Verdacht van pgb fraude
Mijn relatie zit al lange tijd in zwaar weer. Er staat veel tussen ons in. Een van de dingen die voor mij heel zwaar wegen is dat mijn echtgenoot samen met zijn zus en zwager worden verdacht van pgb fraude. Berouw komt na de zonde zeggen ze altijd. Ik wist hier helemaal niks vanaf tot mei afgelopen jaar. Ik was ziedend.. Helaas zijn ze ondanks dat ik mijn partner heb gezegd er onmiddellijk mee te moeten stoppen toch mee doorgegaan. Eea kwam aan het licht doordat er een onderzoek is gestart. Zelf doen zij het af als we hebben wat foutjes gemaakt en zij menen dat het onderzoek met een sisser gaat aflopen. Ik ben woest en zo teleurgesteld. Het ging al niet lekker tussen ons maar dat hele pgb gedoe kleurt de manier waarop ik naar mijn echtgenoot kijk. Hij heeft spijt maar neemt het allemaal niet zo zwaar op. Ik kan niet geloven dat mijn echtgenoot die altijd voorop stond tegen onrecht dit heeft laten gebeuren. Hij wil vechten voor ons huwelijk maar veel problemen zijn niet opgelost en dat pgb ik weet niet of ik hem dat kan vergeven. Ondanks dat zij nog verdacht zijn van en er geen veroordeling is. Het staat tussen ons in.
Hier een zus die hing aan de zucht van gemakkelijk geld verdienen. Jammergenoeg bleef dat maar door gaan, tot ze nu tegen de lamp gelopen is. Het is een mega bedrag wat ze gefraudeerd heeft; te veel voor taakstrafje of boete. Maar daar ben ik persoonlijk niet rouwig om; te veel persoonlijk leed wat betreft misbruik van onze ouders.
——-
Je geeft aan dat je een echtgenoot hebt, dus getrouwd. Misschien raadzaam om eerst bij een juridisch loket te informeren hoe je jezelf kan beschermen. Stel dat de boete veel hoger uitvalt dan je man verwacht en jij vanwege de huwelijkse staat mag meebetalen of dat de auto op zijn naam staat en hij deze mag verkopen.
——-
Wat betreft jullie relatie; probeer de elementen die meespelen afzonderlijk van elkaar te zien. Zou je hem verlaten hebben als die fraude niet speelde...Als alles opeen gestapeld wordt, zie je er al snel geen heil meer in. Als jullie de elementen in stapjes oppakken, mogelijk nog wel.
Toen ik je verhaal las moest ik denken aan de jonge vrouw, waarvan de man een weekend weg ging met een vriend, maar niet terugkwam, omdat hij opgepakt was en in de gevangenis zat, in een ander land. Waarom? Geen idee. Geen drugs in elk geval. Zij stond er plotseling alleen voor met 4 kleine kinderen. Ik zou willen dat je kon zien hoe ze zich redt, want ik vind het wonderbaarlijk. Terwijl de problemen groot waren. De basis is wel, dat ze van hem houdt; en dat ze beseft dat de relatie ook verdriet met zich mee kan brengen.
Soms komt een vriendin op bezoek en dan besteden ze de avond en de nacht aan het bespreken van beider echtgenoten en hun problemen met hen. Dat lucht op. Maar als hij thuis komt geeft ze een feest. daarna zullen er zeker pittige gesprekken komen. De basis is wel, dat ze beiden van elkaar houden en ook beiden beseffen dat ze in een relatie met elkaar zitten.
Ik hoor jou nog niet zeggen: 'ik hou van hem'. Ben je die laag kwijtgeraakt?
Ik hoor je wel zeggen dat er een relatie is, maar die relatie stond al onder zwaar weer. Het is dan een kleine stap om het probleem dat nu speelt als aanleiding te pakken om de relatie te beëindigen. Ik zou daar wel een paar vragen bij stellen:
- jij praat over 'PGB-fraude', hij praat over 'wat foutjes'. Jij hebt hem (en zijn zus en zwager) al veroordeeld, terwijl hij nog het onderzoek afwacht. Jij schat de situatie veel zwaarder in dan hij. Het kan zijn dat de uitkomst van het onderzoek is dat je gelijk krijgt, dat is zeker goed mogelijk. Maar kunnen jullie met elkaar in gesprek zijn over die verschillende inschattingen, zonder dat het gaat om gelijk krijgen? Kun je hem vertellen wat het voor jou betekent, waar de schok in zit en je angst en afkeer? Kan hij daarmee omgaan, begrijpt hij daar iets van? Begrijp jij wat er is gebeurd?
- je begint al met te vertellen dat de relatie in zwaar weer zat, nog voor het voorval. Hij wil aan de relatie werken, jij lijkt al een stap verder te zijn en eruit te willen stappen en je vraagt je af of dit nu een goede aanleiding is. Ik probeer toch wat drempels op je weg neer te leggen. Echtgenoten, partners, zijn niet elkaars rechter, maar zouden elkaars steun moeten zijn. De vraag is alleen wel wat je dan gaat steunen. Als het voor hem echt geen probleem is om op een frauderende wijze geld te vergaren en het een patroon blijkt te zijn, dan zegt dat iets over hem en dan is de vraag of je hem daarin wil steunen. Als het iets is wat hij onderschat heeft, waarvan hij de ernst (zoals jij die ziet) later meekrijgt en het daarna pas tot hem doordringt dat dit echt wel fout is en ernstige gevolgen heeft, dan zou je elkaar kunnen steunen om daarmee te leren omgaan. Heel algemeen zou ik zeggen: verlaat het schip niet midden in de storm; na de storm kun je de schade overzien en je conclusies trekken.
