Valt dit nog te redden?
Dag allemaal,
ik voel me momenteel enorm slecht en zit met een rollercoaster aan emoties!
Sta me toe om even bij het begin te beginnen. 8 jaar geleden zag ik een vrouwelijke collega en vond haar heel knap. Zowel uiterlijk als innerlijk. Deze collega ging soms met 2 andere collega's uit eten. Ook ik werd op haar vraag meegevraagd en dit duurde een aantal jaren. Zelf zit ik in een relatie van bijna 21 jaar maar ik kreeg meer en meer gevoelens voor deze collega.
Zelf zit zij in een zware scheiding die nog steeds aansleept waardoor zij het enorm zwaar heeft. Ik kreeg het steeds moeilijker om mijn gevoelens voor haar te verzwijgen en stuurde haar een mailtje waarin stond hoe een geweldig persoon ik haar vond en dat ik het miste om samen te gaan eten. Omwille van corona is het niet mogelijk om samen te gaan eten en bracht ik dan maar een maaltijd naar het werk een maand of 2 geleden. Zij had dit niet verwacht waardoor ze erg geëmotioneerd was. De vrouw waarover ik het heb is 5 jaar ouder dan mij maar dat vind ik helemaal niet storend. Wij hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Enkele dagen daarna stuurde ze me een bericht dat ze graag eens zou gaan wandelen met me. Ik was in de wolken. Ik vertelde haar tijdens de wandeling dat ik gevoelens voor haar heb waarop ze me vertelde dat ook zij al enkele jaren gevoelens voor me heeft maar dat ze daar niet op in ging aangezien ikzelf in een relatie zit. Dit wist ik niet en overviel me ook. Nadien zijn we nog samen een aantal keren gaan wandelen en een weekend samen naar zee gegaan. We hadden het enorm naar ons zin. Zelf stond ik op het punt een einde te maken aan mijn huidige relatie om met haar verder te kunnen en maakte een einde aan mijn huidige relatie en woonde ik niet meer bij haar. Toch stond mijn voorlopig mijn huisadres er nog wel.
De eerste week hadden ik en mijn collega samen bij haar thuis iets gegeten en dat was heel fijn. De dag nadien vertrok ik weer. Het was toen 6 december. Ik kreeg de mogelijkheid om in een appartement in te trekken en liet haar dat ook weten. Zij stuurde me dan dat ze heel blij voor me was en dat ik dit vooral voor mezelf moet doen. Ik vertelde haar dan dat ik dit ook voor ons deed. Ze vertelde me dat ze tijdens ons laatste diner het gevoel had dat ik teveel verwachte maar weet niet wat ze ermee bedoelde. Ondertussen een 2-tal weken verder zou ik kunnen verhuizen maar had in die periode van haar niets meer gehoord en omwille van de huidige omstandigheden zoals corona (nergens naartoe kunnen of zomaar niet bij familie of vrienden langsgaan), het feit dat ze vond dat ik teveel ineens wou, de feestdagen, naar een omgeving verhuizen waar ik niets of niemand ken schrikte me af om mijn handtekening te zetten en stond ik daar. Ik ben toen in totaal gedurende een maand en half bij vrienden, familie en op het werk blijven slapen. In die periode hoorde ik nog niets van de vrouw waarvoor ik gevallen was. Tijdens oudjaar stuurde ik haar dan een bericht waarop ook zij gewoon formeel antwoordde. Mocht ik haar niets gestuurd hebben dan had ik nu waarschijnlijk nog niet van haar gehoord. Vanaf 1 januari woonde ik terug bij mijn ex.
Het was ondertussen terug aan maar heb het gevoel dat het nooit meer goed komt. Er was teveel gebeurd. Een aantal weken later stuurde ik haar hoe het met haar ging. Ze vertelde me dat het niet goed ging en ze veel stress had, ivm haar scheiding. Ik liet haar weten of ze erover wou praten maar dat wilde ze niet. Normaal zou ze me vragen om bij haar langs te komen. Ik besloot haar de dag nadien te bellen maar ze nam niet op. Aangezien ik me slecht voel omdat ik haar niet meer hoorde of zag besloot ik om haar een mail te sturen waarin staat hoe ik me voel, de herinneringen aan wat we samen deden. Ik voelde bij alles wat we deden van haar kant ook oprechte en eerlijke gevoelens. Een half uurtje later belde ze me op en vertelde ze me dat ze in een heel stressvolle periode zat en dat ze dit er niet meer kon bijnemen en ik het moest loslaten. Ik wist op dat ogenblik niet wat er gebeurde of moest zeggen. De dag nadien stuurde ze me een bericht dat ze enkel vrienden wil blijven ook naar de toekomst toe en dat ik haar keuze wou respecteren. Ik wist niet wat er gebeurde en antwoordde pas de dag nadien dat ik begreep dat ze het heel moeilijk heeft en dat ik haar volgende week zou bellen en dat wanneer ze dan niet opneemt ik 2 dagen later opnieuw zou proberen. Zij stuurde dan naar mij dat het geen kwestie was van slecht voelen maar dat ze vind dat we te verschillend zijn en dat ik het moet laten rusten en dat ze dit al gezegd had. Ik heb het er enorm moeilijk mee en kan haar niet uit mijn hoofd zetten. Ik vraag me ook af dat iemand zo een beslissing neemt als ook zij al jaren met gevoelens zit. We zijn ook heel beperkt gebleven in wat we zouden kunnen doen omwille van corona.
