomst.
Nu hebben de tips in de link hieronder mogelijk ook bijgedragen aan het geloof in een toekomst met elkaar.
https://www.jan-magazine.nl/psyche/a23124414/goed-huwelijk-gelukkig-geheim-recept/
Flanagan
Ja dat lijken me mooie ingrediënten. Maar ben ik nu erg eenzijdig als ik denk dat vooral vrouwen op deze manier aan hun huwelijk willen 'werken'? Dat misschien bij een eventuele crisis de man wel een beetje deze kant op wil schuiven bij wijze van oplossingsgericht bezig zijn maar dat het vooral de dames zijn die denken 'ja we gaan dit helemaal ten uitvoer brengen'. En vervolgens moet hij het artikel lezen en ja hij zal het beamen een korte tijd meedoen en vervolgens weer vergeten.
Maar goed ik weet dat een visie is ingegeven door vele nare ervaringen en hard werken aan de relatie om toch weer de pin op de neus te krijgen en hetzelfde zien bij veel vriendinnen en mensen in workshops.
En ook besef ik dat hoop toch telkens weer doet leven.
Andere denkwijze van man
Tip 6 uit het artikel : "Verwachtingen hebben leidt tot teleurgesteld zijn, en wanneer je teleurgesteld bent sluit je je af voor liefde"
Ik denk dat dit gebeurd, als ik nu terug kijk naar af gelopen week.
Eerst ben ik alleen maar bezig met het " goed" maken, hoe kan ik het goed maken, omdat man woest was. De dagen erna tot nu toe voel Ik me erg verdrietig. Omdat zelfs tot de chips toe die in de kast ligt niet goed is.
Ik heb het over echt een ontevrede uiting over alles.
Vervolgens vraag ik hoe het met man gaat, na een uit etentje als gezin vrijdagavond ( wat ik weer regel, ja omdat ik hem nog steeds een fijn gevoel wil geven, en mezelf zodat het goed komt)
En dan toch knaagt er iets in mij, dat het nog niet genoeg is. Terwijl Ik niets fout heb gedaan.
Waarom blijf Ik zo met hem bezig in mijn hoofd. Het ging zo goed, maar ik voel het even niet. Geen rust in mezelf. Wat is Dat toch met dat ongenoege de helpende hand te geven.
Dat wat Mari post, flanagan.
Misschien omdat ik bang ben dat hij anders vreemd gaat? En toch iets doet wat hem bevredigt.
Dus ik ga vanavond weer een poging wagen, te praten. Maar het voelt zo zinloos.
En als Ik niet praat, krijg ik het verwijten dat ik nooit iets vertel.
Ik wil er gewoon geen ding meer van maken, maar de sfeer is dood vermoeiend dus zal iets moeten!!
Het is een mooi artikel, kan me er wel in vinden...
Miss
Misschien ben jij net als ik een gevoel mens.
Wat je voel en denkt, is dan gelijk de waarheid. (Wat meestal niet zo is)
En juist omdat je er zo mee bezig bent, en geen resultaat ziet maakt het je verdrietig. Tenminste zo zit ik in elkaar.
Wat ik denk en voel gooi ik het gelijk op mijn man. Terwijl hij juist een heel ander kijk op heeft. Soort van vals beschuldigen. En juist daarom dat jou man zo geïrriteerd van raakt? Je bent bang dat je hem teleurstelt, maar ik denk als je zo blijf doen dat jij jezelf alleen maar mee kwetst.
Groetjes
gebroken
Is dit jouw definitie van een gevoelsmens?
Misschien ben jij net als ik een gevoel mens.
Wat je voel en denkt, is dan gelijk de waarheid. (Wat meestal niet zo is)
Volgens mij is het meer dat een gevoelsmens meer een sterke intuitie heeft en geneigd daar sterk in te geloven. maar dat is wat anders.
Oef Gebroken,
Direct op je man gooien wat je denkt...
Weet je coach dit ook? Ik denk dat als je dit kan bijsturen, het ook naar je toe komt. ( in algemene zin).
Ben er weer
Juf ank dat is wat ik bedoel.
Ik zeg meestal wat ik denk, maar maakt ook duidelijk dat het mijn gevoelens zijn. Coach weet het ook, daarom dat ik aan mijn zelfbeeld moet werken.
