Vals beschuldigd van diefstal (lang)
Moet het even van me afschrijven, ik ben nog steeds verbijsterd, moest ervan janken. Eind 2011 ben ik ergens vakantie-appartementen gaan schoonmaken. In de loop der tijd kreeg ik carte blanche om versleten handdoeken en beddengoed weg te gooien, ik hoefde niet elk dingetje te melden. Op een dag zag ik een dekbedset met een gat erin, niet meer presentabel. Aangezien er overdreven veel beddegoed in het appartement was, heb ik er geen woorden aan vuil gemaakt, het hoefde toch niet te worden vervangen. In plaats van het weg te gooien, heb ik het echter bij me in de kast gedaan als reserve voor logé's, ik vond het zonde om bij de vuilnis te doen.
Na dik een jaar heb ik dat baantje laten vallen (slecht uurloon en altijd veel te laat uitbetaald) en heeft een vriendin het met mijn goedvinden overgenomen. Net in de periode rond de personeelswisseling miste er opvallend veel beddengoed. Stelend onderhoudspersoneel? Een gappende toerist?
Die vriendin heeft een set van dat beddengoed bij me thuis zien liggen en zei dat ik het gestolen had. Ze vond dat het gat (met een doorsnee van een 2-euromunt) dat erin zat niets voorstelde. Ze had tot vanavond de sleutels van mijn huis. Ik heb gezegd dat ze gerust bij me mocht kijken of al het missende beddengoed soms bij mij lag en ze heeft het zelfs in haar hoofd gehaald mijn bed af te halen omdat ook dat setje volgens haar gestolen was. Er lag inderdaad een tweepersoons hoes op mijn bed met hetzelfde dessin als de eenpersoons hoes in een van de appartementen. Tja, van Ikea, niet echt exclusief. Ik heb zelfs de bon nog en mijn dochter kan getuigen dat we die lakens al jaren hadden. Ook insinueerde ze dat ik mijn eigen dekbed zou hebben omgeruild voor eentje van daar omdat die kwaliteit beter zou zijn.
Ik heb in het verleden heel veel voor haar gedaan dus komt de klap extra hard aan. Dank voor het lezen van deze samenvatting, ik zoek eerder steun dan raad want ik wil gewoon niets meer met haar te maken hebben.
Kan me goed voorstellen
Ik kan me goed voorstellen dat die vriendschap voorbij is!
Eigenlijk idioot dat ze nog je bed mocht afhalen zelfs. Je hoeft je niet te verdedigen tegenover haar, je hebt niets gestolen! (al had ikzelf dat laken niet in mijn eigen kast gelegd al was het maar om de schijn te vermijden).
Einde vriendschap zou ik zeggen. Het feit alleen al dat ze je verdenkt! Snap dat de klap extra hard aankomt, je had het duidelijk niet van haar verwacht.
Echt vervelend zeg. Lijkt me moeilijk om van je af te zetten.
Zelf gedaan?
Misschien heeft ze het zelf wel gedaan en probeert ze nu de schuld op jou af te schuiven? Want het gebeurde "rond" de personeelswisseling, zei je. En haar gedrag lijkt me nogal verdacht.
Maar goed, op zich begrijp ik je gedachtegang wel. In een vakantiehuisje is zelfs een klein gaatje teveel, het staat meteen onverzorgd. Thuis ligt dat heel anders. Maar mocht zoiets ooit nog eens gebeuren, dan zou ik zo'n ding inderdaad maar degraderen tot poetslap of naar het Leger des Heils doen, of zoiets!
dat roept het ook bij mij op: misschien heeft zij hier zelf mee te maken? Ik kan me voorstellen dat je deze vriendschap hebt beëindigd, met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig.
T.a.v. het meegenomen beddengoed: in dergelijke situaties is het altijd goed om even te melden dat je dit beddengoed, bij uitzondering, niet weggooit, maar zelf meeneemt. Het voorkomt een hoop mogelijk gedoe. Ik heb eens van mijn werk een groot schoolbord meegenomen, dat zou worden weggegooid. Ik kreeg een formeel briefje van mijn leidinggevende mee, zodat duidelijk was dat ik het schoolbord met toestemming had meegenomen, ondanks het feit dat het bord anders bij het grof vuil was verdwenen.
Had het inderdaad beter kunnen melden.
Soms deed ik dat wel, soms niet. Toen een vakantieganger bijvoorbeeld een mooie jas had vergeten, heb ik het natuurlijk wél gemeld, mét de mededeling dat als er na enige tijd geen reactie was gekomen, ik de jas graag zou willen hebben. Idem dito met een videospelletje dat was blijven liggen. Voor kapot beddegoed vond ik het niet nodig. Waar ik misschien de fout in ben gegaan, was om de bijbehorende slopen mee te nemen omdat het toch geen setje meer was. Wat ook meespeelde was dat de arbeidsverhoudingen toen al zo verstoord waren dat ik alleen over de hoognodige zaken met de baas sprak. In andere omstandigheden had ik voor de zekerheid gewoon even gevraagd of het goed was als ik...