Wanneer ik naar het werk rij dan kom ik voorbij haar woning en dit doet me extra pijn omdat ik dan bij haar wil stoppen maar dan lijkt dit meer op stalking wat niet de bedoeling is. Moet ik haar bellen of berichtjes sturen? Komt dit nog goed als er tijd over gaat? Ik kan moeilijk geloven dat we kunnen samenwerken alsof er niets geweest is en als er gevoelens waren kunnen deze dan terugkomen? De ervaring die ik met haar heb is dat zij naar me opkijkt. Aandacht voor me heeft en ze apprecieert wat ik voor haar doe. Ik vraag me nog steeds af wat ik zou kunnen verkeerd gedaan hebben waardoor zij nu na 8 jaar 180 graden draait. Ik weet het niet en ben ten einde raad! Ik vraag me zelfs af of ik ooit kan vergeten wat we samen hebben meegemaakt want ik voelde van haar kant ook dat zij met mij een relatie wou. Nu is het een dag geleden dat ze me iets gestuurd heeft en ik vindt het verschrikkelijk dat zij er nu zo over denkt. Ik dacht ook steeds dat ik niets meer van haar hoorde dit kwam doordat zij met mij niets meer wou te maken hebben maar dit kan ook doordat zij door haar persoonlijke situatie al enkele maanden in ziekenverlof is omwille van een burnout.
vraag
Waarom woon je in vredesnaam weer bij je ex?
Its over
Ik begrijp het verdriet vanuit jouw kant.
Maar voor haar is het duidelijk en is ze nu ook duidelijk.
De eerste instantie heeft ze je min of meer geghosted maar daarmee toch heel duidelijk uitgelegd hoe zij erin stond.
Dat dat niet is wat jij wil horen is meestal wanneer er een breuk in een relatie optreedt.
Ze heeft zo te horen veel op haar bord. Jij in een relatie was voor haar wellicht een veilige manier v daten. Maar je gaf alles op voor haar. En zo te lezen heeft ze dat niet 1sec zien zitten. Ze gaf aan dat je het vooral voor jezelf moest doen.
Dus hoe lullig om, let it go. Move on. Ze is je verder geen uitleg verschuldigd dan dat ze het niet meer ziet zitten tussen jullie. Nu is het aan jou om verder te gaan.
En waarom je bij je ex terug bent is mij ook een raadsel.
Je verliet haar voor een ander. Die ander wil jou niet meer en je gaat terug maar je bent nog met je hart bij die ander. En voor zover ik kan inschatten zou je zo weer weggaan voor die andere vrouw.
Learn to live on your own for a while. En zoek je gevoel uit.
maar
voor mijn gevoel blijkt uit alle recente reacties van je collega dat ze niet met je verder wil, maar het niet zo hard durft te zeggen. Ze/je omschrijft het in:
- De dag nadien stuurde ze me een bericht dat ze enkel vrienden wil blijven ook naar de toekomst toe en dat ik haar keuze wou respecteren.
- maar dat ze vind dat we te verschillend zijn en dat ik het moet laten rusten en dat ze dit al gezegd had.
Ik begrijp dat je smoorverliefd bent op haar, maar zij ziet het niet zitten. Kortom, volgens mij gaat t m gewoon niet worden?
Met je ex of met je nieuwe vlam?
Heb je nou je relatie verbroken of niet helemaal verbroken enkel en alleen voor die vrouw?
Ik denk ook dat je veel te hard van stapel loopt. Gelijk je relatie uitmaken en direct verder in een nieuwe relatie. Verhuizen naar haar. Ik denk dat je veel te snel wil gaan en dat het je nieuwe vlam nogal overvalt allemaal. Ze heeft zelf haar echtscheiding ook nog niet helemaal rond.
Als je niet meer van je huidige partner houdt dan rond je eerst dat af en als dat helemaal afgerond is dan kijk je een verder om je heen en niet andersom.