- Flanagan wijst terecht op de mogelijke financiële gevolgen. Ik zou dat ook bespreken met hem en samen uitzoeken, vooral ook omdat het jouw zorg kan zijn ook al doet hij daar wat luchtig over.
De relatie is een probleem, maar misschien op dit moment niet het grootste probleem. Ik hoop dat het onderzoek snel achter de rug is en dat je dan weet waar hij/jullie aan toe zijn. Veel sterkte in elk geval.
Tsjor
Mijn eerste reactie: Weet je wel zeker dat het PGB fraude is? Want ik weet dat er ook best veel mensen door de Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid neergezet zijn als PGB fraudeur, maar dat uiteindelijk helemaal niet waren.
Omdat de wet en regelgeving niet aansluit op de praktijk zoals de Zorgkantoren hiermee omgaan. Het OM heeft op die manier (net als bij de toeslag affaire) helaas ook veel onschuldige mensen gedupeerd. Je hoort daar niet zoveel over in de media. Maar dat is echt heel veel gebeurt.
Google bijv. maar eens naar: pgb fraude laax. Een grote zaak in Twente.
In deze zaak maakte de rechtbank er ook gewoon gehakt van en was de zaak aangezet door rancuneuze ontslagen medewerkers waar het OM met gestrekt been in ging.
.
En zo zijn er heel veel zaken, waarin blijkt dat het Openbaar Ministerie hele grote fouten heeft gemaakt.
Google bijv. ook maar eens op PGB Fraude RegioZorgWest. Ook daar een vrijspraak.
Maar ik weet dat er ook echte fraudeurs zijn. Mensen die zichzelf hebben verrijkt. Dat is heel erg.
Ik zou dat enorm moeilijk vinden als mijn partner zoiets gedaan zou hebben.
Sterkte!
Dank allemaal voor jullie reactie. Misschien heb ik hen al veroordeeld dat klopt. Het druist allemaal zo in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel, ik ben niet roomser als de paus maar dit soort zaken kunnen echt niet. Zij hebben zichzelf wel degelijk verrijkt. Door veel meer uren te declareren dan zijn daadwerkelijk aan zorg geleverd hebben aan een familielid. Ik ben boos en verdrietig en begrijp het gewoon niet, financieel hebben wij het prima ik begrijp dan ook niet waardoor hij zich heeft laten leiden. Ik heb gisteren info op Google gezocht en de straffen en de boetes zijn niet mals als als ze veroordeeld zou worden en dan heb ik het niet eens over de schok die dit in zijn fam teweeg gaat brengen. De ruzies die ervan kunnen gaan komen. De schaamte die ik voel. Mijn echtgenoot werkt niet heeft vervroegd pensioen. Ik werk wel 6 dagen in de week. Als er een boete komt dan gaan ze dat op mij verhalen we zijn immers getrouwd. Ik vind het gewoon in en in triest allemaal. Ze hebben niet voorzien wat er door zelfverrijking allemaal kapot gemaakt wordt nu ze dit gedaan hebben. Het familie lid wat hen zo nodig heeft, de rest van de familie die hier echt wel wat van gaat vinden. Zij willen dit onderzoek verborgen houden voor hun bejaarde ouders. Ik vermoed bang voor hun reactie. En ik.. Tja wat moet ik met de hele situatie hem steunen terwijl het me razend maakt
Ondersteunen is niet hetzelfde als goedpraten. Je kunt duidelijk maken wat het voor jou betekent, dat het je razend maakt etc. Getrouwd zijn betekent meestal: voor de goede en slechte dagen. Dit zijn zeker d slechte dagen en die hoef je niet goed te praten. Je moet kijken hoe je er samen doorheen komt. Dat is net iets anders dan hem behandelen als een crimineel.
Zoals je het nu vertelt lijkt hij het heel laconiek op te pakken. Daar kun jij niks mee. Hij kan niks met jouw paniek. Toch zul je het daar samen over moeten hebben: hoe kan het dat je dit zo laconiek oppakt, wat denk je dan etc; en jij moet vertellen waarom het je zo boos maakt.
In je boosheid zitten nog wel veel 'wat als....'. Wat als er een veroordeling komt, wat als de familie het hoort, wat als de bejaarde ouders het horen. en waarschijnlijk zijn er nog veel meer 'wat alsen'. Probeer dat even te parkeren. Je hebt al genoeg aan het nu, wat er nu met jou gebeurt en wat het nu voor jou betekent.
Tsjor
@Riley, vaak wordt de pijn groter als je met een groot geheim rondloopt, die je niet met iemand kan delen. Heb je een goede vriendin?
Een vriendin waarbij jij je ei kwijt kan, maar die niet blijft vragen naar de laatste nieuwtjes.
