Verbreken van een vriendschap
Hallo allemaal,
Ik struggle nu al een tijdje met een topic en vind maar geen rust in mezelf en mijn gedachten.
Ik ben al zo'n 5 jaar goede vriendinnen met iemand die ik heb leren kennen op mijn vorige job. Samen spraken we veel af, gingen we veel op stap in het nachtleven, ... Zij heeft een relatie en ondertussen ben ik al drie jaar samen met de broer van haar partner. Dat maakt ons nog schoonzussen in wording ook.
Zo'n anderhalf jaar geleden zocht mijn vriendin steeds meer de aandacht op van andere mannen. Het begon met flirten, maar uiteindelijk bleef het hier niet bij. Ik heb haar hier vaak mee geconfronteerd en gezegd dat ze eens een keuze moest maken. Of voor haar relatie of voor het single leven. Ze koos uiteindelijk voor haar partner. Omdat ik loyaal wou zijn tov haar en haar relatie een kans wou geven, zweeg ik. Ook tov mijn partner, de broer van haar partner. Goed fout besef ik.
Nu een jaar later ben ik via een gemeenschappelijke vriendin te weten gekomen dat ze nog steeds vreemd gaat en dit eigenlijk al doet van bij het prille begin. Ik heb haar geconfronteerd en gezegd dat ik niet langer kon zwijgen tov mijn eigen partner. Ze heeft haar partner uiteindelijk alles verteld en ze zijn nog steeds samen.
Wat mijn vertrouwen geschaad heeft is dat ik ben te weten gekomen dat ze persoonlijke en kwetsbare informatie over mezelf en mijn relatie al een tijd doorverteld aan anderen. Ook had ze een affaire met een gemeenschappelijke vriend van ons en hebben ze toen ik hen eens had uitgenodigd stiekem seks gehad in mijn huis. Dit allemaal heb ik nagevraagd bij haar en het blijkt allemaal te kloppen.
Nu zegt ze spijt te hebben van alles en heb ik afstand gevraagd. Ik kan haar gedrag en woorden nog steeds niet plaatsen, want ondertussen hoor ik van verschillende mensen dat ze niet begrijpt waarom ik haar laat vallen en de relatie betrek op mezelf. Ik vind dit allesbehalve respectvol en probeer daarom ook achter mijn keuze te blijven staan. Waar ik nu mee struggle is schuldgevoel. Ik voel dat ik gevoelig ben aan het oordelen van anderen en voel mij ergens geen goede vriendin. Ik vermoed dat ik te gevoelig ben aan haar oordeel over mij.
Wat denken jullie? Een blik van iemand die erbuiten staat zou mij kunnen helpen.
Bedankt 🙂
Maar waarom ben je dan boos op haar?
Omdat ze gelogen heeft en omdat ze mijn vertrouwen heeft beschaamd door mijn geheimen, die ik dacht dat ik kon toevertrouwen heeft gedeeld met anderen. Dit heeft ze niet alleen gedaan bij mij maar ook bij een aantal andere vrienden.
Anoniem6 schreef op 30-08-2023 om 11:17:
Omdat ze gelogen heeft en omdat ze mijn vertrouwen heeft beschaamd door mijn geheimen, die ik dacht dat ik kon toevertrouwen heeft gedeeld met anderen. Dit heeft ze niet alleen gedaan bij mij maar ook bij een aantal andere vrienden.
Dat ze vreemd gaat is verder eigenlijk niet jouw probleem toch? En ja dat roddelen is niet netjes maar jij roddelt blijkbaar ook met anderen over haar over best wel persoonlijke dingen. Ik denk wel dat het als een soort schoonzussen niet makkelijk zal zijn om de vriendschap op te zeggen.
Afstand houden!!!
Iemand die jouw geheimen doorverteld moet je sowieso uit je buurt houden. Ook blijven jullie via de broers gebonden; vriendelijk en beleefd maar....afstand!
Je vertrouwt haar niet meer. En terecht. Ze vertelt jouw vertrouwelijkheden door, ze gaat aan de lopende band vreemd en ze heeft stiekem seks in jouw huis. Echt, voor mij zou het klaar zijn hoor.
Dat die man bij haar blijft moet hij weten, maar je hoeft met je schoonzus niet per se vriendinnen te zijn. Gewoon vriendelijk blijven lijkt me meer dan genoeg.
Gewoon achter je keuze blijven staan hoor. Hoef je je niet schuldig over te voelen. Dus wat hierboven al gezegd is: afstand blijven houden, vriendelijk en beleefd als je haar eens ziet op familie-aangelegenheden, maar verder het contact afhouden. Ik zou ook niet meer appen ofzo, en als ze dat toch blijft doen: hou het lekker oppervlakkig, geen informatie meer haar kant op.
Je hoeft je niet te laten leiden door het feit dat zij niet begrijpt waarom je afstand neemt. Je kan eenvoudig zeggen "mijn gevoel is er niet meer". Je bent haar geen verantwoording verplicht. Desnoods nog "er is te veel gebeurd" maar dat is misschien al te veel want dan gaat ze vragen "maar wat dan?" en dan heeft bij alles wat je noemt waarschijnlijk een antwoord klaar en dan zit je je weer te verklaren. Niet doen hoor, gewoon: "het is voor mij (even een tijd) klaar nu."
Helemaal laten vallen lijkt mij niet handig omdat er ook sprake is van een familieband. Ik zou haar gewoon wat oppervlakkiger benaderen en geen geheimen meer vertellen.
En tja, dat roddelen. Is vervelend, maar doen jullie toch beide een beetje.
"Nu een jaar later ben ik via een gemeenschappelijke vriendin te weten gekomen dat ze nog steeds vreemd gaat en dit eigenlijk al doet van bij het prille begin."
Niet echt een vriendinnenclub waarbij je niet op je woorden hoeft te letten.