Ben weer intense verdrietig, heb foto’s lopen kijken van de afgelopen 4,5 jaar. Ons gelukkige gezin zo uit elkaar. Mijn hart doet zon pijn als ik naar de “gelukkige foto’s opnames kijk” ik weet echt niet wat ik moet doen, hoe kom ik hier in godsnaam overheen. Door weg te gaan zou de pijn altijd zijn, door te blijven ook. Als ik door weg gaan eraan kan werken, waarom niet blijven en aan werken. Misschien dat het nog te redden valt. Het doet pijn.
Seks is niet meer hetzelfde, dat vertrouwde gevoel is gewoon weg.
Ik heb al paar dagen last van stekende hoofd. Probeer kalm te blijven maar soms lukt het echt niet. Ik ben gewoon gebroken. Wat moet ik doen. Ik snap niet dat ie me zo kon behandelen, als een stukje stront. Zo respectloos tegen over mij. Als ie het zat was waarom zei ie niks, zodat ik ook veder kan. Ik ben nog redelijk jong begin 30. Ik ben zo in de war, ik wil gewoon slapen tot deze ellende voorbij is. 
Hebben jullie nog wel seks dan?
Ik kan me zo niet voorstellen dat je daar zin in hebt in deze situatie? Heb je de uitslag al van de soa- test? Heeft je man zich ook laten testen? Doen jullie het wel veilig?
Uiten
Mwa gebroken, dat is juist wat ik niet meer doe, alles eruit flappen.
Ik ben juist echt nog meer naar binnen geslagen door alles wat er gebeurd is wat betreft gesprekken naar mijn man toe..
Misschien een tip voor jou, ik wacht juist af. Ik kijk hoe de pet staat. En kan dagen niets belangrijks delen. Een beschermingswal voor ons huwelijk zeg maar.
k pak het eerst in een subtiele verpakking, want hij heeft een andere communicatie dan iemand zonder negatief zelfbeeld, depressieve en negatieve instelling, verslavings gevoeligheid en adhd.
Door zijn impulsiviteit kan hij hele ornades vervelende kwetsende dingen zeggen. Waar ik geen trek meer in heb. Dus die ook vermijd.
Maar je geloofd het nooit, hij kwam het einde van de middag met een grote glimlach binnen en heeft met kind en mij iets leuks gedaan.
Het was luchtig en gezellig.
En dan ga ik vanavond dus ook niet meer in gesprek want dan is zijn humeur daarna weer niet te genieten.
Je hebt het wel bij het juiste eind, dat ik ontzettend gevoelig ben. Ik zou haast denken overgevoelig. Zeker door alles wat ik nu ervaar. En Ik me in mensen in kan leven dat de wel bedoelde emmer doet overlopen.
Professionele hulp is gelukkig inschakelt. Maar verwacht daar weer niet teveel van want dan ga ik teveel hopen op iets.
Ik moet weer terug naar mezelf gaan, en hem hem laten. Maar als je er soms midden in zit voel je je zo kwetsbaar. Dat is wat ik nog enorm ben. En dat besef heeft hij niet.
Waar was hij geweest dan
dat hij ineens binnenkwam? Doet hij normaal dan nooit iets met jullie in het weekend? Hij is dan ook thuis met zijn kind neem ik aan? Of is hij altijd de hort op?
We kruisten elkaars berichten
Zo gek Is dat niet, dat was hier ook zo. En veul. Heel Veel in het begin. Dat is een soort intimiteit als van ouds opzoeken... Want daar wil je naar terug en dat gaat niet meer, doordat op te zoeken en te doen vlucht je in een fijn gevoel.
Gebroken, probeer jezelf op dit moment niet te kwellen met naar oude foto's te kijken. Want het helpt je niet in jezelf beeld. Je voelt je dan alleen maar nog verdrietiger.
Probeer naar vandaag te kijken. Iets leuks met je kleintjes te doen. Pepernoten bakken ofzo.
Ik ben zelf ook nog erg jong, en dat man zijn ongenoegen vanaf dat wij vanuit onze jeugd al samen zijn niet uitsprak ligt niet bij mij maar bij hem.
Dat doet het meeste pijn, dat je dat niet zag.
Maar je kon het NIET zien. Sommige mensen zijn buitengewoon goed in verbergen. Dat heb ik vanuit het forum hier wel geleerd.
Hij was ontevreden, hij had naar jou toe moeten komen! Maar vluchten is vele malen gemakkelijker...