'Ze vertelde me dat ze tijdens ons laatste diner het gevoel had dat ik teveel verwachte maar weet niet wat ze ermee bedoelde.'
Ik wel. Ze wil geen relatie met je. Klaar.
Ben wel benieuwd waarom je ex je weer terug genomen heeft, trouwens.
Waarom
Waarom trek je bij je ex in terwijl je nog met gevoel zit voor een ander?
Ik zal je eerlijk zeggen dat je wanhopig en stalkerig overkomt en je zou mij snel op m'n zenuwen werken.
Waarom ga je niet alleen verder en probeer je zelf als mens wat te groeien? Nu wip je van huis naar huis, van de ene naar de andere relatie en weer terug. Lijkt me zo onrustig; wat wil je zelf?
holy chips
wat een respectloos gedrag vertoon jij naar je vaste partner. Waarom zij dat pikt is voor mij een groot raadsel.
Hoe dan ook. Ze moet je niet. Klaar. Slik door die drol.
Jij wilde van het ene bedje naar het andere bedje rennen en toen weer terug naar het eerste bedje omdat het andere toch niet zo open bleek.
Wordt eens groot! Had dat appartement genomen en eens goed nadenken wat jij wil...en wat de mogelijkheden zijn. Maar laat je collega met rust.
Ik krijg plaatsvervangend de kriebels als ik lees hoe jij met de dames omgaat. Je gebruikt ze allebei. Ze dienen alleen maar om jou op te vangen.
Het gevoel dat je een liefdesrelatie met elkaar wil aangaan, dient van twee kanten te komen. Maar jij wil niet accepteren dat zij die gevoelens niet (meer) heeft. In eerste instantie leek het misschien die kant wel op te gaan, maar is ze op enig moment tot het besef gekomen dat ze dat toch niet wil. Dit heeft ze blijkbaar al op diverse manieren duidelijk proberen te maken, maar jij wil dat niet horen, niet beseffen. Je wilde denk ik inderdaad te veel, te snel. Meteen een einde aan je vaste relatie, meteen met haar een appartement willen betrekken, het zal haar nogal overvallen hebben, lijkt me.
Nee is ook een antwoord, accepteer en respecteer dat en laat haar in haar waarde. Dat siert je meer dan blijven "pushen", blijven proberen, blijven hopen tegen beter weten in. Dat doet even een tijdje zeer, maar heus, dat slijt op den duur wel.
En waarom ben je nu weer terug bij je ex? Vind je het zelf normaal dat je daar weer aangeklopt hebt en binnengelaten bent?
Als ik het goed begrijp
ben je dus al ongeveer 8 jaar afstand aan het scheppen tussen jou en je vrouw doordat je jezelf toestond steeds meer gevoelens voor een ander te ontwikkelen. In plaats van je eigen relatie onder de loep te nemen, te kijken waarom je gevoelens kreeg voor een ander, was je focus dus al die tijd ergens anders.
Die ander zit in een zware scheiding, en daar steunde je haar met alle liefde in. Waar was je eigen vrouw intussen? Het ging steeds een beetje verder, via samen eten en samen wandelen gezellig een weekendje weg. Waar was je eigen vrouw intussen?
De andere dame is verstandig, weet dat ze haar energie moet richten op het goed afwikkelen van haar scheiding en laat jou weten dat het leuk was dat weekendje, maar bedankt, verder geen interesse. Jij blijft aandringen. Waar is je eigen vrouw intussen? Jij zoekt intussen, al plannen makend om lekker direct in een ander gespreid bedje te stappen, een eigen appartementje. Wat vond je vrouw daarvan?
En, verrassing, die andere dame blijft bij haar standpunt, ze wil je niet. Jij accepteert dat niet en blijft mailen, bellen, appen. Oftewel stalken. Dus je besluit dat appartement niet te betrekken, zwerft nog even rond bij familie en vrienden, maar dat kan natuurlijk ook geen maanden duren. En dus ben je nu weer terug bij je vrouw.
Wat vindt je vrouw van dit alles? Weet ze van je affaire met die ander? Weet ze dat je seks hebt gehad met die ander? Heb je dat veilig gedaan??? Weet ze dat je alleen maar een dak boven je hoofd wil, maar dat je in je hart bij een ander bent? Wat vind je eigenlijk van jezelf nu je je zo gedraagt? Draai de rollen eens om, denk je in dat je vrouw jou zo behandeld had, wat zou je dan van haar denken?
Ik zou je ontzettend graag een schop onder je kont geven. Ga je in een hoekje zitten schamen!