Als ik klaagde over de baas, zei ze dat het mijn eigen schuld was dat hij altijd laat betaalde omdat ik me harder had moeten opstellen. Tja, hoe gaan die dingen. Die man had altijd verhalen dat zijn opdrachtgevers zo laat betaalden en dat hij het zo moeilijk had. Je gelooft dat dan. Ex-vriendin vond toen ik daar nog werkte trouwens ook dat hij weinig betaalde. Maar toen ik het werk mede daarom liet vallen, ging ze maar al te graag op zijn aanbod in om mij te vervangen.
Rot hoor,
Ik kan me goed voorstellen dat je het niet van je af kunt zetten..
Fijne vriendin is dat zeg
Ik ben ook eens ten onrechte beschuldigd van diefstal ( kussentjes uit een vakantiehuisje die verdwenen waren, hele simpele dingen, een diefstal niet eens waard)
Maar ik ben toen erg boos en verontwaardigd gaan doen, kom nou, ik laat me niet beschuldigen van diefstal, zeker niet voor dit soort onbenullige dingen.
Sta er boven zou ik zeggen, sommige mensen, waaronder je vriendin kun je het beste maar ver uit de buurt houden.
Sterkte ermee
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Met zulke vrienden...
heb je inderdaad geen vijanden meer nodig.
Toch vind ik dat je de kwestie met het beddengoed niet goed hebt aangepakt. Als de verhoudingen al heel slecht waren had je denk ik echt de eer aan je zelf moeten houden. Al had jij natuurlijk ook nooit kunnen verzinnen dat er ooit nog een gek als een razende roeland door je huis zou trekken en het beddengoed van je bed zou afrukkeen.
Ik vind haar reactie ook heel erg apart. Een beetje te ook. Ik sluit ook niet uit dat er meer achter zit.
2x raar
Het is toch ook een beetje vreemd om 'afgeschreven' goederen van je werk mee te nemen zonder het te vragen? Bij de bedrijven waar ik heb gewerkt wordt zoiets toch echt als diefstal gezien. De reactie van de 'vriendin' is natuurlijk nog veel absurder.
Fijne vriendin
Ik had haar bij voorbaat geen uitnodiging gegeven om even in mijn huis te speuren naar vermist beddengoed.
Goede leer voor de toekomst, altijd melden dat je iets meeneemt, ook al zou het bij grof vuil worden gezet.
De houding van je vriendin is beneden peil en buiten proporties. Wat heeft zij te verbergen, en reageert ze iets anders op jou af? Voor mij zou de vriendschap over zijn, waarom zou je je tegenover je vriendin moeten verdedigen als jij verder niets fout hebt gedaan? Blijf bij de feiten en kap het af. Hopelijk heb je je sleutels al terug?
Move on, zij is jou als vriendin niet waard. Laat haar lekker in haar eigen sop gaarkoken.
Ginny en vic
Ben het ermee eens dat ik dat van dat beddengoed niet slim heb aangepakt maar dan nog vind ik de heilige verontwaardiging van mijn vriendin overdreven, met name omdat zij dat baantje dankzij mij heeft kunnen overnemen en mijn "misdaad" verdampt bij alles wat ik voor haar heb geregeld om haar leven weer op poten te krijgen. Er zit veel meer achter en ik heb ook wel zo'n vermoeden. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin meer om energie in deze dame te steken maar het gebeurde blijft door mijn hoofd malen.
Sommige mensen
zijn als rugzakken. Die kosten alleen maar energie.
Jouw vriendin lijkt me van dit type. Jij loopt je de benen onder het lijf voor haar en als dank krijg je .... Zij is niet geïnteresseerd in een wederkerige vriendschap, bij haar draait alles om "number one". Ze is het in mijn ogen niet waard om nog een seconde tijd aan te verspillen. Je hebt niemand benadeeld met je beddengoedenactie, je hebt alleen jezelf ermee in een kwetsbaardere positie gebracht. Daarom was het niet handig. En voor de rest de praat niet waard.
Heb je je sleutel inmiddels al terug?
Ja hoor.
De sleutels heeft ze diezelfde avond van de ruzie spontaan teruggegeven (ik zat net een sms te typen dat ik ze terugwilde). Dat dan weer wel. Verder denk ik dat ze betere arbeidsvoorwaarden heeft bedongen dan ik had en zich daar wat schuldig over voelt (ze heeft dankzij mij toch al een heel mooi basisinkomen). Als ik een slecht persoon blijk te zijn, hoeft ze me voor haar gevoel niet meer dankbaar te zijn. Ofzoiets.