Je kunt nu twee dingen doen. Je zet de scheiding in en gaat op jezelf wonen. Dan ga je eens flink met jezelf aan de slag. Ga maar eens lekker alleen zitten zijn, ga voor jezelf leren zorgen. En als je daar dan goed in bent geworden, een leuke vent die een mooie toevoeging zou zijn in het leven van een leuke vrouw, dan ga je weer eens daten. Tegen die tijd is corona hopelijk de wereld uit, zodat dat ook weer kan. Of je gaat diep door het stof bij je vrouw, en je gaat samen in therapie. Ook dan is het trouwens ontzettend belangrijk dat jij eens heel kritisch gaat kijken naar jezelf. Je kunt toch onmogelijk jezelf recht in de spiegel aankijken en denken, wat een geweldige vent.
Voor welke variant je moet kiezen hangt voor een deel ook af van of jij en je vrouw kinderen hebben. Gezien het feit dat ze je terug genomen heeft denk ik van wel. In dat geval heb ik al helemaal geen goed woord over voor het gedrag dat jij vertoont. Ik wil het hier beschaafd houden, dus laat ik zeggen dat ik je een triest figuur vind.
Afhankelijk
Je bent direct afhankelijk van iemand die je nauwelijks kent. Je gaat niet zelfstandig wonen omdat zij er niet haar zegen aan geeft. En je gaat terug naar je huidige/ex-partner, kennelijk omdat je geen beslissingen kunt nemen. Het is niet bepaald het begin van een volwassen relatie. Ik denk dat mevrouw heel verstandig is dat ze past.
Vergeven maar nooit vergeten!
Je hebt vertrouwen van meerdere personen geschaad. Je ex kan je vergeven voor deze stuppid puinhoop, maar ze zal het noooiit vergeten! De vertrouwen is geschaad en zal nooit hersteld worden.
Jippox
Ik en mijn ex hebben de beslissing niet genomen omdat we ruzie hebben met elkaar. Wij gaan momenteel als vrienden samen. De reden waarom ik er terug bij ben is omdat ik nu eerst voor mezelf moet uitmaken waar ik wil wonen.
Vlinder72
De reden waarop ze verder wou is wanneer ik volledig op mezelf woon. Wat ik begrijp maar niet kon omdat ik ineens niets meer van haar hoorde en twijfels begon te krijgen of zij verder wou met me, tijdens de feestdag was, ik mss een beetje last heb van verlatingsangst, niets kunnen gaan doen omwille van coronamaatregelen en dat ze me verteld had dat ik van haar niet moest verhuizen.
Seitze
Ik en mijn ex hebben de beslissing niet genomen omdat we ruzie hebben met elkaar.
Winter
Zie mijn antwoord bij Jippox en Seitze. Momenteel beseffen we ook dat het niet verder kan. Omdat er veel geschaad is.
Belladonna
In eerste instantie wou ze dat ik eerst zelf verhuis om dan zo verder te zien of het iets kan worden.
Pennestreek
Wanneer ik haar voor de eerste keer zag vond ik haar een mooie vrouw meer niet maar door de jaren heen zijn we meer naar elkaar toegegroeid. Dit is ook niet abnormaal dit gebeurt op veel werkplaatsen. In het begin gingen we samen eten en samen met twee andere collega’s. zij had me meegevraagd via een collega. Wanneer we op weekend gingen en samen aten onder ons twee was mijn huidige relatie al beëindigt. Mijn vrouw vindt het een goed idee om voor een appartementje te gaan. In de eerste plaats was het als investering. Het enige wat er geweest is wandelen en samen eten en een voetmassage. Van seks is geen sprake laat staan zoenen op de mond.
Jo Hanna
Ik ga wel zelfstandig wonen en heb geen zegen nodig. Ik moet wel bekennen dat wanneer zij me vertelde dat ook zij me al jaren zag zitten de aanleiding geweest is.
Je woont weer bij je ex omdat JIJ eerst voor jezelf moet uitzoeken waar je wil wonen? Dat doet een gezond iemand niet bij zijn ex. Vrienden of niet... net zo goed als dat je op het laatste moment besluit niet op jezelf te gaan wonen omdat die nieuwe vriendin twijfelde. Wat ben jij afhankelijk zeg. Bovendien draait alles om jou. Het is rot dat je collega niet verder wil terwijl jij dat wel wil. Maar that's life. Laat je ex ook los. Kan ze ook nog een leuke man vinden wellicht.
Je wilde en was ook al weg bij je ex. Dat is genoeg reden om op jezelf te wonen he. Je toenmalige nieuwe "vriendin" vindt dit alles too much. En zet er een punt achter. Duidelijk. Get over it. Laat je vrouw los en die collega.
Work on yourself
